เขาวังเจ้าเอย เวลาที่หมุนผ่านเลยไปเรื่อยๆชั่งไม่เหนื่อยบางเนาะ จากวันนั้นถึงวันนี้เกือบเดือนแล้วนี่นา กับการพบเจอมิตรภาพที่ดีที่เขาวังแห่งนี้

การเดินทางครั้งนี้ถ้านับหนึ่งจากที่บ้านก็ไกลน่าดู ขับรถจากบ้านเข้า กทม ก็แดชั่วโมง แต่ครั้งนี้นอนพักที่มุมนึงในกทม พอเดินทางต่อมาเขาวังก็เลยดูเหมือนว่าไม่ไกลเกิน



ผู้หญิงที่ยิ้มหวานๆข้างบนนี้คือเพื่อนร่วมเดินคนแรกที่เจอแกันโดนบังเอิญจึงทำให้เธอสับสนในใจว่าเธอใจง่ายหรือเพราะอะไรดลใจให้ไปกับคนหน้าแปลกเอ๊ะไม่ใช่ซินะต้องบอกว่าไปกับคนแปลกหน้า (ตอบแทนก็ได้เพราะบุญหรือกรรมที่ทำร่วมกันมาแต่ชาติบางก่อนจ้า)แค่เจอครั้งแรกยืนยิ้มให้ใจแตนก็ละลายซะแระต้องรีบจูงแขนขึ้นรถไปด้วยเลย

นี่ข้างบนนี้ก็อีกคน บังเิญเจอกันที่เชิงเขาทางขึ้นเขาวังนั่นเอง นี่พี่แตนก็ทึ่งมากพอๆกันกับเพื่อนร่วมทางคนแรกเลย ขนาดเราแจ้งท่านแล้วว่าหัดขับรถได้แค่สามวัน เค้าก็ไม่หวั่น ทำให้เราขับรถด้วยความเร็วแค่ 80-100 ตลอดระยะทาง(เหตุผลเพราะเป็นห่วงทั้งคู่มากมายกลัวได้รับอันตรายจะทำให้มิตรภาพที่ดีที่เกิดขึ้น ณ ที่แห่งนี้ลดลงนั่นเอง แต่จริงๆประหยัดน้ำมัน เอ๊ะไม่ใช่ จริงๆแล้วข้าพเจ้าลืมแว่นตาต่างหากเล่า



ดูรอยยิ้มสิคิดว่ารอยยิ้มแบบนี้คงไม่ได้เห็นกันบ่อยๆนะคะอิอิ แต่รอยยิ้มอีกคนข้างนั่นสิหวานหยดเสมอๆที่เจอกล้อง555
เดี๋ยวเราสามคนจะพาชมแสงสียามราตรีที่เขาวังกันนะ

ภาพข้างบนนี้ มีคนเล่าว่าใครที่มาเขาวังถ้าพลาดมุมนี้นะเสมือนว่ามาไม่ถึงเขาวังว่างั้น ก็เลยเอากะ เค้าหน่อย

ตามมาเลยๆใกล้จะถึงหอดูดาวรึว่าจุดชมวิวแล้วล่ะ(แตนเรียกเองอ่ะไม่รู้ว่าจะใช่รึเปล่าอิอิ)

มองไกลๆแสงไฟส่องสวยงามมาก

โปรดติดตามตอนต่อไป