13/04/48 สงกรานต์แน่ะ... ปกติก็ไม่ค่อยได้ไปเล่นน้ำกะเขาหรอก เผอิญเมื่อคืนเล่น MSN โต้งชวน บอกไปกันเพียบเลย ก็เลยไปหน่อย ขอบอกว่าตอนแรกโต้งบอกว่า "ไปเล่นน้ำกัน" นึกว่าจะไปว่ายน้ำกัน เผลอถามว่าต้องเตรียมชุดว่ายน้ำไปมั้ยซะอย่างนั้น... (เพล้ง!) วันนี้ก็ตื่นเช้าหน่อยเล่นคอมนิดนึง แล้วออกจากบ้านไปรอตามนัดที่สามแยก เดินไปเจอส้มกลางทางพอดี ชมพูแปร๋นเลยซะงั้น เลยชวนกันเดินเข้าไปหาบ้านโต้ง เจอโต้งเดินสวนออกมาพอดี เจริญรุ่งเรืองมาก สามคนเลยมานั่งรอนัทกับไอซ์ตรงปากซอย รอสักสิบนาทีนัทก็มา แต่ไอซ์ไม่มาซะที จนโทรถามกันด้า ถึงได้รู้ว่า ไปที่อื่นเสียแล้ว... ซะงั้น สี่คนก็ยกพวกกันไปขึ้นรถไปบ้านเกษร อยู่กันเพียบเลย รอกินข้าวกันอยู่ เผอิญว่ากินข้าวมาแล้ว เลยไปเล่นน้ำก่อน สาดรถมอเตอร์ไซค์ สาดคน สาดรถกระบะ สาดตุ๊กตุ๊ก สาดรถเมล์ (อันนี้ไม่ได้สาดเอง) สาดกันเอง สาดกันเอง สาดกันเอง สาด... เล่นกันไปก็เริ่มเบื่อ เห็นบอกว่าตรงนี้คนน้อย ต้องไปที่อื่น เลย เอ้า ยกพวกเดินกันไปเป็นฝูงๆ เดินไปๆๆๆ เมื่อยแล้วนะ นึกว่าจะกลับ ที่ไหนได้นั่งตุ๊กตุ๊กกันไปต่อถึงโชคชัย 4 ! เอ้าก็ไปกะเขาหน่อย ไม่ได้เล่นมาหลายปีแล้วหนิ โชคชัย 4 เวลา 1300 คนก็เยอะดีนะ แต่เล่นแป้งเยอะมาก บางคนป้ายแต่ผู้หญิงด้วย หื่นจริง พวกเราก็ถือขันกันคนละอัน เดินไปเจอบ้านไหนตั้งถังน้ำไว้หน้าบ้าน ท่าทางเป็นมิตร ก็เดินเข้าไป ยกมือไหว้งามๆ ปล่อยให้เขาสาดน้ำป้ายแป้งตามอัธยาศัย แล้วก็จ้วงมาเลย เต็มขัน เดินกันไปอย่างนี้จนรู้สึกว่าไกลมาก... เมื่อไหร่มันจะทะลุซะที ถามป้าขายลูกชิ้น "ป้าครับ ถ้าเดินต่อไปเนี่ย มันจะทะลุออกถนน หรือมันจะเป็นทางตัน?" "ทางตันจ้ะลูก" คำตอบมีเพียงหนึ่งเดียวคือเดินกลับทางเดิม ทำไงได้ ก็ต้องยอมเดิน พวกเราก็เดินกลับทางเดิมกัน เมื่อยกันจนจะเสียชีวิตอยู่แล้ว น้ำก็สาดกันน้ำเย็น ป้ายแป้งก็ควักมาโปะ ไหลเข้าไปในปาก น้ำที่แอบตักๆ มา ก็ไม่ได้เอาไปสาดคนอื่นเลย มีไว้ล้างหน้าอย่างเดียว (ขนาดเก็บไว้ล้างเฉพาะตรงที่เข้าปากหรือจะเข้าปากแล้วนะ) สุดท้ายเวลาเกือบสี่โมงได้มั้งก็หลุดออกจากโชคชัย 4 มาได้ เราก็พยายามขึ้นรถเมล์เพราะแทบไม่เหลือตังค์แล้ว รถกระบะที่วิ่งผ่านไปผ่านมาก็นึกว่าเราเล่นต่อ สาดกันจัง รถเมล์ก็ไม่รับ เห็นเราโบกก็คงนึกว่าจะสาด เวรเอ๋ย กว่าจะขึ้นรถมาได้กลับมาถึงบ้านเกษรก็เกือบห้าโมงเข้าไปแล้ว อยู่สาดน้ำกันอีกพักนึงก็ยกพวกกลับ กันด้ายังอยู่ต่อเพราะพ้งกับโบ้จะมาเล่นต่อ ขอให้สนุก นั่งรถเมล์มาถึงอนุสาวรีย์ เผลอซื้อ DVD กั๊กกะกาวน์มาแผ่นนึง(คงไม่เผลอซื้อแปดแผ่น) 170฿ พอรับได้ ทำไมถึงซื้อมาก็ไม่รู้ สงสัยอยากนึกถึงตอนที่ กลับมาถึงบ้านปวดหัวอย่างแรง ขอให้พรุ่งนี้หายปวดหัวด้วยเถอะ...
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แวะมาทักทายค่ะ