<<< "สิ่งที่ติดมาในใจเราคือบุญกับบาป" >>>

“สิ่งที่ติดมาในใจเราคือบุญกับบาป”

เรามาในโลกนี้เรามาตัวเปล่าๆ

 เราไม่ได้มีอะไรติดตัวมา

 ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มต้น

ตั้งแต่ร่างกายเป็นของโลกนี้

ไม่ได้เป็นของเรา เป็นของพ่อแม่ให้เรามา

 และเราต้องคืนเจ้าของเดิมไป

 เจ้าของเดิมคือธาตุทั้ง ๔

 ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ

 เราได้มาผ่านทางพ่อทางแม่

 พ่อแม่มีธาตุ ๔ ดินน้ำลมไฟมาผสมกัน

ทำให้เกิดร่างกายขึ้นมาอยู่ในท้องแม่

 ตอนต้นก็อาศัยธาตุ ๔ ของแม่

อาหารที่แม่รับประทานเข้าไปนี้ก็ทำมาจากธาตุ ๔

 อาหารต้องมีดินมีน้ำมีลมมีไฟ

จึงเป็นอาหารให้เรารับประทานกัน

ให้แม่รับประทาน แม่หายใจเข้าไปก็เป็นลม

 แม่ดื่มน้ำเข้าไปก็เป็นธาตุน้ำ

กินข้าวก็เป็นธาตุดิน แม่ได้รับความร้อน

จากแสงแดดแสงอาทิตย์ก็เป็นธาตุไฟ

 พอมีธาตุทั้ง ๔ เข้าไปในร่างกาย

ก็ไปก่อไปสร้างร่างกายอันใหม่

ที่อยู่ในท้องให้เจริญเติบโต พอโตเต็มที่

ก็ต้องคลอดออกมาเป็นร่างกาย

 เราเป็นผู้รู้ผู้คิดเราไม่ได้เป็นร่างกาย

 เราเป็นดวงวิญญาณที่ตายจากร่างกายอันเก่า

 ร่างกายอันเก่าที่เรามีอยู่ชาติก่อนมันตายไป

 ร่างกายเหมือนกับร่างกายอันนี้แต่มันตาย

เพราะว่าทุกร่างกายมันเกิดแล้ว

มันต้องแก่ต้องเจ็บแล้วต้องตาย

พอเราไม่มีร่างกายเราก็เลยไปหาร่างกายอันใหม่

 พอเราพบร่างกายที่พ่อคนใหม่สร้างขึ้น

เราก็ไปเกาะติดกับร่างกายอันนั้น

ด้วยกระแสของความรู้ความคิดนี่แหละ

ที่ไปผูกติดไว้กับร่างกายอันใหม่

กระแสที่ไปเกาะติดกับร่างกายอันนี้ก็คือวิญญาณ

 เรียกว่าวิญญาณ วิญญาณทางตา

 วิญญาณทางหู วิญญาณทางจมูก

ทางลิ้น ทางกายไปเกาะติดไว้

 พอเรามีวิญญาณเราก็รับรู้สิ่งต่างๆ

ที่มาสัมผัสกับตาหูจมูกลิ้นกายได้

นี่คือเรา เราเป็นผู้รู้ผู้คิด

ผู้ไปรับรูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะ

จากตาหูจมูกลิ้นกายมาเสพ นี่คือผู้รู้ผู้คิด

 ผู้ที่มาเกิด มาตัวเปล่าๆ มามีอยู่สองอย่าง

 มีความรู้กับความคิดเท่านั้นนี่แหละติดตัวมา

 แล้วมาได้ร่างกาย พอออกจากท้องแม่มา

ก็เติมดินน้ำลมไฟให้ร่างกายเติบโตขึ้นมา

 ออกมาจากร่างกายก็ออกมาจากท้องแม่

ก็ต้องหายใจเอง อยู่ในท้องแม่ไม่ต้องหายใจ

ไม่ต้องกินไม่ต้องดื่ม มีสายของธาตุ ๔ หล่อเลี้ยง

 เหมือนสมัยนี้เวลาคนแก่คนเจ็บไข้ได้ป่วย

ไม่ต้องกินเองไม่ต้องหายใจเอง มีสายยาง

เห็นไหม สายยางต่อไปที่ร่างกาย

 เหมือนให้กลับเข้าไปในท้อง

 กลับไปอยู่ในท้องแม่ อาหารทางสายยาง

 อากาศทางสายยาง เห็นไหม

มีออกซิเจนเข้าหน้ากาก

เหมือนกลับเข้าไปในท้องแม่เลย

 คนเราเวลาแก่แล้วนี่เมื่อร่างกายไม่สามารถที่จะกิน

 หายใจเองได้ หาอาหารเองได้

ก็เลยต้องอาศัยสายยางต่างๆ

 นี่คือร่างกายที่พ่อแม่สร้างขึ้นมา

 แล้วเราเป็นดวงวิญญาณที่ไม่มีร่างกาย

 เราก็ไปหาร่างกายอันใหม่ หาร่างกายอันใหม่นี้

ก็เหมือนกับเวลาเราขับรถไปหาที่จอดรถ

 เราไม่รู้จะไปจอดตรงไหนใช่ไหม เราก็ขับไป

 ไปถึงที่จอดรถเราก็ขับไปเรื่อยๆ

 ตรงไหนมีช่องว่างเราก็เลี้ยวเข้าไป

 นอกจากเราเป็นคนใหญ่คนโต

ก็อาจจะมีที่เฉพาะให้เราจอดได้

 อันนี้การมาเกิดนี้ก็อาจจะเกิดแบบ

แล้วแต่บุญแต่กรรม

 หรือถ้าคนไหนมีบุญมีบารมีมีมาก

อาจจะมีช่องรอไว้ก็ได้ เช่นคนทำบุญมากๆ

 อาจจะมีช่องของเศรษฐี

ช่องของพระราชามหากษัตริย์

ให้ไปเกิดเป็นลูกของพระเจ้าแผ่นดิน

ลูกของมหาเศรษฐีก็ได้

อย่างพระเวสสันดรนี้ ตอนที่ท่านมีชีวิตอยู่

ท่านก็ทำบุญอย่างมากมายกายกอง

 พอท่านตายไปบุญบารมีของท่าน

เลยทำให้ท่านไปเกิดในท้องของพระมเหสี

ของพระเจ้าแผ่นดิน ได้เป็นพระราชโอรส

 แต่พวกที่ไม่มีบุญพวกที่ไม่มีบารมี

ก็เหมือนพวกหาที่จอดรถไม่มีที่จอดรถเฉพาะตน

 ก็แล้วแต่จังหวะว่าช่องไหนว่าง

ขับวนไปวนมาจนกว่าจะมีช่องว่างก็เลี้ยวเข้าไปจอด

 นี่ก็คือการไปได้ร่างกายอันใหม่

ของดวงวิญญาณของพวกเรา

 พวกเราจึงได้ร่างกายมาไม่เหมือนกัน

 เพราะบุญบารมีของเราที่สร้างมาไม่เท่ากัน

บางคนก็ไปเกิดที่ครอบครัวฐานะดี

 บางคนก็ครอบครัวฐานะปานกลาง

 บางคนก็ครอบครัวฐานะยากจน

 แต่ก็สำหรับคนบางคนก็ไม่เป็นปัญหาอะไร

 เพราะว่าในตัวเขาเขามีความรู้ความสามารถ

ถึงแม้ว่าเขาจะไปเกิดในครอบครัวของคนยากจน

 แต่เขามีความรู้ความสามารถ

ที่จะหาเงินหาทองได้อย่างมากมาย

เขาก็พอเขาโตขึ้นมาเขาก็ร่ำรวยได้

 เห็นไหมเศรษฐีที่รวยๆกันนี้ถ้าเราศึกษาประวัติ

บางคนนี้เขาก็มาจากครอบครัวยากจน

 แต่เขามีไฟในตัวเขา เขามีความรู้ความฉลาด

ความขยันหมั่นเพียรเขาก็สามารถ

สร้างความร่ำรวยของเขาขึ้นมาเองได้

ไม่ต้องอาศัยความร่ำรวยจากพ่อแม่

 อันนี้ก็แล้วแต่ผู้รู้ผู้คิด

แต่ละดวงนี้มีบารมีอะไรต่างกัน

 บางดวงก็มีทานบารมี

บางดวงไม่มีทานบารมีแต่มีปัญญาบารมี

ถึงแม้จะไปเกิดในครอบครัวยากจน

แต่มีปัญญาสามารถหาเงินทองได้เอง

 พวกที่มีทานบารมีก็ทำบุญมามาก

ก็ไปเกิดในครอบครัวของเศรษฐีของผู้ร่ำรวย

 แต่ถ้าไม่มีปัญญาอาจจะยากจนได้

ถ้าไม่รู้จักหารู้จักแต่ใช้อย่างเดียวก็อาจจะยากจน

 แต่ก็ยากจนเพื่อให้ร่ำรวยในชาติต่อไปก็ได้

 พวกที่ทำบุญอาจจะมาเกิดใหม่ก็ชอบทำบุญ

 ทำแต่บุญเงินที่มีก็หมดไปกับการทำบุญ

 เหมือนกับพระเวสสันดร แต่พอตายไปไปเกิดใหม่

ก็ไปเกิดในครอบครัวของคนร่ำรวยใหม่

ก็ไม่เสียหายอะไรถ้ายากจนด้วยการทำบุญ

เพราะ เป็นการลงทุนสำหรับภพหน้าชาติหน้า

 แต่ถ้ายากจนเพราะกิเลสตัณหา

ใช้เงินตามความอยากนี้อันนี้จะลำบาก

 เพราะว่าไม่ได้เป็นการทำบุญไม่ได้เป็นการลงทุน

 เป็นการขาดทุน เอาเงินใช้ตามความอยากต่างๆ

 อันนี้เป็นการสะสมกิเลส

เป็นการสร้างกิเลสตัณหาให้มีมากขึ้น

 สร้างความหิวสร้างความอยากให้มีมากขึ้น

แล้วถ้าไม่ระวังเวลาที่เงินหมด

อาจจะต้องไปหาเงินโดยวิธีทำบาป

เพราะใช้เงินทองไปกับกิเลสตัณหานี้มันหมดได้

 บางทีก็หาเองไม่ได้ก็ต้องหาโดยวิธีทำบาป

 แล้วจะกลายเป็นเปรตไปต่อไป

ตายไปแทนที่จะกลับมาเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย

ก็จะกลับมาเกิดในครอบครัวที่ยากจน

เพราะไม่ได้ทำบุญ

เอาเงินไปเที่ยวไปกินไปดื่มไปเล่น

 นี่คือเรื่องของการมาเกิดของพวกเรา

 พวกเรามาตัวเปล่าๆด้วยกัน

 มีสิ่งที่ติดมาในใจเราก็คือบุญหรือบาป

 บุญก็คือนิสัยที่ดี บาปก็คือนิสัยที่ไม่ดี.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

............................

สนทนาธรรมบนเขา

วันที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๖๑







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ

Create Date : 15 กรกฎาคม 2561 Last Update : 15 กรกฎาคม 2561 4:58:43 น. Counter : 485 Pageviews.		1 comments
Share Tweet

	Day..10 โฮมสเตย์ริมน้ำ (11 เม.ย. 2567 08:25:45 น.)		: หยดน้ำในมหาสมุทร 32 : กะว่าก๋า (10 เม.ย. 2567 06:04:44 น.)
	สักกายทิฐิ **mp5** (8 เม.ย. 2567 11:07:04 น.)		: หยดน้ำในมหาสมุทร 27 : กะว่าก๋า (4 เม.ย. 2567 05:11:37 น.)