เรื่องเล่ากว่าจะเป็นหมอ ep 1-2 เมื่อใกล้เปิดเทอมแรก ลูกแอบมีกังวลนิหน่อยว่าจะเข้ากับเพื่อนๆ ได้ไหม เพราะตัวเองซิ่วมา แนวไม่มั่นใจในตัวเอง พอไปเจอความจริง พบว่า เพื่อนๆ ที่เป็นเด็กจบม.6 มาใหม่ๆ กว่าครึ่งหนึ่งอายุน้อยกว่า แต่ก็มีจำนวนไม่น้อยอายุเท่ากัน เป็น เพราะ ลูกเข้าเรียนเร็ว ที่ประหลาดใจกว่า คือ มีเพื่อนหลายคนที่เรียนจบ ปริญญาตรี บางคนทำงานแล้วด้วย บอกมีอยู่คนหนึ่งอายุ 30 เชียว เอาว่าเรื่องนี้จบไป ชีวิตปีหนึ่งที่เรียนปรับพื้นฐานทั่วไป ใช้ชีวิตชิวๆ ทำกิจกรรมมากมาย ทั้งรับน้อง กีฬาสีเชื่อมความสัมพันธ์ สำหรับเด็กสายเนิร์ด ก็เน้นเข้าร่วม ไม่เน้นลงมือเอง ก็สนุกไปกับเพื่อนๆ วิชาการก็จะปรับพื้นฐานความรู้ทั่วไป แต่มี 2 วิชา คือ พละศึกษาที่ให้เรียน ลีลาศ จะเก้ๆกังๆ เขินๆกัน ขำกันไป กับวิชา จรรยาบรรณ จริยธรรม ของหมอ (จำชื่อจริงๆไม่ได้) ก็จะมีข้อกฎหมาย สิทธิผู้ป่วย จรรยาบรรณวิชาชีพ เรื่องคุณธรรม ต่างๆ ลูกไม่ชอบวิชาแนวนามธรรม คุณธรรม เพราะถูกผิดบางครั้งก็ขึ้นกับเหตุผลของแต่ละคน แต่ละคนที่แอบแปลกใจ ลูกจะเอาขนมเค้กบ้าง ท๊อฟฟี่บ้าง ขอกระจุกกระจิกน่ารักๆ กลับมายื่นให้แม่ ถามก็ว่าบอกว่า เพื่อนให้ เพราะช่วยติวหนังสือให้เพื่อน ว่าไปนั่น ความสดใส ตะมุตะมิ ของเด็กน้อย พอขึ้นปี 2 จะเริ่มเรียนวิชาที่เกี่ยวกับหมอเพิ่มขึ้น วิชา กายวิภาค ระบบต่าๆ ของร่างกาย โดยหลักๆ ในการเรียนจะใช้อุปกรณ์ คือ Ipad เพราะเนื้อหาการเรียน ส่วนใหญ่จะพัฒนาในรูปแบบของ IOS ลูกจริงมาขอซื้อเพื่อใช้ในการเรียน โดยให้เหตุผลว่าจะประหยัดค่าซื้อตำรา หรือ ซีล๊อก เอกสาร เราถามมันใช่หรือจ๊ะ แต่ก็ซื้อให้ เพราะตั้งแต่เด็กจนเข้ามหาวิทยาลัย ลูกจะใช้โทรศัพท์มือถือต่อจากพ่อหรือแม่ มาตลอด ไม่เคยขอซื้ออะไรเลย เพิ่งได้ใช้โทรศัพท์มือถือใหม่เครื่องแรก ของตัวเอง เพราะพ่อกับแม่ซื้อเป็นรางวัลที่สอบติดหมอ ยัดเยียดให้รับรางวัล ลูกบอกจะใช้เครื่องนี้ไปจนกว่าจะเรียนจบ แล้วจะหาเงินซื้อเครื่องใหม่มาเปลี่ยน แต่ Ipad มันจำเป็นจริงๆ เราก็ยินดีซื้อให้ แต่ราคาเครื่องก็แพงจริงๆเช่นกัน ในปีนี้จะได้เรียนกายวิภาค จาก "อาจารย์ใหญ่" เป็นเรื่องตื่นเต้นและแอบกลัว เหมือนปุถุชนคนทั่วไป อจ.หมอ จะจัดกลุ่ม 8-10 คน ต่อ อาจารย์ใหญ่ 1 คน เด็กต้องเริ่มตั้งแต่ ใส่ชุดเอี้ยมกันน้ำ แล้ว ลงไปยกร่างท่าน นำไปล้างทำความสะอาด แล้วช่วยกันยกร่างท่านลงไปในห้องเรียน ลูกเล่า ก็มีความกลัว แต่เพราะ อจ.หมอกับเจ้าหน้าที่ จะสั่งให้ทำโน้นทำนี่ และอยู่กันหลายคน ก็ทำจนสำเร็จลุล่วงไป อาจารย์ใหญ่กลุ่มที่ลูกเรียนเป็นคนต่างชาติ พอเรียนไปเรื่อยๆ เริ่มชิน ความกลัวก็น้อยลง ขนาดว่า เบรคพักลงไปทานข้าวแล้วขึ้นมาศึกษา กายวิภาคในร่างการอาจารย์ใหญ่ได้เลย ยิ่งช่วงใกล้สอบ อยู่ติวกับเพื่อนจน จนท.มาตามเพราะต้องปิดห้อง มีครั้งหนึ่งหลังจากลงมาถึงชั้นล่าง ยืนนอกอาคาร หันขึ้นไปเห็นไฟเปิดขึ้น 😱🫣 ทุกคนหันมามองหน้ากัน เพราะเห็นว่าปิดไฟ และล็อกห้องแล้ว จนท. บอก สวิตซ์ ไฟคงมีปัญหา กลับบ้านกันเถอะ พรุ่งนี้เจอกัน เมื่อเรียนหนักขึ้น กลับดึกขึ้น ยิ่งช่วงมีสอบก็ติวกันจนดึก ลูกขอไปอยู่หอพักใกล้มหาวิทยาลัย "นกน้อยเริ่มจะโผบินจากรังแล้ว"
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [