attitude is everything บทสรุปจาก podcast เช้านี้ ...วิธีง่าย ๆ ที่ทำให้สุขทุกวัน เปิดใจให้ตัวเองซึมซับสิ่งดี ๆ รอบตัว ปรับการรับสื่อ อย่าเสพสื่อที่บั่นทอนจิตใจมากเกินไป อยู่ในสภาพแวดล้อมที่จะช่วยพัฒนาเราให้ดีขึ้น ทำอะไรให้ช้าลง และมีสติมากขึ้น ฝึกขอบคุณให้ติดปาก จดบันทึกถึงสิ่งที่อยากขอบคุณ จะช่วยให้เราโฟกัสสิ่งที่เป็นด้านบวก  ทีม 5 ดรุณีนัดไปกินมื้อเที่ยงที่ร้านจีนชื่อดัง ไปถึงพร้อมกันตอน 11.30 ซึ่งคนยังไม่เยอะ เลยได้โต๊ะทันที, และสั่งทันที ทั้งหมด 6 เมนู ใช้วิธีอ่านเมนูแล้วชี้ ยกเว้นเมนูสุดท้าย ... สั่งด้วยการชี้รูปอาหารที่มีอยู่รูปเดียวในหน้านั้น อาหารมาเสิร์ฟเร็วมาก และอร่อยมากทั้ง 5 จานแรก, จนถึงจานสุดท้าย หน้าตาไม่เหมือนกับในรูป เลยเรียกพนักงานมาถามว่า ส่งผิดโต๊ะหรือเปล่า พนักงานมายกจานกลับไป แต่แป๊บเดียว คนที่มารับออร์เดอร์ก็ตะโกนมาว่า ...ไม่ผิด ยูสั่งผัดเฉาหมิ่นนี่จริง ๆ พวกเราก็ยืนยันว่า ไม่ได้สั่งเฉาหมิ่น พวกเราสั่งผัดเสฉวน rice cake พนักงานส่งเสียงล้งเล้ง ยืนยันว่า เธอไม่ผิด พวกเรามองหน้ากัน ฉันพยักหน้า แล้วบอกว่า ไม่เป็นไร เอามาเหอะ เพื่อจะได้จบเรื่อง และที่สุด เราก็กินเฉาหมิ่นไม่หมด เพราะถ้าอยากกินเฉาหมิ่น เราไม่มาร้านนี้หรอก ที่จริงก็ไม่มีอะไร ถ้าพนักงานจะไม่โวยอยู่หลังร้าน ชนิดดังมาถึงโต๊ะเรา, แม้จะโวยเป็นภาษาจีน แต่เผอิญ 2 ดรุณีในกลุ่มฟังและพูดจีนได้คล่อง สรุปคือ ค่าอาหาร $88.46 ปกติเวลาเรามากัน 5 คน เราจะทิป $20 อย่างน้อย ๆ แต่มื้อนี้ ฉันเขียนทิปลงไปแค่ให้ยอดรวมเป็น $90 เท่านั้น ... ด้วยเหตุผลคือ เสียงโวยวายที่ได้ยินนั้น คือการปฏิเสธว่า พวกเราสั่งผิด แล้วมีเสียงพูดว่า ดีแล้วที่ยืนยันแบบนั้น เพราะถ้ายอมรับผิดว่า พนักงานรับออร์เดอร์ผิด พนักงานจะต้องจ่ายเอง และจานนั้นคือ $12.99 ... ออกจากร้านนั้น พวกเราก็ขับรถ 5 คัน ตรงไปร้านชานม ไปถึงก็สั่งกันคนละแก้ว ...ฉันนึกในใจว่า หนนี้แพงจัง สั่ง 5 แก้ว แต่ราคาเหมือนมากกว่าทุกที ทว่าก็คิดว่า หรือเพราะเราเพิ่มนั่นลดนี่ แต่พอไปรับเครื่องดื่ม ก็เห็นเป็น 6 แก้ว พี่ ๆ ดรุณีมารับของตนเองกันไป ส่วนของฉัน ...ก็เอ๊ะ ... นั่นคือเมนู A1 ทำซ้ำมา 2 แก้ว  ...ยังไม่ทันถาม พนักงานเม็กซิกันก็พูดว่า "เอ๊ะ นี่ชั้นกดซ้ำใช่มั้ย ชั้นน่าจะรู้สิว่าเกิน..." ฉันก็หัวเราะ และบอกว่า 555+ ไม่เป็นไร กินได้ พนักงานบอกว่า "ขอโทษนะ เดี๋ยวชั้นคืนเงินกลับเข้าบัตรให้" ฉันบอกว่า "ไม่เป็นไรเลย คิดเงินไปแล้ว ฉันกิน 2 แก้วได้" พนักงานยังคงย้ำ "ขอโทษนะ" สักพัก ระหว่างพวกเรานั่งกินชานมกันหน้าร้าน พนักงานเดินถือใบเสร็จออกมา แล้วบอกว่า "คืนเงินเข้าบัตรให้แล้วนะ" พวกเรา 5 คนก็ยิ้มให้กัน แล้วฉันก็ลุกไปหย่อนเงินสด $10 ใส่ในโหลทิป เชื่อเหอะว่า ...พวกเราจะกลับไปทุกครั้งที่มาแถวนี้
เป็นสมการที่ได้ผลที่ตรงโจทย์จริงๆ ค่ะ คนเราเกิดมาเท่าเทียมกัน แต่มีพฤติกรรมที่ต่างกัน ผลลัพธ์ที่ได้ก็ได้ก็ต่างกันด้วยนะคะ
โดย: กอนโดล่า
 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2567 เวลา:16:57:13 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [