กำราบรักแม่ทัพเผด็จการ 1-2 by Yue Xia Jin Hu , ห้องสมุด แปล

สำนักพิมพ์ ห้องสมุด

จำนวนหน้า419 + 401 = 820 หน้า

คำโปรย...

สองตาเขาได้เห็น ‘ถานหวั่นชิง’ ธิดาของอัครเสนาบดีอีกครั้ง

นางนั่งอยู่บนหลังม้าฝีเท้าดี แม้อาภรณ์ที่สวมจะไร้สีสัน อีกทั้งผิวยังขาวซีดราวหิมะ 

ทว่ากลับดูบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้จุดด่างพร้อย 

นับเป็นคุณหนูตระกูลสูงที่งามหยาดฟ้ายิ่งกว่าสตรีใด

เมื่อเปรียบกับคนเบื้องล่างอย่าง 'เซี่ยเฉิงจู่' 

เขาช่างต่ำต้อย ยากจนข้นแค้นจนสุดจะรับไหว 

เขานึกสะเทือนใจกับภาพที่เห็นจนทั่วทั้งร่างแทบไร้เรี่ยวแรงเดินไปข้างหน้า 

ภายในใจเซี่ยเฉิงจู่อยากจะตะโกนระบายความน้อยเนื้อต่ำใจที่ท่วมท้นอยู่ในอก

เขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มอนาถาวัยสิบสามปีที่มีจิตใจเย็นชา 

ภาพตรงหน้าชัดเจนว่าผู้ที่ทำร้ายมารดาและน้องชายของเขา

กลับมีชีวิตสมบูรณ์พูนสุขเสียเหลือเกิน

เซี่ยเฉิงจู่กำมือแน่น สาบานกับตัวเอง ต้องมีสักวัน เขาจะให้นางได้ชดใช้

เขาจะทำให้ผิวขาวราวหิมะที่ขวางหูขวางตานั่นต้องด่างพร้อยแปดเปื้อน

คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะช่วยเหลือ วันที่รอคอยช่างมาถึงเร็วจริงๆ...

————— หลังอ่าน —————

เซี่ยเฉิงจู่  vs ถานหวั่นชิง

แม่ทัพเซี่ยในวันนี้ เคยเป็นเด็กหนุ่มยากจนข้นแค้นในอดีต  เคยโดนคนดูถูกเหยียดหยาม จนเก็บความแค้นไว้เต็มหัวใจ

ถานหวั่นชิง คุณหนูใหญ่ของท่านอัครเสนาบดี หญิงงามบอบบางและสูงส่งราวเทพธิดาในวันนั้น  กลับตกอับ กลายเป็นนักโทษหญิง ที่หลบหนีคดีในวันนี้

ตัวพล็อตหลัก คือความรักความแค้น ของพระเอกที่มีต่อนางเอก  เดิมก็เฝ้าแค้นนางมานาน พอถึงเวลามีโอกาสเอาคืนจริงๆ กลับกลายเป็นเหมือนจะคอยช่วยเหลือมากกว่า 

สรุปว่าจากความแค้นเปลี่ยนเป็นรักไปตอนไหนไม่รู้

ส่วนนางเอก ต้องระหกระเหิน ตกระกำลำบาก หาทางอยู่รอดในเมืองชายแดน  แต่โชคดีที่นางไม่ใช่หญิงสาวลูกคุณหนูเหมือนที่คนอื่นมองเห็น  นางกลับเป็นหญิงในยุคปัจจุบันที่ข้ามมิติมาอยู่ในร่างนี้แทนตัวจริงเมื่อนานมาแล้ว  ทำให้นางมีทักษะเอาตัวรอด

…  คือตอนอ่านแรกๆ เราก็นึกว่า เรารอดแล้ว ( คือแอบเบื่อเรื่องที่ตัวละครข้ามมิติ)  แต่ที่ไหนได้  คนเขียนหลอกเรา ... ในที่สุดก็เฉลยว่านางข้ามมิติมา  

แล้วนางเนียนมาก แทบดูไม่ออกว่านี่คือคนที่มาจากปัจจุบันเหรอ  เหอเหอ

.

เรื่องนี้ถ้าให้คะแนน ก็ ขอให้ 2.5 / 5 ดาว  

ด้วยตัวเรื่องนั้นบรรยายเยอะ น้ำเยอะ บรรยายเรื่องเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา จนเรารำคาญ  จริงๆ พล็อตแบบนี้ ค่อนข้างน้ำเน่านะ  ถ้าเขียนให้กระชับกว่านี้ เราว่าน่าจะสนุกมากทีเดียว