คุณตาลองของ (เสียวสยองทุก 2 นาที) ภาคหนึ่ง บลอคคราวก่อนพู่ยังปลาบปลื้มยินดีกับที่ทำงานใหม่อยู่หยก ๆ มาคราวนี้เริ่มจะมาบ่นให้ฟังแล้วล่ะ ว่าอัตราส่วนคนไข้ที่ให้ดู พู่ว่ามันมากเกินไปจริง ๆ มากจนเครียด ตอนฝึกงานก็ยังสงสัยว่าทำไม เพื่อนพยาบาลญี่ปุ่นไม่พักเลย แต่ยังใจดีบอกให้พู่ไปพักได้ พอมาทำงานเองถึงได้รู้ว่า มันไม่มีเวลาจะพัก คนไข้ที่ต้องดูคือ 24 คน ตอนหลังนี่มาบวกเพิ่มให้อีก 4 คน กลายเป็น 28 คน กว่าจะจ่ายยากับทำ treatment เสร็จก็หมดเวลาพอดี ต้องนั่งเคลียร์เอกสารต่ออีก 2-3 ชั่วโมง มานั่งนึก ทำไมตัวเองไร้ประสิทธิภาพอย่างนี้วะ ต้องต่อโอทีวันละ 2-3 ชั่วโมงทุกครั้งที่เข้าเวร จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนญี่ปุ่น ทนไม่ไหวมั้ง โทรมาระบายกับพู่ ว่าเขาเริ่มไม่ไหวแล้วนะ ต้องต่อโอทีหลายชั่วโมงเหมือนพู่เลย ก็เลยปลอบไปหัวเราะไป “คิดว่าไอเป็นคนเดียวนะเนี่ย ดี ๆ มีเพื่อนหัวอกเดียวกัน ไอก็เป็นเหมือนยูเลย 555” ปากหัวเราะแต่น้ำตามันตกใน  หนักไม่หนัก ก็เอาเป็นว่า คนใหม่ที่เข้ามารุ่นราวคราวเดียวกัน ยอมไม่รับ sign on bonus ลาออกไปแล้ว 3 คน อยู่กันได้เดือนกว่า ๆ หนีกันหมดเลย รวมทั้งคุณป้าเกาหลีที่อายุเท่าแม่พู่ด้วย เห็นซึ้งกับสัจธรรมแล้วว่า ของฟรีไม่มีในโลก เมื่อเขาจ่ายค่าจ้างเราสูง เขาก็ใช้เราจนคุ้มนั่นแหล่ะ  วันนี้ที่จะมาเล่าคือเรื่องของคุณตาลองของ ชื่อนี้พู่แอบตั้งเองตามเคย คุณตาคนนี้โรคเยอะมาก แกเป็นเบาหวาน แบบที่ต้องเจาะเลือดตรวจวันละ 4 ครั้ง สามครั้งก่อนอาหารแล้วก็อีกครั้งคือก่อนนอน เป็นโรคไตต้องฟอกไตอาทิตย์ละ 3 ครั้ง เป็นโรคหัวใจ เป็นโรคเกี่ยวกับระบบหายใจ ที่ต้องให้ neb วันละ 4 ครั้ง คุณตาน่าสงสารมากเลย แกล้มตัวลงนอนไม่ได้ แค่เอนตัวจะนอนก็ “โอ้ย...โอ้ย...โอ้ย หายใจไม่ออก” แกต้องนั่งหลับเอา ร่างกายคนเรามีระบบอะไรบ้าง แกเป็นโรคมันได้ทุกระบบเลยอ่ะ ประวัติของแกยาวเหยียด อ่านกันเพลินเป็นนิยายไปเลย แต่ที่สำคัญคือไอ้เบาหวานนี่แหล่ะ เพราะหลังเจาะเลือดแล้ว ต้องฉีด insulin คุณตาลองของมีลูกสาวที่มาปรนนิบัติอยู่สองคน ลูกสาวแกจะผลัดกันมาอยู่เป็นเพื่อนพ่อ กว่าจะกลับก็ประมาณสี่ห้าทุ่มโน้นแหล่ะ ลูกสาวคนนึงน่ารัก พูดจาสุภาพอ่อนน้อม เวลาจะขอให้ใครช่วยอะไร แกจะค่อนข้างเกรงใจ อะไรที่แกทำได้หรือช่วยได้ แกลงมือทำเองเลย ตรงกันข้ามกับลูกสาวอีกคน ที่พูดจาขัดรูหู ฟังแล้วอยากกระโดดถีบคนพูด ลูกสาวแกคนนี้จะวุ่นวายกับ insulin ตลอด หมอสั่งอะไรมาเท่าไหร่ คุณเธอสั่งห้ามฉีด ห้ามนู้นห้ามนี้ตลอด แค่จะฉีด insulin ให้คุณตานี่ ต้องผ่านด่านเจ๊แกไปให้ได้ก่อน แต่ส่วนมาก (หรือทุกครั้ง) แกก็ชนะอยู่แล้วล่ะ เพราะมันเป็นสิทธิของคนไข้หรือครอบครัวที่จะปฏิเสธการรักษาได้ แล้วเจ๊แกก็นะ...ชอบขนซื้อขนมหวานมาให้พ่อกินจังเลย  เคยเห็นแกแว้ด ๆ ใส่เพื่อนที่สอนงานให้พู่ เพื่อนคนนี้นิ่งมาก ยืนเฉยทำเหมือนเสียงแปร๋น ๆ ที่ได้ยินเป็นอากาศธาตุ ยืนทำงานต่อไปเป็นปกติ จนกระทั่งวันหนึ่งพู่โดนฤทธิ์แกเข้าไปเต็ม ๆ เรื่องเดิม ๆ คือพู่จะฉีด insulin ให้พ่อแกนี่แหล่ะ เพราะค่าน้ำตาลในเลือดอยู่ในเกณฑ์ที่หมอสั่งให้ฉีด แกโวยวายใหญ่เลย หาว่าค่าน้ำตาลต่ำ แกไม่ยอมให้ฉีด “ยูไม่รู้เหรอ ว่าค่าน้ำตาลระดับเนี่ยมันต่ำ ยูเป็นพยาบาลหรือเปล่าเนี่ย”  โอ้...แม่เจ้า โคตรจะโกรธเลยค่ะ หยามกันนี่หว่า ควันออกหูแทบจะไหม้ แต่สิ่งที่ทำได้คือเดินออกไปสงบสติอารมณ์นอกห้องคนไข้ ไม่มีเถียงสักแอะ เวลาที่พู่โกรธจะเป็นสองแบบ คือโกรธระดับปกติแบบที่ยังต่อล้อต่อเถียงได้ อันนั้นคือยังไม่พีคสุดขีด แต่เมื่อไหร่ที่โกรธมาก ๆ จะใบ้รับประทาน คือต้องเตือนตัวเองไว้ว่าอย่าอ้าปาก เดี๋ยวหมาจะพรั่งพรูออกมา ช่วงนั้นคือสมองมันประมวลผลเร็วกว่าปาก คือด่าอยู่ในใจ หรือคิดไปเรื่อยแบบใส่คะแนนไม่ทัน คืนนั้นก่อนเจ๊แกจะกลับบ้านไป แกก็แวะมาขอบคุณที่ดูแลพ่อให้เป็นอย่างดี อย่างนี้เขาเรียกตบกบาลแล้วลูบหลัง  วันนี้จบตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยววันไหนว่างจะมาเล่าต่อว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตพยาบาลตาดำ ๆ ตาน้ำข้าวอีกหลายชีวิต งานนี้บอกได้ว่าลองของของจริงเลยค่ะ 
เจอแบบนี้....เหนื่อย
^ ^" ถ้าเวลาโกรธหนักๆก็จะเงียบเหมือนกันค่ะ นิ่ง.... เพราะถ้าไม่นิ่งก็ 5555555 ระเบิดลง แต่ปกติไม่ค่อยโกรธนะคะ  โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท
 วันที่: 9 พฤษภาคม 2551 เวลา:3:30:15 น.เอ่อ ลูกสาวคนหลังนี่เค้าหวังมรดกพ่อแกป่าวคะ
ท่าทางเหมือนอยากให้พ่อตายไวๆ ยังไงไม่รู้ คุณพู่สู้ๆ นะ ไม่ไหวจริงๆ บอก เด๋วไปก้านคอให้ถึงที่เลย โดย: หัวใจสีชมพู
วันที่: 9 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:31:59 น.นั่นดิพี่พู่ คิดเหมือนคุณหัวใจสีชมพู ทำไมไม่ให้ฉีดวะ
เห็นใจพี่สาวอ่ะ เห็นแรกๆ ดูแฮปปี้กับงานใหม่ดี ที่ว่าไกล้บ้าน จ่ายหนัก แต่ก้อนะ เอาซะคุ้มเลย มิน่า พี่พู่ ยิ่งไม่ว่างกว่าเดิมซะอีก เวลาโกดเล็กก้อเงียบเหมือนกัน เพราะเคยครั้งนึงโกดมาก แล้วอ้าปากด่า ออกมา ปรากฏว่ามันแบบ สมองมันด่าไวกว่าปาก พูดผิดไปหมดเลยอ่ะพี่ โคดเสียฟอร์มอ่ะ มันยิ่งทุเรศตอนพยายามจะพูดให้ถูกนี่แหละ5555555 รอฟังครั้งต่อไปจ้ะ(เหมอนจะอยากให้พี่ มีเรื่องอีกซะงั้น)555555 ทำงานบริการนี่ ทำใจลำบากเหมือนกันนะบางที เฮ้อออออ โดย: LoveToBeLoved
วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:1:22:51 น.เราเข้าใจนะ
บางที ญาติก็ปฏิเสธสิ่งที่เราคิดว่าน่าจะเหมาะกับคนไข้ไปเสียงั้น โดยที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเอาเสียเลย แล้วบางคนก็น่าเบื่อมาก พูดเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจ บางคน ถึงที่สุดจริงๆแล้วเราก็จะบอกว่า ถ้าคุณไม่ทำอย่างนี้ ก็คือ พ่อคุณตายนะ บอกตรงๆ ก็โอเค ตามนี้แล้วกัน พอถึงเวลาจริงๆเห็นพ่อแม่นอนเฮือกๆ ไม่รู้สึกตัวแล้วนั่นแหละ ทนไม่ได้ มาบอกว่า ทำไมหมอไม่ช่วยวะ ไอ้นี่ แมร่ง .. เจอเรื่องอย่างนี้บ่อยๆก็เซ็งเหมือนกันค่ะ พยาบาลทำงานหนักกว่าหมอ ต้องใจเย็นกว่ามากๆ เพราะว่าต้อง contact คนไข้มากกว่า (แต่ว่า หมออยู่เวร(ที่เมืองไทย) ตอนกลางคืน เช้าก็ต้องมาทำงานอีกแล้ว ไม่ได้พัก ถ้าเป็นพยายาลอยู่เป็นกะๆ ก็ยังได้พัก ก็ดีหว่าหมออยู่บ้าง ไม่งั้น burn out ตายเลย) เหนื่อย แต่ก็ต้องอดทนค่ะ สู้ๆ โดย: blueschizont
วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:38:29 น.สู้ๆค๊าบบบ
รู้สึกว่าได้ดูละครเรื่องชมพู่แก้มแหม่ม.....อืม ไม่รู้ชื่อไอดีเกี่ยวกันรึเปล่า แต่ชื่อน่ารักดีนะครับ  โดย: Escobar
วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:29:18 น.--โห งานหนักจังคุณพู่ สู้ๆนะค่ะ...
** ย้าเคยสอบพยาบาลได้แต่ไม่ได้เรียนค่ะ... เจอแบบคุณพู่ สงสัยย้าก็จะอดทนได้แบบคุณพู่หรือป่าว... อดทนนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...  โดย: yoko
วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:29:05 น.ภัทร...เข้าใจอะไรผิดเปล่า พู่ไม่ได้เป็นนักยกน้ำหนักหญิงนะ
 คติสู้เว้ยใช้ไม่ได้ ต้องเปลี่ยนเป็น สู้ไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง (เด็กในวัยเล่าเรียน โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน สุภาษิตนี้อย่าจำไปใช้ เพราะมันผิดค่ะ)   โดย: ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา
วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:30:45 น.พี่พู่เนี่ยทายได้แม่นจริงนะ......อุตส่าหลบไปใช้ไอดีไม่บอกใครแล้วนะ
 โดย: Escobar
วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:10:12 น.เจอญาติคนไข้เงี้ย นึกแล้วเหนื่อยด้วยคน
พี่พู่สู้ๆ ปล.ตอนนี้รอผลมหาลัยค่ะ แต่ว่ายังไม่แน่ว่า ถ้าได้ จะไปป่าว ขอคิดดูก่อนน่ะค่ะ ว่าอยากได้คอร์สนี้จริงๆรึป่าว โดย: *~~thymos~~*
วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:23:35 น.เอ๋สมัครคอร์สglobal studies ที่lund กับ gothenburg ในสวีเดนค่ะ ไปเรียนประมาณว่าglobalizationทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลง ความขัดแย้งอะไรบ้าง กับหาทางออก แต่ว่าของgothenburgมันจะต่างกับลุนด์ตรงที่จะมองโดยใช้กรอบเพศสภาวะ(gender)เป็นหลักน่ะค่ะ เลยยังลังเลตัวเองอยู่ว่าจะไปเรียนอะไรแบบนี้จริงๆหรอ 555^^'
เอ๋ซื้อชุดที่แพลตินั่มค่ะพี่พู่ 180เอง ไว้พี่พู่มาไทยพี่พู่ต้องชอบแพลตินั่มแน่ๆเลย ของเยอะมั่กๆ>< โดย: *~~thymos~~*
วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:32:59 น.แวะมาทักทายอีกรอบค่ะ คุณพู่
สบายดีนะคะ เมืองไทยฝนตกเกือบทุกวันเลยล่ะ เรามาส่งข่าวตอนนี้เรียนจบเรียบร้อยแล้วค่ะ ไปทำงานประเดิมเรียนจบมาด้วย กับงานละครเวที 'ถาปัด จุฬาฯ ค่ะ สนุกดีล่ะ โดย: หัวใจสีชมพู
วันที่: 17 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:56:06 น.ว่าไงจ๊ะ พ. พยาบาลอดทน
 ยังไหวยังสบายดีใช่ไหมเข้ามาอัพข่าวว่าตอนนี้ภัทรเริ่มปันใจให้น้องคาร์โก้แย้ว... เพราะคำว่า สีสวยดี ติดทน ที่พู่แนะนำ... มีวันนึงกิเลสพุ่ง แอบไปซื้อมาลองจนได้.. งืม... ติดดีจริงๆพู่ อาทิตย์ที่ผ่านมาแอบนอนกลางวันไปสองชั่วโมง ตื่นมาทำโน่นทำนี่ พอจะอาบน้ำเข้านอน.. เฮ้ย... รวมสิริเวลาที่มันอยู่บนหน้าฉันนี่ประมาณหกเจ็ดชั่วโมงนะ.. มันยังมีสีให้เห็นอ่ะขอบอก(สีจางไปบ้าง แต่ก็ไม่โล้นเลี่ยน) รักมันเจงๆ สองกระป๋องที่มีจะงอกเงยอีกแน่ๆ ปล. พู่งานยุ่งขนาด.. ภัทรอดดูพู่ิวิวแมคแหงเลย (มิเปนไร นานแค่ไหนก็จะรอตัวเอง )โดย: ภัทร IP: 24.148.77.97 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:5:23:23 น.
ยังไหวอยู่จ้ะภัทร ตัวงานไม่เป็นไร ไอ้ที่จะทำให้ยุ่งส่วนใหญ่ก็มาจากคนนั่นแหล่ะ คนเยอะเรื่องแยะ
 มีคนทวงรีวิวแมคหลายคนแล้วนะเนี่ย เป็นรีวิวที่ผลัดแล้วผลัดอีก เพราะไปนับมาแล้ว ถ้าทำต้องตายแน่เลย ดูแต่รูปเอาขำ ๆ ไปก่อนมั้ย  ดีนะที่ภัทรไปลองซื้อ cargo มาใช้แล้วชอบ ถ้าไปซื้อมาแพงแล้วใช้ไม่ work เสียดายตังค์แย่เลย โดย: ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา
วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:13:57 น.อ่า จะมีรีวิวแมคด้วยเหรอ
เอาเลยคุณพู่จะรอดูด้วยคน รีวิวมะไหร่แวะไปเรียกด้วยนะ กลัวพลาดอ่ะ โดย: หัวใจสีชมพู
วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:33:38 น.แวะมาส่งกำลังใจให้พี่พู่ สู้ๆและอย่าลืมชาร์ทแบตพักผ่อนนะค้า
 โดย: *~~thymos~~*
วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:51:09 น.ยู้ฮู พี่พู่ คิดถึงมากมายก่ายกอง 555+
ช่วงนี้สภาพจิตใจแปรปรวน แต่ไม่ปรวนแปร อิอิ.. ตุ๊กตาไม่ชอบอาชีพที่ด่ากลับไม่ได้อ่ะ เด๋วมันคลั่งอยู่ในใจเจอหน้าใครเป็นด่า มองหน้าไม่เหมือนแม่เด๋วมีเรื่อง 55 บางวันเจอแฟนเพลงกวน teen ยังสวนกลับเลย ไม่ได้ขอข้าวบ้านมันกินนี่หว่า กลัวทำไม อิอิ.. โดย: ตุ๊กตาซัง IP: 118.173.237.78 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:58:56 น.
โดนคนไข้ดื้อก็ว่า แย่แล้วนะ
หน่ำซ้ำมาโดน ญาติคนไข้ที่เป็นบ้าไปอีก ...  ยังไงก็ต้องนิ่งสงบสยบเคลื่อนไหว ว่าปะ? โดย: merf1970
วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:02:44 น.มาจิกเป็นไก่แหละพี่พู่ คิดถึงๆๆๆๆ ไม่เครียดนะ ไม่เครียด(เครียดเปล่าไม่รู้ แต่อยาก cheer up)
เห็นข้างบน คุยๆกันนิ ว่าจะรีวิว บลัชแมค หรืออะไรก้อได้ ซักอย่างเหอะ อยากเข้ามาฟังพี่พูเม้าท์น่ะ อิอิอิ บลัชเยอะมากมายก่ายกอง ขอให้เขวี้ยงมาทางนี้ น้องยินดี เป็นสารกันบูดให้จ้ะ อิอิอิอิ คิดถึงจิงๆนะนี่ เล็กอยากจะอัพเหมือนกัน แต่ไม่มีไอเดียเลย แต่มีโครงการนึงไกล้คลอดแระ เพราะเพิ่งไปมีตติ้งกะสาวๆห้องแป้งมา จุ๊บุจุ๊บุ(เด้วนี้เค้าฮิตคำนี้แระ จุ๊บๆ มันเชย)55555555 โดย: LoveToBeLoved
วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:6:48:58 น.ใช้จริงจุ๊บจริงสิพี่ อิอิอิอิ
จุ๊บุจุ๊บุ มันดูคาวาอิดี อิอิอิ น่ารักแบบญี่ปุ่นๆ 555555 ไกล้อัพแล้วพี่พู่ รอแป๊ปปปปป เด้วจะลนน้ำมันพรายเรียก อิอิอิอิ ไปแระ จุ๊บุจุ๊บุ โดย: LoveToBeLoved IP: 124.120.35.172 วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:58:57 น.
อ่านแล้วมันดีจริงๆ
แอบสงสารคุณลุงลองของจังค่ะ แต่เอ...จี๊ดก็โรคเยอะเหมือนกัน ชักกลัวๆแล้วสิ  โดย: มูมู่น้อย (sweet-and-sour
) วันที่: 30 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:11:24 น.คุณพู่ ไก่กลับมาแย้ววววววว สู้ๆนะคะ สาวไทยใจหาญอย่างเรา อย่ายอมแพ้ เฮ้อ..แต่งานพยาบาลเนี่ย เหนื่อยจริงๆนะ ดูจากที่คุณพู่เล่า และที่เห็นจากโรงพยาบาลทั่วไป
take care naka โดย: Sweet evil
วันที่: 30 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:19:51 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ชีวิตพยาบาลดูจะเหนื่อยสำหรับเรามากๆนะเนี่ย ต้องปรับสภาพจิต และออกกายบริหารทั้งวันน่ะ
แต่ทำอาชีพนี้ก็ถือว่าทำบุญไปในตัว