ว่ากันไปนั้นเช้าวันนี้ตื่นสายหน่อย ๆ ตื่นขึ้นก็ก็รู้สึกขี้เกียจ ยังอยากจะนอนต่อ แต่เมื่อคิดถึงว่าต้องไปทำงานก็ยิ่งทำให้ขี้เกียจมากขึ้นและเมื่อนึกถึงนิยายในไหดองที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบ ก็รู้สึกระห่อเหี่ยวใจ
การพยายามเป็นนักเขียนมันช่างทรหดอะไรเช่นนี้แต่มันก็เป็นทางเลือกที่เราอยากเป็นเฮ้อ... ถอนหายใจแล้วพยายามสู้ต่อไปเพื่อสักว่านิยายนั้นจะปิดฉากลงไปเสียที