ลาสเวกัส พอเราไปถึงคืนนั้น อาหารที่ตกถึงท้อง ก็คงเป็นอาหารง่ายๆ แบบคนไทย นั่นก็คือ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เมื่อกินกันเสร็จเราก็นอนหลับไปด้วยความเหนื่อยมากๆ ตื่นมาอีกวันหนึ่ง เพื่อนๆ ก็ชวนกันแวะเข้าไปเที่ยวในเมือง เพราะ บ้านที่เราอยู่มันอยู่เกือบจะริมของ ลาสเวกัส เกือบจะถึงเมือง Henderson อยู่แล้ว เราก็ไปรอรถเมล์ที่หน้าบ้าน เพื่อนเราเปิด หาความรู้จากเน็ตไปก่อนว่าจะไปยังไง ก็เข้าเมืองไปวันแรกไปที่ STRIP บนรถเมล์เนี่ยเป็นอะไรที่ไม่ค่อยน่าพิศมัยเอาซะเลย มีแต่ Hispanic กะคนขาวที่ออกแนวแปลกๆ แล้วก็คนดำเยอะมาก เราขึ้นไปปั๊บก็เสียเงินไป 2.50 ดอลลาร์ เป็นแบบ one-day คือ ใช้ไปได้ 24 ชม. เช่นถ้าเราซื้อตอน 11 โมงเช้า ก็ใช้ได้กี่เที่ยวก็ได้จนถึง 11 โมงวันรุ่งขึ้น แต่ถ้าซื้อเที่ยวเดียว ก็ 1.25 ค่ะ (แต่ทุกครั้งที่เราขึ้นรถ เค้าจะถามว่า 2.5 เนี่ย 2 คนเหรอ เราก็บอกไม่ใช่ คนเดียว) หลังๆ เราเลยรู้ว่า 1.25 เนี่ยให้เด็กอายุ ไม่เกิน 17 แล้วก็คนเอเชียหน้าเด็กค่ะ เค้าเลยคิดว่าเป็นนักเรียน 55+ เราเลยจ่ายเงินราคาเด็กมาตลอด อิอิ ไว้มาเล่าต่อค่ะ 
ได้ข่าวว่าไปนู้น เมาแล้วมุดโต๊ะเหรอคับ ก๊ากกก
 โดย: rafael_zag
 วันที่: 8 เมษายน 2550 เวลา:23:31:29 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [