จดหมายฉบับที่7_แด่ ... ผู้แพ้ ทุกการแข่งขัน ต้องการเพียงชัยชนะ ความปีติแห่งชัย แผ่ความตื้นตันใจ ไปถึงแรงเชียร์ เสียงตะโกนของผู้ชนะ กังวานก้อง ไปถึงหัวใจผู้แพ้ น้ำตาของทั้งสองฝ่าย ต่างรินไหล ต่างความหมาย การต่อสู้เป็นสัญชาติญาณของมนุษย์ การแข่งขันเป็นสัญญาณของการมีชีวิต กีฬาเป็นสัญลักษณ์ของการอยู่ร่วมกัน กติกาเป็นสมมุติฐานของความยุติธรรม โลกชื่นชมคนเก่ง... และ ผู้ชนะทุกคนก็มีฮีโร่ในดวงใจ ไม่สำคัญว่า ครอบครัวคุณเป็นใคร ไม่สำคัญว่า คุณใส่เสื้อผ้าอะไร ไม่มีสิ่งใด สำคัญเท่าความมุ่งมั่นและการทุ่มเท พวกเขานัดหมายกันมาปฏิญาณตนต่อโลก ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์โบราณแห่งนี้ ใช้ความสามารถสื่อบอกความเป็นสากล ไม่มีภาษาใด ยิ่งใหญ่เท่าเสียงเต้นของหัวใจ ไม่มีคำว่าเพื่ออะไร เมื่อได้ยืนอยู่ตรงนั้น เมื่อสัญญาณของการแข่งขันจบลง จงระเบิดเสียงแห่งชัยชนะให้ดังกระหึ่มฟ้า หากปราชัย จงร้องไห้ให้หมดน้ำตา เพราะเมื่อช่วงเวลาแห่งการฉลองชัยผ่านไป ความพ่ายแพ้ ก็จบสิ้นลงเช่นกัน เป้ สีน้ำ 3 กันยายน 2547
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
มาทักทายค่า^^