ไม่พูดอะไรมาก.. เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ..

อืมม อีกเดือนกว่าๆ ก็จะปิดเทอมแล้ว และก็จะเป็นวันจบและรับหมวกของมิวด้วย ทำไมไม่รู้สึกดีใจเลยนะ.. รู้สึกแย่ๆแปลกๆแฮะ มันยังเหลือหลายอย่างมากเลยที่เหมือนจะต้องทำ มิวรู้สึกว่าช่วงนี้มิวไร้สาระมากๆเลย .. และว่างมากกกกก จริงๆก็เคยคิดโทษคนนู้นคนนี้ ว่าที่อะไรๆมันไม่ลงตัวตอนนี้ มันเพราะคนพวกนั้น.. แต่จริงๆมันไม่ใช่เลย สาเหตุมันเป็นเพราะเราเองทั้งนั้นแหละ เหมือนคิดได้ก็สายเกินไปแล้วนะเนี่ย แย่จังๆ … อ่า จริงๆมิวว่ามิวโชคดีนะ ที่มีครอบครัวที่ดี คนในตระกูลมิวดีกันทุกคนเลย ญาติๆพี่น้องก็รักกันจะตาย ม๊าก็ดี ป๊าก็ดี เพื่อนก็ดีนะ แต่แปลก.. ที่เหมือนจะไม่ค่อยมีใครรู้จักตัวตนจริงๆของมิวสักคน อาจจะเพราะมิวปิดกั้นตัวเองรึเปล่า? มิวเหมือนจะเปิดเผย แต่จริงๆมิวมาคิดดู มิวปิดตัวเองมาก.. ไม่มีใครเข้าถึงมิวจริงๆได้สักคน โดยเฉพาะเพื่อน.. ทุกคนก็เหมือนรู้จักมิวแค่ผิวเผินทั้งนั้นแหละ รู้แค่สิ่งที่มิวอยากให้เค้ารู้ สัมผัสได้แต่สิ่งที่มิวอยากให้เค้าได้สัมผัส มิวยิ้ม.. มิวร่าเริง มิวหัวเราะ มิวไม่ซีเรียส มิวไม่คิดมาก .. เท่านี้แหละที่เค้าน่าจะสัมผัสได้จากมิว เอาสิ หงุดหงิดใส่มิวสิ อารมณ์เสียใส่มิวสิ มิวไม่อะไร ไม่โต้ตอบ เพราะมิวทน.. ไม่อยากมีปัญหากับเพื่อนหรือกับใคร แต่หน้ามิวงอนะ 5555 และก็อย่าให้มิวทนไม่ได้ล่ะ เพื่อนก็เพื่อนเหอะ 555 .. อืม จริงๆ ที่เค้ารับรู้ไป มันก็แค่ส่วนนึงของมิวเท่านั้นแหละ แต่ว่ามิวจริงจังกว่าที่เค้าคิดมาก.. ไม่ว่าใคร ก็ไม่รู้จักมิว 55 บางทีมิวยังไม่รู้จักตัวเองเลยด้วยซ้ำ.. อืม ตัวตนมิวจริงๆ มิวว่ามิวเป็นคนจริงจังนะ จริงจังมากๆเลยด้วย มิวเป็นคนชอบเอาชนะ มิวต้องทำให้ดี.. ทำทุกอย่างให้ดี มิวว่า เพราะสังคมรอบข้างมิว มันผลักดันให้มิวเป็นคนแบบนี้นะ.. รอบข้างมิวที่นี่ สังคมมันแคบ โดยเฉพาะสังคมคนไทย ใครทำอะไรไม่ดี เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ถึงหูชาวบ้านกันทั่ว มิวเลยอยากจะทำทุกอย่างให้ดี ให้มันเพอร์เฟคให้ดีที่สุด.. อืมม ไหนๆ เอ็นทรี่นี้ ก็ชื่อว่า จดหมายถึงม๊า เกริ่นมามากล้ะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า..

ที่มิวทำแบบนี้ ที่มิวเป็นแบบนี้ ส่วนนึงเพราะม๊านะ ส่วนใหญ่เลยด้วยแหละ มิวอยากให้ม๊าภูมิใจ จุดมุ่งหมายของมิวก็คือมิวต้องเหนือกว่าทุกคนที่นี่ มันฟังดูน่ากลัวจัง.. 55 จริงๆไม่ต้องเหนือกว่ามากมายหรอก แค่ทำตามความฝันของมิวก็พอ มิวทนไม่ได้หรอก ที่จะให้ใครมาดูถูก หรือจะให้ใครมาว่าม๊าหรือคนในครอบครัวของมิว ใครๆก็ชมม๊า บอกว่าม๊าเป็นคนเก่ง ม๊าฉลาด ม๊าอย่างโน้น ม๊าอย่างนี้.. มิวก็อยากเป็นแบบม๊านะรู้มั้ย สักเสี้ยวนึงของม๊าก็ยังดี … ทุกครั้งที่มิวไปไหนมาไหน และมีใครพูดถึงม๊า ไม่เคยมีใครพูดถึงม๊าในทางที่ไม่ดี ไม่เคยมีใครว่าม๊า ทุกคนพูดชมม๊ากันทั้งนั้น และมันทำให้มิวภูมิใจมากๆ.. ภูมิใจที่เกิดมาเป็นลูกม๊า ภูมิใจที่มีม๊าเป็นแม่.. จริงๆมิวว่าม๊าควรจะได้รับรางวัลแม่ดีเด่นนะ ม๊าเป็นแม่ที่สุดยอดมากจริงๆ มิวไม่เคยพูดหรอก ไม่เคยบอกม๊า ว่ามิวภูมิใจในตัวม๊ามากแค่ไหน ก็ในเมื่อเจอกันคุยกันดีดีก็ไม่ค่อยมีหรอก 55 มิวเคยคิด ว่าม๊ารักน้องมากกว่า มิวเคยรู้สึกแบบนั้น แต่มันมีครั้งนีง เหมือนมิวจะมีเรื่อง.. ม๊าร้องไห้ ม๊าพูดกับมิว ว่าอะไร ยังไง มันเลยทำให้มิวเข้าใจ ว่าม๊าก็รักมิวนะ.. มิวไม่อยากเห็นม๊าร้องไห้นะ ไม่ชอบเลยเวลาม๊าร้องไห้ โดยเฉพาะร้องไห้เพราะมิว จริงๆ มิวรู้ว่าม๊าภูมิใจในตัวมิวนะ ม๊าชอบบอก ม๊าชอบพูด ว่ามิวไม่มีอะไรดีหรอก.. แต่ทุกครั้ง ที่ม๊าออกไปข้างนอก ไปเจอใคร แล้วใครชมมิว ม๊าก็จะมาพูดให้มิวฟัง ท่าทาง แววตา น้ำเสียง มันบอกว่าม๊าภูมิใจนะ ถึงม๊าจะพูดต่อว่า เค้าก็พูดชมไปงั้นแหละ .. จริงๆ มิวก็รู้ มิวก็ไม่มีอะไรดีให้ม๊าภูมิใจนักหรอก นอกจากเรื่องเรียน มิวเรียนได้ปานกลางถึงดี มิวเรียนดีมาตลอด มันทำให้ม๊าภูมิใจ อย่างน้อยก็นิดนึงแหละ 555 .. มิวรู้ว่าม๊าภูมิใจในตัวมิว ไม่รู้หรอก ม๊าไปพูดชมมิวกับใครรึเปล่า แต่ม๊าก็แอบชมน้องมิวในใจใช่มั้ยล่า... >.< ตอนนี้ ถึงม๊าจะบอกว่า ม๊าไม่หวัง ไม่ได้หวังให้มิวเข้าหมอได้ ไม่ได้หวังให้มิวเรียนจบ แต่ทุกครั้ง การกระทำ คำพูด มันทำให้รู้ว่าม๊ายังแอบหวัง ถึงมิวจะทำให้ความหวังม๊าลดลงไปมากๆ .. มิวทำตัวไม่ดีเลย น้องมิวต้องขอโทษม๊า.. จริงๆ ให้พูดกันตรงๆ น้องมิวคงไม่กล้าหรอก เลยต้องมาเขียนในนี้ 555 บางวัน มิวเครียด มิวคิดมาก มิวนอนไม่หลับ แต่ม๊าไม่รู้หรอก ม๊าก็คิดแค่ว่า มิวไม่จริงจัง มิวเอาแต่เล่น มิวไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากตัวเอง เพราะมิวมีอะไร มิวไม่ได้บอกม๊าหรอก มิวรู้ว่าม๊ามีเรื่องหลายเรื่องให้คิด ให้เครียด ปัญหาอะไรของมิว มิวพยายามจะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง เพราะไม่อยากให้ม๊าเครียดเรื่องมิวเพิ่มอีกเรื่อง .. มิวคิดมากนะ มิวเครียด มิวร้องไห้ มิวนอนไม่หลับ ไม่ใช่เพราะแค่มิวกลัวว่าจะตามฝันตัวเองไม่ได้ แต่มิวกลัว สิ่งที่มิวกลัวที่สุด คือมิวไม่รู้จะทำให้ม๊าภูมิใจได้ยังไง ม๊าจะภูมิใจในตัวน้องมิวมั้ย? มิวไม่ได้คิดถึงตัวเองนะ เพราะจุดสูงสุดของมิวที่มิวต้องการ คือเรียนหมอ เรียนให้จบ ดูแลม๊า ดูแลเมย ดูแลป๊า.. แค่นั้นเอง แต่ตอนนี้ อนาคตมิวยังไม่รู้เลยมันจะเป็นยังไง.. ถ้าเข้าหมอไม่ได้ จะเป็นยังไง? เพราะตอนนี้ เหมือนทุกคนตั้งความหวังกับมิวมากๆเลย มันกดดันมากๆ .. มิวไม่อยากให้ใครมาพูดหรอกนะ ว่าลูกของม๊าไม่ดี ว่าลูกของม๊าแย่ ลูกของอย่างโน้นอย่างนี้ บลาๆ แล้วแต่ว่าคนจะพูดกันแบบไหน... ความภูมิใจของม๊าสำคัญสำหรับมิว คำชมของคนอื่นเวลาพูดกับม๊า สำคัญสำหรับมิว.. เพราะมิวเคยเจอ คนใกล้ตัวมากๆ เค้ามาพูดให้ม๊ารู้สึกแย่ ก็กะอีแค่เรื่องห้องรก? ตอนนั้นมิวเด็กนะ อืมม จำได้ว่าวันนั้นม๊าไปกินข้าวกับเค้าและเพื่อน เค้าก็พูดกับคนอื่น ต่อหน้าม๊า ว่ามิว ว่าขี้เกียจ ไม่จัดห้อง ไม่ดูแลห้อง.. นู้นนั้นนี้ และก็ชมลูกเค้าว่าขยัน จัดห้องนะ บลาๆๆ จริงๆมิวรู้ว่าสาเหตุคืออะไร แค่เพราะลูกเค้าเรียนด้อยกว่ามิว แค่มิวทำงานตั้งแต่เด็ก.. แต่ลูกเค้ายังไม่มีงาน แค่นั้นเองจริงๆ มันไม่ใช่เรื่องอะไรเลยที่จะเอามาพูดกันแบบนี้ นี่มันหักหน้ากันชัดๆ ม๊าเอามาพูดให้มิวฟัง เพราะวันนั้นมิวไม่ได้ไปด้วย มิวรู้ว่ามันทำให้ม๊ารู้สึกแย่แค่ไหน .. หลังจากวันนั้นมา มิวก็ไม่เคยชอบหน้าคนคนนี้อีกเลย และมิวพยายามทำทุกอย่าง ให้เหนือกว่าเค้า ให้ดี จนเค้ากดมิวลงมาไม่ได้อีก หึหึหึ .. และพอสุดท้ายมีพอปัญหา ก็ต้องโทรมาขอความช่วยเหลือม๊าอยู่ดี... สะใจ โฮะ .. ก็อย่างที่มิวบอก ด่ามิว ด่าได้ ทำร้ายมิว ทำมาสิ แต่คนในครอบครัวมิว คนที่มิวรัก ถ้าคิดจะทำร้าย ถ้าใครคิดจะทำให้เจ็บหรือเสียใจ มิวจะทำให้มันรู้สึกมากยิ่งกว่า ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ตาม.. อืม ดูๆ มิวเหมือนตัวร้ายเลยแฮะ เหมือนเป็นโรคจิตอ่อนๆ 55555 แต่มันเป็นเพราะมิวรักครอบครัว และรักศักดิ์ศรีมากกว่าต่างหากล่ะ.. มิวว่าเราหยุดเรื่องความโหดร้ายและโรคจิตของมิวเอาไว้แค่นี้ดีกว่า ก่อนที่จะไม่มีใครอ่านบล็อกมิว เพราะคิดว่าอิเด็กนี่โรคจิตนี่หว่าา 55

อืมม ม๊าชอบพูดบ่อยๆ ว่ามิวเหมือนป๊า เอาจริงๆ มิวอยากเหมือนม๊ามากกว่านะ มันดีกว่ามากๆเลย ม๊าคงไม่รู้หรอก ว่า Idol ของมิวคือม๊า ที่ใครๆพูดว่าม๊าเก่ง มิวรู้ว่ามันไม่ได้เกินความจริงเลยสักนิด .. ม๊าเก่งจริงๆ ม๊าทำให้มิวเข้าใจ ทำให้รู้ ว่าไม่มีอะไรที่ไกลเกิน ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ ม๊าทำให้เห็น ว่าม๊าเจ๋งแค่ไหน .. ไม่ใช่แค่ฟังคำจากคนอื่น แต่มันคือสิ่งที่มิวเห็นอยู่ทุกๆวัน ม๊าไม่เคยพูด ไม่เคยอวดตัวเอง แต่ม๊าทำให้เห็นแบบชัดๆ ว่าม๊าทำงานเยอะแค่ไหน ม๊าทำอะไรมากแค่ไหน มิวไม่รู้หรอก ว่าม๊าประสบความสำเร็จแล้วรึยังสำหรับตัวม๊าเอง แต่สำหรับมิว ม๊าประสบความสำเร็จอย่างมากๆ .. ทุกคนยอมรับม๊า ทุกคนรักม๊า ม๊ากินอยู่สบาย ม๊ามีทุกอย่างที่ม๊าอยากจะมี และทุกๆอย่าง ไม่มีใครทำให้ ม๊าทำด้วยตัวเองทั้งนั้น.. มิวอยากจะเก่งได้สักครึ่งนึงของม๊าจริงๆนะ อยากจะเป็นแบบม๊ามากๆเลย.. จริงๆถ้าป๊ามาเห็นหรืออ่านเจอ ก็คิดว่าป๊าคงจะแอบน้อยใจอยู่ แต่มิวรู้ว่าป๊าเข้าใจมิว เพราะตั้งแต่เกิดมา มิวไม่เคยเห็นป๊าชมใครว่าเก่ง ว่าดี นอกจากม๊าคนเดียว... :)

อืมม วันนี้ วันสุดท้ายแล้วที่จะได้เลือกคณะสำหรับเทอมนี้ เพื่อนๆก็เลือกกันไปเยอะแล้ว ก็คงเหลือแค่มิวแหละมั้งเนี่ย วันนี้มิวนั่งคิดทั้งวัน จริงๆมิวมีคณะที่อยากจะเลือกอยู่แล้วแหละ อืมม กว่าจะรู้ผลว่าได้เข้ามั้ย ก็ตอนช่วงๆเดือนมิถุนานั่นแหละ ตอนที่ได้ใบเกรดมาแล้ว... มิวจะเลือกหมอ เลือกให้มันทุกเมืองที่มีมหาวิทยาลัยที่สอนคณะนี้ 5555 ที่นี่ เลือกคณะได้มากสุดยี่สิบคณะค่ะ.. ต้องเลือกให้ดีดีมากๆเลย ไม่ใช่ว่าเลือกได้เยอะแล้วจะเลือกมั่วๆได้นะคะ เหมือนมันต้องคิดมากกว่าเดิมอีกแหละ คิดๆๆๆ คิดแล้วคิดอีก มิวว่า ถ้าเข้าหมอไม่ได้ ก็จะเข้าวิศวะค่ะ ก็คงเลือกเอาไว้ด้วย แต่จริงๆลังเลอยู่ ว่ายังไงดี .. คาดว่า คงจะเลือกแต่หมอและถ้าเข้าไม่ได้ที่ไหนเลยสำหรับเทอมนี้ ก็คงจะทำงาน เที่ยว เรียนอย่างอื่นไปก่อน เก็บเกี่ยวอิสระอย่างที่เคยตั้งใจเอาไว้ และกลับมาจริงจังกับแพทย์อีกครั้ง หรืออาจจะไม่เลือกอะไรเลย และค่อยเลือกเทอมหน้าไปเลยทีเดียวค่ะ.. เพราะเลือกตอนนี้ก็เหมือนเลือกไปโดยไร้ความหวังมากก เลือกแบบส่งๆไม่ได้หวังอะไรเลย..

เหนื่อยมากเลยวันนี้ จริงๆคิดจะเขียนเยอะกว่านี้แต่คิดไม่ค่อยออกแล้ว ขอปิดท้ายเอาไว้ตรงนี้เลยก็แล้วกันค่ะ .. อีกประมาณหนึ่งเดือน น้องๆก็จะเปิดเทอมกันแล้ว ยังไงก็อย่าลืมทำการบ้าน และอย่าเล่นจนลืมทำอะไรที่สำคัญนะคะ อย่าขี้เกียจจนเกินไปล่า สู้ๆค่ะทุกคน

และสุดท้าย .. ถึงม๊า ก็รู้ว่าน้องมิวไม่ดีอะไรมากมาย ที่ม๊าเคยพูดเคยถามบ่อยๆ ว่าทำไมมิวไม่เป็นแบบลูกคนโน้น ลูกคนนี้ เค้าเก่งแบบนู้น ดีแบบนี้ น้องมิวก็อยากจะบอกว่า ถึงน้องมิวไม่ได้เก่งขนาดนั้น ไม่ได้ดีขนาดใคร แต่ลูกของคนนั้นคนนี้ที่ม๊าพูดมา ก็รักและภูมิใจในตัวม๊าเท่าลูกของม๊าคนนี้ไม่ได้หรอกนะ.. :)

ปล. กำลังคิดอยู่ว่าจะส่งลิ้งไปให้ม๊าอ่านดีมั้ย? 555