ก็ว่าจะไม่รัก Just You บทที่ ๑๓ (Yuri)


๑๓

“คิดไม่ถึงเลยนะว่าเมียเก่าแกจะนิสัยเสียขนาดนี้” พรรณรายบ่นออกมาหลังฟังเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าจบ ขณะนั่งอยู่กันสามคนในช่วงมื้อเที่ยง...โต๊ะประจำข้างโรงอาหาร

“สงสัยลืมฉีดยากันบ้า” โชติโรจน์เปรยออกมาอย่างหมั่นไส้

“ไม่รู้ตอนนั้นฉันเลือกแขได้ยังไง งี่เง่าชะมัดสุธาสินีนึกเสียใจที่มองคนรักเก่าผิดอย่างไม่น่าให้อภัย

“ช่างมันเถอะถือว่าหมดกรรมกันไป”เพลย์เกิร์ลสาวเอ่ยปลอบใจ

หากเธอเป็นสุธาสินี จะไม่นึกเสียดายผู้หญิงพรรค์นั้นแม้แต่น้อยเลิกรากันไปได้นับเป็นเรื่องที่ดียิ่ง สมควรที่จะเฉลิมฉลองเสียด้วยซ้ำ คติประจำใจคือ ‘ผู้หญิงไม่ไร้เท่าใบพุทรา’ถึงเสียไปแล้ว หาคนใหม่ที่ดีกว่าไม่ยากเลย

ผู้หญิงอย่างรัศมีแขใครได้ไป...ซวยตายห่า

เธอคิดแต่ไม่กล้าพูดออกมา ด้วยรัศมีแขมีแฟนคลับในสถาบันไม่น้อย...กลัวถูกรุมสกรัม

“ใช่ไปเอาน้ำมนต์มาอาบล้างซวยล้างเสนียดก็ดีนะ ต่อไปชีวิตแกจะได้ดีขึ้น” หนุ่มหล่อของกลุ่มเสนอขึ้น

“ไม่ต้องขนาดนั้นมั้ง” ร่างสูงไม่ค่อยเชื่อในเรื่องเครื่องรางของขลังอะไรนักโดยมองเป็นเรื่องจิตวิทยามากกว่า

“แล้วฉันจะหามาให้ วันเสาร์นี้ฉันต้องแวะไปวัดกับพ่อแม่อยู่แล้ว”ชายหนุ่มอาสา

“ไปทำอะไรพรรณรายถามอย่างสนใจ

“ไปทำบุญงานประจำปีวัดใกล้บ้าน”ชายหนุ่มตอบ

“งั้นฝากเงินไปทําบุญด้วยสิ”สุธาสินีกล่าวขึ้น พร้อมควักธนบัตรร้อยบาทออกมาส่งตรงหน้าเพื่อน

แม้จะไม่เคร่งครัดในพุทธศาสนานักแต่หล่อนมีความเชื่อในเรื่องบุญกรรม หากมีโอกาสก็จะร่วมทำบุญเสมอด้วยหวังว่ากุศลผลบุญจะส่งเสริมให้ชีวิตเจริญรุ่งเรืองขึ้น การมีที่ยึดเหนี่ยวทางใจจะช่วยทำให้คิดดีพูดดีทำดี อย่างน้อยชีวิตก็คงจะไม่ตกต่ำ

ขี้ลืมจริงๆ

ชายหนุ่มส่ายหน้า แล้วพูดเตือนขึ้น

“อธิษฐานก่อนสิ”

“ลืมไป” หล่อนชักธนบัตรกลับไปพนมมือขึ้น นึกอธิษฐานในใจ

ขอให้ฉันโชคดี เจอแต่คนดีๆ เรื่องดีๆด้วยเถิด สาธุ!

จากนั้นหญิงสาวจึงส่งธนบัตรสีแดงให้เพื่อนใหม่อีกรอบ

“สาธุ” หนุ่มหล่อเอ่ยโมทนาเสียงต่ำออกมารับแบงค์นั้นแยกเก็บในกระเป๋าเงินเพื่อเอาไปทำบุญ โดยไม่คิดบอกบุญคนอื่นมากนักใครอยากร่วมก็ร่วมไม่อยากร่วมก็ช่าง โดยถือว่าเป็นเรื่องส่วนบุคคล

...ใครทำใครได้

“สาธุด้วย” พรรณรายยกมือขึ้น แม้จะไม่ใช่คนดีนักแต่เธอควักกระเป๋าร่วมด้วยอีกหนึ่งร้อยบาท อธิษฐานจิตแล้วส่งให้เพื่อนชาย ด้วยเชื่อว่าทำบุญร่วมกันจะได้คบกันนานๆ เผื่อชาติหน้าจะได้เกิดเป็นเพื่อนกันอีก เป็นกัลยาณมิตรที่เกื้อกูลกันต่อไป

“ขอให้แกโชคดีนะสุ พรรณ” เขาอวยพร “กลับบ้านไปกรวดน้ำคว่ำขันให้ยายแขด้วยจะได้ไม่ตามมาจองล้างจองผลาญกันอีก” เตือนอย่างเป็นห่วง กลัวเพื่อนจะลืมเรื่องสำคัญ

“รับรองไม่ลืม” หล่อนรับคำ

ทั้งหมดไม่ทันคุยอะไรต่อ ก็มีใครบางคนเดินดุ่มๆเข้ามาข้างโต๊ะ

“ขอโทษครับ”

ทั้งสามเหลียวไปมองต้นเสียง มีเพียงสุธาสินีที่ยิ้มออกมา จำได้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร...น้องชายของกรองแก้ว

“ไงกวิน” หล่อนเอ่ยทักทายเสียงนุ่มนวล

“ผมมารบกวนหรือเปล่าครับเด็กรุ่นน้องถามอย่างลังเล

“ไม่หรอก มีอะไรหรือเปล่า?”  ร่างสูงถามออกไป

“เปล่าครับ ผมผ่านมาพอดีก็เลยแวะมาทักทาย ตามที่พี่สุอะไรสักอย่างบอกน่ะครับ”

พี่สุอะไรสักอย่าง?

สองเพื่อนของสุธาสินีหันมองกัน กับคำเรียกแปร่งๆ แปลกหู

น่ารักจริงๆ

หล่อนนึกขำกับความใสซื่อของเด็กปีหนึ่งซึ่งมีส่วนคล้ายคลึงกับพี่สาวอยู่ไม่น้อย สมเป็นพี่น้องกันจริงๆ เพียงแต่ว่ากรองแก้วมีความกวนประสาทมากกว่าหลายส่วน

“ชื่อยาวไปนะ เรียกพี่สุก็พอ”สาวรุ่นพี่บอก

“ครับ พี่สุก็พอ” เขาพูดตามหน้าตาย

เพื่อนสองคนที่นั่งฟังอยู่ได้ยินแบบนั้นก็หลุดหัวเราะออกมา ไม่เคยมีใครกล้ากวนประสาทสาวสวยมาก่อน โดยเฉพาะเด็กรุ่นน้อง

“โอ๊ย! ขำมาก” โชติโรจน์หัวเราะจนน้ำตาเล็ดต้องยกมือปาดทิ้ง

พรรณรายเองก็ขำท้องแข็งไม่แพ้กัน

“กวนเหมือนกันนะเรา” สุธาสินีบ่นแบบไม่จริงจัง คิดไม่ถึงว่าเด็กหนุ่มจะเล่นมุกแบบไม่ทันตั้งตัว

พี่น้องร้ายเหมือนกันจริงๆ

“นิดหน่อยครับ” กวินยิ้มกว้างเต็มหน้า “ผมไปนะครับพี่”

“ถ้ามีอะไรสงสัยเรื่องเรียนก็ถามพี่ได้นะ”สุธาสินีกำชับ

“ขอบคุณครับ” เด็กปีหนึ่งส่งยิ้มให้กับทั้งสามอย่างเป็นมิตรก่อนกลับไปหากลุ่มเพื่อนของตน

“ใครเหรอน่ารักดีโชติโรจน์ถามขึ้นอย่างสนใจ ด้วยไม่เคยเห็นหน้าของเด็กคนนี้มาก่อน

“น้องชายของน้องแก้ว”

รู้จักน้องชายด้วย ไวไปไหม?

สาวเท่อดสงสัยไม่ได้จึงซักต่อ

“รู้จักกันได้ไง

“คือเมื่อวานฉันไปหาน้องแก้วที่บ้านก็เลยรู้จักกวินน่ะ นั่งสอนการบ้านบัญชีให้อยู่พักนึง”

บุกไปถึงบ้าน รู้จักกับน้องชาย…มันชักจะยังไงๆ อยู่

เพื่อนสองคนหันสบตากันอย่างไม่อยากเชื่อกับความสัมพันธ์ที่รุดหน้าแบบติดจรวด ทั้งที่ไม่เคยเห็นเพื่อนรักบุกไปถึงบ้านใครที่รู้จักไม่ถึงอาทิตย์แบบนี้เลย…ความคลางแคลงใจจึงทะลักล้น

“ไม่เร็วไปหน่อยหรือไง

คนถูกถามทำหน้างง

“อะไรเร็ว

“ก็บุกไปถึงบ้านน้องแก้วแบบนี้”ชายหนุ่มขยายความออกมา

ก็แค่ไปบ้าน ไม่เห็นมีอะไร

หล่อนไม่อยากให้เพื่อนสงสัย จึงอธิบายต่อ

“ฉันแค่จะไปขอโทษเรื่องรัศมีแข ที่พูดถึงน้องแก้วไม่ดีไม่มีอะไรมากกว่านั้น”

ต้องลงทุนขนาดนั้นเชียว?

โชติโรจน์ไม่ค่อยเชื่อรู้สึกเหมือนสุธาสินีมีอะไรปิดบัง

“แน่ใจนะว่าแค่นั้น

“แน่ใจสิ” สาวสวยยืนกราน

“สรุปคือแกยังคิดจะจีบน้องแก้วต่อ

“ก็ตามนั้นแหละ ฉันไม่ผิดสัญญาหรอก”หญิงสาวไม่ยอมถอดใจง่ายๆ ด้วยคิดว่ายังมีเวลาเหลืออีกหลายเดือนอย่างน้อยก็ขอลองดูสักตั้ง ไม่อยากให้เรื่องคาราคาซัง

ดูผิวเผินเหมือนไม่น่าสนใจ...แต่จริงๆเป็นคนน่าค้นหามาก

หล่อนอมยิ้มในหน้า เมื่อคิดถึงใบหน้าคมของสาวรุ่นน้องที่ลอยเด่นชัดเจนในความคิด

ยกเรื่องพนันขึ้นมาบังหน้า...จะให้เชื่อจริงๆเหรอ ว่าไม่มีใจให้

พรรณรายส่ายหน้ากับทิฐิมานะของเพื่อนสนิท ที่ยกเรื่องการเดิมพันมาเป็นข้ออ้างในการเข้าใกล้สาวรุ่นน้องเธอมองออกว่า สุธาสินีกำลังมีความรู้สึกพิเศษกับกรองแก้ว ไม่ใช่แค่การจีบเล่นๆแบบที่ตกลงกันไว้ในตอนแรกซึ่งอาจจะถลำตัวถลำใจได้ง่ายๆ ประกอบกับอุปนิสัยของสาวแว่นผู้แสนจริงจัง หากรู้ทีหลังว่า หล่อนจีบเพราะการพนันขันต่อรับรองว่าต้องโมโหเดือดแน่...ไม่ว่ามองมุมไหนก็จบไม่สวยเอาเสียเลย

ฉันไม่แน่ใจเลยนะว่า เกมนี้แกจะชนะ แกอาจจะเจ็บยิ่งกว่าเดิมก็ได้นะสุ...เว้นแต่แกจะกล้ายอมรับความจริง

หนุ่มหล่อมองเพื่อนรักด้วยความรู้สึกคับข้องใจมีความคิดไม่ต่างจากพรรณรายนัก แต่ไม่รู้จะพูดเตือนสุธาสินีอย่างไรดี

“อาทิตย์ต้นเดือนว่างไหม น้องตาจัดปาร์ตี้วันเกิดที่บ้านบอกให้ชวนพวกแกไปด้วย” พรรณรายเปลี่ยนเรื่องคุย ‘น้องตา’ ที่พูดถึงคือแฟนสาวซึ่งดูใจกันมาสามเดือนเศษเป็นผู้หญิงสะสวยน่ารัก ฐานะดี เรียนอยู่ปีหนึ่งปริญญาโทของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง

“อาทิตย์ต้นเดือนฉันว่าง” โชติโรจน์ตอบขึ้นคนแรก

“แล้วแกล่ะสุเพื่อนสาวหันมาถามร่างสูง

“กี่โมง หล่อนถามเวลาขึ้น

“ก่อนเที่ยงถึงสองทุ่ม เป็นปาร์ตี้กับพวกเพื่อนๆน้องตาอยากให้พวกเราไป จะชวนใครไปด้วยก็ได้นะ” เธอบอกรายละเอียด

“แล้วฉันจะชวนใครดีหนุ่มหล่อทำท่าคิดหนัก

ถ้าเป็นเมื่อก่อน หล่อนคงคิดถึงรัศมีแขเป็นคนแรกแต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว ...การกลับมาเป็นโสดอีกครั้ง เป็นความรู้สึกที่ไม่ชินเอาเสียเลย

อันที่จริงร่างสูงโปร่งไม่ได้ไร้ผู้หญิงจะควงไปไหนมาไหนหากแต่มีตัวเลือกเยอะแยะ จนไม่รู้จะเลือกใครดีมากกว่า

ยากชะมัด

หล่อนบ่นในใจ

“นึกออกแล้ว” ชายหนุ่มหนึ่งเดียวในกลุ่มพูดโพล่งขึ้นพร้อมดีดนิ้วเสียงดัง

สองสาวเหลียวหน้าไปมองว่า ‘เพื่อนนึกอะไรออก

“ฉันไปชวนเสาดีกว่า” เอ่ยชื่อคนแรกที่คิดจะชวนออกมา

“เฮ้ย! ได้ไง” ประธานสาวโวยวายเสียงดังไม่ยอมให้เพื่อนสนิทพาน้องสาวไปร่วมงานแบบนี้เด็ดขาด หวงเสาวรสเกินกว่าจะยอมให้โดนรุมจีบ

“ขอยืมควงหน่อยไม่ได้เหรอ” โชติโรจน์อ้อน

“ไม่ได้ นั่นน้องฉัน” หล่อนพูดห้ามเสียงดุๆ

ง่า...

เขาทำหัวหด เหมือนหวาดกลัวคนตรงหน้า

“ดุชะมัด!”

หาเรื่องตายแท้ๆโรจน์เอ๋ย

พรรณรายส่ายหัว แล้วพูดเตือนขึ้นหลังเกือบได้เวลาเรียนช่วงบ่ายในอีกไม่กี่นาที

“เรื่องนั้นไว้คิดทีหลังเถอะตอนนี้ต้องไปเรียนแล้ว”

“อือ” สองคนรับคำพร้อมๆ กัน

“โรจน์ ขอยืมสมุดจดช่วงเช้าด้วยนะ”ร่างสูงหันไปบอกกับเพื่อนชายที่ขยันจดไม่แพ้ตน

“ไม่มีปัญหา” ชายหนุ่มรับคำอย่างว่าง่ายไม่คิดเอาคืนกับอีกฝ่าย ด้วยรู้ว่า หวงน้องสาวเหลือเกินขืนไปตอแยอาจจะหัวแตกได้ง่ายๆ

หลังดื่มน้ำเรียบร้อย ทั้งสามลุกจากโต๊ะอาหารกระวีกระวาดไปเข้าเรียนก่อนที่จะเข้าสาย

สุธาสินีเดินไปคิดไป ถึงเรื่องจะชวนใครไปปาร์ตี้ด้วยดีขมวดคิ้วเรียวเมื่อคิดไปถึงคนที่ผ่านเข้ามาในความคิด แล้วถอนใจยาวๆ หนักใจไม่น้อย

น้องแก้วจะยอมไปกับฉันไหม?

หลังอาจารย์บอกเลิกชั้นเรียน สุธาสินีรีบร้อนเก็บข้าวของเหมือนมีธุระด่วนหลังตัดสินใจว่าจะไปกับใครในงานปาร์ตี้วันอาทิตย์ สาวสวยต้องการจะไปชวนใครคนนั้นทั้งที่ไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จหรือไม่ก็ตาม

...บางเรื่องไม่ลองก็ไม่รู้

“ฉันไปแล้วนะ พรุ่งนี้เจอกัน” 

“รีบไปไหนเหรอโชติโรจน์อดถามไม่ได้

“ไปหาเสา” หล่อนตอบเสร็จก็เดินออกไปทันที

“หาเสา?” ชายหนุ่มทำหน้างง“ก็อยู่บ้านเดียวกันไม่ใช่เหรอ?”

“โกหกชัวร์” เพื่อนสาวอีกคนหัวเราะเบาๆ

สองเกลอหันมองหน้ากัน นึกเดาตรงกันว่าคนที่สุธาสินีจะไปหาน่าจะเป็น...กรองแก้ว

“คิดว่าจะสำเร็จไหมพรรณรายถามขึ้นลอยๆ แบบไร้หัวไร้หาง

“ไม่รู้เหมือนกัน” อีกคนตอบ หากเป็นหญิงสาวส่วนใหญ่ได้รับคำชวนของสุธาสินี คำตอบคงเป็นตกลงอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่นี่เป็นกรองแก้ว...เขาจึงอับจนปัญญาที่จะคาดเดา

“อยากรู้จริงๆ ว่า ไอ้คุณสุคิดจะเอาชนะเดิมพันหรือว่าอยากจีบน้องเขากันแน่สาวเท่บ่นงึมงำกับตัวเอง

ตอนแรก เธอไม่ได้สนใจเงินหมื่นบาทที่วางเดิมพันไว้นักใจจริงต้องการให้เพื่อนรักยุ่ง จนไม่มีเวลาเศร้ากับเรื่องที่โดนรัศมีแขหักอก แต่เรื่องกลับตาลปัตรคิดไม่ถึงว่า สาวสวยจะจริงจังกับการจีบกรองแก้วถึงเพียงนี้

…จริงจังยิ่งกว่าการจีบสาวคนไหนตั้งแต่คบกันมา

โชติโรจน์หัวเราะเสียงต่ำในลำคอก่อนพูดคำตอบในใจออกมา

“สงสัยจะอย่างหลัง”

“ก็ว่างั้นแหละ หวังว่ามันจะไม่รับประทานแห้วอีก”เธอไม่มั่นใจเอาเสียเลยว่า กรองแก้วจะยอมคบกับสุธาสินี

“ห้าสิบห้าสิบ” ชายหนุ่มตอบตัวเลขที่เป็นไปได้ซึ่งถือว่าโอกาสสำเร็จต่ำมาก พลันอดเป็นห่วงเพื่อนรักไม่ได้

OoXoO

ขอบคุณที่กรุณาติดตาม และขอบคุณที่ทำให้เรื่องนี้ได้ Best Seller นะคะ ไรท์ยิ้มกว้างมากๆ ^____^

E-book โหลดซื้อได้ที่ MEB ส่วนหนังสือปิดจองวันนี้นะคะ สนใจสั่งซื้อได้ค่ะ

นาง ^^

OoXoO




Create Date : 10 สิงหาคม 2561
Last Update : 10 สิงหาคม 2561 14:44:11 น.
Counter : 531 Pageviews.

0 comments
~*~ เพียงคำเดียว~*~ วลีลักษณา
(21 มี.ค. 2567 08:50:04 น.)
: หยดน้ำในมหาสมุทร 9 : กะว่าก๋า
(20 มี.ค. 2567 05:08:18 น.)
๏ ... รักลูก เลี้ยงหลาน ... ๏ นกโก๊ก
(20 มี.ค. 2567 20:54:32 น.)
a day full of good vibes พุดดิ้งรสกาแฟ
(16 มี.ค. 2567 17:34:35 น.)
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Nuinang.BlogGang.com

นิ้วนาง-เดียนา
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]