ที่เที่ยว:จากดินถึงดวงดาว...ก่อนปีล่วงผ่านที่...ภูทับเบิก

รีวิวแรกของปีหนนี้ one22 พาคุณๆไปเที่ยวรับลมหนาวกับที่ๆว่ากันว่า เป็นสวรรค์ของคนรักทะเลหมอก ใครก็สามารถจะชมทะเลหมอกได้ง่ายๆ เพียงแค่คุณชะโงกหน้าออกมาจากรถได้เลย
ที่ๆว่านี้จะเป็นที่ไหนไม่ได้ถ้าไม่ใช่ "เพชรบูรณ์" ที่เที่ยวจังหวัดนี้มีเยอะมากครับ ทั้งที่เที่ยวธรรมชาติและสถานที่สำคัญ

นี้คือที่มาของรีวิวหนนี้กับ "ภูทับเบิก" ยอดภูงามที่สูงจากระดับน้ำทะเลมากกว่า 1447 เมตรในช่วงเวลาท้ายๆสุดของปี 2553 ที่ผ่านมา

ภาพถ่ายทั้งหมดคือบันทึกความประทับใจส่งท้ายปีพร้อมรับปีใหม่ 2554 นี้

ดูภาพทั้งหมดนอกจากในรีวิวนี้ได้ที่นี้นะครับ
//blog.one22.com/pics/longtrips/phutubberk_gallery

เชิญติดตามเรื่องและภาพความประทับใจของผมกันได้ครับ



การเดินทา่งจากกรุงเทพฯจนถึงภูทับเบิกใช้เส้นทาง กรุงเทพฯ-เลี่ยงเมืองลพบุรี -ผ่านเส้นทางรอยต่อชัยภูมิและตรงยาวเข้าเพชรบูรณ์ ระยะทางกว่า 390 กิโลเมตร

นับเวลาได้ราวๆ 5 ชั่วโมงเศษๆเย็นๆผมก็มายืนชมอาทิตย์ตกดินอยู่บนยอดดอยสำ้เร็จ !



ที่ทับเบิกมีมุมเหงาๆให้คนช่างสังเกตุได้่ถ่ายรูปเยอะทีเดียว



แม้แสงแดดสุดท้ายของวันจะเร่งเร้าให้ผมหามุมให้ทันแต่...



สุดท้ายพระอาทิตย์คงจะขี้อายเกินกว่าจะยอมเผยตัว แต่สีฟ้าช่ำๆชวนให้อยากกินไอติมวนิลาสวยๆแบบนี้ก็ช่วยให้ผมสุขใจได้อยู่ดี



ความเป็นที่สุดของที่ท่องเที่ยวแต่ละที่ย่อมต้อมมี สำหรับภูทับเบิกที่ขึ้นชื่อที่สุดคือ "ไร่กระหล่ำปลี"



มีชื่อเสียงกันถึงระดับโลก ว่าที่นี้คือแหล่งปลูกกันมากที่สุดในโลก ว่ากันว่ากระหล่ำปลีที่ตลาดไท แถวรังสิตมาจากที่นี้เกือบทั้งหมด ไม่รู้ว่าจริงไม่จริงนะครับ



อากาศหนาวขึ้นทุกทีจนต้องพึ่งเสื้อกันหนาวหนาๆ เพื่อให้เรายังบู๊กันต่อไหว บนถนนคดเคี้ยวเบื้องล่าง ณ.จุดชมวิวสูงสุดของที่นี้



ผู้คนเริ่มบางตาลงบ้างตามแสงไฟ หลายๆคนเข้าเต๊นท์ที่พักทำธุระส่วนตัวกันแล้ว



ผมเดาจากอากาศที่ลดลงเรื่อยๆจนจะเหลือเลขตัวเดียวอยู่ร่อมร่อ ที่เห็นน่าจะเป็นผู้ร่วมอุดมการณ์เดียวกัน คือ คืนนี้ น้ำไมไ่ด้แอ้มชั้นหรอก ^0^



แสงไฟจากเต๊นท์ด้านล่างเริ่มเปิดไฟแข่งกันกับดวงดาวแล้วครับ เวลานี้แสงสีสวยจริงๆ



ไม่นานฟ้าก็ค่อยๆดับลง โชว์ดาวบนดินที่สว่างไสวแข่งกันกับดวงดาวบนฟ้าที่เส้นขั้นบางๆที่ค่อยๆจางลงดูกลมกลืนเข้าทุกที

ผมร่ำลาคืนหนาวๆหนีกลับเต๊นท์ที่พักด้านล่าง วันนี้อยากรีบนอนครับ เช้าพรุ่งนี้มีนัดกับดวงตะวันที่คงห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง

ตี 5 นาฬิกาในมือถือร้องเตือน จริงๆผมนอนแทบไม่หลับเลยตลอดทั้งคืนไม่ใช่ว่ากลัวตื่นไม่ทัน

แต่เพราะอากาศที่หนาวเหน็บสุดใจขาด ขนาดผ้าหนวม 2 ผืนกับเสื้อกันหนาวตัวใหญ่กางเกงขายาวยังเอาไม่อยู่

จะบ้าตาย ผมสบถกับตัวเองในใจ

คิดได้ก็ต้องหันไปเรียกเจ้าน้องที่ขนมาด้วยกันให้ตื่นไปรับอรุณรุ่งได้แล้ว

หลังจัดการเอาน้ำลูบหน้าทั้งๆที่ไม่อยาก เหมือนหน้าจะแตกเป็นเลี่ยงๆเลยทีเดียว

หันไปเช็คจากปรอทตรงร้านอาหาร เส้นสีแดงไปหยุดลงที่ 8 องศา โอ้วหนาวได้อีก!!

เราขับรถฝ่าหมอกขาวๆ และคาวมหนาวตรงออกมาจากในภูเพื่อจะออกมาทางเข้าอุทยาน

จุดชมอรุณแรกวันก่อนสิ้นปีของเราไม่ใช่ที่จุดชมวิวเมื่อคืน แต่เป็นอีกที่ๆพี่ที่ร้านโรงเตี๊ยม แกแนะนำมาว่าที่นี้สวยกว่ามากมายนัก

และหลังจอดรถไว้ด้านล่างและเดินขึ้นทางลูกรังไปอีกราวๆ 5-447 เมตร แบบทางชันตลอด พวกเราก็มาถึง "ภูแผงม้า"

จุดชมวิวที่เตรียมรอประกาศอย่างเป็นทางการจากอุทยานให้เป็นจุดชมพรอาทิตย์ขึ้นและตกที่สวยงามที่สุดบนนี้

หลังบากบั่นจนถึงผมก็พบว่า....

ไม่มีใครอยู่ตรงนี้เลยนอกจากพวกเรา โอ้ววว ไม่น่าเชื่อในคืนวันที่ 30 ธันวาคม โอเคล่ะแม้จะไม่ใช่คืนวันส่งท้ายปีเก่าจริงๆ

แต่นี้มันก็ออกจะเกินไปนะเนี่ย ที่บนจุดเชมวิวที่คนท้องถิ่นบอกเราว่าสวยงามห้ามพลาด มีเพียงพวกเรา 3 คนเท่านั้นจริงๆ



ภาพรอบๆกับเสียงจิ้งหรีดเรไรร้องกันดังระงม อากาศที่หนาวได้ใจ ทุกๆอย่างดูช่างเหมาะเจาะไปหมด



ผมค่อยๆทยอย บันทึกภาพตรงหน้าอย่างช้าๆ ภาพดวงตะวันที่แสงแตะเส้นขอบฟ้าค่อยๆแบ่งดินและดาวออกจากกัน



พระอาทิตย์ยังคงทำหน้าที่ได้อย่างซื่อตรงเสมอ



หลังเวลาผ่านไปไ่ม่นาน แสงสีเหลืองอำพันก็ค่อยๆ เผยแสงที่ริมขอบฟ้า...ชัดมากขึ้นเรื่อยๆ เจ้าน้องตากล้องก็เก็บภาพอยู่ด้านบนผมเลยขอเก็บภาพเค้าต่ออีกที



วินาทีต่อวินาทีทีเดียวที่ผมเร่งกดภาพออกไป แข่งกับแสงแดดที่ค่อยๆเผยออกมาเรื่อยๆ



สีท้องฟ้าเกินบรรยายผมเองไปจุดชมวิวยามเช้ามาก็หลายที่ แต่หนนี้บอกได้เลยครับว่าประทับใจที่สุดเพราะ ทุกๆครั้งมันไม่เคยเป็นจุดชมวิวของ "ผม" อย่างหนนี้มาก่อนเลย



เรามักจะต้องแชร์พระอาทิตย์ร่วมกันกับเพื่อนนักเดินทางคนอื่นๆ เสียงลั่นชัตเตอร์ แสงแฟลชที่กระพริบเป็นระยะๆ จนชินแต่หนนี้ไม่มีเลยครับ มีแค่ พวกเราเท่านั้นเลยจนฟ้าสว่าง



มีนักท่องเที่ยวท่านอื่นๆ เริ่มทยอยขึ้นมาอยู่ด้วยกัน ไม่ให้ไม่เหงาเกินไปแล้ว

ช่วยสร้างบรรยากาศได้บ้างแล้วล่ะครับ



แต่ยังไงก็ยังนับว่าน้อยๆมากๆ จนผมไม่แน่ใจว่าคืนวันถัดๆไป ที่เป็นคืนสิ้นปีจะมีใครมาที่นี้อีกบ้างไหม



ผมเก็บภาพนี้สุดท้าย ก่อนจะเก็บความประทับใจแบบพองๆ ใส่กระเป๋าเดินลงมากับนักท่องเที่ยวท่านอื่นๆ แม้วันนี้ทะเลหมอกที่ตั้งใจจะมาชมจะไม่เห็น

แต่ภาพแสงและสีในหลายๆบรรยากาศก็ทำให้ผมประทับใจและสัญญาว่าจะกลับมาอีกแน่ๆเชียว



ก่อนกลับไปยังที่ัพักหลังเดินลงมาเริ่มหิวๆ ผมแวะจุดพักรถที่ใครมาก็คงแวะกันทั้งนั้นด้วยวิวระดับนี้ และร้านรวงที่เปิดอยู่เรียงติดกันมากมาย



"เมื่อก่อนตรงนี้ไม่มีเลยพี่ นี่เค้าคงมาถมและปรับให้เป็นร้านอาหารน่ะ" เจ้าน้องคนถิ่นบอกผมหลังจากที่ร้องถามไป



และหลังจากกวาดตาหามุมไปมาก็ไปจับภาพน่ารักๆแบบนี้เข้าจนได้ ใครกินกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาล เห็นภาพนี้อาจจะหวานเกิ๊น นะจ๊ะ หุหุ



เรากลับมายังร้านโรงเตี๊ยม จุดดีของทีนี้ เป็นทั้งร้านอาหารและที่พักแทบจะหนึ่งเดียวในเวลานี้ที่มีห้องพักและห้องน้ำในตัว ที่สำคัญเพิ่งเปิดมาได้เดือนเดียวเองครับ



บรรยากาศในร้านใครมาก็คงอยากนั่ง มีวิวไรกระหล่ำปลี อยู่ตรงหน้า นั่งจิบชาก้านอ่อนเบอร์ 12 หอมๆ อุ่นดีจริงๆ ช่วยกระตุ้นให้เราตื่นตัวขึ้นมาทันใด



ดอกไม้ในแดนหนาวดูไงก็สวยกว่ากรุงเทพมากทีเดียว ทั้งๆที่มันก็ดอกไม้ประเภทเดียวกัน



หรือเพราะผมเป็นคนปลูกอะไรให้งอกงามได้ยาก ก็อาจจะใช่ ด้วยดอกกุหลาบที่บ้านมันไม่ยักจะถ่ายมาได้เหมือนที่นี้



สุดท้ายก่ิอนลาไปชมวิวอีกมุมเขา...



ผมเดินเก็บภาพจนเจอเด็กน้อยชาวม้งที่ทำไร่กระหล่ำปลี เด็กน้อยกับแววตาใสๆที่กรุงเทพฯคงหาได้ยากยิ่ง

เพียงรอยยิ้มของเธอก็บอกเล่าความงามของที่นี่ได้อย่างดี



หนูน้อยกำลังสนุกกับการเล่นอยู่ข้างๆแม่ของเธอ ผมพยายามจะแอบถ่ายแต่เธอก็รู้ตัวจนได้ในทีหลัง



ความใสและซื่อของเด็กๆของที่นี้ ผมคิดเล่นๆเอาเองว่าวันเด็กของน้องๆหนูๆที่นี้คงไม่ต่างอะไรมากนักกับวันธรรมดาวันนึง ของพวกเค้า...



ความสุขของเด็กพื้นราบกับความสุขของเด็กบนภูสูงกว่า 1447 เมตร จะต่างกันมากไหม น้อ....ขอให้มีไออุ่นและความอบอุ่นจากครอบครัวของหนูๆก็คงสุขใจ

แม้ความยากไร้ก็คงไม่อาจจะพรากสิ่งนี้ไปจากหนูๆได้...



น้ำอดน้ำทนของคนไม่มีวันเท่ากัน แต่ภาพนี้ผมต้องตอบกับตัวเองจริงๆว่า ความอดทนเราคงสู้ชาวเขาที่นี้ไม่ได้แน่ๆ

ราคากระหล่ำฯ ที่เธอเเบกมาขาย กับราคาที่ผ่านพ่อค้าคนกลางในตลาดบ้านเรา

...

คงต่างกันมากแน่ๆ น้ำแรงกับน้ำมันผลตอบแทนไม่เท่าจริงๆ...



สุดท้ายก่อนลงพวกเราตั้งใจจะขึ้นไปนมัสการกราบไหว้พระที่วัดป่าภูทับเบิก



มีพระสังฆจายที่คุ้นเคยกันดี



ทางวัดกำลังจัดสร้างพระมหาเจดีย์เพชรอยู่ ยังต้องการปัจจัยอีกมากใครไปทับเบิกอย่าลืมแวะไปทำบุญกันนะครับ ^__^



กราบพระเสร็จเราก็ลากลับกันแล้ว ก่อนลาจาก เราเก็บวิวทุ่งกระหล่ำสลับซับซ้อน มากมายตรงหน้าิ

เป็นวิวที่ประทับใจได้ไม่ยากเลย



ภาพวิวงามๆเหล่านี้คงจัดเก็บลง "ใจ" ใครๆได้บ้างใช่ไหมครับ



ก่อนลงมาพื้นราบ ลากันด้วยภาพดอกกระหล่ำปลี งามๆจากยอดภูที่ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือนจริงๆ "ภูทับเบิก"



ผมเองก็คงได้เพียงเก็บทั้งภาพและรอยยิ้มของหนูๆเหล่านี้มาฝากทุกๆคนได้เท่านั้น และ

หวังให้พวกเราทุกๆคนเวลาไปเที่ยวช่วยกันเก็บธรรมชาติ และความบริสุทธิ์เหล่านี้...

เก็บไว้ให้คนต่อๆไปได้ชื่นชมกันนะ....

(^___^ )

มีโอกาสคงได้กลับไป / Fin.

Create Date : 10 มกราคม 2554 Last Update : 10 มกราคม 2554 14:21:27 น. Counter : 2860 Pageviews.		12 comments
Share Tweet

	“พิพิธภัณฑ์สักทอง” หนึ่งเดียวในไทย ชวนไปไหว้พระสังฆราช 19 พระองค์ นายแว่นขยันเที่ยว (14 เม.ย. 2568 07:47:54 น.)		คาเฟ่ .... คนเดียวก็ได้สบายดี tanjira (11 เม.ย. 2568 16:31:21 น.)
	เล่าประสบการณ์ตอบคำถามขอวีซ่าไปประเทศสหรัฐอเมริกา: visa approved Tonkaow20 (10 เม.ย. 2568 09:21:24 น.)		ประเพณีแย่งเรือพระ งานดีดีที่เชื่อมความสามัคคีในชุมชน ของชาวบ้านอำเภอนาโยง ตรัง sawkitty (9 เม.ย. 2568 11:35:57 น.)