ถนนสายที่ 354 โลกออนไลน์ พาคนไกลให้มาใกล้ แต่กับคนใกล้เรายิ่งห่างกัน มีคนกล่าวไว้ว่า โลกออนไลน์ สามารถช่วยนำคนมาเจอกัน มาคุยกันได้เหมือนอยู่ตรงหน้ากัน หลายได้พบได้พบเจอเพื่อนเก่าตั้งแต่ชั้นประถม บางคนก็อนุบาล ที่ขาดการติดต่อกันไปนานนม จนจำหน้าตากันไม่ได้ก็มี เราก็เช่นกันเจอเพื่อนเก่ามากมายหลายคน ตอนแรกก็รับเพื่อนไปเยอะ หลังๆค่อยบล็อกไปก็ไม่น้อย หรือเราสามารถพูดคุย แบบเห็นหน้าเห็นตากับใครสักคนที่เราคิดถึงมาก แม้คนนั้นจะที่อยู่ห่างกันกว่าร้อยๆกิโลเมตร เราก็สามารถอัพเดทข่าวสารให้หายคิดถึง หายความเป็นห่วง แต่ทางกลับกัน โลกออนไลน์ ก็ทำให้คนที่นั่งทานข้าวด้วยกัน นั่งอยู่ห้องเดียวกัน ห่างกันแค่หนึ่งช่วงแขน ก็เหมือนอยู่กันคนละโลก ต่างก้มหน้าก้มตาจ้องไปในจอสีเหลี่ยมเล็กๆ ที่อยู่ตรงหน้า บางครั้งก็ใส่หูฟังอีก บางคนเล่นเกม บางคนดูคลิป บางคนก็แชทคุยกับคนไกล สุดแต่ใจใครอยากทำอะไร ลืมคนข้างตัวไปเลย คนเริ่มมีชีวิตอยู่หลังแป้นพิมพ์ ออกไปพบปะกันน้อยลง ใช้เป็นช่องทางแสดงความคิดเห็นแบบปกปิดตัวตน บางคนจึงใช้เป็นที่ระบายความอัดอั้นในใจ ความโกรธแค้นที่ตนเผชิญอยู่ ไปลงกับคนที่ตัวไม่ได้รู้จัก และได้รับข้อมูลมาเพียงข้างเดียว ด้วยการใช้คำพูดที่รุนแรงอย่างน่าตกใจ บางคนก็ต้องโดนแจ้งดำเนินคดี เดือนร้อนไปอีก เพราะอารมณ์ชั่ววูบหลังแป้นพิมพ์ สำหรับคนทำงาน โลกออนไลน์ ทำให้เราอาจถูกคาดหวัง หรือบังคับให้สามารถพร้อมทำงานได้ทุกที่ ทุกเวลา บางคนแม้จะอยู่ระหว่างไปเที่ยวพักร้อน แต่ต้องร้อนใจที่ต้องคอยตอบแชท ตอบอีเมล์ หรือโทรไลน์กลับมาคุยเรื่องงาน เราพบเจอหลายคนที่เปลี่ยนงาน ยอมรับเงินเดือนที่น้อยลง เพราะ เหนื่อยหน่ายกับ หัวหน้า เขาเล่าว่าเวลาไปทานข้าวกับเพื่อน กับแฟน ต้องหอบ Notebook ติดตัว ไปด้วยทุกครั้ง เพราะเมื่อหัวหน้าไลน์มา ถ้าทำเป็นไม่อ่าน หัวหน้าก็จะโทรมา เพื่อขอข้อมูลบ้าง สั่งงานบ้าง ซึ่งแปลว่าเขาต้องหามุมไปเปิด NB ทำงาน แต่ขณะเดียวกัน เทคโนโลยี นี้ก็ทำให้เราชอบที่สามารถจะนั่งทำงานที่ไหนก็ได้ สามารถเข้าร่วมประชุมจากมุมในสวน มีดอกไม้ และท้องฟ้ารอบตัว ช่วยให้มีความคิดดีๆเกิดขึ้นบ่อยมากกว่านั่งจ้องหน้ากันในห้องประชุม ดังนั้น โลกออนไลน์ ในมุมของคนเจน X อย่างเรา มันมีข้อดีมากมาย เพียงแต่เราต้องใช้สติในการใช้งานอย่างสร้างสรรค์ อย่าหลงเสพติดเป็นทาส ของ "โลกออนไลน์"
บางคนขี้เกรงใจบ้าง กลัวตกงานบ้าง แต่ไม่ค่อยเกรงใจคนในครอบครัว ก็เลยไม่กล้าทำแบบคุณจันทราน็อคเทริน์
โดย: แมวเหมียวลายสีชมพู
 วันที่: 23 มิถุนายน 2567 เวลา:19:20:38 น. |
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
ผมเห็นด้วยครับว่า โลกออนไลน์นี่อยู่ๆ ก็นำพาเพื่อน หรือคนรู้จักสมัยดึกดำบรรพ์มาเจอกันในโลกออนไลน์ได้
เหมือนอย่างที่เค้าบอกครับ ว่า โลกออนไลน์ช่วยย่อโลกเราให้แคบลง ทำคนไกลให้ใกล้กัน
แต่ในทางกลับกัน แต่เรามัวแต่จดจ่ออยู่กับมือถือ ก้มหน้าก้มตา เราก็อาจจะพลาดปฏิสัมพันธ์กับคนใกล้ตัวไปก็ได้ครับ
สำคัญผมเลิกเงานก็เลิกครับ ไม่เปิดไม่ตามไม่ทำ โทรมาก่อนเวลางานผมไม่รับ แต่ถ้าโทรมาถี่ๆ ก็อาจรับเพราะคิดว่าคงต้องมีใครจะตุยแน่ๆ แต่ถ้าไม่มี.....ไอ่คนโทรมานั่นแหละนี่จะต้องตุย 55555
ขำๆ ครับ