เหม่ด่อยี...นางพญาอาถรรพ์ / มณีมัญชุ์  จากเว็บสำนักพิมพ์ เพราะเขาคือผู้ได้รับมรดกทั้งหมดหลังมารดาเสียชีวิต ทำให้ พฤกษ์ ช่างภาพหนุ่ม โดนข่มขู่และลอบทำร้าย ซึ่งผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คือ ปรานต์ ผู้เป็นพ่อเลี้ยง ชายหนุ่มกลับมาอยู่บ้านและพยายามให้บ้านเป็นเหมือนความทรงจำที่มีไม้ดอกที่มารดาชอบมากที่สุด และนั่นทำให้เขาได้รู้จักกับ วาสิตา หญิงสาวเจ้าของร้านขายต้นไม้ และพฤกษ์ก็สนใจว่านต้นหนึ่งในร้าน...ว่านชื่อประหลาดนาม เหม่ด่อยี ซึ่งเป็นว่านอาถรรพ์ของพม่า การได้เหม่ต่อยีมาอยู่ด้วย ทำให้พฤกษ์ซึมทราบคำว่า อาถรรพ์ เขารอดพ้นจากการถูกลอบทำร้ายมาได้ทุกครั้ง และพฤกษ์ยังได้พบกับเรื่องแปลกประหลาดจนสังเกตได้ว่า วาสิตา ที่เขาพบนั้นมีสองคน! แต่หลังจากที่พฤกษ์ได้ค้นพบความลับของวาสิตา เขาก็สามารถแยกเหม่ต่อยีและวาสิตาออกจากกันได้ แล้วปริศนาต่างๆ ก็คลี่คลายขึ้น แต่ข้อกังขาที่ยังติดค้างในใจและรอเวลาคลี่คลาย คือ... ความรักนั้นเขามีให้ใครกันแน่ระหว่าง เหม่ด่อยี กับ วาสิตา และชาตะกรรมของทุกผู้คนที่เกี่ยวข้องกับเหม่ด่อยี เป็นเพราะอาถรรพ์ของว่าน หรือกิเลสของมนุษย์กันแน่ จากเจ้าของบล็อก เรื่องนี้เป็นผลงานเรื่องที่ 2 ของ มณีมัญชุ์ ที่เขียนออกมาในแนวลึกลับ ซึ่งเป็นแนวที่แปลกว่านักเขียนรุ่นใหม่คนอื่นที่เขียนแต่เรื่องรัก ๆ (หรือเขาเขียนกันแต่ ผสมย. ไม่ได้อ่าน แหะ ๆ) เรื่องนี้มณีมัญชุ์เขียนได้กระชับขึ้นกว่าเรื่องที่แล้ว ดำเนินได้อย่างรวดเร็ว มีพล็อตหลัก และมีการเพิ่มพล็อตรองมาส่งเสริมกัน แสดงว่ามีการปรับปรุงจากเรื่องที่แล้ว ที่ ผสมย. เคยว่าไว้ว่ามีแต่พล็อตหลักอย่างเดียว ไม่มีพล็อตรอง ทำให้เรื่องขาดความหนักแน่น แต่ข้อเสียของเรื่องนี้ก็ยังมีมีอยู่คือบทเรื่องจะจบก็จบเอาง่าย ๆ เหมือนกับว่า ขี้เกียจเขียน ชั้นจะจบแค่นี้แล้วนะ ฮ่วย! และที่สำคัญนางเอกเรื่องนี้ไม่ได้ต้มมาม่าเป็นอาหารอีกต่อไปแล้ว  สำหรับคนที่ลืมไปแล้ว ที่ ผสมย. พูดถึง การต้มมาม่า ก็เพราะในเรื่องที่แล้วของมณีมัญชุ์ เขียนให้นางเอกกินมาม่าบ่อยมาก ถือเป็นการเขียนที่ซ้ำไปซ้ำมาของคนเขียน จนคนอ่านจับได้ ไม่ใช่แค่จุดนี้ บางครั้งเหมือนคนเขียนจะนึกไม่ออกว่าจะให้ตัวละครทำอะไรดี ก็บรรยายซะยืดยาวจนคนอ่านเริ่มง่วง ใน เหม่ด่อยี เรื่องเหล่านี้น้อยลงไป แต่ก็ใช่ว่าจะหมดไปนะคะ ยังมีบ้างเหมือนกัน แต่เรื่องคำซ้ำของคนเขียนใน เหม่ด่อยี ก็ยังมีอยู่ให้หงุดหงิดบ้าง ก็คือคำว่า ลูกแก้วที่คนเขียนใช้แทนลูกตา มันใช้บ่อยไปจนเฝือไปนิด ถ้ามีการนำคำอื่นมาใช้แทนจะทำให้คำที่ใช้ไม่ซ้ำซากจนคนอ่านรู้สึกได้ค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องผีที่อาศัยอยู่ในต้นว่าน ที่เขาเรียกว่าว่านนางพญา (เหม่ด่อยี) เป็นว่านพม่าที่นักเขียนเอามาต่อยอดจินตนาการออกมาจนเป็นเรื่องราวให้เราได้อ่าน แสดงว่าจินตนาการของมณีมัญชุ์ดีมาก เหมาะที่จะเป็นนักเขียน และเมื่อเทียบกับเรื่องที่แล้วคือ นาคาลัย เรื่องนี้นับว่านักเขียนมีพัฒนาการที่ดีขึ้นค่ะ สำหรับเนื้อเรื่อง เรื่องย่อจากเว็บเล่ารายละเอียดไว้มากพอควรแล้ว คิดว่ามากเกินไปด้วยซ้ำ เพราะจุดที่ไม่น่าบอก จุดสปอยล์ของเรื่องก็บอกเล่าไว้หมดเลย ทำให้เรื่องที่ควรจะลึกลับกลับไม่ลึกลับถ้าได้อ่านปกหลังก่อน  สงสัยทางสำนักพิมพ์คงกลัวเด็ก ๆ ที่เป็นแฟนหนังสือจะอ่านไม่รู้เรื่องแน่เลย แต่คนแก่ไม่ได้ใจเลยอ่ะ จุดที่ชอบของเรื่องนี้คือ บรรยากาศของเรื่องที่สามารถเขียนหลอนพอสมกับเป็นเรื่องผี (ยิ่งฉากในโรงแรม หลอนที่สุด ทั้งที่ไม่เกี่ยวกับพล็อตหลักของเรื่องเท่าไรนัก) สิ่งที่ไม่ชอบ คือ บทสรุปจบของผู้ร้าย จบง่ายไปหน่อยค่ะ แต่จะว่าไปแล้ว ผีในเรื่องนี้ไม่ได้น่ากลัวเลย ออกจะน่ารัก นางเอกสิกลับน่ากลัวกว่าผีด้วยซ้ำ ช่างเขียนไปได้ 555 ส่วนเรื่องหลุด ๆ ที่อยากจะเคาะหัวทั้งคนเขียนก็คือ ฉากที่เพื่อนพระเอกเข้าโรงพยาบาลตอนที่หกล้มหัวฟาดพื้น แล้วหมอบอกว่าสมองไม่ได้กระทบกระเทือนอะไรเท่าไร แต่พอบทต่อมากลับบอกว่าเวลาผ่านไป 2 เดือนแล้ว แต่เพื่อนพระเอกยังไม่ออกจากโรงพยาบาลเลย เอ่อ คุณน้อง ๆ ขา มันเป็นไปไม่ได้นะคะ ถ้าเป็น รพ. ของรัฐ เขาไล่ออกตั้งแต่ 3 วันแรกแล้ว เพราะต้องเอาเตียงให้คนไข้อื่นที่อาการหนักกว่า แต่ถ้าเป็น รพ. เอกชน เพื่อนพระเอกที่เป็นหนี้เยอะขนาดนั้นก็คงไม่มีเงินจ่ายหรอกค่ะ สรุปได้อย่างเดียวถ้าเพื่อนพระเอกจะอยู่ รพ. ได้ ต้องเป็นสถาบันกัลยาฯ เท่านั้น เพราะต้องอยู่เช็คประสาท สรุปว่า หลุด มาให้เคาะหัวรายตัวซะดี ๆ แง่ง ๆ  เล็ก ๆ น้อย ๆ ได้คุยกับน้องคนหนึ่งเขาเล่าว่ามีเด็กมาถามว่าเรื่องนี้เป็นไง น้องก็เล่าเรื่องย่อให้ฟัง เด็กที่มาถามเลยสรุปว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของผีสมุนไพรนั่นเอง ส่วนน้องอีกคนที่ตอนแรกเห็นหนังสือ คิดว่าคงไม่สนุกหรอก พอได้ไปอ่าน กลับชอบมาก รีบออกไปหาว่านมาปลูกทันที ฮา พออ่าน ๆ ไป ก็คิดได้ว่าเรื่องนี้มันพล็อตละครช่อง 7 ชัด ๆ ถ้ามีค่ายไหนติดต่อนิยายเรื่องนี้ไปทำเป็นละครคงออกมาสนุก สามารถขยายเรื่องได้ด้วย ไม่ได้อัพบล็อกนานมาก โดนเพื่อนชาวบล็อกทั้งทวงหน้าบล็อก ทั้งเอ็มตาม ทั้งโทรตาม ให้อัพบล็อกสักที มีรีเควส ว่าขอเลือดด้วย แต่บล็อกนี้วันนี้ไม่ได้โรยเลือด เพราะ ผสมย. ยังอยู่ในโหมดขี้เกียจอยู่ รอไปก่อน ๆ ต่อไปจะพยายามอัพบล็อกให้สม่ำเสมอขึ้นค่ะ มีหนังสือรอให้สับ เอ๊ย...อัพอีกหลายเล่ม หายไปนานมาก พอกลับมา กลับไปดูในบล็อกเก่าที่ร้อน ๆ ก็ยังมีคนมาตอบเรื่อย ๆ ตอบให้ฮาได้สนุกจริง ๆ ประเภทที่ไม่เขียนอย่าว่าเขาจิ ยังมีมาให้เห็นเรื่อย ๆ อยากจะขอร้อง ช่วยหามุขใหม่มาบ้างสิ จะได้ควรค่าที่จะกลับเข้าไปตอบคอมเม้นท์ เหอ ๆ ส่วนหนังสือในโครงการที่จะต้องส่งให้ใครต่อใครก็ยังไม่ส่ง ขอให้มาทวงได้เลยนะคะ ขอโทษมาก ๆ ค่ะ  กำลังอยากอ่านเล่มนี้อยู่เลยค่ะ ท่าทางจะเป็นแนวที่ชอบ
พอไม่มีเลือดนานเข้า บรรยากาศในกลุ่มหนังสือดูเนือย ๆ เนอะ  โดย: ยาคูลท์
 วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:0:37:08 น....
 โดย: ต.ท. IP: 124.121.1.133 วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:2:17:22 น.
 อ่านหลังปกแล้วรู้แจ้งแทงตลอดเช่นกันค่ะ ตอนยืนอ่านโปรยปกหลังที่ร้าน คิดจริงๆ ว่า "มันลึกลับตรงหนาย" แล้วก็น้ำตาไหลพรากๆ  โดย: ฯคีตกาล
วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:7:48:47 น.คำโปรยหนังสือของสนพ.ทำแบบนี้จนเป็นธรรมชาติ
เล่มนี้อยากอ่านตั้งแต่เห็นในเวปแล้วค่ะ ว่าง ๆ สร้างกระแสให้บล็อกคึกคักหน่อยซีคะ หงอยไปนานแล้ว โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~
วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:8:07:00 น.เอ่อ...เอาน่าเจ๊ หยวนๆนะจ๊ะ...
แต่เห็นด้วยตรงนางเอกน่ากลัวกว่าผีล่ะ ผีน่ารักจะตาย อิอิ  โดย: piccy IP: 124.120.236.44 วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:9:12:21 น.
