Although I have fear, I still be here because one day i know i will be much stronger เมื่อวันที่ 12 สิงหาที่ผ่านมา ฉันพึ่งรู้สึกเป็นครั้งแรกในชีวิต ว่าเพลง "แม่" ของโลโซหน่ะ มันเพราะมากแค่ไหน มันซึ้งมากแค่ไหน ช่วงนี้ ฉันค่อนข้างจะซวยซ้ำซวยซ้อน อยากจะหนีกลับบ้านครั้งแล้วครั้งเล่า ชีวิตเมืองกรุงมันก็ยากลำบากงี้แหล่ะ ได้แต่ให้กำลังใจตัวเอง ว่าถึงแม้จะยาก แต่ก็ต้องพยายามต่อไป ทนไม่ไหว ไม่ไปเรียน ได้แต่เก็บทุกอย่างไว้คนเดียว แล้วก็ดูเหมือนจะซวยซ้ำซ้อนติดๆ กัน...เหมือนในเรื่อง Just My Luck ของ Lindsay Lohan นั่นแหล่ะ ชีวิตจะดี ก็แสนดีซะ พอจะโชคร้ายดวงซวย ก็ห่วยซะไม่มีชิ้นดี... แบบไหน ก็แบบนั้นเลย ฟังเพลงที่ทำให้สบายใจดีกว่า อีกอย่าง... วันนี้ยิ้มได้แล้วค่ะ เพราะแม่โทรศัพท์มาหา ทำให้ได้รู้ว่า เสียงของแม่(ที่ยอมโทรมาหาเอง)เนียะ มันมีพลังเหมือนแสงสว่างในความมืดมิดจริงๆ ค่ะ สำหรับเพลงวันนี้ "Take me home, Country Road" - Olivia Newton-John ค่ะ Chorus: Country roads, take me home, to the place I belong West Virginia, mountain mama, take me home country roads Almost heaven, West Virginia, Blue Ridge Mountains, Shanondoor River Life is old there, older than the trees Younger than the mountains, growin' like a breeze (chorus) All my memories gather 'round her, miners lay there, stranger to Blue Water Dark and dusty, painted on the sky Misty taste of moonshine, teardrop in my eye (chorus) I hear her voice in the morning, how she calls me The radio reminds me of my home far away And driving down the road I get a feeling That I should've been home yesterday, yesterday (chorus repeats 2x) Take me home country roads, take me home country roads
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [