สำหรับนิยายเรื่องนี้เป็นเล่มที่ 2 ในชุดความลับของผีเสื้อซึ่งอิช้านอ่านจบมาเป็นอาทิตย์แล้วว่าจะเขียนรีวิวก็ไม่ได้เขียนสักที มัวแต่ ‘ว่าจะๆๆๆๆ’มันอยู่นั่นละ ฮาาาาาาาาาา ว่าแล้วก็จะมัวช้าอยู่ไยเข้าเรื่องกันเลยดีฝ่าาาาาาาา (ภาษาวิบัติตลอดเลยนะยะหล่อน)

.............
(คำโปรยปกหลัง)

ชีวิตเธอมันห่วย !

'ณราตรี' รู้สึกเช่นนั้นมาตลอดมีแม่...แม่ก็คบชู้สู่ชายจนเกิดเรื่องอื้อฉาว
สุดท้ายก็ผูกคอตายหนีอายมีพ่อ...พ่อก็จงเกลียดจงชังมาตั้งแต่เด็ก
เธอเผชิญชีวิตอยู่ท่ามกลางความเจ็บปวดเพียงเดียวดายมาตลอด
ยิ่งรู้สึกย่ำแย่จนเกินเยียวยาเมื่อวันหนึ่งคนที่เป็นพ่อพูดใส่หน้าเธอว่า

"ใช่...ฉันไม่อยากเห็นหน้าแกแกไม่ควรเกิดมาเป็นลูกฉันเลยจริงๆ"

ฟางเส้นสุดท้ายจึงสะบั้นลง เธอหอบกระเป๋าออกจากบ้าน
มุ่งหน้าหาที่พักใจไกลถึงเชียงราย และได้พบกับเขา
คนที่ทำให้วันคืนอันมืดมิดดุจรัตติกาล
กลับมีแสงสว่างสดใสสาดส่องเข้ามาอีกครั้ง

ชายหนุ่มอบอุ่นอ่อนโยน
ที่เกิดมาพร้อมกับปานขาวรูปผีเสื้อบนนิ้วนางข้างซ้าย
พร้อมคำทำนายจากหญิงชรา

“สตรีผู้มีชะตาผูกพันจะพรากชีวิตเจ้าให้สั้นลงยามใดผีเสื้อโบยบิน ยามนั้นชีวิตจะสิ้นไป” 

แล้วโชคชะตาก็ชักนำให้เขามาผูกพันกับเธอเข้าจนได้
ความรักของทั้งคู่มิได้โรยด้วยกลีบดอกไม้
ต้องเผชิญกับเรื่องราวหนักหนาสาหัสจนแทบเอาชีวิตไม่รอด
ที่สุดแล้วเขาและเธอจะทำอย่างไร
เมื่อคำทำนายนั้นส่อเค้าว่าจะเป็นจริง!
...............................

‘เริงราตรีสีขาว’ เป็นนิยายหนึ่งในซีรีย์ความลับของผีเสื้อเป็นเรื่องราวของศาศวัต และ ณราตรีโดยมีปานรูปผีเสื้อสีขาวของชายหนุ่มเข้ามาข้องเกี่ยวกับชะตากรรมและความรักของทั้งสองคน

ต้องบอกเลยว่าเรื่องนี้ชอบการตีความเกี่ยวกับผีเสื้อสีขาวมากถูกต้องแล้วคร่าาาาา ‘สีขาว’ ไม่ได้หมายถึงเพียงแค่ความบริสุทธิ์สะอาด แต่ยังมีนัยยะอื่นๆซ่อนอยู่ในสีขาวนั้นด้วย ซึ่งหมายถึง ความสงบ ความตายและความว่างเปล่า

เริงราตรีสีขาว...จึงไม่ได้มีแค่ด้านของความรักที่บริสุทธิ์เพียงอย่างเดียวหากมันเต็มไปด้วยปริศนามากมายที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความสงบที่มองเห็นรวมไปถึงความตายด้วย จึงขอออกตัวเลยว่ามันโดนใจจริงๆกับการนิยามในเรื่องนี้ที่ดูเผินๆเหมือนไม่มีอะไร

อิช้านอ่านงานของภาวินมานานตั้งแต่เรื่องตะวันฉายในม่านเมฆเรื่องของสำนวนการเขียนจึงไม่น่าห่วงเพราะยังไงก็อ่านได้สบายๆอยู่แล้วแถมชอบด้วยนะ คือไม่ได้วิลิศมาหรา แต่เป็นสำนวนเบาๆชวนอ่านเพลินๆเพียงแต่เรื่องนี้บทเปิดเรื่องมันมิค่อยโดนใจอิช้านเท่าไหร่แอบรู้สึกว่ามันธรรมดาแกมเนือยไปหน่อย แต่พอเริ่มเข้าเรื่อง อั๊ยย่ะ เริ่มสนุกนางเอกกับพระเอกเจอกัน มันใช่อะ คุณศาศวัตของอิช้านนนนน ปู้ชายอบอุ่น(กรีดร้องงงงงง) แต่ประทานโทษเถอะ ความน่ารักมันบังเกิดทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะลงตัวและลงเอยด้วยดีตั้งแต่ครึ่งเล่มแรกอิช้านเลยรู้สึกว่ามันเริ่มทะแม่ง

อุต๊ะ!!!! อ่านไปไปช่วงหลังความลับของชีวิตนางเอกมันเป็นอะไรที่ค่อนข้างทึ่งมาก อิช้านเดาถูกแค่เรื่องเดียว แต่ไม่คิดว่าชะตากรรมของนางเอกมันจะต้องเป็นอะไรที่ขนาดนั้นอะนับว่าเป็นความลึกลับของผีเสื้อสาวอย่างณราตรีเอาอยู่จริงๆ สนุก ตื่นเต้นและลุ้นไปตลอดเลย

ความรักของพระเอกนางเอกที่เหมือนจะดูรวบรัดและร้อนแรงไปนิดแต่อิช้านก็ฟินนะขอบอก 5555+ เพราะว่าพ่อพระเอกเขาหลังรักณราตรีมาตั้งนานแล้วจะมีสงสารก็ษมานั่นแหละ พ่อพระรองปากร้าย โถ!!!! พ่อคุณ พ่อน่าสงสารแท้กลัวความรัก จนกลายเป็นผลักไสความรัก แต่ดันต้องมาหลงรักนางเอกแถมเห็นตำตาอีกว่าพระเอกและนางเอกเขารักกัน มันช่าง เฮ้ออออออ...น่าสงสาร มามะมาให้เค้าปลอบใจเถอะตะเอง+++(พูดเรื่องปู้จายทีไรพาออกทะเลทุกที)

เอาละๆ กลับเข้าเรื่องแล้วมาสรุปเถอะ 55+

สำหรับพล็อตนิยายเรื่องนี้ เมื่อเทียบกับผีเสื้อสีเพลิง(ใต้ปีรักสีเพลิง) แล้ว ความแฟนตาซีมีมากขึ้นมาอีกหนึ่งสเต็ปค่ะแต่ยังความความดายฮาร์ดอยู่เช่นเดิม ความลื่นไหลของสำนวนถือว่าชวนอ่านค่ะถ้าปรับบทนำให้ดูตื่นเต้นกว่านี้อีกนิด คงจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีมากๆเลยจะว่าไปแล้วถึงภาวินจะไม่ค่อยได้ออกงานมาบ่อยๆ แต่ก็ถือว่าคุ้มสำหรับการรอคอยของอิช้านนะคะถ้าใครสนใจงานโรแมนติกที่มีกลิ่นแฟนตาซีนิดๆแล้วละก็ แนะนำเรื่องนี้ค่ะ

ป.ล......อยากไปอยู่บ้านกลางป่าจุงงงงงงงงงงงง อยากไปๆๆๆๆๆอยากไปโดดน้ำตกจุงงงงงงงง เผื่อจะเจอหนุ่มหล่ออย่างศาศวัตกับเขาบ้าง แอร๊ยๆๆๆๆ