จะไปเดินเทรคกิ้งอะไรของมรึง เหนื่อย แพง แม่งลำบาก กันดาร อาหารแขกและเสี่ยงตาย มึงรู้ไหมเครื่องตกทุกปี!?

ครับเวลาไปชวนเพื่อนๆ หลายๆท่านอาจจะได้รับคำตอบทำนองนี้ คล้ายๆกับผม

ตามใจ...เค้าไม่อยากไปดู ภูเขาที่สูงที่สุดในโลก อากาศดีๆ วิวสวยๆ ทะเลสาบน้ำแข็ง ธารน้ำแข็งคนงามน้ำใจ วิถีชีวิตชาวเชอปา ได้ขึ้นเครื่องบินที่น่าตื่นเต้นกว่าขึ้นรถไฟเหาะตีลังกา

หลังจากจบทริป...ผมมาทบทวนดู

สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการเดินทางทริปนี้มากมายเหมือนกัน การเติบโตขึ้น จากการมองโลกในมุมที่กว้างขึ้น มุมของคนอื่นๆ การเห็นสิ่งแปลกๆใหม่ๆ เรียนรู้ปรับตัวเข้ากับคนอื่นๆและสภาพแวดล้อม ความอดทนที่มีต่อทุกเหตุการณ์ การควบคุมอารมณ์ การตัดสินใจ ...นี่มันหลักสูตรผู้นำชัดๆ ยังไม่พอ การจะเอาตัวรอดนั้นทุกก้าวที่เดินทำให้เราได้อยู่กับตัวเอง เรียนรู้เข้าใจตนเองมากขึ้น...

การเดินในที่สูงกว่าสามพันเมตร แตกต่างกับการเดินช็อปปิ้งที่สยามสแควร์ ความเหนื่อยหอบ
หิมะที่ลื่น เหวข้างทาง หินและหิมะถล่ม ทำให้เราต้องมีสติ อยู่ตลอดเวลา ขาที่ล้า ทำให้เราเลิกคิดฟุ้งซาน เฝ้าดูอยู่ที่กาย เวลาที่เดินที่สูงมากๆ ห้าพันเมตรขึ้นไป จะยิ่งรู้ได้ชัดเจนถึงชีพจรเต้น...ตุบๆ...นี่รู้เลย

ยังไม่รวม เป้าหมายมีไว้พุ่งชน การเป็นผู้พิชิต
การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าระหว่างทาง ขาเจ็บ เอ็นอักเสบ โรคแพ้ความสูง เพื่อให้เราวางแผนและแก้ไขปัญหาต่างๆ จนไปถึงจุดหมายของแต่ละคน...

สำหรับผม... บอกเลยเป็นทริปที่คุ้มโคตร

อยากรู้ว่าท่านอื่นๆ คิดเห็นเหมือนหรือต่างกันอย่างไร เทรคกิ้งดีไหม คุ้มไหม หรือไปทัวร์ยุโรปดีกว่า!?