ของฝากจากดอย(ที่พักใจของผม)  ถนนลูกรังที่ทอดไปเบื้องหน้า เสมือนจิตวิญญาณของผมได้เดินทางอีกครั้ง ผมกลับมาที่นี่อีก หลังจากห่างหายการเยี่ยมเยือนมาเนิ่นนาน ต้นสักสองข้างทางยัง คงยืนต้น ยืนหยัดและทระนงต่อสภาวะอากาศอันเย็นเยียบ บนถนนลูกรังสายเดิมสายนี้ที่ผมวิ่งเข้าวิ่งออกจนแทบจะรู้จำนวนกรวดทรายทุกเม็ดบนถนนเส้นนี้ บางครั้งมีงูขนาดใหญ่เลื้อยผ่านให้ผวา บางครั้งมีกระรอก กระต่าย วิ่งผ่านให้ได้ยิ้มทักทายกัน บนถนนสายเล็กๆสายนี้ ได้บรรจุความทรงจำบางส่วนในชีวิต ของผมเอาไว้  หลายครั้งที่ทุกข์ ท้อ ใจ ผมจะมานั่งมองต้นไผ่ริมสระน้ำ ยามมันถูกลมพัดจนไหวเอน บางครั้งหากลมกรรโชกเอาแรงๆ จนกอไผ่เบียดตัวเข้าหากัน เสียดสีกัน จนเกิดเสียงทุ่มต่ำ เบาหวิว บางครั้งใบไผ่ที่ไหวระริกยามต้องลมจะส่งเสียง ซู่-ซ่า ให้คลายความหมองเศร้าในใจ ไผ่กอนี้เคยถูกจุดไฟเผาให้ยืนต้นตายมาหลาย อย่างน้อยสามครั้ง แต่มันก็ยังรอดตายผลิใบแตกกอออกมาใหม่ได้ทุกครั้ง จนไม่มีใครไปสนใจมันอีก มันจึงได้เติบโตจนกลายเป็นไผ่กอใหญ่ ได้เป็นที่หย่อน ใจสำหรับผมและนกน้อยที่ได้เกาะกิ่งพักเหนื่อยยามต้องบินออกหาอาหารเป็นระยะทางไกล บางครั้งมันอารมณ์ดีร้องเพลงให้ผมได้ฟังจนชื่นหัวใจ ก่อนที่ผม กับมันจะแยกย้ายกันไปในทางของตัวเอง  น้ำตกพาเจริญเพิ่งได้ไปได้เห็นครั้งแรก บรรยากาศร่มและเย็น แม้ผู้คนจะย่างเหยียบมามากมายแต่เท่าที่ได้เห็น เธอไม่ได้ถูกล่วงล้ำย่ำยี เธอยังคงบริสุทธิ์เท่าที่ สายตาของคนอย่างผมมองเห็น.  กระสุนปืนทำให้บ้านแตกสาแหรกขาด นี่คือศูนย์อพยพชาวกระเหรี่ยงอำเภอท่าสองยาง แม้ข้างในนั้นจะมีอิสระและมันก็ถูกขีดขอบไว้ด้วยลวดหนามที่กั้น บริเวณ  เมื่อใดที่มีความขัดแย้ง เมื่อใดที่ผู้มีอำนาจยังหอมกลิ่นคาวเลือดและธนบัตร เมื่อนั้นสงครามจะไม่มีหมดสิ้นไป กี่ชีวิตที่ต้องสูญสิ้น เพื่อหวังให้ลูกหลานมีแผ่น ดินเกิดและตายเป็นของตัวเอง  ฝอยน้ำฉีดพรมไปใต้ต้นไม้ใหญ่ มันรอดแล้วไม่รู้จะเอาน้ำไปรดมันทำไม มันเป็นต้นไม้ป่า มันสามารถดำรงชีวิตได้ด้วยตนเอง เอาน้ำไปรดต้นไม้เด็กๆเถิดครับ เด็กๆจะได้แข็งแรงมีภูมิคุ้มกัน และเอาตัวรอดได้ในโลกเหม็นๆใบนี้ เอ๊ะ!!นี่ผมกำลังพูดถึงเรื่องอะไร!  ฝูงโคนับร้อย รอคอยให้แปลงหญ้านี้อุดมสมบูรณ์เพียงพอสำหรับพวกมัน หญ้าเขียวจึงไม่มีโอกาสชูยอดของมันได้สูงอย่างที่ใจมันต้องการ เมื่อยอดยาวได้ อย่างใจคนอื่น คนอื่นก็จะใช้เครื่องตัดหญ้ามาตัดยอดของมันให้สั้นหดลงไปอีก แม้น้ำและปุ๋ยจะได้รับอย่างเพียงพอสำหรับต้นหญ้า แต่มันก็เป็นไปเพียงเพื่อ ให้มันเป็นประโยชน์ต่อคนอื่น หาใช่ตัวมันเอง ฝูงโคนับร้อยกำลังเคี้ยวหญ้าสีเขียวสดอย่างเอร็ดอร่อย เพื่อสะสมสารอาหารในร่างกายเอาไว้ต่อสู้กับความหิว โหยในฤดูแห้ง ฤดูแห่งความอดอยากและแห้งเหี่ยว ต้นหญ้าในแปลงจะถูกปล่อยทิ้งอย่างแร้นแค้น จากสีเขียวสดมันจะค่อยๆแห้งเหี่ยวจนกลายเป็นสีเหลือง จนในที่สุดมันจะค่อยเอนราบกับพื้น รอวันตาย แต่ด้วยหัวจิตหัวใจอันทรหดมันจะผ่านพ้นฤดูอันแร้นแค้นจนพบกับฤดูอันแสนอุดมสมบูรณ์ไปด้วยน้ำ มันจะ กลับมามีชีวิตอีกครั้ง เพื่อเป็นอาหารให้คนอื่น.  ขนาดไปไกลขนาดนั้นแทบจะชายแดน บางอย่างยังตามมาหลอกหลอน!!  อิสระถูกขนาบด้วยแม่น้ำ อันเป็นอาณาเขตสุดท้าย ห้ามล่วงล้ำ  เช่นเดียวกัน น้ำยังคงไหลรินมาอย่างไม่ขาดสาย  แถมด้วยชายหนุ่มสุดหล่ออีกสามคน เสียดายชายทางด้านซ้ายและขวาซึ่งหล่อที่สุดนั้นมีครอบครับไปแล้ว สาวๆท่านใดสนใจหนุ่มคนกลางซึ่งยังโสด กรุณาติดต่อกระผม ด่วน!ของดีมีจำนวนจำกัด
ดีจังได้ไปเที่ยวด้วย ธรรมชาติรล้วนๆเลย น่าสนุกนะครับ
โดย: TOOR (TOOR
 ) วันที่: 8 ธันวาคม 2549 เวลา:17:07:05 น.หวัดดีครับป๋า
โดย: ป๋ษเอง IP: 58.136.68.193 วันที่: 8 ธันวาคม 2549 เวลา:20:27:01 น.
เย็นวันแสนสุขสวัสดิ์จ๊ะ
หายไปหลายวัน กลับมาพร้อมของฝากถูกใจ (หนุ่มคนกลางนั่นพี่จองนะ ส่งไปรษณีย์มาให้พี่ด่วน อิอิ) ดีจัง พี่ยังไม่เคยไปจังหวัดตากเลย สงสัยต้องหาโอกาสไปซะแล้ว (หนีงานเที่ยวอีกแล้วเรา แหะ แหะ) เห็นเรายิ้มหน้าแป้นแล้น แล้วดีใจ กินฮะเก๋า ซาลาเปา สักหน่อยนะ หิ้วมาฝาก ไม่ใช่ของเหลาพี่หรอก ซื้อมา เหลาฯ พี่แม่ครัวขี้เกียจ อู้งานมาหลายวันแล้ว ว่าจะหาแม่ครัวใหม่สักหน่อย แล้วจะมาเยี่ยมใหม่จ๊ะ โดย: หนุงหนิง IP: 203.113.35.7 วันที่: 8 ธันวาคม 2549 เวลา:21:04:03 น.
ขอบคุณของฝากค้าบบบบ ยั่วน้ำลาย ป้าอยากเที่ยว...อีกแล้ว! ยิ้มน่าบาน เชียวนะ อิจฉา นะค้าบบบบ หนุ่มคนกลาง กะจะจองซะหน่อย ไม่ทันพี่หนุงหนิงซะงั้น...เฮ้อ...อด สบายดี-มีความสุขในปีใหม่นะท่านไอซ์ ไปละค้าบบบ โดย: ป้าโค IP: 203.131.213.169 วันที่: 10 ธันวาคม 2549 เวลา:11:05:05 น.
โอ...ขอบคุณของฝากขอรับ
มีบล็อกนี่ มันก็ดีอย่าง ก็เรื่องนี้นะขอรับ ไปไหนมาไหน ส่งรูปครั้งเดียว ได้เห็นกันทั่วถึงเลย ยังได้เก็บเป็นบันทึกการเดินทาง ทั้งการเดินทาง ของร่างกาย และอารมณ์ คารวะ โดย: ดิน (กระท่อมธุลีดิน
) วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:9:46:08 น.โอ้! สหายไอซ์ นั่นท่านไปอุปสมบทหมู่ มารึ? เล่นซะติดหนังหัวขั้นที่หนึ่งเชียว .... ฮ่า ฮ่า -๐- เป็นบรรยากาศอบอวลมิตรภาพอีกคราครั้ง ... ข้ากระผมอยากนั่งอยู่ข้างๆสหาย ตรงนั้น ยกแก้วชนกันและกัน กระโดดเล่นน้ำตกพลันฉ่ำกาย มองอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขาจางหาย พิศปลายยอดไม้ไผ่ลู่ลมแรง ... ต้องแสงจันทร์สาดส่องตา เพลามาวววววววววววววว เอิ้ก! . ขอบคุณที่ นำมาแบ่งกันอิ่ม ครับ ...  โดย: ข้าพเจ้าเอง IP: 61.7.183.154 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:19:18:56 น.
สวัสดีครับ
โดย: ทรงทอม IP: 124.121.19.91 วันที่: 17 ธันวาคม 2549 เวลา:10:02:26 น.
ที่แท้ก็หนีไปเที่ยว
มาตามกลับไปไทยไรเตอร์ นะ โดย: พี่ดา IP: 125.24.146.122 วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:10:12:26 น.
นี่ๆตอนไปเที่ยว
กระชากจิตวิญญาณพี่น่าไปด้วยเปล่าเนี้ย ฝากไว้ที่ดอยเลยนะคะ ของฝากได้ใจจริงเชียว เห็นแรกอยากแหกคอก ไปเที่ยวอีกอะ *** เป็นกำลังใจให้ กับหลายเรื่องราว ที่ถึงแม้ไม่ได้อ่าน แต่ก็รู้ว่า เธอน่ะ กลั่นตัวหนังสือของจริง คิดถึงนะครับ  โดย: พี่น่า IP: 124.121.22.190 วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:21:08:52 น.
ไม่ได้เข้ามาเสียนานเลยค่ะ
ได้ตามไปเที่ยวด้วยแล้ว เห็นภาพด้วยแล้ว จิตใจสงบขึ้นมากโขเชียวค่ะ ว่าแล้วก็อยากไปริมน้ำสายนั้นจัง มีความสุขมากๆ นะคะท่านพี่ไอซ์  โดย: บุหงามลาซอ
วันที่: 24 ธันวาคม 2549 เวลา:17:45:38 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [