"ภาระที่เต็มใจแบก"

วันที่แม่ จากไป ใจลูกเจ็บ
มันหนาวเหน็บ เปล่าเปลี่ยว เหลียวไม่เห็น
จะไปตาม หาแม่ แสนยากเย็น
แม่ไม่ได้ จากเป็น แต่จากตาย

แม่เจ็บป่วย เรื้อรัง มานานปี
ลูกก็มี งานการ เป็นเป้าหมาย
หวังหาเงิน ให้ได้มาก อยากสบาย
จนหลงลืม แม่ไป เป็นครั้งคราว

แม่อดทน ไม่บ่น ไม่ต่อว่า
ลูกจะไป จะมา ไม่สืบสาว
ไม่โกรธเกรี้ยว ดุด่า หาเรื่องราว
ขอเพียงลูก ส่งข่าว ยังอยู่ดี

เงินไม่มี แม่ยื่นให้ ได้ทุกเมื่อ
คอยเอื้อเฟื้อ เกื้อกูล เพิ่มพูนศรี
ให้ลูกรัก ได้ทุกอย่าง ที่อยากมี
ถึงเป็นหนี้ เป็นสิน แม่ยินยอม

คิดย้อนหลัง กลับไป วันก่อนเก่า
ใจวูบเหงา เห็นภาพ แม่ผ่ายผอม
แม่อดมื้อ กินมื้อ ด้วยอดออม
เก็บเงินพร้อม ส่งลูก โรงเรียนดี

น้ำตาไหล พรูพร่าง ครางสะอื้น
ทั้งหลับตื่น เห็นภาพแม่ บนเก้าอี้
ชะเง้อมอง ที่ประตู ทุกนาที
เมื่อไหร่ ลูกตัวดี จะกลับมา

เห็นแม่รอ ลูกชัก สีหน้าปั๊บ
มานั่งคอย ลูกกลับ ทำไมหนา
ลูกโตแล้ว แม่ไม่ต้อง ข้องอุรา
อย่าอ้างว่า ห่วงหา น่ารำคาญ

แม่รู้ดี ว่าแม่ นั้นแก่เฒ่า
ไม่ควรเฝ้า วุ่นวาย กับลูกหลาน
เขาเติบใหญ่ เกินไป ไม่ต้องการ
คำทัดทาน สอนสั่ง ฟังระคาย

คำโบราณ ขานไข ไว้เข้าท่า
ว่าบุตรเป็น พันธนา หนักเหลือหลาย
ที่พ่อแม่ ต้องแบก ไว้ข้างกาย
ดุจเจ้ากรรม เจ้านาย เจ้าชีวา

มนุษย์นี้ มีลูก ผูกใจรัก
ถึงภาระ จะหนัก เท่าภูผา
ก็เต็มใจ รับเอาไว้ ไม่ฉันทา
เสน่หา อาทร ไม่คลอนคลาย

ชีวิตนี้ พลีเพื่อลูก ผูกร้อยรัด
ไม่อาจตัด สายสวาท ให้ขาดหาย
แม่รักลูก ผูกพัน จนวันตาย
ชีพสลาย กายลงโลง จึ่งเลิกรา 



ผู้ประพันธ์ : ดอยสะเก็ด