ช่วงนี้หลาย ๆ อย่างรอบตัววุ่นวายไปหมด

เริ่มต้นด้วย "นิทาน" เรื่องความรัก

หลังจากเป็นแฟนกันมาจนครบรอบ 1 ปี
อีกไม่กี่วันต่อมา ก็ถูกบอกว่า เขานั้นหลงรักผู้หญิงคนอื่นเข้าแล้ว

วินาทีแรก เจ็บจนไม่รู้จะพูดอะไรออกไปได้

มากกว่านั้น แฟนยังไม่สามารถเลือกได้ระหว่างฉันกับผู้หญิงคนนั้น

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า...ฉันเอง ก็กลับตัดสินใจเป็นฝ่ายบอกเลิกไม่ได้เหมือนกัน

ไม่รู้ว่าเรื่องคืนนั้น มันเป็นแค่ความฝัน(ที่ร้ายมาก ๆ)รึเปล่า

เพราะวันรุ่งขึ้น เราสองคนก็พยายามกลับมาดำเนชีวิตตามปกติ เหมือนไม่มีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้น!!!

----------

กลับมาที่เรื่องงาน

ฉันพึ่งได้ผลสัมภาษณ์จาก สท.มา เพื่อยื่นขอวีซ่า Working and Holiday ของออสเตรเลีย

ตอนนี้ก็รอฟังผลวีซ่าอย่างเดียว

แต่ด้วยความเบื่อเกี่ยวกับเรื่องงาน ที่มีมากอยู่แล้ว

ฉันยื่นไปลาออกไปเป็นที่เรียบร้อย มีผลสิ้นเดือนนี้เลย

สับสนในตัวเองจนพูดอะไรไม่ถูกเหมือนกัน

แต่ก็ตัดสินใจทำลงไปแล้ว

ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าคิดโง่ ๆ ได้มากขนาดนี้ ถึงกับยอมตามไปอยู่กับเขาที่ออสเตรเลีย ทั้งที่ไม่มีหลักอะไรเลยซักอย่าง

ถ้ามองโลกในแง่ดี ก็ต้องบอกว่า ฉันอยากไปอยู่แล้วตั้งแต่ก่อนเกิดเรื่อง เพราะไปสอบ IETS ไว้แล้วด้วย

ถ้ามองแบบมองผู้หญิงโง่ ๆ คนหนึ่ง ก็คงคิดว่า ผลแห่งการที่ถูกนอกใจครั้งนี้ ทำให้ฉันตัดสินใจทิ้งทุกอย่างที่มั่นคงที่เมืองไทย เพื่อไปหาเขาได้ง่ายขึ้นจริง ๆ

ยิ่งเขียนก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองโง่ลงทุกที ๆ

แต่ก็เหมือน ฉันจะเต็มใจที่จะโง่เอง

นิทานความรักเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
"ความรักทำให้คนตาบอด" ได้จริง ๆ