ฮือๆ กระซิกๆ หนูเปล่าผิดนะเจ๊
เรื่องนี้ชอบท่านผู้เฒ่าอ่ะ อยากเลี้ยงแบบนี้ไว้ในบ้านมั่ง จะเอาไว้หักคอคนเล่น หมั่นไส้ใครส่งท่านผู้เฒ่าไปเล้ย เคี๊ยกๆ โดย: ลูกสาวกำนัน IP: 203.113.17.148 วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:11:39:07 น.
ในที่สุดก็มาซะทีนะคะ
 หายไปนานเลยโดย: เคียงจันทร์ IP: 61.19.47.117 วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:12:08:01 น.
เห็นปกเล่มนี้ผ่านตามาหลายรอบแล้ว... แต่เป็นโรคไม่ชอบงานอ่นเรื่องน่ากลัว ก็เลยปล่อยผ่าน... มาแอบอ่านอยู่นาน การหายตัวไปนานของ ผสมย.ทำให้เราต้องเปิดเผยตัว มาบอกว่า ทีหลังอย่าหายไปนานอีกนะคะ .... ...คิดถึง...หุหุ โดย: ++ตันหยง++
วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:17:43:31 น.ไม่เคยอ่านงานของนักเขียนคนนี้
แต่อ่านรีวิวแล้วน่าสนใจ (การรีวิวมีผลต่อคนอ่าน )อ่า..นะ มีหลุดบ้าง แต่ก็เนาะ..พอให้อภ้ยได้อยู่ค่ะ (หรือเปล่า?) ดีใจที่กลับมาอัพบล็อกอีกค่ะ จะรออ่านบล็อกต่อไป ว่าแต่..หายดีแล้วนะคะ?  โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:18:27:43 น.เล่มก่อนที่อ่านก็ติดเรื่องลูกแก้วเหมือนกัน ใช้บ่อยๆ มันเบื่อนิ คนอะไรตาเป็นลูกแก้วใสแจ๋วตลอดเลยรึนี่ เห็นด้วยกับที่คุณพุดรีวิวนะ พล็อตเขาอ่านเอาสนุกๆ ก็พอได้ค่ะ
โดย: อั๊งอังอา IP: 124.120.114.164 วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:10:11:33 น.
เค้าหมายยถึงคุณ ผสมย นะ พิมพ์ผิดน่ะ
 หลังไมค์ไปเช็คด้วยค่ะ โดย: อั๊งอังอา IP: 124.120.114.164 วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:10:16:12 น.
ช่าย....ไม่ up blog นานมาก...
คิดถึงใจจะขาด อยากอ่าน review ของคุณ ผสมย.นะคะ เรื่องนี้สงสัยคงต้องไปหามาอ่านบ้างแล้วล่ะ โดย: หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:19:52:40 น.แฮมไม่ค่อยชอบปกเลยค่ะ ชื่อเรื่องก็อ่านยากจัง แต่ถ้าเนื้อเรื่องสนุกก็ปล่อยผ่านค่ะ
โดย: แฮมสเตอร์
วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:21:15:24 น.คิดถึง คุณพี่ ผู้สาวฯ มากๆๆเลยค่า....ชีวิตมันไม่ค่อยมีสีสันเวลาคุณพี่ไม่อัพบล๊อค 5555
 งานของมณีมัญช์นี่ มองดูแล้ว ชอบนะคะ แฟนตาซีแบบไทยๆดีค่ะ น่าหนับหนุน โดย: โตมิโต กูโชว์ดะ
วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:11:24:03 น.อยากให้คุณ ผสมย. รีวิวเรื่อง ปรายใจ ของคุณอัญชรีย์จัง
 โดย: 'wan' IP: 124.157.166.191 วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:3:07:26 น.
