ไปมาละทั้ง 2 ที่เลยค่ะ

ที่ภูกระดึงไปมานาละ น่าจะ 10 ปีที่แล้วสมัยเรียน มหาลัย ( แก่ไปมั้ยเนี่ยเรา)

ไปกะแฟนค่ะ ที่ตอนนี้ก็ยังคบกันอยู่นะคะ...เป็นแค่แฟน ยังไม่ได้ไต่ระดับเลย เหงาๆแล้วนะเนี่ย ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้ฤกษ์ซะที...ที่วัดใจก็ผ่านมาละ แล้วก็ได้พิสูจน์แล้วจากเวลา 10 ปีที่ผ่านมา

สว่นอ่างขาง...ขอบอกว่า ครั้งเดียวเข็ดจนตาย....เพราะรถ 2 แถวที่วิ่งขึ้นดอยอ่ะค่ะ เค้าใช้ความสามารถเฉพาะตัวมากๆ ที่ไม่ควรเอาอย่างเลย เพราะว่าทะเลหมอกอ่ะค่ะ มันหนาจัดมาก มาปิดถนน ขนาดมองท้ายรถที่จ่อกันมาไม่เห็นเลยอ่ะค่ะ ต้องใช้วิธีเปิดไฟสูง บีบแตรตลอดเวลา

แล้วคนขับก็สยองมากๆ ขับแล้ว เลยนะเข้าโค้งนู้น โค้งนี้ พอถึงที่เราก็บอกพี่ขับเร็วจังนู๋ไม่เห็นทางกลัวเลยอ่ะ

เค้าตอบว่าไงมะ...เอ๋อพี่ก็ไม่เห็นเหมือนกัน ขับตามความรู้สึก

ฉันเอาชีวิตมาทิ้งแท้....สามีก็ยังไม่มี..งไม่เอาแล้วคราวหน้าขับเองดีกว่า

  

สัวสดีค่ะ....ใจเย็นๆนะคะ คนเราคบกันมาขนาดนี้ มันคงเกินกว่าคำว่ารักคำเดียวแล้วละ

สำหรับตัวเราเองเนี่ย..งต้องใช้คำว่า เสียสละกับให้อภัยอ่ะค่ะ แล้วทุกอย่างก็จะคลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น

เสียสละ...ที่จะยอมเป็นฝ่ายผิดบ้างทั้งที่บางครั้งเราไม่ผิด เพียงเพื่อให้สถานการณ์ที่เลวร้ายคลี่คลายเร็วขึ้น

ให้อภัยกับความผิดพลาดที่ต่างฝ่ายต่างทำให้กันและกันไม่พอใจ...

เรามักจะใช้วิธีถอยออกมา 1 ก้าว เสมอ เพื่อรอให้เค้าถอยมาเจอเรา และเดินพร้อมกันอีกครั้ง เพราะเราเชื่อว่า การยอมที่จะถอยมาแค่ 1 ดีกว่ายืนหยัดอยู่ในจุดที่พร้อมจะแตกหักทุกเมื่อ....

ใจเย็นๆนะคะ

  

อาโหลๆ พี่นุททท เพิ่งได้มาแวะอ่านที่พี่นุทพาเที่ยวอ่ะค่ะ มีหลายที่ๆ ฝนอยากไปเลยนะเนี่ย อ่างขางเนี่ยก็ยังไม่เคยไปเลย แต่ก่อนอื่นคงต้องหาเหยื่อให้พาไปก่อนชิมิ...อิอิ จะได้ไปป่าวเนี่ยชาตินี้