โชแปงผจญภัย (3) เจ็ดวันผ่านไป... *** *** -บ้านครอบครัวโชแปง- แห้วหมูกลิ่นแปลก โชแปงสงสัยว่ามันขึ้นมาได้อย่างไร ทั้งๆที่มันถูกห้อมล้อมด้วยหญ้ามาเลเซียทั้งสนาม เขาซุกจมูกลงไปในกอแห้วหมู ได้กลิ่นแปลกๆคล้ายกลิ่นใครบางตัว โชแปงเงยหน้าขึ้นพลางทำจมูกฟุดฟิด "แป้งเพิ่งฉี่ไว้ตรงนั้นค่ะ" "มิน่าเล่า!" โชแปงเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นหญ้า แป้งเปียกเดินมานั่งข้างๆแล้วเอ่ยขึ้น "คิดถึงพี่เปเป้จังเลย..." "ป่านนี้คงหลงระเริงไปแล้วมั้ง?" โชแปงนอนตะแคงพูด "ได้เป็นถึงรองหมาหล่อโลก" "ถ้าไม่มีตัวอะไรไปกัดหูพี่เปเป้ แป้งว่าพี่เค้าคงไม่พลาดตำแหน่งแน่ๆ" โชแปงกระโดดแผล็วไปไกลเกือบสองเมตร แป้งเปียกกระโดตามไปติดๆ "ถ้าแป้งรู้ว้าไอ้ตัวนั้นคือตัวอะไร แป้งจะกัดให้ตายเลยเชียว" "มันอาจจะเป็นหนูตัวโตๆ สกปรกๆ ที่โผล่ขึ้นมาจากท่อระบายน้ำ" "ยี้!" "หรือมันอาจจะเป็นแมลงสาบตัวเหม็นๆ" "ยี้!" "หรืออาจจะเป็น..." เสียงออดดังมาจากประตูหน้าบ้าน *** *** รถตู้คันใหญ่จอดอยู่หน้าบ้าน คุณแม่เป็นผู้เปิดประตูต้อนรับกลุ่มคนที่ลงมาจากรถ พวกเขาเป็นมนุษย์เพชชายสวมชุดสูทเรียบร้อย ใครคนหนึ่งกำลังพูดคุยกับคุณแม่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส โชแปงกับแป้งเปียกนอนเคียงกันจ้องไปยังรถคันนั้นตาไม่กระพริบ มนุษย์คนหนึ่งเลื่อนประตูรถตู้เปิดออก ภาพที่เห็นทำให้ทั้งโชแปงและเปเป้รู้สึกตื่นเต้น รองหมาหล่อโลกอันดับหนึ่งค่อยๆกระโดดลงจากรถ เขาดูสง่างาม แข็งแรง และหล่อสมกับตำแหน่ง "พี่เปเป้!" แป้งเปียกอุทานแล้ววิ่งแจ้นไปหาคุณแม่ เปเป้ลงมายืนอยู่ข้างรถ เขาวางท่าได้อย่างสง่างาม สีหน้าอาบรอยยิ้ม แต่ดูท่าทางเขาคงจะเหนื่อยน่าดูที่ต้องยิ้มอยู่แบบนั้น เขาเห่าขอบคุณคณะมนุษย์ที่มาส่งจนกระทั่งรถตู้ลับตาไป ระยะเวลาเจ็ดวันที่เขาต้องเข้าร่วมกับคณะ "หมาหล่อ" หน้าที่ในแต่ละวันไม่มีอะไรแตกต่างกัน นั่นคือการฉีกยิ้ม หรือไม่ก็ส่งเสียงเอ็นดู สงสาร เห็นใจต่อสุนัขจรจัดตามสถานที่ต่างๆที่คณะผู้จัดงานพาไป เขาคิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ คิดถึงแป้งเปียก... และ... เปเป้เก็บความขุ่นเคืองไว้ในใจ เขาฝืนยิ้มให้คุณแม่ขณะที่คุณแม่โอบกอดเขา มือของคุณแม่ลูบที่หัวเขาเบาๆ แป้งเปียกพยายามเข้ามาพันแข้งพันขาพลางเลีย ส่วนเจ้าตัวแสบยังนอนจมปุ๊กอยู่กลางสนาม คุณแม่กอดเขาสักครู่จึงเดินเข้าบ้าน แป้งเปียกเกาะขาข้างหนึ่งพลางเอ่ยถาม "สนุกไหมพี่?" "สนุกกะผีอะไร วันๆเอาแต่ฉีกยิ้มใส่หมาจรจัด" "มันเป็นหน้าที่ของหมาหล่อ" เปเป้ไม่ตอบ เขาก้าวเท้าอย่างช้าๆมุ่งหน้าไปกลางสนาม "แป้งกับพี่โชแปงคิดถึงพี่มาก" "ฉันก็คิดถึง....!!!" เปเป้จ้องไปยังร่างสีขาวบนพื้นหญ้าสีเขียว เขาก้าวเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ ร่างสีขาวจ้องกลับมาตาแป๋ว มันกำลังแลบลิ้นกึ่งยิ้มกึ่งเย้ย เปเป้เกร็งกล้ามเนื้อขาหลัง เขาย่อตัวเล็กน้อยก่อนจะดีดตัวกระโจนขึ้นไปบนอากาศ เท้าหน้ากางเล็บหมายขยุ้ม อย่างน้อยวันนี้เจ้าตัวแสบจะต้องหูแหว่ง เปเป้ลืมจริตกิริยาที่เขาแสดงบนเวที ลืมกระทั่งใบหน้าอาบรอยยิ้มที่เขาแสดงต่อหน้าหมาจรจัดทั้งหลายที่เขาไปเยือน เมื่อเท้าหน้าแตะพื้น เขาพบเพียงความว่างเปล่า ร่างสีขาวกระโดดพรวดเดียวแล้ววิ่งแจ้น เปเป้เคลื่อนตัวตามไปติดๆ ในหูแว่วเสียงกรี๊ดของแป้งเปียก "กรี๊ด! เล่นด้วยๆ" เปเป้ไล่กวดเจ้าตัวแสบพลางเห่าด้วยความโมโห เสียงเห่าของเขาดังสลับกับเสียงแหลมเล็กของแป้งเปียก ส่วนโชแปงไม่ได้ส่งเสียงอะไรนอกจากตั้งหน้าตั้งตาโกย เดี๋ยวต้องกลับไปขุน ไอ้ไข่นุ้ย เกี่ยวกะบทที่จะเป็นหัวหน้าแก๊งค์ซ่ะหน่อย...
หนังไทยทันสมัยก่อน ยังจำกันได้ปะ! ยุค บู้ (หัวล้าน) เรื่องก็ประมาณ เสาร์ 5 , มหาหิน ฯลฯ หัวหน้าแก๊งค์ มักจะฉุดนางเอก หวังจะไปข่มขืน ... ไอ้นุ้ยมันคงจะยังไม่ค่อยถนัด ฮิๆ โดย: merf1970 IP: 202.139.223.18 วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:22:32:01 น.
555+ อ่านไปขำไปค่ะ แหม ช่างเหมือนจริงอะไรเช่นนี้ ทำไมคุณ rintana เขียนเหมือนเห็นเหตุการณ์จริงๆ เลยคะ 555+ สนุกมากๆ ค่ะ ต้องไปชวนเพื่อนๆ มาอ่านอีกซะแย้ว
โดย: ครอบครัวโชแปง (nutuang ) วันที่: 15 ธันวาคม 2549 เวลา:22:41:43 น.
สวัสดีครับ
โดย: ทรงทอม IP: 124.121.19.91 วันที่: 17 ธันวาคม 2549 เวลา:9:56:45 น.
ท่านอ้ายฯ
ลองใส่ border=0 ไว้ข้างหลัง โค้ด new ดูขอรับ จะได้ไม่มีกรอบ โดย: ดิน (กระท่อมธุลีดิน ) วันที่: 17 ธันวาคม 2549 เวลา:14:24:12 น.
อิอิ ความจริงก้อคือ โชแปงก้อวิ่งหนีเปเป้จริงๆ และเปเป้มักจะไล่ฟัดโชแปงเพราะรู้ว่า แม่มานรักแปงมาก แม้แปงจะเป็นลูกชายคนรอง อิอิ
โดย: ครอบครัวโชแปง (nutuang ) วันที่: 17 ธันวาคม 2549 เวลา:16:55:54 น.
สวัสดีค๊าบ สบายดีป่าวค๊าบ โชแปงจะมาฟ้องว่า โชแปงถูกนินทาอีกแย้วค๊าบ แงๆๆๆ ใครก้อได้ ไปตีป๊ะก้างของโชแปงทีดิ่ค๊าบ แงๆๆๆ อ้อ... โชแปงขอฝากวรรณกรรมเพื่อเยาวชนเรื่อง "โชแปงผจญภัย" ที่บล๊อกคุณ rintana ด้วยนะค๊าบ โดย: โชแปง (nutuang ) วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:9:26:51 น.
เฮ้ นายโชแปง ทำไมนายมาโผล่ที่นี่ได้ เอ๊ะ มันยังไง แล้วนายไปผจญภัยอะไรมากมาย เดี๋ยวไปทำหนังสือขาย มาเปิดตัวที่ร้านนายอิน พารากอน เราจะตามไปลักพาตัวนาย ปล่อยให้พ่อก้างกะแม่นายร้องไห้ขี้มูกโป่ง 555
โดย: Lilly (supremeking ) วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:9:47:39 น.
Come to say hello to Chopin.....555
How is everybody??? โดย: PoomPim..TMB วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:10:40:54 น.
ง่าๆๆ น้องหมาน่ารักจัง ชอบๆค่ะ
แอบอ่านแล้วอมยิ้มตามเลย อะไรจะน่ารักขนาดนั้นอะค่ะ โดย: neppen (neppen ) วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:10:59:09 น.
เข้ามาอ่านเรื่องราวการผจญภัยโชแปงแสนน่ารัก...ตามลายแทงที่บ้านจ้า อิอิ
โดย: sandy / copbureau ^^ IP: 58.9.8.78 วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:1:22:12 น.
ชื่นชมแสงจากดวงจันทร์ของโชแปงเป็นพิเศษ
แต่ยังไม่ได้ไล่เรียงอ่าน โชแปงผจญภัย เสียที อ้ายพุ่มฯ คงไม่ถือสา โดย: คิทชา (kittchah ) วันที่: 20 ธันวาคม 2549 เวลา:11:08:39 น.
เข้ามาเยี่ยมจ้า
อิ อิ ยังไม่ได้เริ่มอ่าน เรื่องของโชแปงเลย ไว้ครบ 5 ตอนเมื่อไหร่ จะอ่าน เหตุผล ไม่อยากลงแดง ป้า ไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องเป็นตอนๆว่ะ มันต้องรอ รอ รอ คนแก่ก็เซ็งเป็นเหมือนกันนะจ๊ะ ไปละค้าบบบบบบบบบบบบบ โดย: ป้าโค IP: 124.121.65.47 วันที่: 21 ธันวาคม 2549 เวลา:20:00:38 น.
มาตามอ่านเรื่องของโชแปงค่ะ
ดีจังเลย มีน้องหมาน่ารัก โดย: Omiya วันที่: 22 ธันวาคม 2549 เวลา:7:23:43 น.
Merry Christmas ค๊าบ เด๋วจาหาว่าหมาอย่างโชแปงเชย อิอิ โดย: โชแปงค๊าบ (nutuang ) วันที่: 22 ธันวาคม 2549 เวลา:9:36:11 น.
|
คุณแม่โชแปง....ขอบคุณมากครับ ฝากแฮปปี้ เบิร์ดเดย์พี่เปเป้ย้อนหลังด้วยนะครับ
ขอให้มีความสุขนะครับ
ศิษย์ทวดขอรับ...
ก้าวรอก้าว วางแผงแล้ว ไชโย!
คิดถึงท่านมากครับ
ท่านเมิร์ฟขอรับ....
ฝากบอกเจ้าไข่นุ้ยด้วยว่า ให้เตรียมฟิตร่างกายไว้ให้พร้อม เพราะบทบาทที่เขาจะได้รับนั้น คือบท....หัวหน้าแก๊ง!!!
อิๆๆ
ศิษย์ย่าครับ....
พรุ่งนี้เจอกัน