. . . น่ า น . . . เ นิ บ เ นิ บ . . . คงเพราะความรู้สึกเมื่อได้ยืนบนดินแดนแห่งนี้ มันเหมือนเวลาที่เดินไปอย่างช้าๆ องค์ประกอบต่างๆ รอบๆ กายค่อยๆ เคลื่อนผ่านบนพื้นฐานของความสุข นี่กระมังที่เค้าถึงเรียกกันว่า น่านเนิบๆ อีกหนึ่งพื้นที่การเดินทางบนเส้นทางสายธรรมชาติในแบบฉบับของผม ม่วงมหากาฬ LIFE FOR TRAVEL  ภาพวาดจิตรกรรมฝาผนัง กระซิบรักบันลือโลก เพียงแลมองก็รู้สึกถึงมนต์ขลัง จนกลายเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของน่านไป คงเหมือนกับดินแดนแห่งนี้ที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ของขุนเขา วิถีชีวิต และวัฒนธรรม  ผมกลับมาเยือนเมืองน่านอีกครั้ง และเป็นครั้งที่สี่ในรอบปี แม้จะมาอีกซักสิบหรือยี่สิบครั้ง ผมก็ยังอยากมาอยู่ดี  วัดภูมินทร์ กับภาพวาดของปู่ม่านย่าม่านกระซิบรักบันลือโลกคือจุดเริ่มต้นของบันทึกการเดินทางของผมในครั้งนี้ ความสวยงาม ความเลื่อมใส ความศรัทธาของผู้คนสัมผัสได้ตั้งแต่ย่างก้าวเข้ามาภายในวัด  วัดพระธาตุช้างค้ำ อีกหนึ่งวัดที่งดงาม เพียงแค่เดินข้ามถนนมาจากวัดภูมินทร์ก็จะพบกับความสวยงาม วัดต่างๆ ในตัวเมืองน่านจะอยู่ไม่ไกลกันนัก มีจักรยานซักคัน หรือเดินชมเมืองไปอย่างเนิบๆ ผมว่าเพลินดีนะ...  ซุ้มลีลาวดีด้านหน้าพิพิธภัณฑสถานเมืองน่าน อีกจุดหนึ่งซึ่งอยู่ในละแวกเดียวกัน รอยยิ้มของนักท่องเที่ยวที่มาแอ็คท่าถ่ายรูปภายในซุ้ม เห็นแล้วก็พลอยมีความสุขไปด้วย  วัดพระธาตุเขาน้อย กับวิวทิวทัศน์ในมุมสูง องค์พระเกศาธาตุพระพุทธรูปยืนอย่างสง่าและงดงาม ประหนึ่งคอยปกป้องคุ้มครองผู้คนเมืองน่าน  ปัว อำเภอเล็กๆ ของน่าน หากแต่ความสวยงาม ความอลังการของขุนเขาหาได้เล็กไม่  อากาศที่บริสุทธิ์รายล้อมไปด้วยขุนเขา ทุ่งนาสีทองมองแล้วทำให้รู้สึกสบายใจ  ผมเคยมาเยือนเมืองแห่งขุนเขาแล้วครั้งหนึ่ง และผมก็หลงรักจนอยากมาบ่อยๆ  ผมเคยมาเยือนเมืองแห่งขุนเขาแล้วครั้งหนึ่ง และผมก็หลงรักจนอยากมาบ่อยๆ  ทิวเขาหัวโล้นสลับกับพืชไร่ข้าวโพด เอกลักษณ์ของเมืองน่านโดยเฉพาะ  อาจดูไม่สบายตาไม่สบายใจในความรู้สึก ในความหัวโล้นถ้าเปลี่ยนเป็นต้นไม้สีเขียวๆ คงจะดี แต่กระนั้นก็ดูแปลกตาและอลังการในความรู้สึก  และยิ่งเพิ่มความยิ่งใหญ่อลังการขึ้นไปอีก เมื่อสายหมอกชโลมขุนเขา  สิ่งเหล่านี้กระมังที่หล่อหลอมจูงใจให้ผู้คนมาเดินเนิบๆ ที่ดินแดนแห่งนี้ ไม่เว้นแม้แต่ผมที่หลงเสน่ห์และกลับมาเยือนอีกครั้ง  ลานดูดาวของอุทยานแห่งชาติชมพูภูคา จุดกางเต็นท์พักแรมที่บรรยากาศใช้ได้ทีเดียว  ยามนี้ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ดอกนางพญาเสือโคร่งที่ลานดูดาวร่วงโรยลงตามกาลเวลา หลงเหลือเพียงบางส่วนที่น้อยนิดไว้ให้เชยชม  บ่อเกลือ อีกหนึ่งอำเภอในหุบเขาเมื่อเดินทางเลยจากดอยภูคาออกไป ความเจริญของสังคมเมืองอาจเทียบไม่ได้กับปัว วิถีชีวิตแบบดั้งเดิมนี่แหละคือมนต์เสน่ห์ที่น่าสัมผัส  แต่หากวันหนึ่งความเจริญย่ำกราย นักท่องเที่ยวแห่แหนกันเข้ามา ถึงเวลานั้นคำถามน่าจะเกิดขึ้นมากมาย และมนต์เสน่ห์ของบ่อเกลือยังน่าจะหลงใหลอยู่หรือไม่  บ่อเกลือในวันนี้มีทั้งไร่สตรอเบอร์รี่ มีร้านอาหารสวยๆ ริมน้ำ มีรีสอร์ทหรูๆ ผุดขึ้นบ้างตามยุคสมัย  แต่โดยรวมทั่วไปก็ยังคงรูปแบบและวิถีชีวิตในแบบชนบทพึ่งพิงอิงแอบธรรมชาติ  ในยามเช้าที่สายหมอกล่องลอยเหนือผืนนาข้าว สร้างความประทับใจได้ไม่แพ้ทะเลหมอกที่ฟูฟ่อง  หากเปรียบกับดอกไม้ที่กำลังผลิบาน บ่อเกลือในวันนี้ก็กำลังอยู่ในช่วงแรกแย้ม จะผลิบานสดสวย หรือจะร่วงโรยก่อนเวลาขึ้นอยู่กับการดูแล  วันนี้เมืองในซอกหลืบของขุนเขาที่ยังคงความงดงาม และทำให้ผู้มาเยือนอย่างผมรู้สึกประทับใจ มีโอกาสผมคงได้กลับมาเยือนอีกครั้งอย่างแน่นอน  จากบ่อเกลือผมเลี้ยวซ้ายไปทางอำเภอเฉลิมพระเกียรติ อุทยานแห่งชาติขุนน่าน ตั้งอยู่ริมถนนสายหลักเลยจากบ่อเกลือออกมาประมาณ 6-7 กิโลเมตร ป้ายบอกอุทยานฯ ที่มีให้เห็นตลอดเส้นทางเชิญชวนให้เข้าไปสัมผัส ในวันธรรมดาไร้ซึ่งนักท่องเที่ยว ทุกอย่างเงียบสงบ ท่ามกลางขุนเขา  หน่วยจัดการต้นน้ำห้วยแม่สะแตง อำเภอทุ่งช้าง ในยามเช้า แสงสีทองที่สาดส่องขุนเขาเผยให้เห็นถึงความงามของเทือกเขาที่สลับซับซ้อน  จากจุดเริ่มต้นในเมืองน่าน พลันออกมานอกเมือง ทุกอย่างทุกเส้นทางคือขุนเขาจริงๆ ไม่แน่ใจนักว่าบ้านนี้เมืองนี้มีภูเขาเยอะที่สุดในประเทศหรือไม่ แต่ที่แน่ใจคือ ไปทางไหนก็มีแต่คำว่างดงาม  ผมย้อนกลับมาทางอำเภอบ่อเกลือเพื่อไปยังอำเภอสันติสุข พระตำหนักภูฟ้า ที่ประทับของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี ตั้งอยู่ระหว่างทางห่างจากบ่อเกลือราว 20 กิโลเมตร ครั้นเมื่อพระองค์ได้เสด็จมาเยี่ยมราษฎรที่อำเภอบ่อเกลือ ทรงจัดตั้งศูนย์ภูฟ้าพัฒนาขึ้นเพื่อเป็นสถานที่ในการถ่ายทอดองค์ความรู้ด้านวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีให้กับประชาชนทั่วไป  ในยามเช้าที่สายหมอกปกคลุมเกือบท่วมขุนเขา เรื่องราวของการเดินทางทุกวินาทีมีแต่ความตื่นเต้น และความสวยงาม  บางทีเรื่องราวระหว่างทางก็เชิญชวนให้เราได้จดจำมากกว่าจุดหมายปลายทางเสียอีก  เส้นทางจากบ่อเกลือมายังสันติสุข เส้นทางลอยฟ้าที่วิ่งลัดเลาะไปตามขุนเขา เรื่องราวระหว่างทางมีให้ได้เก็บเกี่ยวความสุขตลอดเส้นทาง  ต้นเดือนกุมภาขุนเขาที่เคยเขียวขจีแปรเปลี่ยนเป็นสีทอง  ไร่ข้าวโพดที่เก็บเกี่ยวเสร็จสิ้นลง หลงเหลือแต่ความเหี่ยวแห้ง วัฏจักรของวิถีชีวิตในการทำมาหากินเลี้ยงชีพ  สายฝนในฤดูใหม่คงทำให้ทุกอย่างกลับมาเขียวอีกครั้ง ช่วงเวลาที่เหลือคงได้แต่รอ รอเพื่อกลับมาเริ่มต้นเพาะปลูกพืชไร่อีกครั้ง  ต้องยอมรับว่าเส้นทางสายนี้เป็นอีกหนึ่งเส้นทางที่สวยงาม บ่อเกลือ-สันติสุข เส้นทางบนความสูงชัน ที่ทำให้รู้สึกเหมือนเราได้โบยบินไปตามทางที่สวรรค์ปูพรมเอาไว้  อุทยานแห่งชาติแม่จริม อุทยานฯเล็กๆที่อาจไม่โด่งดังเหมือนที่อื่นๆภายในจังหวัด ตั้งอยู่ อ.แม่จริม และ อ.เวียงสา ห่างจากตัวเมืองน่านราว 50 กว่ากิโล  จุดเด่นของอุทยานแห่งชาติแม่จริม คงเป็นการล่องแก่งลำน้ำว้า เส้นทางศึกษาธรรมชาติ รวมถึงการสัมผัสวิถีชีวิตของชาวเขาบ้านร่มเกล้า  ผมยังจำเรื่องราวของฤดูร้อนที่ผ่านมาได้ดี อีกหนึ่งเส้นทางที่งดงามไม่แพ้เส้นทางอื่นๆ สองแคว-ท่าวังผา เช้าวันนั้นผมเดินทางออกมาจากภูลังกา มุ่งหน้าสู่น่านบนเส้นทางสายนี้ และนั่นก็เป็นครั้งแรกที่ผมมาจังหวัดนี้  อุทยานแห่งชาติถ้ำสะเกิน อยู่ห่างจากเมืองน่านประมาณ 112 กิโลเมตรบนเส้นทาง ท่าวังผา-สองแคว จุดชมวิวที่ดูธรรมดา แต่หากเป็นช่วงฤดูหนาว ที่นี่คือสวรรค์ของคนชื่นชอบทะเลหมอก  อุทยานแห่งชาติศรีน่าน อีกหนึ่งสถานที่ยอดฮิต โดยใช้เส้นทางไปยัง อ.เวียงสา สู่ อ.นาน้อย ระยะทางราว 70 กว่ากิโลเมตร  ดอยเสมอดาว แหล่งท่องเที่ยวของอุทยานฯศรีน่าน ความสวยงามของขุนเขา และทะเลหมอกในยามเช้า ทำให้มีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมเยือนกันอย่างไม่ขาดสาย  ที่ดอยเสมอดาวนี่เองที่เป็นจุดเริ่มต้นทำให้ผมหลงรักน่าน เพียงครั้งแรกที่ได้สัมผัสที่นี่ มันทำให้ผมอยากรู้ อยากรู้ว่าสถานที่อื่นๆของน่านจะสวยงามเหมือนกับที่นี่หรือไม่  4 ครั้งที่ผมได้เดินทางแบบเนิบๆ บนเส้นทางสายน่าน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา มันคือประสบการณ์ที่มีคุณค่า และผมก็ไม่เคยผิดหวังกับมันเลยซักครั้ง  ขากลับจากน่านลงสู่ภาคกลาง ผมใช้เส้นทางจากนาน้อยไปยังนาหมื่นสู่หมู่บ้านชาวประมงปากนาย เพื่อเอารถข้ามแพไปยังอีกฟากสู่ อ.น้ำปาด ลงไปยังอุตรดิตถ์  หมู่บ้านชาวประมงปากนาย บรรยากาศโดยรอบที่โอบล้อมไปด้วยขุนเขา สายน้ำที่สงบนิ่งจากเขื่อนสิริกิติ์ ทำให้ดินแดนแห่งนี้เหมาะสำหรับการพักผ่อน  อาชีพหลักของชาวบ้านแถบนี้คงหนีไม่พ้นการทำประมง ที่นี่มีร้านอาหาร มีบ้านพักที่เป็นแพให้เลือกหา แม้จะดูเปลี่ยวไปบ้าง แต่ก็มีเจ้าหน้าที่ดูแล เพราะอยู่ในเขตของอุทยานฯศรีน่าน  สายน้ำที่สงบเงียบ คงเปรียบได้กับวิถีชีวิตที่สงบเรียบง่าย ตั้งแต่จุดเริ่มต้นจนสุดทางที่กำลังจะออกจากน่าน ทุกเรื่องราวเป็นอะไรที่พิเศษที่สุดสำหรับผม  การจากลาไม่เคยมีอยู่จริง แค่คิดก็เหมือนได้เริ่มต้นเดินทางอีกครั้ง ...ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมเดินทางไปกับบันทึกการเดินทางของผม สวัสดีครับ... อีกหนึ่งพื้นที่การเดินทางบนเส้นทางสายธรรมชาติในแบบฉบับของผม ม่วงมหากาฬ LIFE FOR TRAVEL 
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [