I can't breathe - บทที่ ๖ (YURI)

 

การซ้อมวันแรกกว่าจะเสร็จปาเข้าไปเกือบหนึ่งทุ่ม ทำเอานักแสดงหน้าใหม่ทั้งสี่คนหมดเรี่ยวแรง แทบจะคลานขึ้นรถตู้กันเลยทีเดียว

“ซ้อมหนักกว่าที่คิด” แสงแขถึงกับออกปากบ่น ไม่เคยคิดเลยว่าจะเจอติวเข้มตั้งแต่วันแรก

โหดแบบนี้จะไหวไหมฉัน

หลานสาวของศจีเริ่มไม่มั่นใจ

“ปกติที่นี่ซ้อมหนักกว่านี้อีกนะ” กรวินพูดยิ้ม หลังเห็นสภาพเด็กของตนปวกเปียกหมดแรง ดูอ่อนแอกว่าที่คิดไว้

“นี่ยังไม่เอาจริงอีกเหรอคะ?” ปัทมาพูดขึ้นบ้าง

“ยังหรอก” ไอศิกากล่าวเสริมจากประสบการณ์ของตัวเอง “นักแสดงที่นี่จะต้องซ้อมให้กำลังอยู่ตัว แค่นี้ถือว่าธรรมดา”

“แล้วพี่ไอซ์ไหวเหรอคะ?” แสงแขอดเปรียบเทียบไม่ได้ ชะโงกหน้าไปถามคนสวยที่นั่งคู่กับกรวินเบาะหน้าตน

“ถ้าไม่ไหว ก็ขอถอนตัวได้นะ แต่ต้องบอกก่อนที่จะคัดตัว ลุงกรจะได้หาตัวนักแสดงทัน”

ซุปตาร์สาวตอบแบบไม่ค่อยตรงคำถามนัก มีนักแสดงจำนวนไม่น้อยที่สอบตกตั้งแต่ช่วงเริ่มต้น แต่ถ้าผ่านไปได้ อะไรๆ ก็จะง่ายขึ้น

...อาชีพคนบันเทิงไม่ได้ง่าย เหมือนโรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่เหมือนเดินอยู่บนคมมีดคมหอกไม่ปาน ถ้าพลั้งเผลออาจเจ็บตัว

คำบอกเล่าของไอศิกาทำให้บรรยากาศในรถตู้เงียบสงบไป แล้วเป็นกรวินที่พูดขึ้น

“ใครไม่ไหวบอกพี่นะ” กรวินไม่คิดที่จะให้พวกเด็กๆ ของตน ทำอะไรที่ฝืนกำลังจนเกินไป แต่ขณะเดียวกัน ก็ถือเป็นการวัดใจ วัดว่าใจเล็กหรือใจใหญ่?

ไม่มีใครที่ประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ได้ตั้งแต่ก้าวแรก ทุกคนล้วนเคยผ่านความยากลำบาก หรือความล้มเหลวกันมาทั้งนั้น

...เพียงแต่ทุกครั้งที่ล้มเหลว ใครจะลุกขึ้นได้ไวแค่ไหน?

ชนิญญาซึ่งนั่งอยู่เบาะหลังสุด คู่กับชนาภา ตอบขึ้นคนแรก

“ไหวค่ะ”

สาวร่างสูงไม่คิดที่จะยอมแพ้ง่ายดาย ถึงจะเหนื่อยกว่าที่เคยซ้อมมา แต่ถ้ามีคนทำได้...เธอก็ควรที่จะทำได้เช่นกัน

ถ้าคุณไอซ์ทำได้ ฉันก็ต้องทำได้สิ

เธอคิดวัดรอยเท้ากับซุปตาร์คนสวย ชนิดก้าวต่อก้าว

คำตอบของเด็กหน้าใหม่ ทำให้อีกสามคนที่เหลือเกิดประกายไฟ แล้วพูดตอบอย่างเร็วไม่คิดจะยอมน้อยหน้า

“ไหวค่ะ” / “ไหวอยู่แล้ว” / “ไหวสิ”

“งั้นก็ดี” กรวินพูดชมขึ้นอย่างพอใจ ก่อนแอบยกนิ้วโป้งให้หล่อน ที่เปิดประเด็นได้ท้าทายหัวใจของคนฟังให้ไฟลุกท่วม

ไอศิกายิ้มในหน้า ปล่อยให้เพื่อนรักทำหน้าที่ปลุกปลอบขวัญกำลังใจกับพวกคลื่นลูกใหม่ต่อไป

สาวสวยพลิกดูมือถือหลายรอบ หลังอังสนาผู้จัดการส่วนตัวยังไม่ยอมเขียนตอบกลับมา ทั้งที่เขียนถามไถ่ไปตั้งแต่เมื่อกลางวัน ลึกๆ ในใจจึงอดเป็นห่วงไม่ได้

ตกลงพี่อังเป็นอะไรมากหรือเปล่า?

 

รถตู้ไปส่งจนถึงบ้านพักที่บริษัทจัดไว้ สำหรับนักแสดงหน้าใหม่อยู่รวมกัน เป็นบ้านชั้นเดียว มีสี่ห้องนอนแยกเป็นสัดส่วน หนึ่งห้องรับแขก สองห้องน้ำใช้ร่วมกัน มีโซนครัวขนาดเล็กสำหรับทำอาหารแบบง่ายๆ ปกติจะมีแม่บ้านคอยดูแลเรื่องอาหารการกินและทำความสะอาดให้ทุกวัน

“จัดห้องเรียบร้อยใช่ไหม?” กรวินถามแม่บ้าน หลังโทรให้อีกฝ่ายเตรียมห้องพักให้กับชนิญญาในช่วงสาย เพื่อจะได้เข้าพักคืนนี้

“เรียบร้อยค่ะ นี่ค่ะกุญแจ” แม่บ้านยื่นกุญแจห้องให้ผู้จัดการดาราอย่างนอบน้อม

“ขอบคุณค่ะ” กรวินยิ้ม ก่อนหันมาแนะนำชนิญญากับแม่บ้านวัยสามสิบปลาย “นี่พี่สา ส่วนนี่น้องญา ถ้าน้องญาต้องการอะไรก็บอกพี่เขานะ”

“ค่ะพี่ไก่”

“ไม่ต้องเกรงใจพี่นะคะ” แม่บ้านสาวยิ้มอย่างเป็นมิตร

“ขอบคุณค่ะ”

“ทานอาหารเลยไหมคะ? วันนี้เป็นข้าวผัดปูค่ะ” แม่บ้านถามพวกสาวๆ ด้วยน้ำเสียงร่าเริง

“ดีค่ะ แขหิวจะแย่อยู่แล้ว” แสงแขพูดแบบอ้อนๆ

“ปุ้ยก็หิวค่ะ” เพื่อนของแสงแขพูดบ้าง

ขณะที่ชนาภาแค่ยิ้ม แล้วส่ายหน้า

“อยู่ทานด้วยกันก่อนสิไอซ์” กรวินหันไปชวนเพื่อนคนสวย

“ขอตัวดีกว่า” สาวสวยส่ายหน้า “รู้สึกเหนื่อยอยากกลับไปพักมากกว่า”

“โทษทีที่ให้ไปตะลอนด้วยทั้งวัน” ผู้จัดการดาราพูดอย่างรู้สึกผิด ที่รบกวนวันว่างของอีกฝ่าย

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันอยากไปเอง” ไอศิกาตอบยิ้มไม่ได้มองว่าเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ก่อนพูดต่อ “พรุ่งนี้ขอตัวนะ ว่าจะไปหาพี่อังซะหน่อย”

คนฟังขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้มาบ้างว่าผู้จัดการส่วนตัวของหล่อนลาไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล แต่ไม่รู้รายละเอียดว่าเป็นโรคอะไร

“ตกลงพี่อังไม่ตอบเลยเหรอ?”

“อือ”

“ถ้ามีอะไร บอกฉันด้วยนะ”

พี่อังคงไม่เป็นอะไรมากหรอกนะ

กรวินสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี ด้วยปกติอังสนาไม่ใช่คนที่เพิกเฉยกับหล่อนแบบนี้ เป็นไปได้มากว่าจะเป็นข่าวร้ายมากกว่าข่าวดี

ประกอบกับอีกไม่กี่วัน ไอศิกาต้องเริ่มถ่ายละครเรื่องใหม่ จะต้องมีผู้จัดการส่วนตัวไปด้วย เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องไม่ดีไม่งามกับซุปตาร์สาว ศจีต้องหาใครสักคนที่ไว้ใจได้ มาทำหน้าที่นี้แทนอังสนา

สาวสวยเข้าใจความเป็นห่วงของเพื่อน จึงพยักหน้า

“อือ ขอบใจนะ”

“เราเพื่อนกัน ไม่ต้องขอบใจหรอก”

“อืม ไปนะ”

จากนั้นนางเอกสาวร่ำลากับพวกเด็กใหม่ ก่อนหันสบสายตากับชนิญญาเป็นคนสุดท้าย แล้วก้าวขึ้นรถตู้ให้ไปส่งที่บริษัท เพื่อที่จะเอารถส่วนตัวกลับที่พักบ้าง

“ไปค่ะน้องญา มาพี่ช่วย” กรวินช่วยลากกระเป๋าเดินทางของสาวร่างสูง ขณะที่เจ้าตัวสะพายเป้หลังใบโต

“ขอบคุณค่ะพี่ไก่”

“ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกพี่นะ ไม่ต้องเกรงใจ” ผู้จัดการดารากระซิบเสียงเบาให้ได้ยินแค่สองคน

ปัญหา?

เธอทำหน้างงเล็กน้อย แต่พออีกฝ่ายส่งสายตาไปยังแสงแข จึงเข้าใจ

“อ๋อ ค่ะ”

หลานสาวพี่ศจีคงร้ายกาจน่าดูชม พี่ไก่ถึงได้เป็นห่วงฉันนัก

ทว่าชนิญญาไม่คิดหนักใจเท่าไหร่ ความสนใจส่วนใหญ่ในตอนนี้อยู่ที่ละครเวทีมากกว่า

“พี่ไก่คะ เรื่องซินเดอเรลล่า พี่ไก่คิดว่าบทละครตัวไหนน่าสนใจที่สุดคะ?” ร่างสูงถามออกมาตรงๆ

บทไหนน่าสนใจ?

ผู้จัดการดาราชะงักฝีเท้า ยืนนิ่งคิดไปอึดใจ ก่อนย้อนถาม

“น้องญาไม่ชอบบทซินเดอเรลล่า?”

“จริงๆ ฉันไม่ชอบบทนั้นเท่าไหร่ ฉันว่ามันน่าเบื่อน่ะค่ะ”

หืม?

กรวินอึ้งค้างไปหลายวินาที ก่อนหลุดหัวเราะคิกคักออกมา

“น้องญาพูดเหมือนไอซ์เลยนะคะ”

คนน้องเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยอย่างประหลาดใจ

“จริงเหรอคะ?”

“อืม ไอซ์เคยเล่นเรื่องนี้ เมื่อนานมาแล้ว”

สาวร่างสูงรู้สึกคันหัวใจใคร่รู้ขึ้นมาทันที

“เล่นเป็นอะไรคะ?”

ท่าทางจะชอบไอซ์มากนะเนี่ย

เพื่อนหล่อนรู้สึกอย่างนั้น หลังเห็นเด็กใหม่คนนี้มีสีหน้าสนอกสนใจอย่างเห็นได้ชัด

“ลองเดาดูสิคะ?”

“ถ้าไม่ใช่ซินเดอเรลล่า คงไม่ใช่แม่เลี้ยงหรอกนะคะ”

คนฟังหัวเราะเบาๆ

“พี่ขออุบไว้ไม่เฉลยนะคะ น้องญาไปลองคิดดูแล้วกันว่าบทไหนที่น่าสนใจ ก็บทนั้นนั่นแหละ” กรวินจงใจให้เธอไปหาคำตอบเอาเอง หลังมองเห็นอุปนิสัยชอบความท้าทายของชนิญญา

...ที่มีส่วนคลับคล้ายกับเพื่อนรักของตนไม่น้อย

คล้ายกันจริงๆ

บทไหน? คุณไอซ์เคยเล่นบทไหนกัน?

ความคิดของชนิญญาพยายามเค้นหาคำตอบเรื่องนี้

กรวินยิ้มขำนักแสดงหน้าใหม่ ที่ดูจะทำหน้าจริงจังมากกว่าอีกสามคนที่เหลือที่ยังดูชิลๆ ไม่ค่อยอนาทรร้อนใจกับการแสดงละครเวทีนี้สักเท่าไหร่

ทั้งที่นี่คือโอกาสทอง ที่จะก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงอย่างเต็มตัว

เป็นเด็กที่น่าสนใจจริงๆ

 

ติ๊ง!

เสียงข้อความจากมือถือราคาแพงดังขึ้น ไอศิกาที่กำลังนั่งเล่นอยู่ที่ห้องรับแขกจึงคว้ามาอ่าน เป็นข้อความจากคนที่เพิ่งแยกกันเมื่อตอนหัวค่ำ

มีอะไรหรือเปล่า?

หล่อนอดสงสัยไม่ได้ จึงเปิดอ่านทันที

Korn Ra Win : ฉันมีเรื่องตลกจะเล่าให้แกฟังแหละ

Aisika : ว่ามา

Korn Ra Win : น้องญาพูดเหมือนแกเลย

Aisika : เรื่อง?

Korn Ra Win : เรื่องบทซินเดอเรลล่า...น่าเบื่อ

หืม?

ซุปตาร์สาวเงียบไปหลายวินาที เผลอขมวดคิ้วเรียว

Aisika : จริงอ่ะ

Korn Ra Win : เออ ฉันเลยบอกไปว่า แกเคยเล่นเรื่องนี้ด้วย แต่ไม่ใช่นางเอก

Aisika : เหรอ

Korn Ra Win : แต่ฉันไม่ได้เฉลย ปล่อยให้งง 5555

ไอศิกาหัวเราะหลังอ่านจบ เดาว่าเพื่อนรักคงนึกสนุก จึงจิ้มอักษรตอบไปว่า

Aisika : ดีแล้ว ปล่อยให้งงต่อไป

หล่อนอยากรู้ว่า ชนิญญาจะเดาถูกหรือเปล่า?

Korn Ra Win : ว่าแต่แกทานอะไรหรือยัง?

กรวินถามอย่างเป็นห่วง หลังอีกฝ่ายไม่มีผู้จัดการส่วนตัวคอยดูแลมาเป็นอาทิตย์

อยากรู้จริงว่าพี่อังหายไปไหน?

เพื่อนหล่อนคิดสงสัย

Aisika : ทานสลัดผักไปแล้ว กำลังนั่งอ่านบทอยู่

Korn Ra Win : เคงั้นไม่กวน แล้วค่อยคุยกัน

Aisika : บาย

เด็กนี่คิดจะเลียนแบบฉันหรือไง อยากรู้จังว่าจะทำได้ดีขนาดไหน

หล่อนยกยิ้มในหน้ากับตัวเอง

นางเอกสาวยอมรับว่าถูกชะตากับชนิญญาไม่น้อย แต่ในบางทีก็รู้สึกหมั่นไส้นิดๆ กับใบหน้าสวยคมที่ดูนิ่งเฉยเป็นเสือยิ้มยาก จึงไม่คิดอยากที่จะเข้าไปสนิทสนมด้วย เลือกที่จะดูพัฒนาการของอีกคนแบบห่างๆ

ไอศิกามองออกว่า สาวร่างสูงเป็นพวกมีความเชื่อมั่นในตัวเองค่อนข้างสูง หรือเรียกอีกอย่างว่าพวกอีโก้สูง จึงคิดดัดนิสัย ด้วยการปล่อยให้ไปลองผิดลองถูกเรียนรู้ด้วยตัวเอง หากเด็กคนนั้นสู้ไม่ไหวหรือทำไม่ได้ คงจะเลิกปากหนักปากแข็ง ยอมเอ่ยปากขอความช่วยเหลือออกมาเอง

...เหมือนกับที่ครูปราณีได้แอบกำชับหล่อนไว้

“ยายญาเป็นพวกปากแข็งค่ะ ฟอร์มจัดไปอย่างนั้นแหละ แต่จริงๆ แล้วเป็นเด็กที่จิตใจดีมาก ขี้สงสาร หวังว่าคุณไอซ์คงไม่ถือสา หรือรังเกียจหลานสาวของครูคนนี้หรอกนะคะ”

“เข้าใจแล้วค่ะ ไอซ์จะคอยดูให้นะคะ”

ในเมื่อผู้ใหญ่อุตส่าห์ฝากฝังมา สาวสวยก็ไม่คิดที่จะเมินเฉย แต่ก็ไม่ได้ตามอกตามใจให้เสียผู้เสียคนเหมือนแสงแข ประกอบกับหล่อนเห็นชนิญญาก็มีแววในการแสดงมากกว่าเด็กเส้นคนนั้น จึงอดใส่ใจเป็นพิเศษไม่ได้

...อยากเห็นพัฒนาการของเธอ

หลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่หลายนาที ไอศิกาก็สะบัดหัวทิ้งเรื่องคนอื่น แล้วหันมาสนใจกับบทละครของตัวเองต่อ

ตลอดเวลาที่อยู่ในวงการนี้ สาวสวยไม่เคยที่จะมีประวัติเสียหายในเรื่องท่องบท อาจมีผิดพลาดบ้างเล็กน้อย แต่ไม่เคยที่จะเหลวไหลเป็นตัวถ่วงให้กองถ่ายต้องล่าช้า ทุกนาทีมีค่าเป็นเงินเป็นทอง

หญิงสาวถือว่า การแสดงความเคารพและให้เกียรติคนอื่น คือการแสดงความเคารพและให้เกียรติตัวเองเช่นกัน หล่อนถูกยกย่องว่าเป็นหนึ่งในดาราที่มีวินัยสูงมาก

ตั้งใจหน่อยไอศิกา

บอกกับตัวเอง แล้วตั้งใจท่องบทตรงหน้าต่อไป

OoXoO

ตอนนี้น้องญากำลังตั้งอกตั้งใจเลือกว่าจะแสดงเป็นตัวละครอะไร ขณะที่พี่ไอซ์ก็แอบสังเกตน้องไปแบบห่างๆ มาเดากันสิว่าน้องญาจะเลือกแสดงเป็นตัวไหน?

ป.ล.เรื่องนี้ร่างแรกเขียนใกล้เสร็จแล้วค่ะ เป็นเรื่องที่เขียนไม่ง่ายเท่าไหร่ คือหลุดพล็อตไปพอสมควร (อันนี้เป็นเรื่องประจำของไรท์) 5555 

ใครชอบแนวรักซึมลึก นางเอกปากแข็งปากหนัก หวานบ้างเปรี้ยวบ้างแต่ไม่จัดจ้าน ประมาณเรื่อง 'ก็ว่าจะไม่รัก Just You' น่าจะชอบเรื่องนี้ค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกหัวใจ ทุกคอมเม้นท์ ทุกโดเนท และทุกการติดตามค่ะ 

นาง ^^

OoXoO   




Create Date : 02 ธันวาคม 2564
Last Update : 2 ธันวาคม 2564 18:23:54 น.
Counter : 678 Pageviews.

0 comments
: หยดน้ำในมหาสมุทร 32 : กะว่าก๋า
(10 เม.ย. 2567 06:04:44 น.)
พระราชวังบ้านปืน ดาวริมทะเล
(9 เม.ย. 2567 14:46:08 น.)
เรื่องเล่าแมว ๆ ... เมื่อแมวใส่รองเท้า ฟ้าใสวันใหม่
(8 เม.ย. 2567 17:18:51 น.)
: หยดน้ำในมหาสมุทร 30 : กะว่าก๋า
(7 เม.ย. 2567 05:51:28 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณnewyorknurse, คุณ**mp5**

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Nuinang.BlogGang.com

นิ้วนาง-เดียนา
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]