ฤดูฝนบนใบหน้า - แคท รัตกาล
| Special thanks for clip Cr. chain2047 |
ฟ้าที่เคยสวยงาม แดดที่ทำให้อุ่นเหลือเกิน
มันเหมือนชีวิตก้าวเดิน อยู่ในฤดูสดใส
แล้วเมื่อคนแสนดี ในวันนี้เป็นคนแสนไกล
ฤดูอบอุ่นของใจ ก็กลับกลายเป็นความมืดมัว
*เพราะเธอมาทิ้งกัน แต่ละวันจึงมืดสลัว
เมฆดำของความหวาดกลัว ปกคลุมเอาไว้
**เธอทำให้ฉันร้องไห้ เหมือนใจจะขาดแล้วเธอ
ความเข้มแข็งไม่เหลือ ไม่เจอไม่รู้อยู่ไหน
เปียกปอนไปกับฝนตา ที่ไหลที่รินลงมาจากฟ้าใจ
ไม่เพียงแค่พาความรักไป แต่เธอทิ้งฤดูฝนไว้บนใบหน้ากัน
มีแต่คืนสีเทา อยู่กับเช้าที่ทรมาน
นั่งคุยกับความร้าวราน ไม่เคยมีความหวังใด
รอให้ลมฝนซา ก็ไม่รู้ว่านานเท่าไร
น้ำตาจะยอมแห้งไป จากดวงใจที่ยังมืดมัว
(ซ้ำ */**/**)
อีกไม่ช้าน้ำตาเหล่านั้น มันคงท่วมใจ
ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [