คำเตือน: Spoiler Alert! บทความต่อไปนี้ อาจเปิดเผยเนื้อหาบางส่วนของซี่รี่ย์

หลายปีที่ผ่านมา วงการหนังจีน(หรือที่ปัจจุบันเรียกว่าดราม่าซีรี่ย์)กลับมาคึกคักอีกครั้ง ด้วยมูลค่าการตลาดที่สูงลิบ ทำให้ทีมงาน นักแสดง นักเขียน ดีๆเกิดขึ้นมากมาย หลางหยาป่าง ก็เป็นนิยายอินเตอร์เน็ตเรื่องหนึ่งที่ได้รับความนิยมจนบริษัทผู้สร้างยอมลงทุนกว่าร้อยล้านหยวน ใช้เวลา 4 ปี เพื่อสร้างซีรี่ย์ดีๆเรื่องนี้ขึ้นมา

นานแล้วที่เราไม่ได้ดูซีรี่ย์ที่ฉลาด แยบยล แทบทุกประโยค แทบทุกกระทำของตัวละครทุกตัว ส่งผลกับเนื้อหาในภายหลังแทบทั้งสิ้น ซีรี่ย์เรื่องนี้มีบทเจรจาเยอะมาก เพราะเรื่องหลักเกี่ยวกับการวางแผนเพื่อแย่งชิงอำนาจในราชสำนัก ทำให้ตัวละครต้องมีการอธิบาย และถกเถียงอย่างยืดยาว แต่น่าแปลกที่ไม่ทำให้เรารู้สึกเบื่อเลยแม้แต่น้อย คงเพราะเนื้อหาน่าสนใจและน่าติดตาม จนเราได้แต่เฝ้าดูด้วยใจจดจ่อ

เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างน่าตื่นเต้น ไม่มีฉากตัดพ้อ ฟูมฟาย ที่ไม่จำเป็น (อย่างที่บอก แทบทุกการกระทำของตัวละคร เป็นเหตุเพื่อไปหาผล) เนื้อเรื่องมีจุดไคลแม็กซ์เป็นระยะๆ แถมความสำคัญของแต่ละจุดเป็นกราฟไต่ขึ้นเรื่อยๆ สเกลใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ การขบเหลี่ยมระหว่างฝักฝ่าย วิธีการที่เหมยฉางซูชักใยตัวละครโดยที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่องสักนิด หลายครั้งที่ผู้ถูกชักใยเหล่านั้นภูมิใจกับความฉลาดของตัว โดยไม่รู้เลยว่า ตัวเองเป็นแค่หมากบนกระดานของบุรุษเหมยคนนี้ เนื้อเรื่องไม่เคร่งเครียดจนเกินไป มีการสอดแทรกมุกตลกอย่างลงตัว ในขณะเดียวกัน หนังจีนก็ยังคงเป็นหนังจีน การเชิดชูคุณธรรม ให้ความสำคัญกับมิตรภาพและสหาย ยังคงไม่ถูกละเลย ตัวละครเช่นจิ้งอ๋องแม้อาจทำให้หลายคนรำคาญกับความดื้อรั้น ยึดติด แต่คุณธรรมของเขา เป็นสิ่งที่เราอยากจะเชื่อว่ายังมีหลงเหลือบนโลกใบนี้ อย่างน้อยในละครก็ยังดี 

ในส่วนของบทบาทการแสดง ตอนเริ่มดูเรื่องนี้ รู้จักเพียงพระเอกคือหูเกอเท่านั้น ที่เหลือไม่รู้จักใครเลย แถมหน้าตานักแสดงแต่ละคน ก็ไม่ได้สวย หล่อ ขาว เท่ห์ แบบเกอเกอหรืออุปปาทั้งหลายที่เรากรี๊ด หลายคนใบหน้าคร้ามเกรียมเพราะเป็นนักรบ นักบู๊ ที่เป็นนักแสดงอาวุโสก็มีมาก แต่บทบาทที่แต่ละคนงัดมาฟาดฟันใส่กัน ทำให้เราลืมเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกไปเลย บทเจรจาที่ดูเข้าปาก สีหน้าและการแสดงออกที่ลงตัว ดูแล้วรู้สึกว่าตัวละครเหล่านี้มีชีวิตจริงๆ บทบาทการแสดงและการกำกับดีแค่ไหนน่ะหรือ เอาเป็นว่าตั้งแต่ตอนที่ 20 เป็นต้นไป เราดูแบบไม่มีซับไตเติ้ลในรอบแรก ยังรู้สึกอินกับภาพที่เห็น ความรู้สึกที่นักแสดงส่งมา หลายครั้งน้ำตาคลอแม้ไม่เข้าใจคำพูดที่ได้ยินแม้แต่คำเดียว (และเมื่อซับมา พบว่าสิ่งที่เรารับจากการดูรอบแรก ใกล้เคียงกับเนื้อเรื่องจริงพอสมควร)

นอกจากพล็อต ไดอาล็อก และบทบาทการแสดงที่สมบูรณ์แล้ว บทบู๊ในเรื่องนี้ก็มีให้เห็นเป็นระยะๆ เป็นฉากบู๊ที่ไม่ใช่การยิงแสงหรือการใช้แป้งระเบิดไปมา เป็นการเตะ ต่อย ปะทะ ลอยตัว ที่ดูสมจริงสมจัง

เวลา 40 วัน ตั้งแต่เริ่มต้นดูตอนแรกถึงตอนสุดท้าย เป็นไปอย่างลุ่มหลง ดำดิ่งไปกับอารมณ์ของตัวละครหลายๆตัว ไม่เพียงพยายามสมมติตัวเองเป็นตัวละครหลักอย่างเหมยฉางซู จิ้งอ๋อง หรือหนีหวงเท่านั้น แต่ยังสมมติตัวเองเป็นตัวประกอบใหญ่น้อยหลายๆตัวในเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นอวี้อ๋อง ฮ่องเต้ จิ้งเฟย เมิ่งจื้อ หลินเฉิน เฟยหลิว หลี่กัง เจิ้นผิง เซี่ยตง เนี่ยเฟิง เซี่ยชุน เซี่ยชิว ... หรือแม้แต่ชายาขี้โรคของจิ้งอ๋อง ยิ่งปล่อยตัวเองให้ดำดิ่งก็ยิ่งลุ่มหลงซีรี่ย์เรื่องนี้มากขึ้น 

ถ้ามีเวลาว่าง อยากหาละครดราม่าดีๆดูซักเรื่อง แนะนำให้ลองดูเรื่องนี้ค่ะ คุณอาจจะได้เพลิดเพลินกับพล็อตอันชายฉลาดเหมือนที่เราได้รับจากซีรี่ย์เรื่องนี้

สามารถติดตามชมโดยเลือก

ตัวอย่างซีรีย์ The Nirvana in Fire 《琅琊榜》(Spoiler Alert! ตัวอย่างชนิดเรื่องย่อดีๆนี่เอง)