สวัสดีฮ้าบบบบบ
วันนี้จะมารีวิวหนังสืออีกเรื่องกันนะคะกับหนังสือชุดนี้นี่เอง
บันทึกปิ่น เล่ม 1-8
เขียนโดย เช่อเช่อชิงหาน
แปลโดย อรจิรา
สำนักพิมพ์ สยามอินเตอร์
เรื่องย่อ
หวงจื่อเสียเป็นหญิงสาวที่มีความสามารถในการไขคดีต่างๆ แต่แล้วนางกลับกลายเป็นผู้ต้องหาในคดีฆ่าล้างตระกูลของตนเอง นางพยายามหาหนทางในการพิสูจน์ความบริสุทธิ์รวมทั้งหาหนทางที่จะรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นฆาตกรตัวจริง จนท้ายที่สุดนางก็จับพลัดจับผลู ปลอมตัวเป็นขันทีข้างกายหลี่ซู่ไป๋ อ๋องผู้มีความสามารถในการเห็นคราเดียวจดจำได้ตลอดชีวิต ซึ่งก็มีบางสิ่งในชีวิตที่ต้องการให้นางให้ความกระจ่างเช่นกัน ทั้งสองคนต่างช่วยกันไขสิ่งขัดข้องใจ และระหว่างนั้น...ความรู้สึกบางอย่างก็งอกงามขึ้นเช่นกัน
ความรู้สึกที่ได้อ่าน
เป็นอีกเล่มที่สนุกนะคะ มีเสน่ห์หลายๆ อย่างในหนังสือชุดนี้ แต่ขณะเดียวกันก็มีบางอย่างที่ทำให้รู้สึกว่าอ่านไปแล้ว "เอ๊ะ" เช่นกัน 555
พูดถึงจุดเด่นแอนด์ข้อดีของหนังสือเล่มนี้ก่อนค่ะ
อันดับแรก เราชอบการสร้างตัวละครหลายๆ ตัวในนิยายเรื่องนี้แหละ ไม่ว่าจะเป็นหวงจื่อเสีย นางเอกของเรื่องที่ขึ้นชื่อเรื่องความฉลาด หน้าตาไม่งามล่มเมือง ไม่ได้สวยโดดเด่น แบบที่นิยายหลายๆ เรื่องชอบทำให้นางเอกสวยเด่นเกินกว่าทุกคนในเรื่อง (แต่เรื่องนี้มีคนสวยกว่านางเยอะ 555) แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะขี้ริ้วขี้เหร่อะนะคะ เพราะหน้าตานางก็ทำให้หนุ่มสามคนในเรื่องหลงรักได้เช่นกัน แต่ที่เราชอบคือความฉลาด ความเป็นมนุษย์ที่มีอยู่ในตัวที่มีทั้งความเข้มแข็งและอ่อนแอ มีแง่มุมที่เจ็บปวดเหมือนคนอื่นๆ ทั่วๆ ไป ไม่ได้เพอร์เฟคแบบเกินมนุษย์
หลี่ซู่ไป๋ ขุยอ๋องที่แม้จะมีความสามารถที่น้อยคนในโลกจะมี (เห็นคราเดียวจำได้ตลอดชีวิต ไม่ว่ากับเรื่องไหน) ฉลาด แต่ก็มีบาดแผลบางอย่างในหัวใจที่ทำให้ตนเองพยายามที่จะแก้ไขปริศนานั้น เป็นคนที่ดูเหมือนจะไม่รู้สึกรู้สากับอะไรง่ายๆ แต่ขณะเดียวกันก็มีมุมอ่อนโยนกับนางเอกเสมอ
โจวจื่อฉิน ผู้แต่งกายได้ฉูดฉาดโดดเด่นไม่เหมือนใคร มีความสามารถในการสืบพิสูจน์จากศพ แต่มีความมั่วซั่วในการจับแพะชนแกะเช่นกัน เป็นตัวละครที่สร้างเสียงหัวเราะได้ดีมากๆ เลยค่ะ
นอกจากนั้นตัวละครอื่นๆ ต่างก็สร้างได้ค่อนข้างมีความกลมนะคะ คือ มีแง่มุมที่ดี แง่มุมที่เลว แบบสีดำไปเลยมีน้อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นแนวออกเทาๆ มากกว่า
อีกอย่างที่ชอบในนิยายเรื่องนี้คือ การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างหลี่ซู่ไป๋กับหวงจื่อเสียค่ะ มันไม่ใช่ความรักแรกพบ แต่เป็นเรื่องของการผ่านเรื่องราวต่างๆ ด้วยกัน ค่อยๆ ถักทอความรู้สึกและความสัมพันธ์ระหว่างกัน ซึ่งมันทำให้ดูเป็นความรักที่ลึกซึ้งไม่ฉาบฉวย แล้วคนเขียนก็ฉลาดในการขจัดตัวเลือกอื่นอีกสองคนไปอย่างสมเหตุสมผล คนหนึ่งเพราะการกระทำอันไม่อาจให้อภัย ส่วนอีกคนหนึ่งเพราะท้ายที่สุดแล้วเมื่อเทียบกับหลี่ซู่ไป๋ ความรักที่มีให้กับหวงจื่อเสียนั่นมันคนละเลเวลกันจริงๆ ค่ะ 555
ส่วนในเรื่องคดีความต่างๆ นั้น ส่วนใหญ่ค่อนข้างซับซ้อนและน่าติดตามค่ะ มีคดีที่ทำเราร้องไห้ (บ้านทำเทียน) ทำเอาคิดถึงป๊ามากๆ แต่พูดจริงๆ เราเองคิดอยู่แล้วนะคะว่ามีแนวโน้มว่าจะเป็นเขาน่ะ อันนี้ไม่ค่อยเซอร์ไพรซ์เท่าไหร่ แต่ชอบความรู้สึกที่นิยายผูกให้เรารู้สึกไปกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี่แหละค่ะ มันสะเทือนใจดีแท้
มาพูดถึงจะที่เอ๊ะๆ กันบ้างนะคะ
อย่างคดีเรื่องบ้านทำเทียน ก็สงสัยอยู่ว่า คนร้ายแสดงว่ารู้ตัวว่าจะถูกเปิดเผยแน่ๆ ถึงได้เตรียมยาเอาไว้แก้ไขปัญหา แล้วไม่ได้คิดเผื่อเรื่องของลูกตัวเองเหรอ? (จนต้องให้นางเอกไปบอกให้หนี) ทั้งที่ที่ทำก็เพื่อลูก มันเลยตะหงิดๆ ใจหน่อยหนึ่งน่ะค่ะ
หรืออย่างเรื่องภาพวาด (อักษร) ที่เป็นความลับตลอดเรื่องจนได้เฉลยในเล่ม 8 นั่นก็เหมือนกัน เหตุอะไรที่ไม่ทำลาย? ต่อให้บอกว่าตัวละครที่ได้รับมอบไปนั้นยังมีประโยชน์ ก็ไม่เห็นเกี่ยวกับการไม่ทำลายกระดาษแผ่นนั้นเลย เก็บไว้เพื่อเป็นเสี้ยนหนามเพื่อ? อย่างงง ดูไม่สมเหตุสมผลอะค่ะ
สำหรับสำนวนการแปล ค่อนข้างทำได้ดีเลยค่ะ อ่านไม่สะดุด แต่ตอนแรกเราไม่คุ้นกับการใช้คำ "ปีนั้น" เท่าไหร่ แต่พออ่านๆ ไป อ้อ อารมณ์ประมาณ "ตอนนั้น" นั่นเองแหละ ถึงได้เริ่มอ่านลื่นขึ้นค่ะ
แต่อย่างไรก็ตามแต่นับได้ว่าเป็นนิยายอีกเล่มที่อ่านสนุก เรื่องหวานมีไม่มาก แต่ก็เป็นความหวาน ความรักที่เรากลับชอบนะคะ มันดูจริงและลึกซึ้งดี
ทั้งหมดเจอข้อผิดพลาดในการตรวจอักษรแค่จุดเดียวที่พิมพ์ เดือดร้อน เป็นเดือนร้อน ซึ่งถือว่าได้มาตรฐานมากค่ะ ขอชมเชย
แต่ที่เราซวยคือ ดันเจอหน้าหายไปเป็นยกค่ะ นี่ก็ติดต่อสนพ.ไปแล้ว เค้าบอกให้ส่งไปเปลี่ยนหละ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาค่ะ
1469696+6807006=8276702/13864/1783
วันที่: 24 ธันวาคม 2561 เวลา:10:10:39 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 203 คน [