สวัสดีค่ะ
วันนี้มีรีวิวหนังสือมาฝากหนึ่งเล่มนะคะ
เครดิตรูปจาก : //www.matichonbook.com/images/pr/bookscorner99.php
แมวน้อยอยากนิพพาน THE CAT who went to Heaven
เขียนโดย Elizabeth Coatsworth
แปลโดย วิลาวรรณ ฤดีศานต์
สำนักพิมพ์ มติชน
จำนวนหน้า 80 หน้า
ราคา 115 บาท
เรื่องย่อแมวน้อยสามสีซึ่งมีลำตัวสีขาว แต่มีจุดแต้มสีเหลือง ดำ อยู่ข้างลำตัวที่เข้ามาในชีวิตของศิลปินหนุ่มตกยากและแม่บ้านชราคู่หนึ่ง ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับชายหนุ่ม ที่ทำให้เขาได้รับงานชิ้นใหญ่ชิ้นหนึ่ง ซึ่งสร้างความหวังบางอย่างให้กับแมวตัวน้อย
ความหวังของแมวน้อยจะสมหวังหรือไม่ ศิลปินหนุ่มจะยอมทำในสิ่งที่รู้มาตลอดว่า ผิดไปจากความเป็นจริงหรือไม่ และจะเกิดอะไรขึ้น ติดตามได้ในเล่มค่ะ
ความรู้สึกที่ได้อ่านที่จริงหยิบหนังสือเล่มนี้มาเพราะว่า อยากหาอะไรอ่านเบาๆ เบรคจากการอ่านหนังสือตามโจทย์ซึ่งกำลังร่วมสนุกอยู่ในโต๊ะห้องสมุด ณ พันทิปน่ะค่ะ ด้วยความที่หนังสือเล่มนี้มีไม่ถึง 100 หน้าจึงคิดว่า น่าจะใช้เวลาอ่านไม่นาน (ไม่ถึงร้อยหน้า เอาเข้าโจทย์ไม่ได้น่ะนะคะ) ก็เลยหยิบมันมาอ่าน แล้วก็กลายเป็นอ่านอย่างติดพัน ต่อเนื่อง จนจบค่ะ
เป็นหนังสืออีกหนึ่งเล่มที่ทำให้เราน้ำตาไหลในตอนท้ายที่สุดนะคะ ที่จริงเรื่องของการตัดสินใจกระทำการบางอย่างของศิลปินหนุ่มนั้น ไม่เกินกว่าที่เราจะคาดคิด (แม้จะแอบลุ้นอยู่หน่อยๆ) ก็ใครจะทนใจแข็งอยู่ได้กันเล่า ก็เจ้าวาสนาออกจะน่ารักขนาดนั้น
แต่จุดหักมุมต่อมานั่น ทำให้เราอึ้งและซึ้งไม่น้อยค่ะ แม้ว่าอาจจะดูเวอร์เหนือจริงไปบ้าง ปาฏิหาริย์เกินเหตุไปหน่อย แต่การจบอย่างนี้ ก็น่าจะเป็นการจบที่ควรเป็นที่สุดแล้วหละค่ะ
เรื่องนี้ทำให้เพิ่มน้ำหนักทางความคิดเราอีกอย่างหนึ่งว่า บางครั้งการติดยึดจับกับความรู้บางอย่าง ความถูกต้องบางประการนั้น บางครั้ง...ก็ไม่ได้มีอำนาจเหนือกว่าความเมตตาธรรมที่ควรจะมีให้แก่ทุกผู้ทุกเหล่าที่ได้อาศัย ได้มีความเกี่ยวพันกันในโลกใบนี้หรอกนะคะ
บางครั้ง ความถูกต้องบางอย่าง ก็อาจจะต้องถูกปล่อยวางลงบ้าง ผ่อนปรนลงนิด เพียงเพื่อจะเหลือเนื้อที่เล็กๆ ให้กับความใฝ่ฝันของคนบางคน ความสุขของสิ่งเล็กๆ บางสิ่ง
ในเมื่อความสุขหรือความถูกต้องนั้น ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ไม่ได้ทำร้ายใครแต่อย่างใดโน้ตนิดหนึ่งว่า ที่จริงหนังสือเล่มนี้ไม่ควรแปลว่า นิพพานน่อ เพราะที่จริงแมวน้อยแค่อยากได้รับพร แค่อยาก go to heaven ไม่ใช่นิพพานสักหน่อย (หรือเราตีความหมายของนิพพานผิดไป นิพพานน่าจะแปลว่า หลุดพ้นจากกิเลส มิใช่หรือ? แต่แมวน้อยไม่ใช่อย่างนั้นนา)
หนังสือเล่มนี้เขียนโดยฝรั่งมังค่าค่ะ ซึ่งเขียนเมื่อหลายสิบปีก่อนหน้านี้ด้วย เดาๆ เอาว่า ผู้เขียนน่าจะได้ไปรู้พุทธประวัติบางอย่าง (ซึ่งสร้างความสงสัยอย่างยิ่งให้กับข้าพเจ้าว่า มันเป็นพุทธประวัติฝั่งมหายานหรือเปล่าหว่า? (เนื่องจากคนเขียนให้ฉากอยู่ที่ญี่ปุ่น)
เตือน! ต่อจากนี้สปอยล์เล็กน้อย ถึงได้บอกว่า แมวเป็นสัตว์เพียงตัวเีดียวที่ไม่ยอมรับพระุพุทธเจ้า จึงเป็นสัตว์ตัวเดียวที่ไม่ได้รับพรจากพระพุทธเจ้า ไม่ได้ขึ้นสวรรค์ - คือ...ไม่เคยได้ยินมาก่อนค่ะ ส่วนเรื่องแมวถูกถือว่าเป็นปีศาจนี่ยังพอเคยได้ยินมาบ้างน่ะนะคะ - หมดสปอยล์) แล้วรู้สึกว่า...ไม่ยุติธรรมกับแมว หรือรักแมวพอควรก็เลยเขียนหนังสือเล่มนี้มาค่ะ (เดาล้วนๆ นะคะ แหะๆ)
อีกอย่าง เพิ่งรู้ว่า ความเชื่อของญี่ปุ่น (หรือเปล่า?) แมวสามสีเป็นแมวนำโชคแฮะ แล้วก็คนเรือมักเอาแมวลงเรือเดินทางไปด้วย เพราะปีศาจจะไม่ก่อกวน (อันนี้ก็เฉพาะบางถิ่นอีกหรือเปล่าหว่า? ไม่เคยรู้ว่าประมงไทยทำอย่างนั้นน่ะนะคะ)
สรุปแล้วก็เป็นหนังสือเล่มบางๆ อีกเล่ม ที่คนอ่านที่รักแมว น่าจะเสียน้ำตาพอสมควร (ขนาดเรารักหมามากกว่า และเริ่มรักแมวมาพักหนึ่ง ไม่นานนักยังเสียน้ำตาอ้ะ แหะๆ) อ่านแล้วน่าจะได้ข้อคิดเรื่องของเมตตาธรรมด้วยค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมานะคะ
760045/6037/516
อันนั้นค้าเชื่อว่าเมื่อแมวมีอายุมากขึ้น มันจะมีพลังวิเศษ แปลงร่างได้ เผอิญเจ้าแมวตัวนี้มันอยากเป็นรถบัส
ไม่เกี่ยวกันเลยเนอะ แต่มาแจมในอีกหนึ่งความเชื่อเรื่องแมวขแงคนญี่ปุ่น