เอาใจมือใหม่หัดเล่นกล้อง DSLR: รู้จักกับระบบวัดแสง

เอาใจมือใหม่ - รู้จักกับระบบวัดแสงของกล้อง

มีคนบอกว่าพักหลังบล็อกผมเริ่มจะกลายเป็นบล็อกแกลเลอรี่ และบล็อกกล้องไปซะแล้ว
อันนี้ต้องทำใจนะครับ คนมันกำลังเห่อกล้องใหม่ ที่จริงมีหนังจะเล่าให้ฟังด้วย แต่เก็บเอาไว้ก่อนละกัน เอาอันนี้ไปอ่านเล่นก่อน

น่าเบื่อหน่อยนะครับ เพราะไม่มีรูปเลย ตัวหนังสือล้วนๆ

---------------------------------------------------------

เป็นเรื่องของระบบวัดแสงของกล้องถ่ายรูป

จะเริ่มจากการแนะนำเรื่องพื้นฐานที่สุด ให้กับคนที่ไม่มีความรู้ที่สุดเลย
โดยผมจะใช้ E-1 เป็นหลักในการอธิบายนะครับ เพราะเป็นรุ่นที่ผมใช้อยู่ และเป็นรุ่นที่มีระบบการทำงานพื้นฐานที่สุด แทบไม่มีระบบช่วยเหลืออะไรให้เลย เหมาะกับการทำความเข้าใจในหลักการทำงานของกล้องและการถ่ายภาพได้ดี

ผมจะมาเริ่มกันที่ระบบวัดแสงก่อน (เพราะนึกได้ก่อน)
ระบบวัดแสงคืออะไรขอติดเอาไว้ครั้งต่อไป ส่วนวัดแสงอยู่ที่ไหนก็ให้ดูจากกระทู้แนะนำห้องกล้องได้ (คิดได้ไงเนี่ย)

****************************************************************

กล้อง DSLR ในปัจจุบันนี้ มีระบบการวัดแสงหลักๆ 3 ระบบ ระบบวัดแสงอื่นๆ ไม่ว่าจะพิสดารซับซ้อนขนาดไหน ก็จะใช้ทั้ง 3 แบบนี้เป็นพื้นฐานนั่นแหละ

ระบบวัดแสงเฉพาะจุด (Spot) พื้นฐานสุดๆ แต่ก็อย่างที่ว่า ยิ่งพื้นฐาน ก็ยิ่งต้องใช้ความสามารถในการใช้สูงสุดๆ เหมือนกัน
ระบบนี้จะวัดแสงเฉพาะที่กลางภาพเท่านั้นโดยไม่สนใจค่าแสงบริเวณอื่นเลย ถ้าในกรณีโอลิมปัส ก็จะเป็นบริเวณกากบาทที่กลางจอภาพ
ระบบประยุกต์จากเฉพาะจุด โดยเอามาผสมกับเฉลี่ยหนักกลาง ก็เช่น Partial ของแคนนอน ที่เป็นจุดอ้วนๆ หน่อย เป็นต้น

การใช้งานโดยทั่วๆ ไป เราจะเอาจุดที่วัดแสง ไปทาบที่บริเวณที่เราต้องการทราบค่าแสง แค่นั้นเองง่ายๆ

คำแนะนำ
อย่าไปยุ่งกะมันครับ ถ้าไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่
ถ้าใช้ไม่เป็น แล้วเลือกจุดวัดแสงผิด ระบบการวัดแสงเฉพาะจุด จะพาเราเข้ารกเข้าพงลงนรกไปไกลกู่ไม่กลับเลย

แต่ถ้าแตกฉาน และเชี่ยวชาญในเรื่องของการวัดแสง ระบบวัดแสงเฉพาะจุดเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ในการแก้ปัญหาเวลาเจอกับสภาพแสงที่ยากๆ และซับซ้อน
ยิ่งในวิธีการควบคุมแสงแบบ Zone System การวัดแสงเฉพาะจุดเป็นเรื่องจำเป็น ชนิดขาดไม่ได้เลย


************************************************************************

ระบบวัดแสงเฉลี่ยหนักกลาง ระบบวัดแสงพื้นฐานที่สุดที่กล้อง SLR ทุกกล้องจะต้องมี
ระบบนี้จะวัดแสงเกือบทั่วทั้งภาพ แต่ให้น้ำหนักมากที่สุดกับค่าแสงที่กลางภาพ
ในสถานการณ์ทั่วๆ ไป ให้ความแม่นยำพอเพียง อาจจะหลงทางไปบ้างถ้าสภาพแสงมันซับซ้อนมาก หรือว่าจัดองค์ประกอบแปลกๆ อย่างการวางจุดสนใจไว้ขอบภาพ

เวลาวัดแสงก็อาจจะต้องมีการพลิกแพลงหน่อย อย่างเช่น วัดแสงที่วัตถุก่อน แล้วค่อยจัดองค์ประกอบทีหลัง
ถ้าเป็นการวางองค์ประกอบตามปกติ เอาไว้กลาง หรือเกือบกลางภาพ หรือแสงทั่วๆ ไปไม่ยากเย็นมาก ถ่ายปกติได้เลย ถ้าผิดพลาดก็เล็กๆ น้อยๆ พอแก้ไขได้ไม่ยาก

ข้อดีของระบบนี้คือ ถ้าคุ้นกับมันแล้ว จะพอคาดหมายได้ว่าถ้าสภาพแสงแบบนี้ ค่าแสงที่วัดได้มันจะพลาดไปทางไหน โอเวอร์ อันเดอร์ไปสักเท่าไหร่ ทำให้ผู้ใช้เลือกชดเชยแสงได้ใกล้เคียง
ถ้าเมื่อไหร่ที่เราเริ่มศึกษาเรื่องการวัดแสงกันเป็นจริงเป็นจัง ก็จำเป็นที่จะต้องใช้ระบบวัดแสงแบบนี้แทน ระบบวิเคราะห์แสงอัตโนมัติแน่ๆ

*****************************************************************************

ระบบวัดแสงแบบวิเคราะห์ค่าแสงอัตโนมัติ ไม่ว่าจะเป็น ESP, Matrix, Evaluate, Honey Comb, Multi-Pattern หรืออื่นๆ ก็ตาม
ใช้หลักการเดียวกันคือ แบ่งพื้นที่ภาพออกเป็นส่วนๆ แล้ววิเคราะห์ค่าแสงด้วยคอมพิวเตอร์ เอาไปเปรียบเทียบกับฐานข้อมูล แล้วตัดสินว่าเป็นภาพลักษณะใด ต้องชดเชยแสงอย่างไร
อาจจะนำค่าอื่นๆ เช่นทางยาวโฟกัส ระยะโฟกัส เข้าไปวิเคราะห์ร่วมด้วย
โดยรวมๆ แล้วแม่นยำอย่างยิ่ง ในเกือบทุกสถานการณ์ แม้ในสภาพแสงที่ซับซ้อนมากๆ ถึงจะพลาด ก็พลาดไม่มากนัก อยู่ในเกณฑ์ที่พอแก้ไขเวลาอัดภาพได้ไม่ยาก

ปัญหาของวิธีนี้คือ ระบบการวัดแสงนี้มันจะชดเชยแสงให้ตามที่กล้องเห็นสมควร โดยไม่บอกไม่กล่าว และเราก็ไม่รู้ด้วยว่ามันชดเชยให้มากน้อยแค่ไหน
ถ้าเราจะไปชดเชยเพิ่ม หรือลดตามที่เรียนมา บางทีก็ยิ่งพาให้พลาดกันไปใหญ่ก็ได้
อยากจะใช้วิธีนี้ ก็ต้องรู้นิสัยของมันให้ดี ว่ามันจะชดเชยอย่างไร แค่ไหน

แต่ถ้าไม่รู้ หรือไม่แน่ใจก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากไว้วางใจให้มันจัดการให้ โดยไม่ต้องชดเชย
เราชดเชยเอาเองก็เฉพาะในกรณีที่เกิดความผิดพลาดจากสีเท่านั้น อย่างการวัดแสงวัตถุสีขาว หรือดำ

อย่าลืมว่ากล้องถ่ายรูป มันไม่ได้เรียนเทคนิคการถ่ายภาพมา มันเดาใจเราไม่ถูกว่า ภาพนี้เราอยากให้เป็นภาพเงาดำ มันก็จะพยายามชดเชยแสงเพื่อเปิดรายละเอียดส่วนมืดให้
(กล้องแต่ละรุ่นก็ชดเชยไม่เท่ากันซะอีก)
หรือภาพนี้ต้องการให้โอเวอร์ อันเดอร์กว่าปกติ กล้องมันก็พยายามปรับให้พอดี (แต่ปรับเท่าไหร่เราก็ไม่รู้)
บางภาพที่ต้องการคุมโทนแสง สี ให้ได้อย่างที่ต้องการ ระบบวัดแสงแบบนี้มันก็ไม่รู้ใจเรา บางทีก็ได้ค่าแสงแบบกลางๆ ไม่ได้โทนอย่างที่ต้องการ

กรณีเหล่างนี้ ระบบวัตแสงแบบวิเคราะห์ค่าแสง อาจจะทำงานไม่ได้ดั่งใจนัก อาจจะต้องใช้วิธีการวัดแสงแบบอื่นเข้าช่วย
แต่เป็นระบบวัดแสงที่เราควรเปิดใช้ตลอดเวลา ถ้าไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หรือไม่มีอะไรเป็นพิเศษ

***********************************************************************


สุดท้าย ของฝากสำหรับมือใหม่
ก่อนเก็บกล้อง ควรเปิดระบบวัดแสง EPS ทิ้งไว้ ควบคู่กับโปรแกรม P ค่าชดเชยแสงเป็น 0 ความไวแสง ISO 200 โฟกัสที่กรอบกลาง ตั้งคุณภาพของภาพไว้ที่ SHQ หรือ RAW ระบบโฟกัสอัตโนมัติ ทีละภาพ ปรับ White Balance เป็น Auto
ถ้ามีเลนส์หลายตัว ให้ใส่ Normal Zoom (อย่าง 14-45) ติดกล้องเอาไว้ พร้อมกับการ์ดหน่วยความจำว่างๆ หรือพอที่จะถ่ายรูปได้สัก 5 รูป เป็นอย่างน้อย และแบตที่ชาร์จเต็ม

ทั้งหมดนี้ เป็นการรับประกันว่า ถ้าเวลาฉุกเฉิน จำเป็นจะต้องถ่ายรูปขึ้นมา อย่างรีบด่วน เราจะได้รูปแน่ๆ ในทุกสถานการณ์ แม้ว่าเราจะตื่นเต้นจนลืมปรับกล้องก็ตาม

ไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม อย่าถ่ายภาพให้เต็มความจุของการ์ด ให้เหลือไว้ 1-2 ภาพ เป็นอย่างน้อย เพราะรูปดีๆ บางทีก็เกิดในเวลาที่ไม่เป็นใจ หากถือกล้องที่หน่วยความจำเต็ม ก็มีค่าเท่ากับไม่ได้ถือกล้องไป

Create Date : 31 มกราคม 2549 Last Update : 21 มกราคม 2553 15:39:55 น. Counter : 4622 Pageviews.		17 comments
Share Tweet