เดือนก่อนขับรถพาพ่อกับแม่สำรวจเส้นทางสะพานกาญจนาภิเษกที่เพิ่งเปิดใหม่ค่ะ ข้ามจากฝั่งธนฯ แถวพระประแดง ไปลงบางนา ทีแรกว่าจะไปกินข้าวที่แหลมฉบัง แต่ขี้เกรียจขับรถ ก็เลยไปแถวบางปูแทนแล้วกันเพราะไม่ได้ไปแถวนั้นนานแล้ว


ขับรถผ่านเมืองโบราณ เราก็เกิดนึกอยากจะย้อนรอยสมัยเป็นนักเรียนบ้าง ....สมัยเป็นนักเรียนเราว่าคงไม่มีใครที่โรงเรียนไม่เคยพาไปทัศนศึกษาที่เมืองโบราณเป็นแน่













หลังจากที่มากับโรงเรียนก็เคยมาเองอีกครั้งเมื่อสิบกว่าปีก่อนตอนนั้นพาเพื่อนต่างชาติมาเที่ยวเพราะไม่รู้จะพาไปไหน กลับมาคราวนี้มีสถานที่สร้างขึ้นมาเพิ่มเติมอีกหลายแห่ง จนเดี๋ยวนี้มีทั้งหมด 116 แห่ง แต่สถานที่ที่สร้างสมัยแรกๆ ก็ทรุดโทรมไปแยะอยู่เหมือนกัน (เมืองโบราณเริ่มก่อสร้างตั้งแต่ปี 2506) ก็น่าเห็นใจอยู่แหละเพราะที่ตั้ง 600 ไร่ คงดูแลได้ไม่ทั่วถึง












ค่าเข้าคนละ 100 บาท เด็กคนละ 50 บาท ถ้าขับรถเข้าไปคิดค่ารถเก๋งคันละ 100 บาท ถ้าไม่อยากขับรถก็มีรถกอล์ฟให้เช่าคิดเป็นชั่วโมง หรือจะใช้บริการรถรางฟรีก็ได้นะคะ แต่ต้องยืนรอหน่อย












ส่วนหนึ่งของศาลาอรหันต์ บริเวณที่ปลายนาของเมืองโบราณที่คุณเล็กเจ้าของได้ใช้จินตนาการในการสร้างสถาปัตยกรรม และประติมากรรม ที่มีลักษณะผสมผสานกับหลักความเชื่อทางศาสนา และปรัชญาตะวันออก สร้างได้อลังการณ์มาก แต่ก็ยังไม่เสร็จเรียบร้อยดี













รูปปั้นอวโลกิเตศวร/พระอภัยมณีกับนางผีเสื้อสมุทร
(อะไรก็ดีหมดแหละ เสียอยู่อย่างเดียวระบบจัดการน้ำแย่มาก เพราะน้ำที่ไหลเวียนในนั้นเหม็นสุดๆ )













พื้นที่ข้างในแบ่งเป็นภาคๆ จำลองหมู่บ้านตามภาคต่างๆ












วัดนี้สวยดีค่ะ รู้สึกว่าเป็นวัดทางภาคอิสานแต่จำชื่อวัดไม่ได้ซะแล้ว










พระธาตุพนม













ตอนขาออกแวะเดินเล่นตลาดโบราณหน่อย
(ขาช๊อปแบบเราไม่เคยพลาด)











ข้างในมีตลาดน้ำด้วยนะคะ จำได้ว่าเคยมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวเรือ แต่คราวนี้ไม่ได้เดินเข้าไป อย่างที่บอกว่าน้ำเหม็นเลยไม่อยากเสียเวลาไป










สาวน้อยขายข้าวควบ อุดหนุนมา 2 ถุง พ่อบ่นว่าทำไมซื้อมาน้อยจัง อร่อยเหมือนที่กินตอนเด็กๆ แผ่นไม่หนาและก็ไม่หวานเหมือนที่เขาหาบขายกัน พอเห็นขนมนี้แล้วคิดถึงข้าวเกรีบงาดำที่แผ่นเล็กกว่าสีขาวๆ มีงาดำโรยทั่วแผ่น เอามาอังไฟอ่อนให้พองกรอบไม่ได้กินมานานแล้ว











ช๊อบชอบ....บ้านฉลุลูกไม้แบบสมัยโบราณ











แน่นอนว่าเที่ยวตลาดก็ต้องมีร้านขายของ
ตลาดนี้มีทั้งของกิน ของใช้สารพัด รวมทั้งของเล่นตอนเด็กๆ













ในนั้นมีร้านค้าร้านกาแฟ ร้านตัดผม สมัยโบราณ แถมมีสำนักโคมเขียวสำหรับคุณผู้ชายด้วยนะคะ











ออกจากเมืองโบราณ ก็พาพ่อกับแม่มากินข้าวรำลึกสมัยตอนเป็นแฟนกันใหม่ๆ แม่บอกว่าพ่อพาซ้อนท้ายเวสป้ามากินข้าวเต้นรำ...อิ..อิ..เปรี้ยวซะ(แม๊...เสียดายหารูปไม่เจอซะนี่) ก็เมื่อยุคโน้นสถานที่เริดๆ มีบรรยากาศก็ต้องไปสะพานสุขตา บางปู


หลายสิบปีผ่านไป ถึงแม้ที่กินที่เที่ยวใหม่ๆ จะเกิดขึ้นมากมาย สะพานสุขตา บางปู เปลี่ยนโฉมใหม่จากสะพานไม้ที่ทอดไปยังร้านอาหารเรือนไม้ในทะเลที่ชื่อศาลาสุขใจ มาเป็นสะพานปูนอาคารปูน ผู้คนก็ยังคงเนืองแน่นพาครอบครัว พาแฟน มาเดินเล่น ถ้าเป็นช่วงปลายปีที่ลมหนาวเริ่มพัดผ่านมา จะมีฝูงนกนางนวลนกนางนวลจากทะเลสาปต่าง ๆ ที่ทำรังวางไข่อยู่ในทิเบตและมองโกเลีย ในฤดูร้อน (ตรงกับฤดูฝนในประเทศไทย) พอลูกโตแข็งแรงสามารถบินได้ในระยะไกลแล้ว ก็จะพากันบินลงมาหากินตามชายทะเลในมหาสมุทรอินเดียจนถึงอ่าวไทย












อาหารทะเลสดๆ อร่อยและราคาปานกลาง ที่สำคัญพ่อติดใจบริการของพนักงานที่นี่เอามากๆ ร้านอาหารดำเนินการโดยกรมพลาธิการทหารบกค่ะ
ที่นี่ถึงจะปรับปรุงสถานที่ใหม่ แต่ก็ยังมีฟลอร์เต้นรำไว้บริการสำหรับขาลีลาศทุกวันเสาร์ตั้งแต่เวลา 17.00 – 21.00 น.













กุ้งอบเกลือจานละ 120 บาท













แกงเลียงไม่มีในเมนูแต่ขอให้ทำให้พิเศษ 80 บาท เห็นใสๆ แบบนี้อร่อยซดโฮกไม่มีเหลือเลยแหละ












ยำมะเขือยาวอร่อยจนแม่ติดใจ 80 บาท












หอยแมลงภู่ก็ 80 บาท











จานนี้ของโปรดเราเหมาบคนเดียวเกือบทั้งหมด ปูม้านึ่งโลละ 450 บาท ปูสดมากพนักงานบอกว่าถ้าปูไม่สดไม่เสริฟ











ที่จอดรถบนสะพานใกล้กับร้านอาหารจะหายากหน่อยนะคะ ต้องวนแบบเก้าอี้ดนตรี แต่ถ้าไม่อยากวนเสียเวลาก็จอดด้านนอกก่อนขึ้นสะพานดีกว่า จะมีที่จอดรถมีหลังคากันแดดให้ด้วยไม่ต้องเสียค่าจอด จอดเสร็จถ้าขี้เกรียจเดินก็มีรถตุ๊กๆ ขับวนบริการระหว่างที่จอดรถกับร้านอาหาร สำหรับค่ารถจะมีกล่องใส่ทิปด้านหลังคนขับก็แล้วแต่จะให้