กาหลมหรทึก ปราปต์ เขียน
หลายคนแนะนำไว้เลยไปหามาอ่านค่ะ
 
 
 
 
กาหลมหรทึก
ปราปต์ เขียน
สนพ.อมรินทร์
 
 
หลังปก
 
 
กาหลหรทึกแล้       เสียงสังข์
เรียมบฟังเลยฟัง     ข่าวน้อง
ฆ้องคึกบันดาลหวัง  เสียงเสน่ห์
เสน่ห์มารุมรึงข้อง    ขุ่นข้องอารมณ์ฯ
 
 
พุทธศักราช ๒๔๘๖  ท่ามกลางไฟมหาสงครามเอเชียบูรพาที่กำลังปะทุ พ.ต.ท.เวทางค์ ภิรมย์รุจ  สารวัตรหนุ่มแห่งกองตำรวจสอบสวนกลางได้รับแจ้งเหตุฆาตกรรมสะเทือนขวัญเด็กหญิงในบ้านพักย่านวัดระฆังโฆษิตาราม สภาพศพถูกทุบกะโหลกแตก
 
แม่ของผู้ตายให้การว่าน่าจะเป็นฝีมือโจร แต่การสืบสวนเบื้องต้นกลับพบว่าเต็มไปด้วยเรื่องน่าคลางแคลง โดยเฉพาะบนหน้าผาก ข้อมือ และข้อเท้าทั้งสองข้างของผู้ตายปรากฏรอยสักปริศนาของคำห้าคำ
 
เหย้า เจ้า แพะ ทิ้ง พงส์
 
เงื่อนงำอันเชื่อมโยงสู่คดีฆาตกรรมต่อเนื่องพิลึกพิลั่นและคำสักประหลาดทั่วพระนครและจังหวัดธนบุรี 
 
รอยแผลเป็นจากประวัติศาสตร์และความลับทางวรรณศิลป์แห่งสยามประเทศ!
 
 
 
เล่าเรื่องเอง
 
สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ที่บ้านเมืองต้องพรางไฟระวังระเบิดด้วยไอสงคราม เกิดคดีสะเทือนขวัญคดีหนึ่ง เด็กหญิงถูกฆาตกรรมอยู่ในบ้านของตัวเอง บนหน้าผาก ข้อมือ และข้อเท้าทั้งสองข้างมีตัวหนังสือสักคำประหลาดอยู่ห้าคำ และต่อจากนั้นไม่นาน ก็พบว่ามีเหยื่อที่โดนสักคำประหลาดอีกห้าคำปรากฏอีก
 
นี่คือฆาตกรรมต่อเนื่องใช่หรือไม่ เหตุผลของคนร้ายคืออะไร คำสักมีความหมายอย่างไร ทำไมคนร้ายถึงต้องกระทำสิ่งยุ่งยากเช่นนี้
 
พ.ต.ท.เวทางค์ ภิรมย์รุจ เป็นผู้รับผิดชอบคดีประหลาดนี้ หนทางสืบหาตัวคนผิดเริ่มขาดหายไปทุกที เมื่อทุกคนที่เป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ในคดีต่างหมดความหมาย
 
 
 
คุยกันหลังอ่าน
 
 
เห็นเล่มบางๆ นึกปรามาสเลย วันเดียวจบแน่นอน! 
ผลคือ สามวันจ้า ฮ่าๆ
 
ส่วนหนึ่งอู้ อีกส่วนคือข้อมูลที่ให้มาแน่นมาก ไม่ว่าจะเป็นข้อมูลตัวเลขหรือตัวหนังสือ ต้องค่อยๆ ย่อย ค่อยๆ เรียบเรียงในสมองค่ะ
 
มีใครอ่านชื่อเรื่องแล้วงงเหมือนโอบ้าง ขอยกคำนึกผู้เขียนมาอธิบายความหมายชื่อ ดังนี้
 
กาหลมหรทึก มีความหมายโดยตรงคือเสียงกลองมโหระทึกอันดังกึกก้องเป็นโกลา แต่มีผู้ให้ความหมายโดยนัยครอบคลุมเหตุการณ์ที่ทุกท่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้ว่า "เรื่องวุ่นวายที่อึกทึกครึกโครมและชวนหวาดผวายิ่ง"
 
 
อยากรู้แล้วใช่ไหมว่าจะอีกทึกครึกโครมหวาดผวานี่เป็นอย่างไร มามะ จะเล่าให้ฟัง
 
 
ฉากของเรื่องเกิดสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ที่เขาหย่อนระเบิดกันตูมตามนั่นแล คนเขียนสอดแทรกเนื้อหาประวัติศาสตร์เข้ามา เช่น ต้นกำเนิดโรงพยาบาลแห่งแรก ย่านเยาวราชเกิดมาจากที่ใด ที่มาของหลายๆ สิ่งในเรื่อง ก่อนจะเข้าเนื้อหาที่จะเล่าถึง 
 
ซึ่งโอว่าน่าสนใจนะ สำหรับโอ ประวัติศาสตร์เป็นอะไรที่ง่วงบ้างหลับบ้าง พอมาอ่านในนี้รู้สึกว่าทำให้เราเกิดความรู้สึกว่า อ๋อ มันเป็นอย่างงี้นี่เอง หรือที่มาของสิ่งที่เราคุ้นเคยแต่ไม่เคยนึกถึงมาก่อนมาจากเหตุนี้นะ อะไรอย่างนี้ แล้วการเล่าของผู้เขียนก็ไม่น่าเบื่อด้วย ด้วยความที่มันมีเหตุเกี่ยวกับเนื้อเรื่อง และไม่ได้เล่าแบบเยิ่นเย้อ ผู้อ่านอย่างโอจึงยินดีที่จะรับข้อมูลมาเก็บไว้
 
แต่ถึงอย่างนั้นข้อมูลในสมองก็เยอะจนจวนจะล้นปรี่ละ อ่านไปก็นึกทึ่งนึกชื่นชมคนเขียนไป เราอ่านยังขนาดนี้ คนเขียนจะขนาดไหน ต้องมานั่งย่อย นั่งเรียบเรียง เรียงร้อยสิ่งที่มีออกมาเป็นสิ่งใหม่ ที่ไม่ใช่ใหม่ธรรมดาแต่เป็นสิ่งที่วางซ้อนกลไว้อีกหลายชั้น ปรบมือให้เลย
 
นอกจากข้อมูลที่คนเขียนต้องทำการบ้านศึกษาค้นคว้ามาอย่างหนัก ไม่ใช่แค่ด้านประวัติศาสตร์ แต่ยังมีอีกหลายด้าน ที่นึกออกตอนนี้ก็ภาษา และวิทยาศาสตร์
 
พูดถึงภาษาที่เป็นจุดเด่นจุดสำคัญของเรื่องเลยดีกว่า เรื่องนี้จะใช้ภาษาสวย ผ่านการปรุงแต่ง แต่ก็ยังคงความเป็นธรรมชาติในตัวบุคคลไว้ อ่านแล้วเข้ากันดีและไม่รู้สึกว่าโดดออกมา
 
"ตีนฟ้าเพิ่งเปิด เสียงไก่ขันแข่งกับดุเหว่าดังแว่วมาแต่ไกล บรรยากาศรอบกายค่อนข้างสลัว เพ่งใกล้ยังแทบไม่เห็นแม้เส้นลายมือ..."
 
 
"...ในละไอหมอกอ้อยอิ่ง อวลกลิ่นการเวกคล้ายกล้วยหอมสุก กลิ่นไม่จัดเช่นยามสายัณห์ ชวนให้มันนึกถึงโคลงบทหนึ่งที่เคยได้ยินจากเสียงหวาน...
 
หวนหวลอวลกลิ่นไล้  สุคนธา
ผจงร้อยสอยมาลา     กรุ่นเกื้อ
การเวกสรรพ์เสกพา   อวลกลิ่น
ผิว์เพียงนุชจะเอื้อ      อบให้ไม่ตรี
 
อีห่า! บรรยากาศดีๆ พังสนิทเพียงเพราะมีอีแก่สองตัวยืนซุบซิบกันอยู่ไม่ไกล"
 
 
 
อีกจุดที่ไม่พูดถึงไม่ได้ คือเรื่องนี้เป็นนิยายสืบสวนสอบสวนค่ะ ผู้เขียนจะให้ข้อมูลเรามาทีละนิด สลับกับการตัดฉากเล่าเรื่อง เหมือนให้เราเก็บชิ้นส่วนภาชนะที่แตกมาต่อเป็นรูปร่างเข้าด้วยกัน แต่บังเอิญลายภาชนะอาจจะละเอียดเกินทำให้ต่อชิ้นได้ยาก และรูปร่างของภาชนะก็เป็นเอกลักษณ์เหลือเกินจนเรามองไม่ออกว่าเมื่อประกอบออกมาจะให้หน้าตาแบบไหน
 
ผู้เขียนใช้การปล่อยชิ้นส่วนปริศนา สลับการตัดฉากเพิ่มคำใบ้ และใช้ความสามารถทางด้านภาษาเปิดเผยร่องรอย
 
 
ฉากและความน่ากลัวของเรื่องโอว่าทำได้ดีเลยค่ะ อ่านตอนกลางคืนมีหวาด ทั้งที่ไม่ใช่นิยายสยองขวัญ การเพิ่มตัวหลอกในลักษณะการเล่าก็ทำให้เรื่องนี้เดาได้ยาก
 
จะมีบางอย่างที่อาจจะติดๆ ไปบ้าง เช่น ตัวละครบางตัวที่มีบทสำคัญ แต่ไม่ค่อยเล่าถึง บางตัวก็ปรากฏแค่ช่วงแรกและช่วงกลาง แต่ตอนท้ายหายไป ซึ่งสิ่งเหล่านี้ถ้าทำครบน่าจะทำให้เรื่องสมบูรณ์ไม่ติดค้างในใจคนอ่านยิ่งขึ้น
 
 
ข้ามช่วงที่โอเปลี่ยนสีตัวหนังสือไปก่อนถ้ายังไม่อ่านเรื่องนี้นะคะ 
 
โอเข้าใจว่าถ้าใส่บทบางคนมาเยอะเกินอาจจะกลัวว่าจะเผยความจริงให้ผู้อ่านเดาได้ง่าย แต่โอว่าน่าจะใส่สถานการณ์หรือเพิ่มข้อมูลที่เกี่ยวข้องเข้ามาเพื่อที่จะได้ไม่รู้สึกเหวอ แบบ อ้าว ลืมไปเลย สำคัญหรือนี่ หรือ คนนี้ใครหว่า อยู่ๆ โผล่มาแบบสำคัญซะงั้น อะไรอย่างนี้ 
 
ส่วนสองหนุ่มคู่จิ้น ร.ต.ท.กบี่ และ ร.ต.อ.แชน นี่หลังๆ หายเลย อุตส่าห์ปูความสัมพันธ์มาหนุนขนาดนั้น บทช่วงแรกเด่นกว่าเวทางค์ด้วยซ้ำ
 
ว่าแต่มีใครอ่านคู่นี้แล้วจิ้นเหมือนโอไหมคะ คือโอเข้าใจนะ เราเป็นสาววาย จิ้นเป็นงานอดิเรกเมื่อมีเหตุมาเป็นปกติอยู่แล้ว (พูดง่ายๆ คนปกติเขาไม่คิดอะไร แต่เราไปก่อนแล้วไง) ตอนแรกก็อ่านไป เอ้อ สองคนนี้สนิทกันดีนะ อะไรจะงอนจะง้อกันขนาดนี้
 
...มาพีคเอาฉากจุ๊บกระหม่อม
 
เฮย! เฮ่ย!! เฮ้ยยย!!! 
 
เพื่อนกันทำงี้ด้วยหรอ ฉันไม่ได้จิ้นไปเองใช่ไหม อะไรยังไง หรือเขาเป็นแฟนกันแต่ฉันพลาดดด
 
...คือ ยังไงน้อ เราจะมีหวังต่อไปดีไหม แต่จบแล้วไม่พูดถึงพวกเขาเลย ฉันค้างนะ!
 
อีกนิด ตอนจบเหวอดี ชอบค่ะ
 
 
 
มีให้ทึ่งทั้งเนื้อเรื่องและตัวผู้เขียนตลอดสมที่ตั้งใจของผู้เขียนล่ะค่ะ คิดว่าอ่านแล้วน่าจะได้อะไรกลับไปไม่มากก็น้อย
 
ใครยังไม่อ่าน ไม่น่าเสียดายที่จะลองนะคะ





มี e-book ด้วยค่ะ


 
Thumbnail Seller Link
กาหลมหรทึก
ปราปต์
www.mebmarket.com
นวนิยายยอดเยี่ยมรางวัลนายอินทร์อะวอร์ด ที่กรรมการทุกคนลงมติเลือกอย่างเป็นเอกฉันท์ เนื้อเรื่องกล่าวถึงการฆาตกรรมที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อน เหตุเกิดที่เมืองไท...



Create Date : 01 มิถุนายน 2558
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2564 12:37:20 น.
Counter : 8519 Pageviews.

13 comments
  
คนเขียนบอกว่ามีแผนจะเขียนภาคต่อของสองหนุ่มค่ะ เหะ เหะ
โดย: Froggie วันที่: 1 มิถุนายน 2558 เวลา:20:58:07 น.
  


มีการใช้โคลงด้วย แค่เห็นก็รู้สึกดีแล้วค่ะ
รู้สึกว่ามันเป็นเอกลักษณ์ทางภาษาของชาติ
อยากให้มันคงไว้ในวรรณกรรมไทย ..

ชอบชื่อเรื่องนะคะ เนื้อเรื่องน่าสนใจดีค่ะ

โดย: prysang วันที่: 1 มิถุนายน 2558 เวลา:21:41:05 น.
  
คุณ Froggie อุฮิ อุเฮะ
ขอบคุณสำหรับข่าวสารค่า แต่มีแนวโน้มว่าโอต้องไปหาอะไรมาดามใจก่อน
เพราะเราคิดมากไป ชะเอิงเงย

คุณ prysang มีโอกาสลองหาอ่านนะคะ หลายคนรวมทั้งโอแนะนำค่า
โดย: ออโอ วันที่: 2 มิถุนายน 2558 เวลา:13:52:16 น.
  
เป็นหนึ่งเล่มที่ลืมสอยตอนงานหนังสือที่ผ่านมาแหละ

ทั้งที่เล็งไว้ แต่ก็ลืมซะงั้น คือจำไม่ได้ว่าสั่งซื้อยัง นี่ก็ยังไม่ได้ไปค้นในกองนะ เหอๆ

พรุ่งนี้มาโหวตให้น้าา


ส่วนที่บล็อกพี่ ถ้าชอบแนววรรณกรรมเยาวชนนะ พี่เชียร์ ลองหารีวิวคนอื่นๆ อ่านก็ได้นะ คนที่รีวิวชอบกันทุกคนเลยแหละ
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 2 มิถุนายน 2558 เวลา:17:41:38 น.
  
โหวตจ้าา
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 3 มิถุนายน 2558 เวลา:8:58:29 น.
  
หลังจากมันได้รางวัล เราก็ไปหามาอ่านแล้วค่ะ
คนเขียนทำการบ้านมาดีจริง ๆ แหละค่ะ

ลุ้น สนุก ทึ่ง .....เพียงแต่ พอเฉลยคนร้ายแล้วเนี่ย อดคิดย้อนกลับไปไม่ได้ว่า คนร้ายลงทุนตั้งมากมาย หวังผลเพียงเพื่อประกาศเรื่อง(ในอดีต)นั้นออกมาให้โลกรู้เท่านั้นหรือ ?

ส่วนตัวแล้วติดอยู่จิ๊ดนึงที่ว่าเนี่ยแหละค่ะ
โดย: Serverlus วันที่: 3 มิถุนายน 2558 เวลา:12:14:24 น.
  
จดลงลิสต์เรียบร้อยค่ะ
โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 3 มิถุนายน 2558 เวลา:16:31:35 น.
  
ซื้อเล่มนี้มาแล้วครับคุณโอ แต่ยังไม่มีโอกาสได้อ่านเลย
เห็นรีวิวนี้สงสัยต้องลัดคิวซะแล้วสิ
โดย: PZOBRIAN วันที่: 4 มิถุนายน 2558 เวลา:0:14:08 น.
  
คุณ สาวไกด์ใจซื่อ โอ้ ถ้าบอกอย่างนี้ มีโอกาสต้องหามาลองบ้างแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณที่โหวตให้นะคะพี่

คุณเอ้ อ๊ะ โอจำได้แล้ว คุณเอ้เคยบอกไว้ในบล็อกว่าไม่ชอบคนร้ายลักษณะแบบนี้

คุณ หัวใจสีชมพู ลองหามาอ่านนะคะ

คุณพี อยู่ในกองแล้วนี่เอง
โดย: ออโอ วันที่: 4 มิถุนายน 2558 เวลา:19:20:34 น.
  
อ่า น่าอ่านจริงๆ
โดย: ชลบุรีมามี่คลับ วันที่: 5 มิถุนายน 2558 เวลา:14:24:40 น.
  
สวัสดีอีกรอบจ้า

ยินดีจ้ะ ชอบก็โหวตอยู่แว้ว อิอิ
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 5 มิถุนายน 2558 เวลา:16:08:02 น.
  
เรื่องนี้ได้ลองไปหน่อยนึงค่า คิดว่าภาษาอ่านยากสำหรับเราไปหน่อยอ่ะค่ะ แหะๆ เลยไม่ได้ตามต่อ
โดย: kunaom วันที่: 5 มิถุนายน 2558 เวลา:19:39:51 น.
  
คุณ ชลบุรีมามี่คลับ ถ้ามีโอกาสลองหามาอ่านนะคะ

พี่สาวไกด์ใจซื่อ สวัสดีเช่นกันค่ะ และขอบคุณมากค่า

คุณอ้อม ภาษาช่วงแรกอาจจะรู้สึกยาก แต่อ่านๆ ไปจะเริ่มชิน และมีเนื้อเรื่องให้ชวนติดตามจนลืมอย่างอื่นไปเลยค่ะ ถ้ามีโอกาสหรือนึกครึ้มอกครึ้มใจลองหยิบมาอ่านแบบสบายๆ นะคะ
โดย: ออโอ วันที่: 6 มิถุนายน 2558 เวลา:16:14:00 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Or-o.BlogGang.com

ออโอ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [?]

บทความทั้งหมด