ดนตรี..หนังสือ..อุบัติเหตุ
สวัสดีค่าา.. วันนี้มิวไม่มีเรียน แต่มีซ้อมดนตรีและจริงๆแล้วที่ไม่มีเรียนคือโรงเรียนหยุดให้ไปดูข้อมูลเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยและคณะอะไรประมาณนี้น่ะค่ะ แต่ทีนี้เพื่อนมิวไม่ได้ไป และคือปีที่แล้วก็ไปมาแล้ว และเมื่อประมาณสองสามอาทิตย์ก่อนก็ไปดูที่มหาวิทยาลัยมาแล้วก็เลยตัดสินใจว่า ไม่ไปดีกว่า อยู่ซ้อมดนตรีน่าจะดีเพราะว่าเหลือเวลาอีกไม่นาน อาทิตย์หน้าวันอังคารก็จะเล่นแล้วค่ะ.. ก็เลยตัดสินใจอยู่ซ้อมดนตรีที่โรงเรียนเพื่อนค่ะ ถือโอกาสใช้ห้องดนตรีโรงเรียนเค้านี่แหละ 5555 ปกติมิวไปจนจะสนิทกับทุกคนอยู่แล้ว จนบางทีเค้าคิดว่ามิวเรียนที่นั่นแล้ว เพราะมิวชอบไปนั่งเล่น นั่งคุยกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ เวลามิวไม่มีเรียนค่ะ ^^


ตอนซ้อมก็โอเคนะคะ .. แต่เราไม่รู้ค่ะว่าจะต้องเล่นเพลงไทยด้วย หัวหน้าวงเพิ่งบอกวันนี้(อีกแล้วค่ะ -*-) เลือกเพลงมาเองเสร็จสรรพเลยน๊าา เอาสิ 55 หลังจากซ้อมไปสองสามเพลงและหลายรอบพอดู มิวก็ขอตัวไปหาอะไรกิน แต่เค้าปิดแล้วค่ะ เซ็งมาก … พอมิวกลับมาแบบไม่มีอะไรกิน คุณเจหัวหน้าวงก็พูดว่า เพลงไทยๆ มิวก็ห๊ะ? เล่นเพลงไทยด้วยอ่อ? หัวหน้าวงเจ ก็บอกว่า เล่นๆ เพลงเข้ากันไม่ได้ .. ก็โอเคค่ะ คือเพลงนี้มิวเป็นคนเล่นและเจเป็นคนร้อง.. ส่วนเพลงอังกฤษที่เคยกล่าวไว้เมื่อบล๊อกที่แล้วนี่มิวเป็นคนแหกปากค่ะ 555 มิวรู้สึกสงสารคนฟังจริงๆนะเนี่ย T.T

แต่วันนี้ซ้อมน้อยไปค่ะ จริงๆอยากซ้อมเยอะกว่านี้มากๆเลย แต่พรุ่งนี้ยังมีเวลาค่ะ เพราะพรุ่งนี้มิวไม่มีเรียน .. แต่คนอื่นมีนี่สิ แต่ก็ดีแล้ว เพราะว่าส่วนมากปัญหาจะอยู่ที่มิว เพราะมิวยุ่งมากๆช่วงหลังๆมานี้ ไม่ค่อยว่าง จะว่างก็ช่วงๆนี้แหละค่ะ...

วันนี้กินข้าวที่โรงเรียนเพื่อนแล้วคลื่นไส้อีกแล้วแหละ U_U .. แต่ดีที่มีความรู้สึกมาก่อนแล้วตั้งแต่เห็นหน้าตาของอาหาร เลยตั้งตัวทัน.. 555


ตอนนี้มิวมีหนังสือเล่มนึงที่มิวติดมากๆๆๆถึงมากที่สุด เป็นหนังสือภาษาสวีเดน เขียนโดยนักเขียนชาวสวีเดนแหละค่ะ แต่จริงๆแล้วมิวไม่ค่อยแน่ใจนะ เพราะนามสกุลเค้าเหมือนไม่ใช่ แต่ชื่อน่ะใช่ 55 มิวลองไป search ดูก็ไม่เห็นนะคะ สงสัยพ่อและแม่ของเค้าอาจจะมาจากที่อื่นค่ะ.. เอาเป็นว่าเค้าเขียนหนังสือได้น่าติดตามค่ะ ภาษาโอเคเลย..



และนี่คือหนังสือค่ะ ชื่อว่า [geim] เกม ตามภาพค่ะ.. ^^ จริงๆแล้วมิวเพิ่งอ่านไปได้ไม่ถึงครึ่งเล่มเองนะคะ เพราะเป็นหนังสือที่ค่อนข้างหนาค่ะ มีทั้งหมด 336 หน้า และตัวหนังสือเล็กมาก 555 อีกอย่างมิวจะเอามาเปิดอ่านตอนที่มีเวลาว่างค่ะ เช่น ตอนอยู่บนรถบัสตอนไปเรียนและกลับ แต่ส่วนมากไม่ค่อยทำ เพราะมิวเมารถง่าย และอีกอย่าง งานอดิเรกคือหลับค่ะเวลาขึ้นรถ รถคือยานอนหลับขนานแท้ของมิวเลยค่ะ 555 แค่ขึ้นไปนั่งเฉยๆก็ง่วงแล้ว.. ไม่สนใจค่ะว่ารถอะไรหรือจะวิ่งจะจอด .. ยกเว้นรถตุ๊กๆนะ เพราะมิวชอบนั่งตุ๊กๆมากเลย มันชิวดีค่ะ ถึงกลิ่นควันจากท่อไอเสียจะชวนให้ปวดหัวก็เถอะ.. กลับมาที่หนังสือกันต่อดีกว่า คือจริงๆแล้วมิวเป็นคนไม่เรื่องมากนะคะเรื่องหนังสือ คือมิวเป็นคนชอบอ่านหนังสืออยู่แล้ว มิวเลยอ่านได้หมดทุกอย่างทุกเล่ม แต่การเขียน ภาษา และการวางเรื่องต้องน่าสนใจนะ ถ้าไม่น่าสนใจจะไม่สนเลย 555 แต่คือเรื่องนี้มิวชอบเพราะว่ามันออกแนวจิตวิทยา และมีภาพให้คิดตามตลอดเวลา น่าสนใจมากๆเลย .. คือหนังสือเล่มนี้มิวเห็นมันที่มินิมาร์ทค่ะ.. จริงๆมิวไปซื้อขนมกิน และบังเอิญมิวเดินไปดูหนังสือที่วางอยู่บนแผงจริงๆมีหลายเรื่องเลยที่น่าสนใจ ตอนแรกที่มิวจะซื้อไม่ใช่เล่มนี้หรอกค่ะ แต่เป็นอีกเล่มนึง น่าจะออกแนว รักคอมเมดี้อะไรเทือกๆนี้ อ่านปกหลังดูแล้วมันน่าสนใจดี .. แต่ไม่น่าสนใจเท่าเล่มนี้ เพราะหน้าปกดูเรียบๆแต่มิวว่ามันน่าค้นหาดี แถมไม่มีปกหลังให้อ่าน มีปกในแทน 555 คือแผงหนังสือมันจะวางอยู่ตรงหน้าเค้าเตอร์คิดตังค่ะแล้วมิวก็พลิกๆดูหน้าหลัง ไม่มีให้อ่าน ก็เลยแบบ อยากจะเปิดอ่านเนืื้อเรื่องตอนเริ่มต้นมากเลย แต่มิวไม่กล้า ก็วางไว้เหมือนเดิม .. แต่ก็เดินกลับไปกลับมาหยิบๆขึ้นดูลูบๆคลำๆ จนเค้าจะบอกให้ซื้ออยู่แล้ว 555 และแล้วความกล้าก็บังเกิด .. เปิดหนังสือขึ้นมา อะฮ่าา เจอปกใน เลยยืนอ่านๆ จนรู้สึกพอใจแล้วก็เลยบอกตัวเองว่า เฮ้ นี่แหละที่เราอยากได้.. พอซื้อกลับมาอ่านแล้วก็รู้สึกว่าดีใจ ที่ซื้อมา..

คือหลังจากที่อ่านมาแล้ว 68 หน้าแล้วก็พอเข้าใจคร่าวๆว่าเรื่องราวเป็นมายังไง

คือหนังสือเล่มนี้จะมีตัวเอกอยู่สองคน คือผช. และ ผญ. แต่สองคนนี้ไม่น่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกันนะคะ(ยังไม่ค่อยแน่ใจค่ะ) อยู่กับคนละสถานที่ และ สิ่งที่หนังสือพูดถึงก็ไม่ได้ทำให้ทั้งสองคนเกี่ยวข้องกันเลย แต่ก็ยังไม่แน่นอนค่ะ ต้องอ่านไปเรื่อยๆ.. คือเรื่องของฝ่ายชายก็คือ เค้าเป็นคล้ายๆ คนตกงานและขี้เมาประมาณนี้น่ะค่ะ ไม่ค่อยมีหลักฐานอะไรในชีวิตมาก วันนึงเค้านั่งอยู่บนรถไฟใต้ดินด้วยอาการเมาค้างและเหลือบไปเห็นโทรศัพท์มือถือรุ่นค่อนข้างใหม่ จอแบบทัชกรีน ก็เลยกะจะเอาไปขายต่อ แต่ทีนี้กลับมีข้อความส่งมาถามและชวนเค้าเล่นเกมเกมนึงซื่งจะต้องทำ mission ตามที่คนส่งข้อความบอกทุกอย่าง .. ตอนแรกเค้าคิดว่าเพื่อนเค้าเป็นคนแกล้ง แต่จริงๆไม่ใช่.. แต่ละ mission เค้าจะได้คะแนนเป็นรางวัล และคะแนนนั้นจะมีค่าเท่ากับเงินดอลล่าห์ .. แต่ละ mission มันทำให้ลุ้นมากเลยค่ะ ว่าเค้าจะโดนจับได้มั้ย จะรอดมั้ย จะทำผ่านมั้ย สร้างอะเดรนาลีนมากกก ชอบบ .. ส่วนทางฝ่ายผญ. ก็เป็นตำรวจและเป็นบอดี้การ์ด.. เป็นคนที่มีฝีมือชั้นต้นๆ คนนี้น่าจะมีความหลังฝังใจเกี่ยวกับเรื่องแฟน หรืออะไรสักอย่างนี่แหละค่ะ แต่เท่าที่รู้คือแฟนเค้าเสียชีวิต และอาจจะเป็นเพราะเค้า.. แต่ดูท่าทางแล้วแฟนเค้าไม่น่าจะเป็นคนดี เพราะดูแล้วเหมือนเค้าจะรักและแค้นแฟนมาก ตอนที่แฟนเค้าเสียชีวิต .. ที่รู้เพราะว่าเค้าฝันถึงเรื่องนี้บ่อยๆในหนังสือค่ะ มันเหมือนกับความผิดและความแค้นฝังอยู่ภายใต้จิตใต้สำนึก .. มันเกี่ยวกับจิตวิทยาและการสังเกตุคนด้วยมากๆ .. อ่านมาหกสิบแปดหน้า ได้ใจความประมาณนี้ค่ะ จริงๆมิวอยากให้แปลเป็นภาษาไทยมากเลยน่าจะขายดี เพราะมิวว่าคนที่ชอบอ่านหนังสือแนวนี้น่าจะมีอยู่เยอะพอสมควร มันน่าตื่นเต้นและน่าติดตามมาก..


วันนี้มิวถึงบ้านค่อนข้างดึก เพราะว่าพอดีเจอเหตุการณ์น่าตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะ..คือรถบัสที่มิวนั่งกลับบ้านดันขับตกข้างทางซะงั้น 555 มิวก็ไม่รู้นะว่าจริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าคือตอนนั้นมิวกำลังนั่งก้มหน้าอยู่ คือดูโทรศัพท์อยู่ แล้วเริ่มรู้สึกเหมือนรถขับออกไปข้างทาง เลยเงยหน้าขึ้นมาดู กองเต็มจอเลยค่ะ T-T เพราะว่ามิวชอบนั่งข้างหน้า จะได้บอกคนขับรถให้จอดได้ง่ายๆ เพราะตรงที่มิวจะต้องลง มันไม่มีป้ายรถบัสค่ะ ^^ คือเข้าใจว่าอารมณ์คนตกใจเป็นยังไงเลย 5555 ตาจะเบิกโตและขยายกว้างมาก 555 แต่สักพักก็กลับมาเหมือนเดิมค่ะ ความรู้สึกตอนนั้นคือ ต้องใส่เข็มขัดนิรภัยค่ะ 55 เพราะมิวไม่ได้ใส่.. คือมิวไม่เข้าใจว่าทำไมวันที่มิวใส่เข็มขัดนิรภัยแล้วมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ดันเกิดเรื่องตรงกับวันที่มิวไม่ได้ใส่เข็มขัด.. คือรถคล้ายๆกับว่าเสียหลักไปทางขวา(ที่นี่ขับเลนขวานะคะ)แล้วด้านขวาของรถก็จมกองหิมะข้างทางค่ะ .. สิ่งแรกที่คนขับรถและมิวทำ ก็คล้ายๆกัน คือมิวหันไปหาคุณยายที่นั่งอยู่ฝั่งทางขวา คือฝั่งที่จมหิมะแหละค่ะ ว่าคุณยายเป็นอะไรมั้ย เค้าก็บอกว่า ไม่เป็นอะไรๆ มิวก็ โอเคค และหันมาดึงๆเข็มขัด กะจะคาด เพิ่งมาคิดได้ตอนนี้ 55 และคนขับรถก็ลุกขึ้นมาถามว่ามีใครเป็นอะไรมั้ย แต่โชคดีค่ะที่ไม่มีใครเป็นอะไร แต่มิวรู้สึกมึนๆนิดนึง สงสัยเพราะเหมือนลอยตัวอยู่บนอากาศ ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนนั่งอยู่บนเครื่องเล่นที่สวนสนุกนิดนึง 555 เพราะว่ารถเอียงมากกก และมิวดันนั่งอยู่ตรงฝั่งคนขับซะด้วยสิ มันลอยจากพื้นถนนค่อนข้างมากเลย เหมือนอยู่ในยานอวกาศยังไงยังงั้น คือนั่งอยู่บนเก้าอี้แต่ต้องเอาเท้ายันไว้ไม่ให้ไหลค่ะ เดี๋ยวคงได้เห็นสภาพรถในรูปค่ะ.. คือมิวคิดว่ามันโชคดีมากเลยที่มีหิมะค่อนข้างสูงและหนาอยู่ข้างทางคอยประคองรถเอาไว้ วันนี้หิมะตกค่อนข้างเยอะด้วยแหละเลยช่วยให้หิมะข้างทางหนาขึ้นนิดหน่อย เพราะว่าถ้าไม่มีหิมะมาประคองเอาไว้ รถคงคว่ำ และคงมีคนบาดเจ็บแน่ๆค่ะ และมิวเป็นห่วงคุณยายที่นั่งอยู่ฝั่งทางขวามากๆ และคนที่นั่งอยู่บนชั้นสองค่ะ เพราะว่าถ้ารถคว่ำหรือล้มไปทางขวา คนที่เจ็บมากๆน่าจะเป็นคนฝั่งทางขวาและคนที่อยู่ข้างบนค่ะ.. แต่มิวก็อาจจะเจ็บด้วย เพราะมิวคงไหลลงมากระแทกอะไรแบบนี้ เพราะไม่ได้ใส่เข็มขัด 555 แต่จริงๆถึงใส่เข็มขัดก็ไม่น่าจะรอดจากการบาดเจ็บนะมิวว่า ถ้ารถคว่ำหรือล้มไปจริงๆ แรงดึงดูดของโลกก็คงดึงให้มิวไหลลงไปอยู่ดีแหละเนอะ เพราะแค่นี้ก็ไหลแล้วนะ แค่ยังพอใช้เท้าช่วยยันเอาไว้ได้ 55 .. คนข้างนอกรถบัสเค้าดูตื่นเต้นมากๆเลย มิวมองออกไปข้างนอก ก็เห็นคนจอดรถดู และก็มีหลายคนมาจอดรถถามคนขับเต็มเลย.. ไม่รู้จะตื่นเต้นกันทำไมเนอะ คนในรถแบบมิวยังไม่เห็นตื่นเต้นเลย 555 … คนขับรถเสียงเหมือนคนเมาบวกง่วงนอนนิดๆเลย ฮามากเวลาเค้าคุยโทรศัพท์กับที่บริษัทหรือกับคนที่เดินเข้ามาถาม และเวลาเค้าประกาศอะไรสักอย่าง อยากจะบอกว่า หนูฟังไม่รู้เรื่องค่าาา -''- คือติดอยู่ในรถค่อนข้างนาน ไม่แน่ใจว่านานแค่ไหนแต่น่าจะประมาณชั่วโมงนึงได้ ก็มี Salvors มาช่วยเราค่ะ .. ภาษาไทยเค้าเรียกว่าอะไรหว่า? หน่วยกู้ภัย? น่าจะอะไรเทือกๆนั้น เค้าก็มาคุยกับคนขับรถบัสและขุดๆหิมะออกจากประตูให้ เพราะว่าหิมะ blocked ประตูอยู่ค่ะ ทำให้ประตูเปิดออกไม่ได้ คือจมค่อนข้างลึกนิดนึง ตอนแรกคิดว่าจะได้ปีนออกทางหน้าต่าง เพราะคนขับพูดงั้น แต่ไม่ใช่ค่ะ โชคดีไปป .. เค้าก็ได้ทำทางเดินไว้ให้ด้วย มิวเป็นคนแรกที่ได้ออกเลยแหละ คือตอนเดินลงจากเก้าอี้นี่งงนิดนึง 55 ไปเกือบไม่เป็น มันเอียงมากๆ แบบไม่รู้จะเหยียบตรงไหนดี พอโผล่หัวพ้นประตูออกมา เค้าก็พูดว่า Welcome out! 5555 มิวก็ ขอบคุณๆ โหยคืออารมณ์ตอนนั้นเหมือนได้รับการช่วยเหลือจากตึกเวิร์ลเทรดตอนครื่องบินชนเลยค่ะ แบบ โล่งนิดนึง.. อีกอย่างคืออารมณ์แบบว่า จะได้กลับบ้านแล้ววว เย้!!

นี่รูปค่ะ



มันมืดหน่อยนะคะ พอดีหิมะตกหนัก และก็ใช้ไอทัชถ่ายค่ะ.. มองไม่ค่อยเห็นรายละเอียด แต่ค่อนข้างลึกเลย และฝั่งทางที่ติดถนนลอยขึ้นมาจากพื้นถนนประมาณเมตรนิดๆค่ะ​ .. ไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะออกข่าวหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น (เท่จัง >.<) ไว้ยังไงจะมาบอกอีกทีค่ะ 5555

จริงๆช่วงนี้มิวเจอเหตุการณ์เฉียดตายกับรถค่อนข้างบ่อยนะ ไม่รู้ทำไม .. เมื่อไม่นานมานี้ ก็นั่งรถบัสประจำทาง และมิวก็จะข้ามถนน แต่ทีนี้รถคันที่มิวลงยังไม่ไปมิวเลยไม่ทันได้เห็นว่ามีบัสอีกคันขับสวนมา คือถ้าหางตาไม่เหลือบไปเห็นมิวก็โดนชนไปแล้วว 555 ป่านนี้คงได้ไปเขียนบล๊อกในยมโลกอะไรแบบนี้..แต่อันนี้อาจจะเป็นเพราะความสะเพร่าเอง อีกเหตุการณ์นึงที่เพิ่งเกิดเมื่อไม่นานเหมือนกันคือ มิวเดินออกมาจากห้าง และกำลังจะข้ามถนนไปอีกฝั่ง ทีนี้ แถวนั้นจะเป็นคล้ายๆอนุสาวรีย์ชัยน่ะค่ะ ที่เป็นสถานที่รวมรถบัสประจำทาง เรียกว่า Vasaplan และจะมีรถแท๊กซี่คอยจอดรอลูกค้าอะไรด้วย เพราะตรงนั้นเป็นใจกลางเมืองและมีโรงแรมค่อนข้างเยอะ มิวก็เดินตัดหน้ารถแท๊กซี่ไป แต่เค้าจอดอยู่นะคะ พอมิวดูรถและข้ามถนนไปได้ครึ่งทางแล้ว รถแท๊กซี่คันนั้นอยู่ดีดีก็แล่นตรงเข้ามาหามิว และเลี้ยวกลับรถไปได้อย่างเฉียดฉิวมาก.. คืออารมณ์ตอนนั้นรู้สึกว่าใกล้ความตายมากกกค่ะ..คือจะมากลับรถอะไรตอนนี้ค๊าา และตรงมาทำไมทางนี้ โหยย ใจหายใจคว่ำมากค่ะ T-T


สุดท้ายนี้มิวก็ฝากขอให้ทุกคนขับขี่รถโดยปลอดภัยนะคะ.. ^^
จริงๆจะฝากเยอะกว่านี้แต่ดันลืมอีกแล้ว!! T.T มิวนี่ไม่ไหวจริงๆเลยน๊าาา

อรุณสวัสดิ์ประเทศไทยค่ะ.. :)

ปล. ขออภัยนะคะถ้าภาพใหญ่เกินไป แหะๆ



Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2555 5:30:56 น.
Counter : 630 Pageviews.

6 comments
ถนนสายนี้มัตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 347 : ติดเป็นนิสัย ตะลีกีปัส
(20 มี.ค. 2567 14:10:12 น.)
17 มีค 67 คอร์สปฏิบัติธรรมอินเดีย 27 มค - 3 กพ 67 Ep 5 mcayenne94
(17 มี.ค. 2567 22:30:55 น.)
คิดถึงรัชโยธิน จันทราน็อคเทิร์น
(15 มี.ค. 2567 23:19:40 น.)
11 มีค 67 คอร์สปฏิบัติธรรมอินเดีย 27 มค - 3 กพ 67 Ep 4 พระธรรมเทศนา mcayenne94
(11 มี.ค. 2567 18:57:57 น.)
  
อ้ะ เจิมก่อน
โดย: NWzephyr วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:5:31:23 น.
  
อ่า หวานว่าพี่มิวควรระวังตัวมากกว่านี้น้า
ระวังอยู่แล้วก็ขอให้ระวังมากขึ้นไปอีก

เรื่องหนังสือก็ลองแปลดูเลยค่ะ 5555
หวานจะซื้อเป็นคนแรก
ยังไม่รู้ว่าการเขียนเป็นยังไง แต่เนื้อเรื่องก็น่าสนใจเลยแหละ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ^^
โดย: NWzephyr วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:9:01:26 น.
  
สวัสดียามสายๆ จากเมืองไทยคะ

โดย: wendyandbas วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:9:52:29 น.
  
ชักอยากเห็นวงหนูจัดเต็มๆเร็วๆแล้วซิ ฮ่าๆๆ รอๆ
เป็นพี่ไม่ยอมติดในรถนานเป็นชั่วโมงหรอก พี่จะหาทางพังรถ
เพื่อหาทางออกมาให้ได้ออกแนวพระเอกหนังแอ็คชั่น ฮี่ๆๆๆ
มิวต้องดูแลรักษาเนื้อรักษาตัวให้มากๆละ
อุบัติเหตุมันเกิดได้ตลอดเวลา เราไม่ไปคนอื่นนี้แหละจะมาทำเรา
โดย: Don't try this at home. วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:10:57:47 น.
  
พี่ว่าเราสองคนควรจะไปบำบัดอาการทางจิตกันซะแล้วละมิว ฮ่าๆๆๆๆๆ
ปล่อยไว้ดูท่าจะเป็นอันตรายแก่คนรอบข้าง กิกิ
โดย: Don't try this at home. วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:20:43:31 น.
  
คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ ชื่อนี้ได้ผ่านการพิจารณา เรียบร้อยแล้วนะคะ

คุณเหลือ อีก 4 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ


แปะๆ ให้คนแรกมิวทูคนแรกเลย^^
โดย: NWzephyr วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:7:23:20 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Mokiuz.BlogGang.com

ชื่อนี้ได้ผ่านการพิจารณา
Location :
Umeå  Sweden

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด