...ฝนตกทุกวัน ก็นั่งเหงามันทุกวัน...เฮ้อ
รูมเมทหายไปหลายวันเพราะต้องไปจัดการเรื่องงานศพของคุณพ่อของเธอ...
เราเลยต้องนอนเปิดไฟทุกคืน...ก็กลัวบ้างไรบ้าง 55
แม้จะโทรศัพท์คุยกับที่บ้านทุกวัน แต่ก็ไม่เหมือนได้เจอหน้ากัน
แม้จะมีเพื่อนอีกหลายคนรอบกาย
แต่สุดท้ายก็ยังต้องกลับมากินข้าวในกล่องโฟม คนเดียวอยู่ดี
นี่แหละชีวิตสาวหอ...
มันก็ไม่ได้เป็นอย่างนี้ทุกวันนะ แค่ช่วงนี้เท่านั้น...
พรุ่งนี้ก็เช้าแล้วเนอะ
ไม่ได้เข้ามานาน มาถึงก็เวิ่นเว้อเลยเรา