Be With Me : ภวังค์รัก...

ในชีวิตหนึ่งของคนเราตั้งแต่เกิดมานั้นได้มีความรักผ่านเข้ามาหลายรูปแบบ และในช่วงเวลาที่เราตกอยู่ในภวังค์แห่งรักนั้นมันก็ช่างเป็นช่วงเวลาที่หอมหวานที่สุด มันมีความสุดจนเราเผลอลืมความเป็นจริงของชีวิตไป

ดั่งเช่นชีวิตของตัวละครของ อีริค คู ในหนังสัญชาติสิงคโปร์-ฮ่องกงเรื่อง Be With Me นี้ ทำให้เราเห็นภาพความรักที่เกิดขึ้นอย่างขัดแย้งกับความเป็นจริงทางสังคม



1.ภวังค์รักทำให้เราลืมร่างกายอันเหี่ยวเฉาร่วงโรยและทำให้เราพร้อมที่จะมีรัก แม้ว่าเราอาจจะเหลือเวลาบนโลกนี้อีกไม่นาน ซึ่งหากถ้าเป็นสายตาของคนที่มุ่งพัฒนาฐานะทางสังคมของตัวเองแล้ว ก็จะมองความรักของสองตัวละครที่เป็นชายแก่ๆเจ้าของร้านขายของชำกับหญิงชรานักเขียนผู้พิการทางการมองเห็นและการได้ยินว่ามันมีแต่ในละครเท่านั้น แต่สำหรับชายแก่ผู้นี้ความรักทำให้เขาลืมอายุและมันทำให้เขาทะลายกำแพงของการสื่อสารลงได้ด้วย

หากเราไม่สามารถสื่อสารกับคนรักของเราผ่านทางภาษาและแววตาได้แล้ว...เราจะทำอย่างไร แต่สองตัวละครนี้กลับทำลายปัญหานี้ลงได้อย่างง่ายดายเพียงใช้ “ใจ” ผ่านการสัมผัสเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพียงใช้นิ้วและฝ่ามือสัมผัสกันด้วยความรู้สึกที่จริงใจเท่านั้นก็จะทำเข้าใจสารที่สื่อโต้ตอบกันได้ ซึ่งต่างจากผู้คนในยุคปัจจุบันนี้ที่มุ่งแต่จะสร้างความมั่นคงทางฐานะของตัวเองจนบางครั้งก็หลงลืมความจริงใจไป ดังนั้นในปัจจุบันนี้จึงมีปัญหาในการสื่อสารเกิดขึ้นมากมายไม่ว่าจะในระดับใดก็ตาม แม้จะสื่อสารพูดคุยกันด้วยภาษาแบบเห็นหน้าเห็นตาแต่ก็หาได้เข้าใจในทุกสิ่งที่สื่อสารกัน

สองตัวละครวัยชรานี้ทำให้ผมนึกถึงหนังสือเรื่อง “เจ้าชายน้อย” มาก ซึ่งในหนังสือจะมีประโยคหนึ่งที่ว่า “บางสิ่งบางอย่างอาจไม่เห็นได้ด้วยตา แต่ทว่ากลับมองได้ด้วยใจ”

2.บางครั้งภวังค์รักอาจส่งผลรุนแรงเมื่อมันทำร้ายเราและนั่นก็ทำให้เราลืมความเป็นจริงที่ว่า ชีวิตเราต้องเดินต่อแม้ความรักที่เราหวังไว้จะไม่ยอมเดินตามเรามาก็ตาม

สองสาวที่สื่อสารกันผ่านการส่งข้อความทั้งทาง msn และโทรศัพท์มือถือคู่หนึ่ง เป็นตัวละครซึ่งเปรียบเสมือนความรักอันฉาบฉวยของวัยรุ่น การสื่อสารกันด้วยเทคโนโลยีเช่นนี้ส่งผลดีในความสะดวกสบาย แต่มันเป็นการสื่อสารที่ไม่สามารถตรวจสอบความจริงใจได้ และเมื่อฝ่ายหนึ่งหมดรักแล้ว...แน่นอนว่าอีกฝ่ายต้องรู้สึกว่าความฝันที่สร้างมาตั้งแต่ต้นมันพังสลายลงไปต่อหน้า

ในวันที่รู้ว่าคนที่เรารักนั้นไม่ต้องการเราอีกต่อไปแล้ว มันเป็นวันที่แสนจะเงียบเหงาทั้งๆที่เต็มไปด้วยเสียงจอแจ มันรู้สึกมืดหม่นทั้งๆที่ท้องฟ้าสดใส ทุกสิ่งทุกอย่างดูจะไม่มีความหมายไปหมดทุกอย่าง ช่วงชีวิตนี้ผมคิดว่าเกือบทุกคนน่าจะเคยผ่านมาแล้ว

...ไม่เหลืออะไรเลย แหลกสลายลงไปกับตา
เหลือเพียงทรายที่ว่างเปล่า กับน้ำทะเลเท่านั้น
ไม่เหลืออะไรเลย จากที่เคยมีความใฝ่ฝัน
ไร้กำลังจะสร้างใหม่ให้เหมือนเดิม ไม่เหลืออะไรเลย...

สำหรับผม...เพลง “ปราสาททราย” เพลงนี้เป็นเพลงที่เศร้าและอ้างว้างที่ในวันที่ความรักของผมถูกทำร้ายจากคนที่ผมรัก ทุกสิ่งที่เราสร้างกันมาทีละเล็กทีละน้อยพังทลายลงในพริบตา และความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นมันแทบจะทำให้ชีวิตเราดับสิ้นไปพร้อมกับความเงียบที่เกิดขึ้น

3.ภวังค์รักเกิดขึ้นได้กับทุกคนแม้แต่ชายอ้วนร่างใหญ่กินเก่ง... เขาคือตัวละครที่น่าสงสารที่สุดในเรื่อง ด้วยรูปร่างหน้าตาอันไม่เป็นที่หมายปองของใครๆแล้ว บุคลิกที่ดูหงอๆและอาชีพ รปภ. อันต่ำต้อยก็ทำให้เราพอจะมองข้ามเขาไปได้เลย แต่สิ่งหนึ่งที่เขามีและดูจะขัดแย้งกับหน้าตาของเขาก็คือ หัวใจที่เต็มไปด้วยความรัก นั่นคงเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ชีวิตของเขามีชีวิตชีวาและเป็นคนอ่อนโยน

แม้หัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักดวงนี้จะทำให้เขามีชีวิตชีวาแค่ไหน แต่มันก็ช่างเป็นอะไรที่น่าอึดอัดเมื่อหญิงคนที่เขาต้องการจะมอบความรักให้นั้นช่างต่างกับเขาราวฟ้ากับดิน และการจะบอกรักออกไปนั้นมันก็เป็นอะไรที่น่าอึดอัดใจยิ่งกว่า

ในขณะที่เขาเขียนคำสารภาพรักลงบนกระดาษเขียนจดหมายสีชมพูหวานแหววอยู่นั้น เขาไม่มีทีท่าของความกลัวอยู่เลย ซึ่งความกลัวที่ว่านี้ก็คือ กลัวการถูกปฏิเสธ แต่เขากลับเขียนมันด้วยความสุข มีบ้างที่เขาหงุดหงิดแต่นั้นก็มาจากการหาถ้อยคำที่จะนำมาบรรยายความรู้สึก และวันที่เขาจะนำจดหมายรักฉบับนี้ไปให้นั้นก็ดูจะเป็นวันที่เขายิ้มอย่างมีความสุขที่สุด...


สำหรับผม...ความรักคือสิ่งที่ทำให้เรามีชีวิตมาจดถึงทุกวันนี้ หากขาดรักแล้วเราก็คงไม่ต่างจากเครื่องจักรที่จะผุพังลงไปเรื่อยๆทุกวัน

Create Date : 28 พฤษภาคม 2552 Last Update : 28 พฤษภาคม 2552 15:29:27 น. Counter : 1752 Pageviews.		24 comments
Share Tweet