Wish to See You in Taiwan (3) ต่อ..ค่ะ ต่อ. ..   เที่ยงนี้เราไปหม่ำมื้อเที่ยงกันที่ตึก Taipei 101 ที่ชั้น B1 เป็นศูนย์อาหารที่รวมอาหารไต้หวัน อาหารนานาชาติและฟาสต์ฟูดมากมายให้เลือกรับประทาน เลือกไม่ถูกอีกแล้วท่าน เลยแอบลอกการบ้านคุณเควินและทีมงาน ได้บะหมี่กะลังมังบะเฮิ่ม มาหม่ำ .. กินแทบไม่หมด หาที่นั่งแทบจะไม่ได้ คนเยอะมากเลยค่ะ.. น้องหน่อยได้ข้าวหมกไก่.. มาหม่ำ ตะแรกก็สงสัยทำไมน้องเค้าหม่ำแต่ไก่ ค่อยมาถึงบางอ้อว่าน้องหน่อยเป็นมุสลิม กินหมูไม่ได้ และไม่หม่ำเนื้อ ครั้นจะลองอาหารไต้หวันก็เสี่ยงเกินไปเพราะส่วนใหญ่ทำจากหมู.. เราไม่ได้ขึ้นไปบนตึก Taipei 101 เพื่อไปชมวิวหรอกค่ะ เพราะเวลาจำกัดมาก และอีกอย่างอากาศมัวซัวมาก ไม่มีแดดเลย ถ้าขึ้นไปคงเจอแต่หมอกอยู่เต็มเมืองไทเป.. เราเสียเวลากันที่ Taipei 101 นานพอสมควร เพราะมีลูกทีมคนหนึ่งหายไปจากกรุ๊ป ไม่มาตามเวลานัด หลังจากรอแล้วรอเล่า จนถึงเวลาที่คุณเควินนัดกับหลินจื้ออิงไว้ จึงต้องสละเรือ ทิ้งให้น้องสุ ทีมงานอีกคนรอคนที่หายไป แล้วค่อยตามไปสมทบ ส่วนพวกเราก็รีบไปขึ้นรถเพื่อไปที่ Living Mall เรานัดกับหลินจื้ออิงไว้บนชั้น 12 ของตึก  Living Mall อยู่ใกล้กับถนน Bade Rd. และ Dongning Rd. เป็นแหล่งรวมความบันเทิงและศูนย์กลางการช็อปปิ้ง ที่มีทั้งแหล่งช็อปปิ้ง อาหารอร่อย และงานมหกรรมต่าง ๆ รูปร่างหน้าตา ดีไซน์ของตึกก็สุดยอดอลังการ ไม่มีใครเหมือน ไม่เหมือนใคร ชอบตึกที่ไทเปจังเลยค่ะ ทั้งตึกเก่าตึกใหม่ แข่งกันออกแบบอย่างสุดฤทธิ์ เป็นอาหารตาของนักออกแบบจริง ๆ  เราไปที่ร้าน Dream Family Café ค่ะ เป็นคาเฟ่น่ารัก ๆ ตกแต่งด้วยสีฉูดฉาด มีคู่รักมากมายหลายคู่มาหม่ำมื้อเที่ยงที่นี่ พวกเราถูกกันไว้ส่วนร้านด้านนอก เพื่อรอสัมภาษณ์หลินจื้ออิง ดาราหนุ่มที่พวกเราคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี แบบเฉพาะกิจ มีเฉพาะแฟนชาวไทย..ล้วน ๆ ไม่เกี่ยวกับแฟนชาติไหน หลังจากเชยชมความงามของร้าน Dream Family Café หลินจื้ออิงก็มาถึง คราวนี้พวกเรามีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ค่ะ ใครใคร่ถ่ายรูป..ถ่าย.. ใครกรี๊ด.. กรี๊ด.. คุณเควินสัมภาษณ์อัดรายการ Umix Variety มีถามถึงเรื่องงานของหลินจื้ออิง ว่าทำไมตอนนี้ถึงห่างหายไปจากหน้าจอ หลินจื้ออิงบอกว่าตอนนี้ใช้เวลาเกือบครึ่งปีไปกับการวางแผนและดำเนินงานเกี่ยวกับการทัวร์คอนเสิร์ตที่จีนแผ่นดินใหญ่ และตอนนี้ก็มีแข่งรถ และกำลังหัดแข่งเรือ หลินจื้ออิงอยู่ในวงการมาแล้ว 17 ปี เข้าวงการมาตั้งแต่อายุ 17 ดูสิ ป่านนี้แล้วหน้าตายังเด็ก..อยู่เลยอ่ะ .. อิซซี่ชะมัด คุณเควินสัมภาษณ์เป็นจีนค่ะ แต่แปลไทยให้คนชมรายการ และพวกเรารู้เรื่อง หลินจื้ออิงตอบเป็นจีนแล้วคุณเควินแปลอีกที.. ใครอยากดู รอดูใน Umix Variety ทาง MVtv เลยนะคะ ตอน 4 ทุ่มถึง 5 ทุ่ม ของทุกวัน ยกเว้นเสาร์อาทิตย์มาเร็วหน่อย 1 ชั่วโมง   งานนี้มีแฟนตัวจริงของหลินจื้ออิงมาด้วย มีการต่อสายโทรศัพท์ไปให้แฟนพันธุ์แท้ของหลินจื้ออิง ที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานในวันนี้ โดยไม่ได้เตี๊ยมกันมาก่อน รับสายทีแรกหลินจื้ออิงอึ้งเลยค่ะ เพราะแฟนพันธุ์แท้ถามเสียงห้วนกว่า แกเป็นใครอ่ะ แต่ดาราดังปรับสีหน้าและแก้ไขสถานการณ์ได้ดีมากค่ะ หลังจากอึ้งไปพักหนึ่งก็บอกหลินจื้ออิงไง.. งานนี้มีเฮค่ะ ทำเอาเจ้าสาวปลื้มจนร้องไห้ไปเลย  จบการสัมภาษณ์หลินจื้ออิงมีรูปพร้อมลายเซ็นมาฝากแฟน ๆ ชาวไทย เข้าไปรับกับมือพร้อมถ่ายรูปได้เลย หลินจื้ออิงไม่ได้ฮ็อตเฉพาะในเมืองไทยนะคะ ลูกค้าของร้านเข้ามาพอเห็นหลินจื้ออิ้งก็กรี๊ดกร๊าดใหญ่ มีกลุ่มวัยรุ่นสาว 4-5 คนมากรี๊ดกร๊าดซอยเท้ายิก ๆ อยู่ข้างหลัง ดีใจที่ได้เจอตัวเป็น ๆ .. มีคู่รักคู่หนึ่งกำลังจะเข้าไปในร้าน พอเจอกลุ่มสัมภาษณ์หลินจื้ออิง ก็เข้ามาร่วมวงด้วย แฟนหนุ่มเลยต้องถ่ายรูปแฟนสาวคู่กะหลินจื้ออิง งานนี้ไม่ต้องดินเนอร์แล้วมั้ง (แหม .. ถ้าแฟนหนุ่มเหงา.. เจ๊อยู่เป็นเพื่อนแทนได้นะ .. ยกแฟนสาวให้หลินจื้ออิงไปเหอะ....เอิ๊ก.. ) ออกจาก Living Hall เราตรงดิ่งไปตั้นสุ่ย เพื่อไปดูคอนเสิร์ตของเสี่ยวจู ที่ Fishermen’s Wharf ค่ะ หลับ ๆ ตื่น ๆ ไปตลอดทางค่ะ อยากชมวิวก็อยาก ง่วงก็ง่วง.. เราผ่านสถานีสุดท้ายของรถไฟฟ้า(ใต้)ดิน คือสถานีตั้นสุ่ย เลยไปยัง Fishermen’s Wharf Walking Area  เมืองตั้นสุ่ยเป็นเมืองที่อยู่ใกล้มหาสมุทร เป็นแหล่งอาหารทะเลสดมากมาย นั่งรถผ่านเห็นปูเป็น ๆ ปูเป็นปู ตัวเป้ง ๆ เห็นแล้วน้ำลายสอ มีผลิตภัณฑ์และอาหารจากปลามากมาย รวมถึงแผ่นแป้งปลากรอบเมืองตั้นสุ่ย ที่เป็น OTOP ที่ขึ้นชื่อของที่นี่ ลองชิมแล้ว คล้าย ๆ ข้าวเกรียบกรอบอร่อย สนนราคาห่อละ 50 ดอลล่าร์ไต้หวัน น่าซื้อไปเป็นของฝากมาก แต่ว่าติดอยู่ที่ต้องถือเดินไปดูคอนเสิร์ตเสี่ยวจูด้วยนี่สิ.. ไม่ work อย่างแรง..  เวทีคอนเสิร์ตค่ะ .. เราข้ามสะพานแห่งความรัก…. ไปยังอีกฝั่ง เพื่อไปชมคอนเสิร์ต... หนาว...ค่ะ ลงรถมาก็เจอลมทะเลเลย.. ดีที่เอาแจ๊คเก็ตมาด้วย.. ระหว่างข้ามสะพานคุณเควินบอกว่าให้อธิษฐาน เรื่องคู่ของเรา ไปตลอดที่เดินข้ามสะพาน ห้ามหันหลังกลับมามองด้านหลัง (ไม่รู้ว่าทำไม) แล้วจะสมหวังเรื่องความรัก.. เรื่องนี้แล้วแต่วิจารณญาณนะคะ ตัวเองคิดถึงหลุนน้อยไปตลอดทาง.. แต่ตอนเล่น mini-concert หลุนไม่มองมาทางที่ตัวเองนั่งเลยอ่ะ... แอบเคือง..   ผู้คนมากมาย ทั้งวัยรุ่นหนุ่มสาว มากันเป็นคู่ ๆ หญิงคู่ชาย ชายคู่ชาย หญิงคู่หญิง คนคู่หมา คนแก่ยังมีเลยค่ะ มาดูคอนเสิร์ตกัน จูงลูกเด็กเล็กแดงมาด้วย.. เพิ่งเคยเห็นที่นี่แหละค่ะ พาหมามาดูฟรีคอนเสิร์ต (อย่าว่านะคะ .. ถ้าที่อื่นก็มี..เพราะยังไม่เคยไปดูคอน..ที่อื่น 55555555)..เป็นบ้านเราโดนเหยียบตาย.. (ทั้งคนทั้งหมา.. เจอพวกตีกันก็หนีไม่ทันแล้ว.. ) กลัวน้อยหน้าคนอื่น เลยขอยืมคุณเควิน มาควง.. ติ๊งต่างเป็นคู่รักแห่งยุค.. ซะหน่อย.. 55555 คุณเควินจะขายออกมั้ยเนี่ย..  อาหารมื้อเย็นของวันนี้ (หลังจากชิมแผ่นแป้งปลากรอบไปแล้ว ยังไม่ทำให้ท้องอิ่ม แค่เร่งน้ำย่อยให้พุ่งปรี๊ดออกมาย่อยกระเพาะเล่นเท่านั้น ) คุณเควินพาเข้าร้านอาหารที่ขายริมน้ำ ร้านขายอาเกะ (ชื่อร้านว่าอะไร อ่านเอาเองนะคะ ไม่สามารถอย่างแรง) อาเกะ เป็นอาหารว่าง (แต่เรากินเป็นอาหารหลัก) แบบโบราณของเมืองตั้นสุ่ย (ประมาณไปเมืองอื่นอาจไม่ได้กิน .. และต้องกินเจ้านี้ด้วย มีแฟรนด์ชายหลายสาขา) อาเกะทำจากเต้าหู้ที่เคี่ยวจนข้น ทอดแล้วยัดในด้วยเนื้อหมูทอด กินกับลูกชิ้นปลา (มีแบบยัดไส้ และไม่ยัดไส้) ใส่มาในน้ำซุปรสกลมกล่อม กินกับไข่นกดำ (ตอนแรกถก..กันมันส์มาก ว่ามันคือไข่อะไร มีทั้งไซส์เล็กกว่าไข่นกกระทา และใหญ่กว่า แต่เล็กประมาณไข่ไก่เบอร์เล็กสุด .. แช่ในน้ำสมุนไพร อะไรก็ไม่รู้ .. (ผู้รู้ช่วยบอกที ) ทำให้ไข่เป็นสีดำ.. มืดสนิทเลย ... ต้องรีบไปห้าม Aaron ไม่ให้มากินเมนูนี้ ไม่งั้นจะดำ..กว่าเดิม เดี๋ยวจะหาว่าแฟนเพลงไม่เตือน)  หลังจากกินอิ่มก็มุ่งหน้าไปเวทีคอนเสิร์ตเลย มีข้อผิดพลาดในการประสานงาน ทำให้คณะที่มาทั้งหมดไม่สามารถเข้าไปสัมภาษณ์เสี่ยวจูเหมือนที่วางแผนไว้ ทีมงานทางโน้นอนุญาตให้เฉพาะสื่อเข้าไปถ่ายทำและสัมภาษณ์ ส่วนบรรดาแฟนคลับชาวไทย หลังจากมุดเข้าไปอยู่ข้างเวทีแล้ว ก็ทำได้แค่ยืนรออยู่ตรงนั้น ดู MV ที่เค้าฉายขึ้นจอมอนิเตอร์จอยักษ์วนไปวนมาไปหลายรอบ จนแทบจะร้องตามได้ ระหว่างรอก็คุยฆ่าเวลาไปกับน้องกวาง สาวน้อยมัธยมปลายที่อุตสาห์ขอแม่มาดูเฟยจนถึงที่นี่ เราชอบ MV ของเสี่ยวจูเพลงเดียวกันคือ เพลง Cheng Yao เป็นเพลงจังหวะเร็ว ๆ น่ารัก MV เรื่องนี้เสี่ยวจูวิ่งทั้งเรื่อง ประมาณวิ่งแตะมือร้องเพลงแล้วเต้น.. แล้วคนที่เสี่ยวจูไปเต้นด้วยก็เตะเสี่ยวจูออกมา ให้วิ่งไปหาคนอื่นต่อไป จบลงที่เสี่ยวจู วิ่งเข้าสู่เส้นชัยไปสู่อ้อมกอดของแม่ ฉากจบคือแม่ตัวอ้วนอุ้มเสี่ยวจูตัวผอม..น่ารักมาก.. credit : xaznxchickx2604 พอคุณเควินสัมภาษณ์เสร็จ ทั้งคณะก็เคลื่อนทัพออกมาจากหน้าเวที กลับมาตอนกลางของสนามที่เป็นที่ตั้ง Stand สำหรับสื่อให้ตั้งกล้องถ่ายทำคอนเสิร์ต คณะแฟนคลับสาวไทยขึ้นไปยืนบน Stand ท่ามกลางสายตานับร้อย.. เป็นเป้าสายตาแฟนชาวไต้หวันดีแท้.. ให้รู้สึกเสียวสันหลังวาบ ๆ ก็เลย ไม่ขึ้นไปมันซะเลย หาที่ยืนด้านหลัง Stand นั่นแหละ เอาให้เห็นจอมอนิเตอร์จอยักษ์ก็พอแล้ว   เราทายกันเล่นๆ ว่าเสี่ยวจูจะเปิดคอนเสิร์ตด้วยเพลงไหน ทายถูกแค่ว่าเป็นเพลงเร็ว.. เต็นมันส์หยดเลยค่ะ อยากเต้น..แต่พวกไต้หวันที่ยืนอยู่หลัง Stand ไม่มีใครเต้นเลยซักคน.. แต่ด้านหน้านี่ไม่แน่.. ขากรี๊ด..เต็มเลย ร้องไป 2 เพลง ไมค์ของเสี่ยวจู มีปัญหาทำให้ต้องใช้ไมค์เสริม เสี่ยวจูทั้งถือไมค์ทั้งเต้น สงสัยจะไม่เต็มอิ่ม พอทักทายแฟน ๆ เสร็จ แก้ปัญหาเรื่องไมค์แล้ว ก็เลยขอเริ่มใหม่อีกรอบ.. ดูกันมันส์ไปเลย แถมพอจบ 2 เพลง มีมุก.. เอาซ้ำอีกรอบมั้ย.. ถ้าสามารถก็เชิญเลยค่ะ คุณขา.. แค่นี้ก็หอบ..แฮ่กแล้ว คอนเสิร์ตยังไม่จบ แต่คณะเตรียมตัวกลับกันแล้ว มี ตัวเองกับน้องกวางนี่แหละมัวโอ้เอ้ รอให้เสี่ยวจูร้องเพลงโปรด .. แต่ไม่ยอมร้องซักที เดินไปหยุดที่สะพานคู่รักฟังอีก 1 เพลง แล้วค่อยเฉลียวใจว่า ชาวบ้านเค้ากลับไปที่รถหมดแล้วมั้งเพราะไม่เห็นใครเดินมาอีกเลย.. เหอ ๆ เป็นดั่งคาด.. ถึงรถ.. มาถึงเป็นคู่สุดท้าย.. หวิดตายคู่ซะแล้ว เนื่องจากคณะจะไปที่ซื่อหลิน (Shilin Night Market) แต่มันเสียเวลาไปมากแล้ว คุณเควินเลยให้รถบัสพาพวกเราไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้าตั้นสุ่ย เพื่อขึ้นรถไฟฟ้าไปลงตลาดซื่อหลิน จะได้ประหยัดเวลา แล้วค่อยให้รถบัสตามไปรอในขณะที่พวกเราเดินตลาดกันอยู่ รถไฟฟ้าตู้ที่กลับมาจากตั้นสุ่ย ไม่มีที่ให้นั่งเลย มีแต่ราวให้โหน กับเกาะข้าง ๆ รถ (ลาว..ไม่เกี่ยว ไม่ต้องจับลาว....) คู่รักเต็มรถ จู๋จี๋ดู๋ดี๋กันอย่างไม่เกรงใจเด็กมัธยมอย่างน้องกวาง.. (ไม่เกรงใจ อาจุม่าด้วย)  ที่ซื่อหลิน เราเดินมุดเข้าไปในตรอกซอกซอย ที่เล็ก แคบ แค่คนเดินเที่ยวก็เต็มแล้ว แต่นี่ดันมีคนไปขายของแทรกตรงกลางถนนอีกตะหาก เดินได้แบบเข้าแถวเรียงหนึ่ง ไหลไปตามกระแสคน ยิ่งกว่าคนไปซื้อของสำเพ็งเวลามีงานเทศกาลอีกตะหาก ไม่มีอารมณ์ชม และซื้อสินค้าใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่ชอบคนเยอะอ่ะ จะแวะดูสินค้า คนด้านหลังก็ดัน ๆ มาเรื่อย ๆ เป็นที่น่ารำคาญอย่างยิ่ง Target ที่เราเข้าไปดู กลับไม่ใช่ของกินที่เป็นที่เลื่องชื่อ เพราะซอยที่เข้าไป มันมีแต่ขนม ของว่างขายเป็นระยะ ๆ สาว ๆ ไม่สนเพราะจิตใจจดจ่ออยู่กับร้านขายของที่ระลึกของเหล่าดารานักร้องดัง (แต่ว่า กลับมาดูที่มาบุญครอง บ้านเรามีของเยอะกว่า หลากหลายชนิดกว่า และทำสวยประณีตกว่าเยอะเลยค่ะ .. คราวหน้าอย่าเสียเวลาไปหาเลยนะคะ .. ที่เกาหลีก็เหมือนกัน ของที่ระลึกดาราที่มยองดง.. เก่า..เชียว บ้านเรายังอัพเดตมากกว่า)  แต่ก็ยังดีค่ะ แม่แป๋วไปเจอร้านขายขนม หน้าตาคล้ายน้ำแข็งไส แต่น่าจะเป็นนมไสมากกว่า เพราะสีขาวเหมือนน้ำนม หอม หวานมัน.. มีรสต่าง ๆ ให้เลือกมากมายจนเลือกไม่ถูก (ใครรู้ บอกชื่อขนมเป็นวิทยาทานด้วยนะคะ ) คนแน่นร้านเลยค่ะ ถามคนขายว่าซื้อแบบเอามากินข้างนอกได้มะ น้องคนขายหน้าตาน่ารัก อัธยาศัยดีค่ะ บอกว่าได้ แล้วรอให้เราเลือกด้วยความอดทน เพราะภาษาจีนไม่แข็งแรงอย่างแรง ดีที่น้องเค้าพอจะพูดและฟังภาษาอังกฤษได้บ้าง น้องเค้าเป็นนักศึกษาพยาบาลค่ะมาทำงานพิเศษ ตอนแรกขอถ่ายรูปด้วย น้องปฏิเสธบอกว่า ตัวเองไม่น่ารักพอ ไม่เอาหรอก แต่อ้อนไปอ้อนมาเลยยอมให้ถ่าย พอยกกล้องขึ้นเท่านั้นแหละค่ะ 2 นิ้วชูขึ้นมาเลย.. เก๊ก..อัตโนมัติ.. 5555 แล้วบอกว่าไม่ชอบให้ถ่ายรูป
มันเป็นนมแท่ง มาไสเหมือนน้ำแข็งจริง ๆ น่ะ
(ย้อนกลับมาดูข้อมูล) แต่ชื่อก็ไม่รู้จักหรอก..อร่อยดีนะ..วันหน้าไปอีก เราไปหม่ำกันนะ เอ้อ..ไอ้ตรอกซอกซอยที่เราเดินน่ะ ยังอุตส่าห์มีคนเข็นรถเด็กน้อยมาเดินอีก (ทารกเลยนะ) ไม่กลัวเชื้อโรคหรืองัย..ยิ่งกลุ่มสาวไทยที่ไปเนี่ย เป็นโรคแพ้ผู้ชายหน้าตาดีทุกคนเลย.. โดย: แม่แป๋ว IP: 202.151.4.103 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:15:27:24 น.
ไปรื้อหนัง Wish to see you again ที่ไจ๋เล่น .. เพิ่ง get ว่า เป็นหนังโปรโมทการท่องเที่ยวไต้หวัน.. (ก็ F4 เป็น presenter ของการท่องเที่ยวไต้หวัน ก่อนเฟย..นิ)
ในเรื่องมีแต่ที่เที่ยวกับที่กิน ใครคิดถึงไปหาดูได้ เคยมาเล่นช่อง 3 ตอนดึก ๆ แล้ว.. โดย: poongie
 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:8:04:20 น.ก่อนอื่นต้องขอแก้ข่าวก่อนนะค่ะว่า...หน่อยม่ะใช่มุสลิมนะค๊า เปนไทยแท้ๆเลยค่ะ อ้อ มีผสมจีนด้วยนะค่ะ...แต่ที่ม่ะทานหมูเนี๊ยะมันมีเหตุค่ะก็เลยม่ะทานทั้งเนื้อวัว เนื้อหมูเลยค่ะ แระที่สำคัญเมื่อก่อนเนื้อไก่ก็ม่ะกินนะ จะกินก็แค่ไก่ทอดแห้งๆเท่านั้น แต่หลังๆมันโดนบ่นบ่อยๆก็เลยต้องกินบ้าง(เฉพาะไก่เท่านั้นนะค่ะ)..........พี่ปุ๋งเก่งมากเลยนะค่ะที่จำรายละเอียดทุกๆอย่างได้หมดแระเขียนผ่านตัวหนังสือได้ดีมากเลย แต่สำหรับหน่อยแล้วทุกอย่างถูกบันทึกไว้ในหัวใจเปนที่เรียบร้อยแล้ว 555++...คิดถึงนะค่ะ...
ว่างๆจะโทรไปเมาท์ด้วยนะค่ะ โดย: little noi IP: 118.173.137.80 วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:15:19:44 น.
จำได้ไม่หมดหรอกค่ะ แต่มาเปิด ๆ แผ่นพับทั้งหลายที่ได้มาประกอบด้วย..
ต้องรีบเขียนค่ะ ไม่งั้นลืมหมด.. ความจำสั้นสุด ๆ .. โดย: poongie
วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:22:13:46 น.โปรแกรมที่ไปดีจังเลย ได้ไปดูคอนเสริ์ตด้วย
ต้องตามข่าวอย่างงัย ถึงได้ไปอย่างนี้น่ะ รบกวนบอกด้วยค่ะ โดย: ผักบุ้งไฟแดง IP: 202.151.4.101 วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:12:47:50 น.
เมล์ไปถามเลยค่ะ
umix_music@yahoo.com หรือจะเ้ข้าไปชมรายการ Umix Variety ทาง MVtv หรือเข้าไปชมออนไลน์ทางนี้ค่ะ //www.mvtv.co.th/th/ แว่ว ๆ ว่า เดือน พ.ค. จะมีทริปประมาณนี้อีก ลองสอบถามดูนะคะ โดย: poongie
วันที่: 12 มีนาคม 2552 เวลา:15:00:50 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
แระวันหลังจะเข้ามาอ่านอีกนะค่ะ...ว่างๆเราไปกันอีกนะ 555++