สวัสดีค่าเพื่อนบลอกของ ณ มน
บลอกแฝดน้อยมาช้าอีกตามเคย หากมาตรงเวลาก็คงจะเป็นเรื่องแปลกแน่ๆเนาะ
กับชื่อบลอกคราวนี้คือ "คำถามที่เจอบ่อยๆ ในช่วงนี้"
คำถามนั้นคืออะไรน้า มาค่าแล้วณ มนจะขยายความให้ฟัง
(แฝดน้อยกับสวนอินทผลัมของพ่อ)
คำถามที่ว่าก็คือ แฝดน้อยอายุเท่าไหร่
พอตอบไปว่าเกือบสามขวบแล้วค่ะ
คำถามที่ตามมาก็คือ "ทำไมยังไม่เข้าโรงเรียน"
เป็นคำถามที่ได้ยินบ่อยจริงๆนะคะช่วงนี้
แล้วก็ต้องตอบกลับไปเหมือนเดิมทุกครั้งว่า
ยังไม่อยากให้เข้าตอนนี้ค่ะ อยากให้เขาดูแลตัวเองได้ดีกว่านี้ก่อน
อยากให้เขาโตพอที่จะเข้าห้องน้ำได้โดยไม่เลอะเทอะ เพื่อจะได้ไม่ลำบากครูพี่เลี้ยง
(แฝดน้อยเที่ยวเส้นทางออมบุญห้าวัดเขาหนึ่งศาลเจ้า อ.อู่ทอง สุพรรณบุรี)
หลายคนที่ถามก็มักจะพูดต่อว่า ที่โรงเรียนเขามีครูพี่เลี้ยงดูแลให้อยู่แล้วนะ
ถ้าเอาลูกเข้าโรงเรียนช้าระวังเขาจะเข้ากับเพื่อนไม่ได้
ไม่รู้นะคะสำหรับณ มนแล้วการเลี้ยงลูกของแต่ละคนมันมีสูตรไม่เหมือนกัน มีวิธีไม่เหมือนกัน
บางวิธีคิดอาจใช้ได้กับลูกของคนนี้ แต่อาจใช้ไม่ได้กับลูกคนอื่น
อย่างการเข้าเรียนก็เหมือนกัน ที่ณ มนยังไม่เอาแฝดเข้าเรียน
เป็นเพราะอยากให้เขาดูแลตัวเองได้ดีอย่างที่บอกข้างต้น
และอีกอย่างก็คืออยากใช้เวลากับเขาให้มากๆ ไม่อยากผลักไสเขาไปไกลตัวเร็วเกินไปนักค่ะ
ที่คิดแบบนั้นก็เพราะณ มนไม่ได้ทำงานนอกบ้าน ทำงานเขียนอยู่กับบ้าน
เลยไม่ได้ถูกบังคับหรือมีเงื่อนไขในเรื่องของเวลา เรื่องการงาน
ดังนั้นก็เลยรู้สึกมีความสุขที่จะเลี้ยงลูกมากกว่าส่งลูกไปเข้าอนุบาลค่ะ
(แฝดน้อยเที่ยวตลาดบางหลวง ร.ศ.122 บ้านเก่าเหล่าเต๊งไม้)
ลองมาคิดๆ ดูแล้ว เมื่อถึงวัยที่ลูกจะต้องเข้าโรงเรียน
ทั้งประถม มัธยมและมหาวิทยาลัย เวลาส่วนใหญ่ของลูกก็อยู่ที่นั่น
เราจะมีเวลากับลูกน้อยลงเรื่อยๆ อีกหน่อยพอเขาโต เขาก็ติดเพื่อน
มีแฟนก็ติดแฟน ทำงานก็วุ่นอยู่กับงานอีก ถึงเวลานั้นจะเหลือเวลาให้พ่อกับแม่เท่าไหร่กันน้อ
เพราะฉะนั้น ณ มนกับพ่อของแฝดน้อยเลยคิดตรงกันว่า
เราอยากให้เวลากับลูกให้มากที่สุด เราควรกอบโกยช่วงเวลาที่ลูกติดเรามากที่สุดเอาไว้ก่อน
ก่อนที่เขาจะเข้าเรียนตามระบบ และเริ่มห่างเราเรื่อยๆ ตามวันวัยที่ค่อยๆผ่านไป
ดังนั้นเราสองคนเลยอยากให้สนุกสนานกับกิจกรรมที่เราสี่คนพ่อแม่ลูกทำด้วยกันเสียก่อน
ทั้งไปเที่ยว ไปสวนผลไม้ของเราเอง ไปวัด หรือแม้แต่เวลาอยู่บ้านทั่วๆไป
ณ มนกับพ่อแฝดน้อย คิดกันว่าลูกไม่ต้องเรียนเก่งมากมาย ไม่ต้องเลิศเลอกว่าใคร
ขอให้ลูกแข็งแกร่งและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในสังคมได้ก็พอแล้วค่ะ
เราถึงเลือกเลี้ยงลูกแบบนี้ ไม่เร่งให้ลูกเติบโตเร็วกว่าวัย ไม่เร่งให้เขาไปเรียนเร็วเกินไปนักค่ะ
แหม บลอกนี้มาแนวเครียดๆเลยเนอะ อิอิ แต่ก็อยากบันทึกเอาไว้น่ะค่ะ
ถึงความรู้สึกนึกคิดของเราว่าทำไมถึงได้เลือกเลี้ยงลูกแบบนี้
เพื่อที่ว่าวันหน้าหากแฝดน้อยได้มาอ่าน เขาจะได้เข้าใจความคิดของพ่อกับแม่นั่นเอง
จบบลอกนี้เอาเสียดื้อแบบนี้นะค้าอิอิ
ขอบคุณเพื่อนพี่น้องบลอกแกงค์ทุกคนที่แวะมาเยี่ยมเยือนณ มนกับแฝดน้อยค่ะ
เจอกันใหม่บลอกหน้าาในวันที่แฝดน้อยอายุ3ขวบน้า
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [