วงจรความสุข  เพื่อนคนหนึ่งที่เมืองไทย มักมีลูกอมติดกระเป๋าถือเสมอ ทุกครั้งที่กลับไป และได้นัดเจอกัน เพื่อนคนนี้ก็มักจะเปิดกระเป๋าถือ แล้วหยิบถุงพลาสติกใสเล็ก ๆ ปากถุงปิดเรียบร้อย ข้างในมีลูกอม 5-6 เม็ด ยื่นแจกทั้งถุงให้กับเพื่อน ๆ รอบข้างเป็นประจำ ทีแรก, ฉันก็ไม่เข้าใจว่า เธอจะพกลูกอมไปทำไม ในเมื่อเธอไม่ชอบกินลูกอมเลย แต่ไม่นาน ก็ได้คำตอบโดยไม่ต้องถามจากเธอ หรือแอบถามจากเพื่อนคนไหน เธอซื้อลูกอมที่แบ่งใส่ถุงเล็ก ๆ สำเร็จรูปแล้วอีกที เธอซื้อจากคุณยายแก่ ๆ ที่เดินเร่ขายตามทางเท้า หรือตามร้านอาหารข้างทางทั่วไป เธอซื้อทุกครั้งที่เจอ ไม่ว่าจะเจอที่ไหน หรือจะเป็นคุณยายแก่ ๆ คนไหนก็ตาม ครั้งหนึ่ง ฉันเคยเปรยกับเธอว่า น่าสงสารคุณยายเนอะ แก่แล้วยังต้องมาเดินเหนื่อยเร่ขายลูกอมอีก เธอบอกว่า ของจริงก็มี แต่ส่วนมากน่าจะหลอก ฉันเลยถามว่า รู้ว่าหลอก แล้วก็ไม่ชอบกินลูกอมอีก แล้วยังจะซื้อทำไม เธอหันมาพูดช้า ๆ ว่า “นี่แก.. รู้จักคำว่าเมตตามั้ย” พอฉันแกล้งตอบว่า ไม่รู้จัก เธอก็ค้อน พร้อมกับหัวเราะ แล้วพูดจริงจังว่า เธอรู้สึกดีที่ซื้อลูกอมจากคุณยายแก่ ๆ เหล่านั้น และเป็นเรื่องดียิ่งขึ้นไปอีก เพราะเธอสามารถเอาลูกอมที่ซื้อมานั้น แจกต่อให้กับเพื่อน ๆ อีกที เธอเชื่อว่า อย่างน้อยจะมีสักคนหนึ่ง ที่มี “ความสุข” ใน “วงจร” ของเรื่องดี ๆ นี้ ฉันมองหน้าคุณยายกำลังยิ้ม ขณะรับเงินจากเธอ แล้วเดินจากไป ฉันแอบชำเลืองเห็นเธอยิ้ม ขณะกำลังแกะเปลือกห่อลูกอมที่เธอเพิ่งยื่นมาให้
แวะมาทักทายครับ
 โดย: สมาชิกหมายเลข 5622634
 วันที่: 8 มกราคม 2563 เวลา:1:09:43 น. |
BlogGang Popular Award#21
 delicate pudding
 ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [?] |
||||||||||||||||||||||||
 |
|
