เพื่อน เรียนรู้ซึ่งกันและกัน ถ้าไม่ใช่ก็ปิดประตูซะ หนังสือจิตวิทยาเล่มนึงว่าไว้ "จงหาเพื่อนให้มากที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้" นี่เปนหนึ่งในหลายสิ่งที่ผมทำมาในช่วงสองสามปีนี้ และทำให้ผมได้เข้าใจ ว่า สมัยเด็ก หลายๆคน ต่างเล่นด้วยกันได้ ไม่ต้องคิดอะไร ไม่มีคำว่าเพศมาเปนตัวแบ่งแยก เราเปนเพื่อนกัน มองกันแค่เพื่อน โตขึ้น เพศ เปนตัวแบ่งแยกเปนสองฝ่ายใหญ่ๆ แบ่งแยกการกระทำ พฤติกรรม อารมณ์ การเอาเปรียบ การเสียเปรียบ สิทธิ เสรีภาพ โตขึ้นมาอีก ประสบการณ์ เปนตัวแยกย่อย และซอยให้ระบบความคิดของแต่ละคนซับซ้อนเข้าไปอีก ผมสังเกตุว่าเพื่อนวัยผม จะเริ่มมีความแตกต่างกันอย่างชัดเจน เพื่อนนผมคนที่ชอบเรื่องเสื้อผ้า ชอบการแต่งตัว ก็จะเชียวชาญด้านนี้มากๆ แต่เขาก็จะไม่รู้เรื่องการ์ตูน หนัง เกมส์ ผมชอบเรื่องการ์ตูน หนัง เกมส์ รู้เรื่องนี้มาก แต่กลับไม่รู้เรื่องเสื้อผ้าเลย เราแตกต่างกันมากแล้ว เพราะเราโตขึ้นใช่ไหม? ผมโตขึ้นแล้วใช่ไหม? อะไรเปนตัวตัดสินว่าเราโตแล้ว การบรรลุนิติภาวะ การตัดสินใจได้ การอายุถึง 20 เมื่อเราเรียนจบ หรือ เมื่อเราคิดเปน ความแตกต่าง ทำให้ผมเลือกที่จะคบเพื่อน ทำให้ผมพูดคุยกับคนต่างวัยยากขึ้น ทำให้รู้สึกว่าเราคุยกับเพื่อนรู้เรื่องมากกว่าพ่อแม่ มันแตกต่าง ผมไม่ได้ตั้งกฏเกณฑ์สำหรับตัวเอง ว่าต้องการมีเพื่อนแบบนี้ แบบนั้น ผมใช้เวลาค่อยๆทำความรู้จักกับเพื่อนแต่ละคน และเมื่อเขาหรือเธอไม่ใช่คนที่ผมอยากเปนเพื่อนด้วย ระบบความคิดก็จะปิดกั้นไปเองโดยอัตโนมัต ผมเปิดประตูความคิดไว้ให้สำหรับเพื่อนทุกคน ที่จะเดินเข้ามา ศึกษาเรื่องราวของผม แต่เมื่อเขาไม่ใช่เพื่อนที่ดี ผมก็จะเชิญเขาออกไปแล้วปิดประตูซะ เมื่อเขาจะเข้าก็ต้องเคาะก่อน ส่วนจะให้เข้าหรือไม่นั้น ผมเปนคนกำหนดเอง ผมเคยล๊อคประตู นั่นเปนสิ่งร้ายแรงที่ผมทำกับเพื่อนหนึ่งคน แต่ยังดีที่ไม่ปิดตาย มันเปนสิ่งร้ายแรงพอๆกับการที่คุณย้ายบ้านหนีเพื่อนและทำเปนไม่รู้จัก เพื่อนคนหนึ่ง ที่อยู่รอบตัวผมเวลานี้ ไม่ใช่คนไม่ดีอะไรนักหรอก แต่มีหลายอย่างที่ผมไม่ชอบสิ่งที่เขาทำ การที่เรียกผู้หญิงว่า อี คุยกับผู้หญิง กู มึง ทั้งที่ไม่สนิทกัน (ผมก็คุยกูมึงแต่กับผู้หญิงที่สนิทกันมากกกกกจิงๆเท่านั้น) ทำตัวรวยไม่ว่าจะรวยหรือไม่ เขาทำตัวรวย เพราะเขาคิดว่ามันจะดูดี แต่ไม่หรอก นินทาคนอื่นซึ่งผมไม่ชอบ สำหรับคนๆนี้ผมก็ปิดประตูไปแล้ว แขวนป้าย don't dusturb ไว้หน้าห้องด้วย อืมมม จะว่าไปทำไมผมไม่มองข้อดีของเขาบ้างนะ ไม่มีหรือ? อาจเพราะว่าผมเปนคนเลวก็ได้ ใช่ เลวลึกด้วย ฮ่ะๆ ไม่ใช่คุณหรอก
^
|| ฮ่วยทำไมล๊อคไม่ติดฟร้า โดย: XXRAM IP: 203.151.140.112 วันที่: 22 มีนาคม 2548 เวลา:3:55:32 น.
คนเราอ่ะนะ
จาเกลียดความคิดหรือ การกระทำของเขาด้าย แต่อย่าเกลียดตัวบุคคล โดย: Ohceat IP: 61.91.117.124 วันที่: 22 มีนาคม 2548 เวลา:10:01:03 น.
ตอนนี้เราคิดอย่างงี้เป็นอย่างงี้
โตกว่านี้อีกนิด ความคิดเราอาจเปลี่ยนก็ได้ แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีความคิดในช่วงเวลาใหน ที่จะถูกและดีที่สุดเสมอไปหรอกเนาะ ^^* โดย: I'M NAN
 วันที่: 22 มีนาคม 2548 เวลา:12:30:22 น.ตอนนี้เราคิดอย่างงี้เป็นอย่างงี้
โตกว่านี้อีกนิด ความคิดเราอาจเปลี่ยนก็ได้ แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีความคิดในช่วงเวลาใหน ที่จะถูกและดีที่สุดเสมอไปหรอกเนาะ ^^* โดย: I'M NAN
วันที่: 22 มีนาคม 2548 เวลา:12:30:24 น.https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=curious&group=3
แนะนำๆ โดย: คนสวย (ทำใจได้
) วันที่: 22 มีนาคม 2548 เวลา:13:31:48 น.มาเยี่ยมค่ะ มาดูBlogของหนูคนน่ารักบ้างนะ ^^
มีรูปหนูเป็นภาพประกอบทุก Blog ค่า คลิกเลยๆ  โดย: what for ^.~
วันที่: 22 มีนาคม 2548 เวลา:15:45:35 น.อืมม เมื่อก่อนเราก็เคยรับคนๆ นึงไม่ได้
ไม่ใช่เพราะเค้าเป็นคนไม่ดี อ่านะ อ่ะ เค้าไม่ใช่คนพูดจาไอ้อี มึง กู เค้าดีมากๆ .. แต่ว่า เค้าพูดเสียงเบา พูดไรก็ไม่รู้ เราฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง .. ทำให้เราลำบากใจเวลาคุยกะเค้า เราไม่กล้าบอกให้เค้าพูดดังขึ้นๆ 555+ หยั่งงี้รึป่าวหว่า ที่เค้าเรียก ดีเกินไป ในที่สุดเราก็ค่อย ปิดประตู หนีหายไปจากชีวิตเค้า เรื่องนี้กลายเป็นว่า เราต่างหากที่เป็นคนไม่ดี เหอๆ อ๊ะ พูดซะยาว ไม่รู้เกี่ยวกะเรื่องที่นายเขียนป่าว เหอๆ .. โดย: เด็กชายหัวหอม
วันที่: 22 มีนาคม 2548 เวลา:22:48:23 น.-ปิด-
บางทีก็เป็นวิธีที่ดีที่สุด ที่จะเป็นไปได้ -เปิด- บางครั้งก็เป็นการเปิดโลกกว้างให้เราได้เรียนรู้ -ปิดๆ เปิดๆ- เรื่องปกติของคนครับ โดย: -เปิดสำหรับคุณทุกคน- (นายกาเมศ
) วันที่: 23 มีนาคม 2548 เวลา:19:57:38 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่ความทรงจำเก่าๆ
มันก็ทำให้เราลืมไม่ลงเหมือนกัน
คิดว่าตัดสินใจถูกแล้วที่เดินออกมา