ระบำอัปสรา / พิณพระจันทร์  จากเว็บสำนักพิมพ์ อัปสรา บัณฑิตสาวใหม่หมาด หลังจากเรียนจบคณะโบราณคดี เธอได้สมัครเป็นเจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์ จ. สุรินทร์ ด้วยความหลงใหลในศิลปะเขมร โดยเฉพาะปราสาทหินนครวัดนครธม ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ฝังใจในนครวัดมากเพียงนี้ ระหว่างที่โทรศัพท์เพื่อติดต่อให้คนมารับเธอ อัปสราก็ได้ยินเสียงประหลาดแว่วมา อัปสรารู้สึกแปลกใจจึงได้บันทึกเสียงนั้นไว้ ราเชนทร์ และเพื่อน ๆ มารับอัปสราที่สถานีรถไฟ เพื่อพาเธอไปยังบ้านพักซึ่งเป็นบ้านเช่าของเขา คืนต่อมาเมื่อราเชนทร์โทรศัพท์หาอัปสราอีกครั้ง ทั้งเขาและเธอก็ได้ยินเสียงประหลาดนั้นอีก จนกระทั่งเกิดการพิสูจน์ว่า ตกลงใช่เขาแกล้งเธอหรือไม่ คลื่นโทรศัพท์ได้โยงไปถึงคลื่นประหลาดที่ทำให้เขาและเธอหลุดไปอยู่คนละมิติ อัปสราถูกชายโบราณคนหนึ่งดึงตัวไปอยู่ในยุคของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ด้วยเขามีความจำเป็นต้องขอร้องให้เธอช่วยเหลือในบางสิ่งบางอย่าง เช่นเดียวกับราเชนทร์ที่ถูกหญิงสาวจากยุคสมัยรัชกาลที่ ๕ ดึงตัวไปด้วยเหตุผลเดียวกัน เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร โปรดอย่ารอช้า จงพลิกอ่านด้วยความระทึกในดวงหทัยพลัน จากเจ้าของบล็อก พล็อตเรื่องของระบำอัปสรา เป็นเรื่องราวของหนุ่มสาวที่ทำผิด ลบลู่ศาสนาจึงทำให้ต้องคำสาปพลัดพรากกันถึง 1000 ปี ก่อนจะได้กับมาสมรักกันในที่สุด พล็อตเรื่องนี้ไม่ใช่พล็อตใหม่ (พล็อตไหน ๆ ในโลกนี้ก็มีคนใช้มาแล้วทั้งนั้น ฮา) ระบำอัปสรา อ่านชื่อดูพล็อตแล้ว ก็พอจะเดาได้ว่าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับขอมโบราณแน่ ซึ่งเป็นเรื่องที่ ผสมย มีความรู้น้อยมาก ๆ เอาเป็นว่าถ้าใครเขียนอะไรให้น่าเชื่อแล้ว รับรอง ผสมย เชื่อโมดดดดด อิอิ เรื่องระบำอัปสราเกิดขึ้นถึง 3 ยุค คือ ยุคขอมโบราณ ยุครัชกาลที่ 5 และปัจจุบัน เป็นการเวียนว่ายตามกรรมของตัวละครที่รอวันที่จะกลับมาพบกัน ตัวละครต้องเรียนรู้เกี่ยวกับความผิดพลาดที่ตนก่อไว้ และต้องยอมรับกับผลที่เกิดขึ้น แต่เมื่อไม่ยอมรับก็ทำให้เกิดเรื่องราวต่าง ๆ ตามมา อัปสรา สาวน้อยแสนสวยราวกับนางอัปสราจากภาพแกะที่ปราสาทหิน เพิ่งจบจากคณะโบราณคดีหมาด ๆ เลือกไปทำงานที่จังหวัดสุรินทร์ เพราะหลงใหลในสถาปัตยกรรมขอมโบราณ แต่ฉากในการทำงานของนางเอก หรือสถานที่ทำงาน แทบไม่กล่าวถึงเลย ผู้เขียนเขียนถึงนางเอกโดยให้ความเป็นมาว่าเป็นลูกสาวของตำรวจชั้นผู้น้อยกับแม่ค้าขายข้าวปิ่นโต เรียกว่าเป็นครอบครัวคนธรรมดาที่เรียกว่าหาเช้ากินค่ำก็ว่าได้ ซึ่งถ้าไม่บอกถึงอาชีพพ่อแม่แล้ว คนอ่านจะนึกว่าเป็นลูกคนรวยซะอีก เพราะนิสัยดูเป็นคุณหนูไปนิดนึง ประเภทพ่อแม่เลี้ยงแบบไม่ให้ไปไหน (ทั้งที่เรียนโบราณนะ เอิ๊กกก -_-") ส่วนพระเอก ราเชนทร์ คนนี้จัดอยู่ในประเภทรูปหล่อพ่อรวย (กำลังจะได้แฟนสวย) เรียนมาทางประวัติศาสตร์ศิลป์ หลงใหลศิลปขอมเหมือนกันกับนางเอกเลย (ก็แหงสิ เขามีอดีตร่วมกัน)แต่อาชีพของพระเอกไม่ปรากฏแน่ชัด เดาว่าคงดูแลกิจการของครอบครัว กิจการเท่าที่เห็นมีบ้านเช่าที่หลังหนึ่งให้เพื่อนรุ่นพี่ของนางเอกเช่า อีกหลังให้นางเอกอยู่ มีฟาร์มเลี้ยงสัตว์โดยเฉพาะเป็ด ก็ไปดูไปแลอยู่แวบ ๆ ส่วนกิจการอื่นไม่ปรากฏ สำหรับเรื่องนี้ ผู้เขียนเขียนในแบบที่มีการปูพื้นของตัวละครค่อนข้างน้อย บรรยายเรื่องราวนั้นสั้น ๆ และน้อยเกินไปทำให้ไม่สามารถเชื่อได้ว่า เมื่อพระเอกกับนางเอกเจอกันจะเป็น "รักแรกพบ" หรือ "ความผูกพันในภพก่อน" จึงทำให้คนอ่านไม่ซาบซึ้งใจไปกับตัวละคร รับรู้เพียงแต่ว่า ตอนนี้ตัวละครทำแบบนี้ ๆ นะ แล้วยังไงต่อไปละ แล้วก็จบไป ไม่ลุ้นไม่เอาใจช่วยให้ทั้งสองสมรักกันให้สมกับที่พลัดพรากจากกันมานาน แต่สำหรับเรื่องข้อมูลที่ผู้เขียนนำมาเขียนนั้น น่าชื่นชมว่าผู้เขียนเป็นผู้ที่ค้นคว้าหาข้อมูลได้อย่างดีมาก ทั้งในด้านประวัติศาสตร์ขอมโบราณเกี่ยวกับการสร้างนครธม รวมถึงประวัติศาสตร์ไทยในยุค ร. 5 แต่ถึงจะหาข้อมูลมาดีแค่ไหน ถ้าขาดการบรรยายให้ผู้อ่านได้เห็นถึงภาพที่เราจินตนาการเกี่ยวกับยุคสมัยนั้นแล้วไซร้ มันก็ไม่ต่างกับการอ่านตำราวิชาประวัติศาสตร์ที่แห้งแล้ง และมองไม่เห็นถึงสภาพชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนในยุคก่อนเลย คนเขียนนิยายควรจะสร้างภาพในจินตนาการออกมา และบรรยายถึงภาพนั้นให้ผู้อ่านได้รู้สึกเสมือนหนึ่งได้เข้าไปอยู่ร่วมในเหตุการณ์นั้น ๆ มิใช่แค่เป็นคำบอกเล่าเพียงว่า ยุคนั้นมีอะไรแล้วก็จบ นี่คือว่าต่างของหนังสือวิชาการกับนิยายค่ะ ถ้าเพิ่มตรงจุดนี้ได้จะทำให้เรื่องนี้มีความแข็งแรงมากขึ้น อนุมานว่า ผู้เขียนเขียนนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ๆ ประสบการณ์ในการเขียนยังน้อยไปหน่อย แต่แนวคิดและพล็อตของเรื่องนั้นทำได้เยี่ยม การค้นคว้าข้อมูลดีมาก สิ่งที่ขาดก็คือการบรรยายที่สร้่างให้คนอ่านรู้สึกผูกพันและรักตัวละคร ถ้าทำตรงจุดนี้ได้ จะทำให้ "พิณพระจันทร์" คนนี้กลายเป็นนักเขียนที่น่าจับตามองมาก ขอ ผสมย จับผิด อิอิ 1. ในเรื่องผู้เขียนบรรยายตอนต้นเรื่อง ว่า ปีปัจจุบันคือ ปี 2008 แต่ตอนท้ายกลับเขียนว่าเป็นปี 2546 ซะงั้น หน้าไหนไปค้นดูเอา ขี้เกียจเปิดหนังสือบอก 2. หน้า 125-126 ผู้เขียนบรรยายว่า ตัวละครเข้าไปในห้องทำงานเพื่อ "กด" โทรศัพท์ ดูแล้วเหมือนไม่มีอะไรผิดแปลกไปใช่ไหม แต่บังเอิญว่า ตัวละครตัวนี้เป็นสาวสมัย ร.5 และอยู่ในโรงพยาบาลศิริราชในยุครัชกาลที่ 5 สมัยที่เมืองไทยเพิ่งเริ่มมีโทรศัพท์ใช้ ซึ่งโทรศัพท์ในสมัยก่อนนั้นเป็นแบบ "หมุน" ค่ะ ไม่ใช่กด ดังนั้นผู้เขียนจึงควรบรรยายว่าหล่อนหมุนโทรศัพท์มิใช่ฤๅ สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ อาจจะมีบางคนว่า ผสมย จู้จี้จุกจิกเกินไป แต่ถ้านักเขียนเขียนให้ถูกต้องตามความจริงแล้ว คนอ่านก็จะไม่อ่านสะดุด และสิ่งสำคัญคือเรื่องจะมีความน่าเชื่อถือ และนั่นก็จะเป็นเครดิตของคนเขียนเอง เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ผสมย ไปเที่ยวอัมพวามาค่ะ เป็นช่วงที่อัมพวามีงานพอดี ชื่องานคือ กาลครั้งหนึ่ง ณ อัมพวา นคราแห่งวัฒนธรรม มีการแสดงแสงสีเสียงที่สองฝั่งลำคลอง ตอนเช้าวันอาทิตย์มีพิธีตักบาตรทางน้ำก็เลยได้โอกาสทำบุญตักบาตรในวันเกิดเสียเลย ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอวยพรวันเกิดไว้ที่บล็อกหน้าที่แล้วค่ะ  ชื่อเรื่องน่าอ่านมากๆเลยคะ สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังด้วยนะคะ
โดย: sawkitty
 วันที่: 22 กันยายน 2551 เวลา:17:19:56 น.เรื่องนี้อ่านแล้วชอบตรงการหาข้อมูลเช่นกันค่ะ
โดย: พุดน้ำบุศย์ IP: 117.121.208.2 วันที่: 22 กันยายน 2551 เวลา:19:37:47 น.
ข้อดีของเรื่องนี้... - เรื่องนี้ปกสวยมาก ชอบปกมากๆ - คนเขียนหาข้อมูลมาดี ไม่มั่วไม่สุกๆ ดิบๆ ข้อเสีย - คนเขียนใช้สรรพนามในการเรียกตัวละครน้อยไป มีแต่ชื่อตัวละครเต็มไปหมดกลัวคนอ่านลืมชื่อนางเอก-พระเอกหรือไงก็ไม่รู้ เดี๋ยวก็ อัปสราหมุนซ้าย อัปสราหมุนขวา อัปสราทำไอ้โน่น อัปสราทำไอ้นี่ อีพระเอกก็พอกัน เดี๋ยวก็...ราเชนทร์ขยับตีนซ้าย ราเชนทร์ขยับตูดขวา ราเชนทร์ซิ่งรถ ราเชนทร์...บลาๆๆๆ เออ! ตูรู้แล้วว่าชื่ออัปสรากับราเชนทร์ วู้! ไม่ต้องตอกย้ำนักก็ได้ น่าจะมีคำประเภท หล่อน สาวสาวย ร่างบาง ร่างอวบอืด หญิงสาว คนเอวเล็กเดินมา คนเอวน้อยส่ายตูด หรืออะไรทำนองนี้มากกว่าจะใส่แต่ชื่อนะคะ - เรื่องนี้ไม่มีไคล์แม็กซ์ เรื่อยๆ มาเรียงๆ นางเอกพระเอกรู้หน้าที่ตัวเองดี เลยไม่มีความตื่นเต้นวิตกกังวลใดๆ ทั้งสิ้นในเรื่อง คนอ่านก็อ่านกันไปเรื่อยๆ สบายๆ คร่อก...ก - มีตรงหนึ่งคิดตรงกะพี่นก คือบรรยายนิสัยนางเอกได้คุณหนูมากๆ แต่บอกว่าเป็นลูกแม่ค้าชีวิตต้องสู้ ดูอุปนิสัยกับชีวิตจริงขัดแย้งกันโคตร จนคนอ่านไม่เชื่อ ก็ประมาณนี้ล่ะค่ะ ถ้าปรับอีกนิดหนึ่งน่าจะน่าสนใจมากกว่านี้ค่ะ ไม่ถึงกับแย่แต่ว่าเรื่องนี้ไม่ลึกไม่ซึ้ง เรื่อยๆ มาเรียงๆ นกบินเฉียงไปครึ่งหมู่...^0^ Ps. เม้นท์แบบนี้คุณพี่ ตท.จะมาฆ่าหนูไหมเจ๊...กรี๊ดเค้ากลัว ตท.กินตับไปดีกว่า 5555 โดย: ไทยมุงไม่ประสงค์จะออกนาม IP: 125.24.242.229 วันที่: 23 กันยายน 2551 เวลา:1:53:12 น.
คห.แรก เอ่อ..แซยิดเลยเหรอคะ
 จุดที่จับผิด สงสัยหลุดเล็กน้อย แต่ว่า..อ่านแล้วรู้สึกว่าน่าสนใจค่ะ น่าจะลองหามาอ่านดู  โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 23 กันยายน 2551 เวลา:10:30:22 น.ยังไม่วายเห็นนะเจ๊
เรื่องนี้มองเฉยๆ ช่วงนี้งดอ่านประวัติศาสตร์ = = โดย: piccy IP: 124.120.104.52 วันที่: 23 กันยายน 2551 เวลา:13:17:47 น.
อ่านแล้วค่ะ
แต่รู้สึกไม่ค่อยอินจริงๆอย่างที่คุณ ผสมย. บอก คือมันไม่เห็นภาพ แล้วก็ไม่ค่อยซาบซึ้ง ข้อมูลในสมัย ร.5 ก็ดีอยู่หรอกค่ะ แต่มัน...ว้า...ไม่อินแฮะ สงสัยเราจะติดนิยายของ ว.วินิจฉัยกุลมากไปค่ะ เพราะเวลาอ่านของอาจารย์แล้วรู้สึกว่าเห็นภาพจริงๆ อย่างเช่นรัตนโกสินทร์ ตามลุ้นเรื่องพ่อฟักกับแม่เพ็งงอมแงมด้วยความอิน (ถึงจะเป็นคนละช่วงเวลากับเรื่องนี้ก็เถอะ) โดย: maymay IP: 202.149.24.161 วันที่: 28 กันยายน 2551 เวลา:23:08:30 น.
หนูได้อ่านแล้ว สนุกมากเลยค่ะ ชอบมากๆค่ะ ราเชนทร์ผู้ชายในฝันเลยล่ะค่ะ ชอบๆ
โดย: เด็กพะเยา น้องบรีมค่ะ IP: 192.168.2.11, 203.172.198.10 วันที่: 27 มิถุนายน 2555 เวลา:15:58:58 น.
เจองานเล่มนี้ในงานหนังสือ ราคาถูกใจเลยซื้อมา คิดว่ารู้เรื่องย่อคร่าวๆ บ้างแล้ว
ส่วนตัวชอบระดับนึงนะคะ คนเขียนเปิดเรื่องได้ดี เรื่องเดินได้สมูท แอบรู้สึกเหมือนนิยายยุคก่อนนิดๆ คือมันจะมีบรรยากาศละมุนๆ ของคนเขียนที่สื่อได้ในบทบรรยายน่ะค่ะ เพราะช่วงแรกเดินเรื่องโดยตัวนางเอกซึ่งเพิ่งจบใหม่แล้วไปทำงานที่สุรินทร์ (แอบเห็นด้วยว่าคาแรกเตอร์นางเอกกับภูมิหลังความเป็นลูกดาบตำรวจกับแม่ค้าปิ่นโต....มันขัดกันมากไปนะ แถมนางเอกเป็นพี่คนโตด้วย นิสัยอย่างนี้มักจะเป็นลูกคนเล็กและมีพ่อแม่ที่มีรายได้ดีนะ ขัดกันมากๆ) พอมากลางเรื่อง ชักรู้สึกว่าปมเรื่องคลายง่ายไปนิด มีเรื่องราวชาติก่อนของทวดปทุมมากับสิงขรามาทดแทน ก่อนจะขมวดปมท้ายเฉลยว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเมื่อพันปีก่อนโน้น...ยาวนานมาก ส่วนตัวคิดว่าอ่านได้ ชอบสำนวน..มุมมองของคนเขียน แม้การเล่าเรื่อง...อาจด้วยให้พื้นที่เล่าน้อยไปนิดจึงเห็นภาพไม่ชัด และเล่นใหญ่ด้วยการโยงหลายภพหลายชาติ (ทั้งที่เล่มบาง) เลยดึงอารมณ์คนอ่านได้น้อยไปหน่อย แต่ทั้งนี้คุณภาพโดยรวมก็นับว่าดี เหมือนคนเขียนมีจินตนาการดี กับชอบคำโปรยหน้าปก ที่ว่า "เราต้องหลงทางกันอีกกี่ครั้ง กว่าความรักจะค้นพบหนทางของมัน" โดย: dal IP: 192.99.15.166 วันที่: 20 ตุลาคม 2559 เวลา:19:47:55 น.
|
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังค่ะ
ยังไม่ได้อ่านเล่มนี้เลยค่ะ
ตอนนี้ค่อนข้างเบื่อแนวนี้อยู่