โอย โอย ยุงกัด (พักร้อน 2558 วันที่สอง) 1 กรกฎาคม 2558 เริ่มต้นพักร้อนปีนี้ที่บ้านแม่ย่า ไปเที่ยวเขาด้วยกัน ภาษาอังกฤษเรียก แรนซ์ Ranch ภาษาไทยไม่รู้เรียกว่าอะไร ตามมาค่ะ เริ่มวันด้วยอาหารเช้าตอนสายที่ร้านประจำ มาทุกครั้งกินร้านนี้ทุกครั้ง ชื่อร้าน แฟมิลี่ เรสทัวรอง Family Restaurant เป็นร้านที่แม่ย่าเป็นพนักงานเสริฟอยู่นาน เพิ่งเลิกเสริฟเมื่อสองปีที่แล้ว (ถ้าจำไม่ผิด เพราะตอนป้าโอ้ทมาที่นี่แม่ย่ายังเสริฟอยู่) เมื่ออิ่มกันแล้วเข้าไปบ้านแม่ย่า และไปที่แรนซ์ Ranch ไม่รู้ภาษาไทยเรียกว่าอะไรแน่ ไม่ได้ดูความหมาย เป็นที่ดินของครอบครัว มาฤดูนี้มองไปทางไหนก็เขียวสด สบายตา สบายอารมณ์ สองทางเป็นทุ่งราบเขียว มีเนินเขาเป็นระลอก ต้นไม้ใหญ่มีไม่มาก ไปถึงแม่ย่าเตือนเหมือนทุกครั้งให้ระวัง งอ อู งู ป้าโอ้ทเดินถ่ายรูป อัดวิดิโอ ต้องระวังมองพื้น และรอบตัวตลอดเวลา กลัวซิ แต่ไม่มี งอ อู งู มีแต่ ยอ อุ งอ ยุง เต็มไปหมด ตัวโตๆ ซะตัว แม่ย่าบอกให้เข้าไปฉีดสเปรย์กันยุงในบ้าน มิสเตอร์ฉีดออกมาไปเอารถจิ๊บพาไปทุ่ง (เรียกว่าทุ่งก็แล้วกัน) ไปตรงแม่น้ำ ลงเนินไปบริเวณบ้านเก่าสมัยปู่ย่า ตายาย มากี่ครั้งก็ไปทุกครั้ง ป้าโอ้ทชอบ ในทุ่งยุงเยอะมาก มีแมลงวันกัดเลือดออกด้วย มิสเตอร์เรียก ฮอสฟราย Horse fly บางที่ขับรถไปได้มิสเตอร์ฝ่าเข้าไปจนถึง จอดและเดินเข้าไปอีกนิดถึงแม่น้ำ บางที่ลงไปไม่ได้ มิสเตอร์จอด แล้วเราต้องลุยดงหญ้าเข้าไป กว่าจะออกกันมา โดนยุงกัดซะเจ็บและคัน มิสเตอร์กลับไปฉีดสเปรย์กันแมลงเพิ่ม ถอดเสื้อออกมาบนหลังเป็นตุ่มใสโป่งเลย ผิวบาง แพ้ง่ายมาก ขาที่โดนกันก็ปูดแดง พาไปอีกจุด เดินลงไป ป้าโอ้ทเดินตามไปทั้งอัดวิดิโอ ทั้งถ่ายรูป และต้องมองพื้นให้แน่ใจว่าไม่มี งอ อู งู เสียวซิ มีต้นไม้ใหญ่ รอบต้นมีรอยตัด มิสเตอร์บอกเป็นรอยบีเวอร์กินต้นไม้ โอโห! กินขนาดต้นไม้ล้มจริงๆ เหมือนเคยได้ยินมานานแล้ว กลับจากทุ่ง ส่งแม่ย่า และกลับเข้าโรงแรม มิสเตอร์อาบน้ำ ตุ่มที่โดนยุงกัดบนหลัง และ ขายุบหมด พักสักเดี๋ยว ออกไปสั่งพิซซ่าร้านอร่อย "วินดี้" ที่นี่ไม่มีพิซซ่ายี่ห้อที่รู้จักทั่วไปเหมือนที่เดลาแวร์ และที่อื่นๆ เพราะที่นี่เป็นเมืองเล็ก อ่อ เผื่อใครที่ไม่เคยอ่าน ไม่เคยติดตามเรื่องราวของป้าโอ้ท แม่ย่าอยู่เมืองบาวแมน ถ้าเป็นบิสมาร์ค เมืองที่มีสนามบินจะใหญ่ และ เจริญกว่า เมืองดิกคินสันก็เจริญกว่า มีห้างสรรพสินค้าด้วย แต่ที่บาวแมนไม่มี ถ้าจะให้เห็นภาพคงเหมือนชนบทไกลๆ ในท้องถิ่นที่ไม่ถึงกับทุระกันดาร เพราะที่นี่มีอินเตอร์เนต มีโทรศัพท์ มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบ เพียงแต่สิ่งบันเทิงมีน้อย และเป็นท้องถิ่น ไม่มียี่ห้อดัง หรือ เฟรนชายน์ เราซื้อพิซซ่าไปกินที่บ้านแม่ย่า คุยกันพักใหญ่แล้วกลับเข้าโรงแรม ราวๆ หกโมงเย็น เวลาท้องถิ่น เวลาที่นี่ช้าจากเวลาเดลาแวร์ สองชั่วโมง ป้าโอ้ทมีอาการฟุดฟิด จาม น้ำมูกไหล เวียนศีรษะนิดหน่อย คงเพราะอากาศเช้าถึงบ่ายอึมครึม ไม่มีแดด เย็นนิดๆ ตอนเย็นแดดออก แต่ยังเย็นนิดๆ พักก่อน พรุ่งนี้ทำอะไรอีกต้องติดตามนะคะ
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [