Why Love? โอบกอดด้วยรัก? ตอนที่ ๒ (YURI) ๒ สำหรับโปรเจคคอนโดที่พัทยา ผมขอให้อลิษานำเสนอไอเดียแบบย่อๆ ในที่ประชุมนี้เลยนะครับ หากท่านใดมีข้อเสนอแนะ ก็เสนอได้หลังฟังจบนะครับ อนันต์เกริ่นนำ ก่อนหันไปพยักหน้าให้ลูกสาวพูดต่อ ขอบคุณค่ะ...รบกวนปิดไฟด้วยนะคะ หล่อนเริ่มนำเสนอข้อมูลผ่านภาพสไลด์ของโปรแกรมพรีเซนเตชั่น เพื่อให้ง่ายกับการเข้าใจ เนื่องจากที่ดินขนาดเจ็ดไร่เศษในพัทยา เป็นทำเลทองทางธุรกิจในเรื่องที่พักอาศัย ดิฉันจึงขอเสนอให้ทำเป็นคอนโดมิเนียมสำหรับลูกค้าระดับบน คือระดับราคาตั้งแต่เจ็ดล้านบาทขึ้นไปถึงสี่สิบล้าน หญิงสาวกดเปลี่ยนภาพประกอบบนจอ ให้แสดงภาพจำลองของอาคารชุดแท่งทรงสูงขนาดสิบกว่าชั้น และภาพมุมต่างๆ ภายในห้อง เนื่องจากห้องพักนี้ ผู้ซื้อสามารถนำไปปล่อยเช่าต่อได้ กับกลุ่มลูกค้าต่างชาติ ซึ่งแน่นอนว่าคอนโดเหล่านี้จัดเป็นทรัพย์สินที่คุ้มค่ากับการลงทุนมาก และใช้เวลาคืนทุนไม่เกินสิบปี หล่อนแสดงภาพตารางคำนวณมูลค่าการลงทุน ระยะเวลาในการก่อสร้าง รวมถึงรายละเอียดยิบย่อยให้ผู้ร่วมประชุมได้เห็นอย่างละเอียด ดูแล้วไม่เหมือนกับการนำเสนอของมือใหม่เลยสักนิด ทำให้ผู้นั่งฟังอดที่จะแปลกใจไม่ได้ โดยเฉพาะอนันต์ถึงกับอึ้งทึ่ง ในความสามารถของลูกสาวคนเล็กมาก 'ไม่ธรรมดาเลยลูกฉัน น่าภูมิใจจริงๆ' นายใหญ่นึกชมในใจ และเชื่อว่าเหล่าผู้บริหารในห้องนี้ ก็คงคิดคล้ายๆ กันกับเขา ผลตอบแทนขั้นต่ำของโครงการนี้ประมาณ ๓๐% ค่ะ แต่หากเราไม่เลือกใช้เงินกู้จากธนาคาร บริษัทก็อาจจะได้กำไรมากกว่านั้น ขอจบการพรีเซนต์เพียงแค่นี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ อลิษาใช้เวลานำเสนอไปประมาณยี่สิบนาที ซึ่งไม่สั้นและไม่ยาวจนเกินไป เมื่อกล่าวจบ เสียงปรบมือดังขึ้นจากเกือบทุกคนที่อยู่ในห้องนั้น แสงไฟในห้องถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง มีใครสงสัยจะซักถามไหมครับ? แม่ทัพหนึ่งในกรรมการอาวุโสกวาดตามองไปยังเพื่อนร่วมงาน ผมครับ วีระศักดิ์หนุ่มหน้าหล่อวัยสามสิบต้น ซึ่งมีตำแหน่งเป็นหัวหน้าโครงการกล่าวขึ้นเสียงดังฟังชัด ทำให้ทุกสายตาจับจ้องไปที่เขาอย่างพร้อมเพรียง อลิษาจ้องหน้าเขา รอฟังคำถามอย่างตั้งใจ พร้อมรับการเปิดฉากทักทายของอีกฝ่าย เชิญค่ะ สาวน้อยไม่นึกแปลกใจเลยสักนิดที่วีระศักดิ์จะมีคำถาม การเข้ามาทำงานของหล่อนในฐานะผู้ช่วยของเขา อาจทำให้เขารู้สึกกดดัน และมองหล่อนเป็นคู่แข่ง ที่อาจจะมาเลื่อยขาเก้าอี้...ซึ่งมันก็อาจเป็นเช่นนั้น ถ้าหากหญิงสาวแสดงผลงานที่เหนือกว่าเขา ดีเลิศเกินจนนายใหญ่คิดว่า เขาไม่คู่ควรกับตำแหน่งหัวหน้าโครงการของกรีนไดมอนด์ โดยเขาอาจจะลืมไปว่า ตำแหน่งรองประธานของกรีนไดมอนด์ยังว่างอยู่ ตำแหน่งที่นายใหญ่เว้นว่างไว้ให้อลิษาโดยเฉพาะ 'หมอนี่จะคิดสั้นคิดตื้นหรือเปล่า? คงไม่ตกม้าตายหรอกนะ' ผู้ร่วมประชุมหลายคนแอบคิดเช่นนั้น ผมไม่คิดว่า การคำนวณฐานรากของอาคารของคุณอลิษา จะถูกต้องน่ะครับ แย้งออกมาเสียงเรียบเย็น ใบหน้าหล่อของวีระศักดิ์ดูนิ่ง แต่นัยน์ตาสีเข้มฉายแววแข็งกร้าว ดูไม่ค่อยเป็นมิตรนัก หากจะบอกว่าเขาเป็นคนหยิ่งในตัวเองก็คงไม่ผิด ตรงไหนคะ? หล่อนย้อนถาม พลางเลื่อนภาพบนจอไปยังจุดที่เขาสงสัย แสงไฟในห้องถูกดับลงอีกครั้ง ตารางนี้เหรอคะ? ใช่ครับ ชายหนุ่มบอก ตารางทางขวามือครับ ค่าความยาวของเสาเข็มทั้งหมด เป็นตัวแปรเดียวที่ยังไม่อาจสรุปได้ตอนนี้ จนกว่าจะไปทดสอบในสถานที่จริง เสียงอื้ออึงภายในห้องดังขึ้นจากผู้ฟังหลายคน ที่ดูจะเห็นด้วยกับความคิดของหัวหน้าโครงการ หากคำนวณขนาดเสาผิดไปจากที่ควรจะเป็น ตารางพวกนี้คงผิดหมดครับ ยังไม่ต้องไปพูดถึงค่าฐานรากตัวอื่น 'จริงด้วย' อลิษาอึ้งตะลึงไปกับข้อโต้แย้งอันเป็นเหตุเป็นผลของเขา หล่อนไม่น่าพลาดในเรื่องนี้ เรื่องที่เป็นค่าใช้จ่ายหลักที่อาจทำให้โปรเจคกำไรหรือพลิกขาดทุนมหาศาล 'โดนจนได้สินะ' อนันต์นิ่งคิดอย่างพึงพอใจ ที่ได้ยินข้อโต้แย้งของวีระศักดิ์ หากเขาปล่อยผ่านข้อผิดพลาดนี้ไปง่ายๆ โดยไม่คัดค้าน ในฐานะประธานเขาคงต้องพิจารณาหัวหน้าโครงการคนใหม่ ผมเห็นด้วยกับวีระศักดิ์ นายใหญ่พูดเสริมขึ้น นั่นสิ แม่ทัพก็พูดไปในทิศทางเดียวกัน โดยรวมผมชอบไอเดียของหนูอลิษา ถ้ายังไงให้หนูอลิษาไปแก้ไขข้อมูล แล้วค่อยมาเสนออีกครั้งดีไหมครับ? เขายังคงทำหน้าที่ตัวประสานสิบทิศได้อย่างยอดเยี่ยม ทำให้ทุกคนอ้าปากค้างพูดไม่ออก นายใหญ่พยักหน้ารับลูกของกรรมการอาวุโส ถ้าไม่มีอะไรแล้ว วันนี้ก็ปิดประชุมก่อน แล้วค่อยนัดประชุมใหม่อีกครั้งเรื่องคอนโดที่พัทยา ขอบคุณครับ อนันต์รวบรัด หลังเหลือบเห็นลูกสาวคนเล็กนั่งนิ่งคอตก ทุกคนในห้องรีบสลายตัวออกไปทำงานของตนต่อ เว้นแต่สองพ่อลูกที่ยังคงนั่งนิ่งตามเดิม ขอโทษค่ะพ่อ อลิษาก้มหน้าพึมพำออกมาเบาๆ ด้วยความรู้สึกผิดที่ทำให้เขาขายหน้า 'เด็กหนอเด็ก!' นายใหญ่ส่ายหน้าน้อยๆ กับนิสัยคิดมากของหญิงสาว ไม่ต้องขอโทษหรอก พ่อภูมิใจในตัวลูกมากกว่า เขาพูดอย่างอ่อนโยน หล่อนเงยหน้าขึ้นมองบิดาด้วยสายตาไม่เข้าใจ ทั้งที่วันนี้อลิษาทำพลาดน่ะเหรอคะ? สำหรับวันแรกลูกทำได้ขนาดนี้ พ่อถือว่าเยี่ยมมากแล้ว แต่งานบางอย่างต้องใช้ประสบการณ์ และศึกษาให้ละเอียดลึกซึ้ง ซึ่งพ่อเชื่อว่า ลูกต้องทำได้ดีขึ้นเรื่อยๆ แน่ หญิงสาวกัดกรามแน่น ยังคงรู้สึกโกรธตัวเอง 'ฉันมันไม่เอาไหน' ใจเย็นๆ หน่อยลูกสาว ไปกินข้าวกลางวันกับพ่อดีกว่า พ่อชักหิวแล้วสิ อนันต์เอื้อมมือหนาไปลูบไหล่บางของอลิษาเป็นเชิงปลอบใจ หล่อนถอนหายใจเฮือก ก่อนพยักหน้า วันนี้นายใหญ่เลี้ยงนะคะ ไม่มีปัญหา ลูกเลือกร้านมาเลย อนันต์พูดแล้วยิ้มออกมา ดีใจที่เห็นอีกคนผ่อนคลายกว่าเดิม หญิงสาวหยิบแฟ้มของตนมาถือ ข้าวมันไก่ดีไหมคะ? ไปสิ เขารับคำ แล้วสองพ่อลูกก็ออกไปจากห้องนั้น อลิษาเรียนรู้แล้วว่า ชีวิตการทำงานไม่หมูแบบที่คิด แต่หล่อนไม่คิดจะถอดใจง่ายๆ 'จะล้มอีกสักกี่ครั้ง ฉันก็จะลุกขึ้นสู้ใหม่ จะไม่ยอมทำให้พ่อกับพี่ฟ้าผิดหวังในตัวฉันเด็ดขาด' หลังทานมื้อกลางวันเสร็จ อลิษาแยกกับบิดาเพราะห้องทำงานอยู่คนละชั้น โดยห้องของหล่อนอยู่ชั้นเกือบบนสุดของอาคาร ขณะที่นายใหญ่อยู่ชั้นบนสุด ร่างบางส่งยิ้มสวยให้กับพนักงานทุกคนที่เจอขณะเดินผ่าน ซึ่งก็ได้รับรอยยิ้มตอบ เมื่อเดินมายังหน้าห้องทำงาน ก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกส่งมาทำหน้าที่เลขาฯ เธอคนนั้นส่งยิ้มให้หล่อน พร้อมลุกขึ้นยืน คุณอลิษา ขอบคุณนะคะ ที่พี่ฝนยอมมาช่วยงานเด็กใหม่แบบอลิษา สาวน้อยกล่าวอย่างซาบซึ้ง อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะ พี่เต็มใจจริงๆ สายฝนตอบอย่างสุภาพ ก่อนผายมือเชิญเจ้านายคนใหม่ เธอบอกพลางเปิดประตูให้หญิงสาวก้าวเข้าไปก่อน ห้องคุณอลิษาค่ะ ขอบคุณค่ะ หล่อนก้าวเข้าไปในห้องทำงาน ที่ถูกจัดเหมือนห้องของผู้บริหารทั่วไป ตามคำขอร้องของตน โดยให้เหตุผลกับบิดาว่า อลิษาเป็นแค่พนักงานใหม่ ตำแหน่งผู้ช่วยหัวหน้าโครงการ อย่าให้เกินหน้าเกินตาคนอื่นนักเลยนะคะ อนันต์ยอมตามใจ แต่ยืนกรานที่จะให้ลูกสาวคนเล็กมีเลขาฯ ไว้ช่วยงานด้วย ซึ่งหล่อนเข้าใจความหวังดี จึงยอมรับข้อเสนอนี้ สายฝน หญิงสาววัยยี่สิบปลายๆ ผมยาวประบ่า สวมแว่นสายตา ในชุดทำงานที่ดูสะอาดเรียบร้อย ยิ้มให้เจ้านายใหม่อย่างเป็นมิตร ถ้าคุณอลิษาต้องการอะไรเพิ่ม ก็บอกพี่นะคะ พี่จะพยายามทำเต็มที่ค่ะ ค่ะพี่ฝน หล่อนหันไปกล่าวกับเลขาฯ ของตน ช่วยชี้แนะอลิษาด้วยนะคะ เช่นกันค่ะ รับกาแฟสักแก้วไหมคะ? ขอบคุณค่ะ สักครู่นะคะ สายฝนออกจากห้องไป เพื่อจัดหาสิ่งที่หล่อนต้องการ อลิษามองตามแผ่นหลังลูกน้องคนใหม่จนประตูปิดสนิท จึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หล่อนรู้ดีว่าสายฝนเป็นเลขานุการที่เก่งมาก เป็นพนักงานมือดีของ เรดไดมอนด์ บริษัทรักษาความปลอดภัยในเครือไดมอนด์กรุ๊ปที่ตอนนี้พี่สาวของหล่อนเป็นผู้บริหาร ...และเธอคนนี้เป็นอดีตเลขาฯ ของแองเจิล ที่ถูกส่งมาช่วยงาน หรือเป็นองครักษ์ให้หล่อนกลายๆ นั่นเอง สาวน้อยสำรวจห้องทำงานของตน ก่อนทรุดตัวนั่งเก้าอี้พนักสูง แล้วหยิบแฟ้มงานที่ผิดพลาดมาเปิด เพื่อหาวิธีแก้ไขข้อบกพร่อง ที่ทำให้หล่อนหน้าแตกแทบไม่เหลือชิ้นดี 'จะแก้ยังไงดีล่ะเนี่ย?' หล่อนยังคิดไม่ตก กับเรื่องรากฐานของคอนโดที่โดนวีระศักดิ์ชี้จุดบกพร่องในที่ประชุม ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น เจ้าของห้องเงยหน้า แล้วนั่งตัวตรง ก่อนเอ่ยอนุญาต เชิญค่ะ สายฝนเปิดประตูเข้ามา พร้อมถาดกาแฟร้อนและจานคุกกี้ แล้วนำเครื่องดื่มวางมุมโต๊ะทำงานของเจ้านาย ด้วยรู้ว่าคนตรงหน้าติดขนมหวานเหมือนพี่สาว กาแฟกับขนมค่ะ ขอบคุณค่ะพี่ฝน ยินดีค่ะ มีอะไรจะให้พี่ทำอีกไหมคะ? 'จะถามดีไหมนะ?' อลิษานิ่งคิดอย่างชั่งใจ ก่อนถามสิ่งที่ค้างคาใจออกมา เหมือนขอคำปรึกษา ถ้าพี่ฝนเจอปัญหาที่คิดไม่ตก จะทำยังไงคะ? คนฟังกลอกตาไปมา แล้วยิ้มน้อยๆ ออกมา พี่จะปรึกษาคนที่ไว้ใจค่ะ คนที่เก่งกว่ารู้มากกว่า แล้วเอามาลองปรับใช้ดูค่ะ...ไม่จำเป็นต้องลอกมาใช้ทั้งหมด งั้นเหรอคะ หล่อนพึมพำออกมา หลังคิดตามคำพูดของเลขาฯ สาว แต่ก็ยังคงมีปัญหาต่อไปว่า แล้วคนผู้นั้นควรจะเป็นใคร? อลิษาตัดวีระศักดิ์ออกเป็นตัวเลือกแรก เพราะสัมผัสได้ว่า เขาคงเขม่นหล่อนอยู่ คงไม่ใช่เรื่องดีงามที่จะไปขอความช่วยเหลือ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าโดยตรงก็ตาม ...