ขออนุญาตแอดพี่เข้าบล็อกนะคะ
ชอบการวิจารณ์หนังสือของพี่มากๆ แบบว่ามันโดนสุดๆ .. อ่านแล้วได้ข้อคิดเยอะเลยคะ ขออนุญาตนะคะ .. ขอบคุณคะ โดย: สุภาพสตรีตัวเล็ก
วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:12:13:39 น.ชอบการวิจารณ์หนังสือของคุณผู้สาวเมืองยศเช่นกัน ติดตามอ่านมานานแล้ว แต่ไม่ได้เขียนลงในฐานะผู้มาเยือนเลย แต่คราวนี้คุณผู้สาวเมืองยศกลับมาวิจารณ์อีกหลังจาก
หายไปนาน เลยขอเขียนลงใน blog นี้ซะหน่อย (ขอสารภาพว่า คิดถึงข้อเขียนใน blog ของคุณค่ะ)ตามมาอ่านจากใน web pantip นะคะ ขอเป็นเพื่อนใน blog ของคุณอีกสักคนนะคะ  โดย: เอจัง IP: 125.25.202.33 วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:13:09:37 น.
ชอบ ผสมย วิจารณ์งานมากๆเลยค่ะ
สำหรับตัวริวเอง ยังไม่มีผลงานในตอนนี้ แต่กำลังจะพยายามเขียนนิยายออกมาให้ได้สักเรื่องหนึ่ง ถ้าไม่สำเร็จ จะไม่ทำนวัตกรรมประเภท หนังสืออ่านนอกเวลา ประกวดแล้ว กลัวจะล่มกลางทะเล โดย: มังกรวารีสีน้ำเงิน (ryuzaki
) วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:16:25:57 น.ขาคงหายเป็นปกติแล้วนะคะ
รึยังแปล๊บๆ อยู่ วันนี้เลยสับ เอ๊ย! อัพแบบลูบไล้บางเบา กรึ๋ยย โดย: babynoke IP: 125.25.219.163 วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:21:35:05 น.
คุณผู้สาวฯ หายไปนานเลยนะคะ
เรื่องนี้เห็นชื่อเรื่องแล้วไม่ค่อยอยากอ่านเลยค่ะ เพราะออกเสียงไม่ถูก แต่พอเห้นคุณผู้สาวฯ วิจารณ์ สงสัยว่าจะต้องไปหามาอ่านซะแล้ว โดย: lalabel IP: 58.10.80.16 วันที่: 15 สิงหาคม 2550 เวลา:14:00:04 น.
ข่าวล่ามาแรงได้ข่าวว่าหกล้มเลือดสาดไปเมื่อวาน
ขอให้หายเร็วๆนะ โดย: dee IP: 203.146.63.185 วันที่: 15 สิงหาคม 2550 เวลา:14:07:51 น.
กะลังเล็งๆเล่มนี้อยู่เหมือนกัน ขอบคุณนะคะที่มาเขียนรีวิวให้ช่วยใช้ประกอบการตัดสินใจ (ว่าไม่ซื้อดีกว่า ฮ่า)...
โดย: หวัน (หวันยิหวา
) วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:0:08:33 น.ติดตามงานเขียนมาตั้งแต่นาคาลัย เพราะว่าชอบพญานาค ^^ แล้วก็เลยซื้อเรื่องนี้ต่อ รู้สึกได้ว่าคำโปรยบอกหมดจริง ๆ ค่ะ เห็นด้วยว่าทำไมว่านไม่แสงอิทธิฤทธิ์ฆาตกรรมคนที่จะมาลักพาว่าน ดีกว่าไปตายพร้อมกันตั้งไหน ๆ
โดย: วาฬ IP: 202.28.180.201 วันที่: 13 ตุลาคม 2550 เวลา:20:59:02 น.
กำลังอ่านอยู่ค่ะ ท่าทางสนุกดีนะคะ ชอบค่ะ =D
โดย: อุ้มแอ้ม IP: 171.99.25.184 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2554 เวลา:11:18:53 น.
|
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
"นางเอกสิกลับน่ากลัวกว่าผี" นี่ล่ะพี่ 555