การปะทะกันของสองโลก  ระหว่างเราโต๊ะกางอยู่ข้างหน้า แต่เหมือนว่าโต๊ะกลายเป็นฝากั้น จ้องนัยน์ตาเปล่ากลวงไม่เห็นกัน ความสัมพันธ์เพื่อนเก่าเก่าเกินไป หากดอกไม้โน้มหน่วงจะร่วงหล่น ควรหรือคนกางกั้นการณ์นั้นได้ หากฉันแปลกกว่าเธอหวังในครั้งใด เธอจำไว้ให้เลิกหวังแล้วยั้งนึก ว่ายาวนานยามหนุ่มสาวเรายังฝัน อย่างเปล่ากลวงเปล่งกันยันดื่นดึก ฉันอยากเป็นนักเขียนอย่างครั่นคึก เธอรู้สึกฉันเพ้อเพ้อเกินไป เธออยากเป็นแค่ล่ามตัวน้อยน้อย เสียงค่อยค่อยร้อยคำรู้เรื่องได้ ฉันว่าเธอคิดน้อยน้อยเหมือนใจ เธอไม่ยอมยิ่งใหญ่ตามเธอเป็น ความรู้เธอย่อมเยอะกว่าฉันคาด ความสามารถเธอมากกว่าฉันเห็น ฉันตะคอกเธอสั่นน้ำตากระเซ็น หาว่าฉันเคี่ยวเข็นเธอเกินไป ฉันสงสารรู้สึกสำนึกปลอบ ฉันควรเงียบฟังคำตอบอย่าร้องไห้ แล้วฉันว่าต่างเราก็ต่างใจ เหมือนสายธารท่วมไหลไปต่างทิศ แล้วสายธารกาลเวลาเราบ่าเอ่อ ฉันไม่เจอเธอสักทีหลายปีติด แล้ววันดีคืนดีนี้เกินคิด เรามานั่งชิดชิดที่โต๊ะนี้ เหมือนพวกเราเล่นกลบนเหตุการณ์ เปลี่ยนเสื้อผ้าสังขารสถานที่ เธอจะเรียนจบด๊อกในอีกปี ฉันไม่มีปริญญามาหาเธอ เธอนั้นยอมยิ่งใหญ่ในการเรียน ฉันยังเขียนยังเขียนและเขียนเสมอ แต่เธอโพล่งคำพูดเหมือนตูดละเมอ แกยังเพ้อยังเพ้อไม่พอรึไง ควรหาความมั่นคงให้ครอบครัว ใช่ว่าเห็นแก่ตัวมั่วฝันได้ ควรจะเรียนจบจบให้ไวไว แล้วค่อยใช้ช่วงอารมณ์ตามสมควร ขอบคุณการบรรยายที่ตรงหน้า แต่เหมือนว่าโต๊ะบรรยายไม่สมส่วน ข้างนึงเอียงกระเท่เร่เพราะโซ่ตรวน ข้างนึงเหี้ยนหักถ้วนเพราะถูกฟัน ฉันเธอชนสองโลกอย่างโชกเหงื่อ ชีวิตเพื่อโลกนี้หรือโลกฝัน ฉันเธอครุ่นต่างสาระต่างสารพัน ต่างรังสรรค์ใบซีวีให้ชีวิต ท้ายฉันโพล่งต่างคนต่างหนทาง จังหวะย่ำเยื้องย่างย่อมแผกผิด สิ่งที่ฉันควรถือคือเข็มทิศ ไม่ใช่เธอมาปิดเส้นทางนั้น
นับเป็นความกรุณาของคุณ ณ กมล ครับ อิอิ
เราต้องการพื้นที่ว่างระหว่างคาดหวัง ต้องมีฟูกเผื่อล้มพลั้งอีกครั้งนึง เิปิดโทรศัพท์รอศัพท์เสียงรำพันรำพึง มีรักซึ้งแบ่งปันยามฝันร้าย เผื่อมือลูบปลอบหลังยามถูกเยาะ ร่วมหัวเราะร่าเพ้อยามเธอหน่าย มีร้องเท้าแบ่งปันเดินกันสบาย จุดมุ่งหมายช่างมันฉันเข้าใจ ขอแต่งต่อบ้าง โดยส่วนตัวผมเองไม่ค่อยจะโดนใครกดดันเรื่องเอาเวลาไปเขียนเท่าไรน่ะครับ ที่เขียนบทนี้เพราะว่าทีเพื่อนที่โดนกดดันกันแบบนี้ รู้สึกเหนื่อยแทนไปด้วย และก็คิดว่าคนที่อยากเขียนๆๆก็คงจะโดนคนรอบข้างกดดันด้วยความไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำอะไรลงไป คิดว่าพวกฟรีแลนซ์ทั้งหลายก็คงโดนแบบนี้กันเยอะพอดู ร้อยแก้วเท่านี้ดีกว่า กลัวจะกลายเป็นเฉลยความมากไป โดย: SteppenWolf
 วันที่: 23 กันยายน 2550 เวลา:2:59:29 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
กำหนดคิดกำหนดกรอบเดินตามไหม...
สิ่งที่ถูกกำหนดคือหัวใจ
ที่ใฝ่เฝ้าเงากวีเข้าชี้นำ
ต่างคนต่างความฝันอันผิดแผก
ใช่แปลกแยกสายใยไยถลำ-
สร้างกำแพงแบ่งคิด คิดครอบงำ
ควรหรือนำความคิดตนเข้าข่มใคร..
ในสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนจึงเลือนห่าง
ต่างเส้นทางต่างความฝัน...ต่างเกินไหม?
โลกห้วงฝัน โลกห้วงจริงอิงกันไป
ไยลิขิตขีดคั่นสัมพันธ์เลือน!
สวัสดีค่ะขออนุญาตอ่านและสนทนานะคะ
ขออนุญาตแอดไว้ด้วยค่ะ