กลัวหน้าแหกรอบสอง เดี๋ยวจะจิตตกหนักไปกว่าเดิม สายฝนพอเดาได้ว่า สาวน้อยกำลังยุ่งยากใจเรื่องอะไรอยู่ เพราะเธอเข้าร่วมฟังการประชุมช่วงเช้าในฐานะเลขาฯ ของหล่อน เพียงแต่นั่งอยู่ด้านหลัง นึกสงสารหญิงสาวไม่น้อย ที่ต้องโดน ยำ ในที่ประชุมทั้งที่เพิ่งทำงานวันแรก แต่ขณะเดียวกันก็อดที่จะชื่นชมเลือดนักสู้ของหล่อนไม่ได้ ที่ยังคงกัดไม่ปล่อย ไม่ถอดใจยอมแพ้ง่ายๆ ...หากเป็นคนอื่นคงบ่อน้ำตาแตกไปแล้ว ตอนแรกที่แองเจิลขอร้องให้สายฝนมาเป็นเลขาฯ ให้อลิษา เธอก็ไม่ถึงกับสมัครใจนัก แต่เกรงใจอีกฝ่ายมากจึงยอมมาช่วย โดยยืนยันที่จะขอรับเงินเดือนและสวัสดิการเท่าเดิม...ไม่ยอมรับการเลื่อนขั้น พร้อมคำฝากฝังที่ทำให้เลขาฯ สาวพร้อมทำงานถวายหัว ฝากอลิษาด้วยนะฝน พี่ไม่ไว้ใจคนอื่นเท่าเธอ ไม่บ่อยที่จะได้ยินแองเจิลพูดแบบนี้กับใคร ขอบคุณที่ไว้ใจฝน ฝนจะช่วยคุณอลิษาเต็มที่ค่ะ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล บอกพี่ไม่ก็บอกพี่กริชนะ นายหญิงกำชับเสียงจริงจัง ค่ะพี่ฟ้า เลขาฯ สาวพยักหน้า เข้าใจหน้าที่ของตนเป็นอย่างดี สายฝนย้ายมาทำงานที่กรีนไดมอนด์ ก่อนอลิษาประมาณสองสัปดาห์ เพื่อศึกษางานของตน เมื่อเห็นว่าหล่อนทำหน้าขึ้งเครียด เหมือนพยายามจะเค้นสมองหาคำตอบให้ได้ สายฝนจึงอดที่จะอมยิ้มในหน้าไม่ได้ 'ช่างเป็นพี่น้องที่เหมือนกันเหลือเกิน' เวลาที่คุณฟ้าคิดอะไรไม่ออก เธอจะชอบนั่งฟังเพลงค่ะ เพลงคลาสสิก เลขาฯ สาวพูดขึ้นลอยๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร อลิษาที่กำลังยกกาแฟร้อนขึ้นจิบ ยิ้มกว้างออกมาเต็มหน้า เมื่อมีอะไรบางอย่างผุดขึ้นในหัว ดูเหมือนว่าสายฝนจะเป็นผู้ช่วยที่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ขอบคุณค่ะพี่ฝน สายฝนค้อมหัวน้อยๆ รับคำขอบคุณนั้น ยินดีค่ะ 'วันนี้เปิดหาจากยูทูปก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยเอาแผ่นมาเปิด' สาวน้อยคิดในใจ OoXoO หนังสือเหลือแค่สองเรื่องแล้วนะคะ คือ ปรารถนารักฯ กับ ช่วย(รัก)ฉันที สนใจสอบถามได้ค่ะ หรือจะ Inbox มาที่แฟนเพจนิ้วนางก็ได้ค่ะ อย่าลืมกด 'ถูกใจ' กันด้วยนะคะ รับรองว่าจะไม่ตกข่าวค่ะ และอัพนิยายเร็วกว่าทุกเว็บค่ะ https://www.facebook.com/Nuinang321/ ขอบคณที่กรุณาติดตามค่ะ  นาง OoXoO
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