a trip to anyway  . . ตลอดเวลา 2 เดือนที่ผ่านมา เดินทางแบบชีพจรลงเท้า ถี่ ๆ เริ่มจากไปทริปพังงากับน้องชายคนกลาง เพราะน้องชายบอกว่า pullman เขาหลัก ราคาดี จากเฉียดหมื่น ลดเหลือ 1 พันนิด ๆ เลยจอง 2 ห้อง และพบว่า ได้รับการอัปเกรดห้อง เป็นห้องดีงาม ขั้นสุด  สุดยอดจริง ๆ เลยขับรถไปนั่ง ๆ นอน ๆ กิน ๆ ใน pullman 3 วัน 2 คืน แบบฉันตื่นเช้ามืด ออกไปเดินริมหาดที่เกิดเหตุ เดินแบบโดดเดี่ยวมาก เพราะไม่มีใครตื่นไปเดิน เลยได้สงบใจที่สุด  โดยเฉพาะเมื่อพบว่า ตัวเองเดินบนเส้นทางหนีตาย ทุกวันที่เดินเล่นใน pullman เลยเดินไป สวดมนต์ไป เงียบ ๆ ในใจ . . พอกลับมาก็ไปทริปพัทลุง กับเพื่อนสมัยมัธยม กลับมาก็เตรียมตัวไปปีนังอีกรอบ คราวนี้ ไปกับเพื่อนจากแอลเอ แค่ 2 คน นั่งรถไฟไปลงปาดังเบซาร์ แล้วต่อรถไฟมาเลย์ ไปขึ้นเฟอรี่ เรียกแกร๊บปีนังไปลงที่พักในซอยนี้  ตลอด 3 วันในปีนัง ก็ตื่นมาเดิน สายก็เดิน บ่ายกลับมาสิงที่พักหลบแดด เย็นออกไปเดินอีก ค่ำ ๆ ออกไปหาขนมกิน เพราะที่พัก อยู่กลางทุกแหล่งน่าเดิน พบว่าเป็นปีนังทริปที่มีความสุขแบบสงบมาก อาจจะเพราะไปกับเพื่อนที่สนิทกันมาตลอดชีวิต เลยไม่ต้องพูดกันมาก  เดินดูตึกเก่า ย่านเมืองเก่า และมิวเซียมเก่า ๆ รวมถึง ร้านอาหารที่เดาสุ่ม ไม่ตามรีวิวเด็ดขาด ก่อนจะปิดท้ายทริปด้วยกาแฟใน starbucks ที่ขึ้นชื่อเรื่องราคาถูกสุดในโลกแล้ว (มั้ง) กลับกลายเป็นหลงคารมหนุ่มแคชเชียร์ ป้าสั่งแบบ reserved ซะงั้น สรุป แพงโฮกกกกกกกกก  ทว่า จิบอย่างสุข ๆ เลยแหละ ทริปนี้ เพื่อนเข้าใจแล้วว่า ทำไมฉันต้องไปปีนังทุกปีที่กลับไทย และทำไมฉันถึงบอกเพื่อนเสมอว่า จะต้องไปปีนัง 5 คืน 6 วัน ...คนเดียว, ให้ได้ เพื่อนบอก ตอนได้ยินยังนึกว่า มันจะบ้าอะไรขนาดนั้น สรุป เพื่อนตกบ่วงปีนังอีกคนแล้ว และบอกว่า เข้าใจแล้วว่าทำไมถึงอยากมาปีนังบ่อย ๆ ... ก็เนอะ, ปีนังสำหรับฉัน ไปง่ายกว่าไปปากซอยอีกอะ
|
BlogGang Popular Award#21
 delicate pudding
 ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||||
 |
|
