เปิดบันทึกเจ้าตัวน้อย ตอนที่ 2

เดือนที่ 5


คราวที่แล้วโม้ไว้ถึงเดือนที่ 4 มาต่อกันที่เดือนที่ 5 ดีกว่า


เดือนที่ท้องเริ่มป่องออกมาเป็นรูปเป็นร่างชัดเจนขึ้น เสื้อผ้าธรรมดาที่ไซส์ใหญ่เอามาดัดแปลงใส่ไม่ได้แล้ว ใส่แต่เสื้อผ้าสำหรับคนท้องอย่างเดียว ซึ่งถ้าวันไหนใส่กางเกงกับเสื้อทรงบานๆ สำหรับคนท้องก็จะมีคนทักว่าท้องเล็กเยอะแยะเลย แฮ่ๆๆ


เดือนนี้มีอาการตรงตามที่หนังสือบอกไว้เลย คือเป็นเดือนที่ลัลลามากๆ ไม่คลื่นไส้แล้ว กินอะไรก็อร่อยไปหมด แถมยังกินได้จุดังใจฝัน อยากอะไรไปกินไหวหมดเลย โฮะๆๆ และไอ้อาการพวกปวดหลัง ปวดขา ตะคริว ฯลฯ ยังไม่ตามมารังควานเท่าไหร่ มีปวดหลังนิดหน่อยแก้ด้วยการนอนตะแคง งดการนอนหงายก็ช่วยได้เยอะ


แต่ปัญหาหนักอกอันใหม่ที่สำคัญก็คือ เรามักจะได้นอนไม่เต็มอิ่มน่ะ เพราะเดือนนี้ตัวเล็กเริ่มดิ้นแรงขึ้นแล้ว แรกๆ ยังรู้สึกคล้ายๆ มีปลามาตอดในพุง แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนมันเป็นปลาฉลามแล้ว บางทีก็อาละวาดเอาตอนตีสามตีสี่ บางทีก็อาละวาดเอาก่อนนอน ทำให้นอนไม่ค่อยหลับ หรือหลับไม่สนิท ยิ่งมาเจอภาวะปัสสาวะบ่อยที่ชักจะบ่อยขึ้นเรื่อยๆ (เดือนแรกๆ ยังตื่นคืนละครั้ง มาถึงเดือนนี้ตื่นคืนละสอง-สามครั้งทุกคืน และในเวลาที่ใกล้เคียงของเดิมด้วยสิ) ทำให้บางวันตื่นตั้งแต่ตีสาม บางวันตื่นตอนตีสี่ บางทีตื่นตั้งแต่เที่ยงคืนแล้วมาหลับเอาตอนใกล้เช้าก็มี


ไปฟังอบรมเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ที่โรงพยาบาลมาด้วย ก็ทำให้พอทราบคร่าวๆ ถึงอาการอีกหลายอย่างที่จะต้องเผชิญในเวลาต่อๆ ไป และได้ทราบท่ากายบริหารบางท่ามาด้วย ก็เริ่มๆ ทำวันที่พอมีเวลาว่างและไม่เหนื่อยมาก คาดว่าถ้าทำบ่อยๆ คงช่วยให้คลอดได้ง่ายขึ้น แต่ผลที่เห็นตอนเริ่มทำเลยก็คือถ้าปวดๆ เมื่อยๆ แล้วมากายบริหาร จะช่วยลดอาการพวกนั้นได้


มาถึงการอัลตร้าซาวด์บ้าง ช่วงต้นๆ เดือนที่สองมั้งเคยซาวด์ไปแล้วครั้งนึง ดูว่าเด็กปกติดี เดือนนี้ถึงคิวซาวด์อีกรอบ คุณหมอก็ตรวจดูว่าปกติดี แต่แท่น แทน แท้น... ไม่เห็นเพศแฮะ เห็นกะโหลกด้านหลัง เห็นกระดูกสันหลัง และเห็นตูด ฮา หมอเลยบอกว่า “ขอเดาว่าเป็นผู้หญิงค่ะ” คงเป็นเพราะส่วนใหญ่ที่ไม่เห็นเพศมักจะได้ผู้หญิงกัน แต่ต่อมา พอดีว่าจะมีคุณหมอระดับอาจารย์จากศิริราชมาให้อัลตร้าซาวด์อย่างละเอียดที่โรงพยาบาล คุณหมอเลยนัดให้เราไปอัลตร้าซาวด์อีกรอบ คราวนี้ละเอียดจริงๆ จากที่เห็นหัวใจเต้น ก็กลายเป็นเห็นหัวใจทั้งสี่ห้อง จากที่เห็นว่ามีมือ ก็เห็นนิ้วทั้งสิบนิ้ว จากที่เห็นเท้าก็จะเห็นนิ้วเท้าด้วยสิบนิ้ว กระดูกสันหลัง กระเพาะปัสสาวะ ฯลฯ เรียกว่าเห็นจนสบายใจเลยว่าตัวเล็กเราปกติดี และจากที่ทำท่าว่าจะไม่เห็นเพศอีก อาจารย์ท่านนี้ก็พยายามส่องจนเห็นจนได้ว่า เป็น ผู้หญิง แต่ก็ยังมีการบอกตบท้ายนะว่า “ยังไม่ 100% นะครับ แต่คิดว่าน่าจะผู้หญิง” เล่นเอาว่าที่คุณพ่อหน้าบานเชียวล่ะ



เดือนที่ 6


เดือนนี้ก็ยังแฮปปี้ดีอยู่ มีตะคริวบ้าง ปวดหลังบ้างนิดหน่อย ก็ได้คนข้างๆ คอยนวดให้นั่นแหละ แต่โดยรวมแล้วโอเคมั่กๆ ยังไปเที่ยวเมืองโบราณ เที่ยวไหนต่อไหน เดินช้อปปิ้งสบายใจได้อยู่เลย


แต่ไอ้การนอนหลับไม่สนิททั้งคืนนี่ยังตามมาเป็นปัญหาอยู่ กลางคืนยังตื่นมาเข้าห้องน้ำบ่อย และส่วนมากรอบสุดท้าย ประมาณตีสี่ มักจะเป็นรอบที่นอนต่อไม่หลับแล้ว ส่งผลให้กลางวันทำงานอย่างไม่ค่อยมีไฟ บางทีต้องกลับมาก่อนตั้งแต่เที่ยง กลับมานอนที่บ้านดีกว่า ฮี่ๆ และผลกระทบจากการนอนไม่พอ ผสมกับอากาศที่เปลี่ยนแปลง ฝนตกบ่อย ทำให้เราเป็นหวัดบ่อย เดี๋ยวคัดจมูก เดี๋ยวคันจมูก เดี๋ยวไอ เดี๋ยวคันคอ อยู่เรื่อย มีอยู่ครั้งหนึ่งถึงกับหยุดงานสามวันติด กินยาแล้วนอนอยู่บ้านอย่างเดียว หมดเรี่ยวหมดแรงไปเลย


แต่พอปรึกษาหมอ โดยบอกหมอว่าชักไม่แน่ใจแล้วว่าเป็นหวัดหรือภูมิแพ้กันแน่ หมอถามว่าปกติเป็นภูมิแพ้รึเปล่า เราตอบว่าเคยเป็น แต่มันหายมานานหลายปีแล้ว หมอก็บอกว่าเป็นไปได้ว่าจะเป็นภูมิแพ้ ทั้งๆ ที่เราไม่มีอาการภูมิแพ้มาหลายปี เพราะภูมิคุ้มกันของคนตั้งครรภ์มักจะลดลง บางคนไม่มีอาการหอบอืดมาหลายปี ยังกลับมามีอาการอีกได้เลย เพราะฉะนั้นอาการคัดจมูก หรือไอ ของเราก็ทานยาตามอาการไป



เดือนที่ 7


จริงๆ เดือนนี้ผู้ปกครองข้างตัวชักอยากจะให้เราอยู่ติดบ้านแล้ว แต่ด้วยความที่กลัวอยู่บ้านเฉยๆ แล้วเดี๋ยวเบื่อตาย เราเลยยังขอออกไปทำงานอยู่ อย่างน้อยก็จะได้ไปไหนมาไหน ได้มีคนคุยด้วยบ้าง (ถ้าให้หยุดงานแล้วไปนั่งเล่นนอนเล่นบ้านแม่เราได้ทุกวัน คงจะยอมหยุดแต่โดยดี ฮา)


ช่วงนี้เริ่มอุ้ยอ้ายแล้วล่ะ รู้สึกเหมือนมือบวม เท้าบวม กลางคืนตื่นมาเข้าห้องน้ำนี่เหมือนขามันชักจะไม่มีแรงรับน้ำหนัก เดินเตาะแตะเหมือนเป็ด มือก็ไม่มีแรง กำมือไม่ค่อยได้มันติดๆ ปวดๆ ตามข้อ แหวนแต่งงานนี่ต้องถอดออกจากนิ้วไปก่อนแล้วล่ะ เพราะชักจะคับขึ้นทุกวัน เดี๋ยวติดอยู่ที่นิ้วถอดไม่ออกล่ะยุ่งเลย


เดินขึ้นบันไดลงบันไดก็ชักจะช้าๆ ยังไงพิกล แถมเหนื่อยง่ายอีกต่างหาก ออกไปเดินเล่นรอบหมู่บ้านได้ไม่นานก็เมื่อยแล้ว


อาการที่เพิ่มมาอีกก็คือการหายใจเหนื่อยๆ บอกหมอว่า “แค่หายใจยังเหนื่อยเลยค่ะ อย่างกับคนเป็นโรคหัวใจ” หมอบอกว่า มันคือการหายใจไม่เต็มปอด เพราะตัวเล็กของเราเริ่มตัวโตขึ้น แล้วไปเบียดกับปอด ทำให้เราหายใจได้ไม่ลึกเท่าปกติ เลยเกิดภาวะหายใจไม่เต็มปอดและเหนื่อยง่ายกว่าปกติขึ้น แต่ไม่เป็นอันตรายแต่อย่างใด


ตอนกลางคืนนะ จากคนที่ต้องการหลับยาวทั้งคืนอย่างเรา ช่วงท้องอ่อนๆ ตื่นคืนละครั้งก็หงุดหงิดแล้ว ต่อมาตื่นคืนละ 2 ครั้ง ต่อมาคืนละ 3 ครั้ง พอเข้าเดือนที่ 7 สถิติใหม่ ตื่นคืนละ 4 ครั้ง อุแม่เจ้า! ใจคอจะให้ตื่นทุกสองสามชั่วโมงเลยรึไง ขนาดนอนสามทุ่มตื่นหกโมงเช้า ยังรู้สึกเหมือนนอนไม่พอเลย คิดดู เฮ้อ... หรือบางทีไม่ได้ปวดฉี่ แค่จะพลิกตัวก็ตื่น เพราะมันต้องนอนตะแคง พอตะแคงข้างนี้เมื่อย ก็ตื่นเปลี่ยนมาตะแคงอีกข้าง พอเมื่อยก็เปลี่ยนอีก แต่ด้วยความที่ท้องโต พลิกตัวลำบาก ทำให้การจะพลิกตัวแต่ละครั้งนั้นรู้สึกตัวตื่นทุกที เฮ้อ...(อีกรอบ)



เดือนที่ 8


รู้สึกว่าขนาดของท้องเดือนนี้จะพุ่งพรวดออกมาเลยนะ สมเป็นไตรมาสสุดท้ายแบบที่มีคนเตือนไว้จริงๆ บางทีก็รู้สึกเหมือนตัวเล็กมาตุงๆ อยู่ด้านซ้าย บางทีก็มาตุงๆ อยู่ทางขวา บางทีเหมือนเค้าเหยียดแขนเหยียดขาหรือยังไงไม่ทราบ รู้สึกคล้ายโดนกระทุ้งมาจากข้างใน ตึงไปหมดเลย บางทีถึงขั้นร้องโอ๊ยแล้วบอกให้ตัวเล็กนอนดีๆ หน่อย อยู่ท่านี้มันตุงเกินไปนะลูก ฮา


ช่วงนี้ทั้งอุ้ยอ้าย ทั้งต้วมเตี้ยมหนักกว่าเก่า น้ำหนักขึ้นมารวมๆ แล้วราว 12 กก. หมอชมว่าอยู่ในเกณฑ์ดี แต่ขนาดว่าอยู่ในเกณฑ์อย่างนี้ยังแทบจะเดินไม่ไหวเลย รู้สึกต้วมเตี้ยมทั้งวัน มวลมากเคลื่อนตัวช้าถึงช้าสุดๆ


อาการมือติดกับเข้าห้องน้ำบ่อยนี่เป็นอาการประจำตัวไปแล้ว ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำใจ แต่คุณหมอมีแนะนำว่าถ้ามือมันติดมากให้แช่มือในน้ำอุ่นหรือประคบโดยกระเป๋าน้ำร้อนจะช่วยได้ ทีนี้มือเรามันมักจะติดๆ ตอนนอนนี่นา ใครมันจะไปแช่น้ำอุ่นตอนนอนล่ะ เลยต้องปล่อยมันไปตามเรื่องตามราว จะมีก็บางครั้งเช้าๆ คนที่นอนข้างๆ จับมือไปนวดๆ คลึงๆ ให้ ...ก็ช่วยได้พอควรทีเดียว


อ้อ! จะว่าไป บางทีเช้าๆ เมื่อยไปทั้งตัวลุกไม่ขึ้น ก็ได้คนนั้นก็ช่วยนวดหลังนวดบ่าให้ด้วยนะ เพียงแต่ต้องบอกคุณพี่แกหน่อยเท่านั้น แกไม่สามารถตรัสรู้เองได้ว่าเราต้องการคนนวดวันไหน ยังไงก็ขอตบมือให้หน่อยละกัน อิอิ


เดือนนี้ก็ต้องเตรียมตัวเคลียงานได้แล้ว เพราะหมออยากให้หยุดพักได้แล้ว เราเองก็ชักอยากหยุดเหมือนกันแล้วล่ะ เพราะรู้สึกว่ามันอุ้ยอ้ายเต็มทน ขออยู่บ้านสบายๆ นั่งอ่านตำราเลี้ยงเด็กดีกว่า ซื้อมาเล่มเบ่อเริ่มแน่ะ ยังไม่ได้อ่านเลย หยุดงานเมื่อไหร่คงได้อ่านสักที (และแอบหวังว่าจะได้มีเวลานั่งอ่านนิยายที่ซื้อๆ มาตุนไว้ด้วย โฮะๆๆ ได้โอกาสต้องรีบคว้าเอาไว้นะ ไม่งั้นเดี๋ยวจะไม่ว่างไปอีกยาวเลยเชียว)


ตอนนี้ก็คงเหลือแค่รอคลอดละนะ อาการของเดือนสุดท้ายไว้จะมาเล่าพร้อมตอนจะคลอดเลยละกัน ท่าจะลุ้นดี ฮี่ๆ


งานนี้ขอบอกว่าพิมลพัทธ์สู้ตาย เพราะอยากจะคลอดได้เองโดยไม่ต้องผ่า ยังไงก็เอาใจช่วยกันด้วยนะคะ

Create Date : 07 ตุลาคม 2551 Last Update : 7 ตุลาคม 2551 20:35:46 น. Counter : 694 Pageviews.		15 comments
Share Tweet

	15 มี.ค. 68 เขาคิชฌกูฏ ปี13 kae+aoe (8 เม.ย. 2568 06:03:01 น.)		(ลูกออทิสติก) ก่อน 1 ขวบ หม่าม้าก็ดูแล้วนะว่ายังไม่มีอาการออทิสติก SN_monchan (6 เม.ย. 2568 21:52:49 น.)
	14 มี.ค. 68 ไม่สบาย kae+aoe (5 เม.ย. 2568 09:59:41 น.)		13 มี.ค. 68 พฤ. kae+aoe (5 เม.ย. 2568 09:46:27 น.)