ถึงร้าย...ก็รัก...ตอนที่ 10 ตอนที่ 10 ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นใครวะ?แล้วทำไมต้องมาแตะเนื้อต้องตัว ตัวดีของกูด้วย อย่าให้รู้นะมึง กูไม่เอาไว้แน่!! แมร่งเอ๊ย!! แล้วทำไมต้องมาเจอกันในสภาพแบบนี้ด้วยเนี่ย “ตัว ดี!! กลับบ้านเดี๋ยวนี้”แม่งไม่นึกเลยว่าต้องมาเจอตัวดีในที่แบบนี้ หนอยสงสัยหนีเที่ยวแน่ๆเลย แค่วันนี้ไม่ได้โทรเช็กนิดเดียวเพราะติดธุระ แม่งหนีเที่ยวซะงั้น เห็นทีจะปล่อยไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆไม่ได้ซะแล้ว แล้วทำไม? ตัวดีของกูถึงยืนนิ่งอย่างนั้นวะ กูตะโกนเรียกหลายรอบแล้วนะเนี่ย ไอ้เหี้ยที่อยู่ข้างๆก็เสือกไม่ยอมไปไหนซักที ตายโหง!! กู ว่าแล้วทำไมตัวดีทำหน้าแปลกๆตอนเห็นกู นี่คงเห็นตอนกูปลอบพลอยสิเนี่ย เวรเอ๊ย! เห็นตอนไหนไม่เห็นดันมาเห็นตอนปลอบคนอกหัก ทำไมมันซวยอย่างนี้วะกู เออดิ่!! พลอย หน่ะเพื่อนกูเอง ไม่ใช่กงไม่ใช่กิ๊กที่ไหนของกูหรอกเว้ย กูกับพลอยรู้จักกันมานานแล้ว นิสัยมันแมร่งยิ่งกว่าผู้ชาย แล้วที่มันมากินเหล้าอกหักพร่ำเพ้อนี่ก็ไม่ใช่จากใครหรอก พลอยเนี่ยมันแอบชอบไอ้นพ! มันชอบตั้งนานแล้วด้วย แต่มันกลัวถ้าบอกไอ้ห่านพไปความสัมพันธ์ของมันกับไอ้นพจะไม่เหมือนเดิม กูก็ไม่เข้าใจเรื่องรักๆใคร่ๆของไอ้คู่นี้เท่าไหร่หรอกเว้ยย แต่กูหน่ะมีหน้าที่มากินเหล้าเป็นเพื่อนพลอยทุกครั้ง เวลาที่ไอ้เหี้ยนพมันมีแฟนใหม่เท่านั้นเอง... “ตัวดี!! มานี่”แมร่งกูเรียกเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ยตัวดีของกูก็ยังยืนเฉย ไม่มีการตอบรับเลย แมร่งเอ๊ย สงสัยจะเข้าใจกูผิดแน่ๆ งานเข้าแล้วมั้ยกู “ตัว ดี เรื่องพลอยนี่...อธิบายได้นะ”กูรีบบอกไปเลย แต่แมร่งก็ยังมองหน้ากูเฉยอีก กูค่อยๆพยุงพลอยเดินเข้าไปหาตัวดี แมร่งหมั่นไส้ไอ้ห่านั่นชิบ....ทำเป็นยืนอยู่ข้างๆตัวดี เสือกมากไปแล้วมึงไอ้เหี้ย หงุดหงิดเว้ย จะทำอะไรก็ไม่ถนัดเพราะกูมีหน้าที่ต้องแบกคนเมาที่ไม่ได้สติเอาไว้....เฮ้อ อออนาถจริงๆกู “ไว้ไปคุยกันที่ห้องแล้วกัน”เฮ้ยยย ไม่สิ ทำไมตัวดีต้องพูดกับกูด้วยน้ำเสียงแข็งๆด้วยวะ ไม่นะ ม่ายยยย อย่าทำเสียงแบบนั้นกับกู กูทนไม่ด้ายยยยย ไม่ได้ๆๆๆๆๆ กูต้องหาทาง คิดๆๆๆ โอ๊ะนึกออกแล้ว!! “กลับ ด้วยกันนี่แหล่ะตัวดี เดี๋ยวพลอยเนี่ย ไอ้นพมันจะมารับเอง”กูคิดออกปุ๊บก็บอกตัวดีปั๊บแล้วก็โทรหาไอ้เหี้ยนพเลย ทันที กูไม่รู้แล้วก็ไม่สนมันหรอก ว่ามันจะอยู่ไหน? ทำอะไร? แต่มันต้องมารับงาน(พลอย)ของมันไปซะ คราวนี้มันจะได้งานเข้าบ้าง “มึงรีบมารับ งานมึงเลย เร็วๆไอ้เหี้ย กูอยู่ที่.......” “........” “รอกลับ พร้อมกันนะตัวดี พลอยนี่มันงานของไอ้นพอ่ะ เดี๋ยวตัวร้ายจะอธิบายให้ฟังเอง”กูคุยโทรศัพท์เสร็จก็รีบบอกตัวดีเลยเพราะ เห็นตัวดีของกูทำท่าจะเดินออกไปกับไอ้เหี้ยหน้าตี๋นั่นแล้ว “.........” ตัวดีหยุดยืนนิ่งมองหน้ากู สงสัยกำลังวิเคราะห์ว่าที่กูพูดเนี่ยมันเรื่องจริงมั้ย “เชื่อ ตัวร้ายนะครับ นี่ มันงานของไอ้นพมัน”กูพูดย้ำๆ แล้วพยักเพยิดไปที่พลอยที่เมาทำท่าอนาถไม่มีทีท่ารับรู้อะไร แมร่งเอ้ยยย เมื่อไหร่จะได้สติวะ “งั้นไปบอกเพื่อนๆก่อนนะ”ตัวดีพูดแล้วทำท่าจะ เดินออกไป เฮ้ยย ไอ้เหี้ยนั่นทำเป็นเดินคู่กับตัวดีด้วย กูไม่ยอมๆๆๆ ได้สัดนี่กวนตีนกูตั้งแต่แรกเลย เดี๋ยวเจอมึงเดี๋ยวเจอ!! “อย่าพึ่งไปสิคร้าบบบ ตัวดีมาช่วยพยุงพลอยหน่อยดิ่”กูรีบเรียกตัวดีเลย...กูต้องทำทุกอย่างเพื่อหาวิธีกันท่าไอ้ห่านั่น ตัว ดีได้ยินกูขอความช่วยเหลือก็ทำท่าลังเลนิดหน่อยแต่ก็ยอมมาช่วยแต่โดยดี หึหึ ตัวดีของกูช่างเป็นคนที่น่ารักและแสนดีอะไรอย่างนี้ ตัวดีของกูจะเหมือนเทวดาน้อยๆมาก.....ถ้าไม่มีไอ้เหี้ยนั่นอยู่ข้างๆ ฮึ่มๆๆๆมันมาอยู่ข้างๆตัวดีของกู ทำให้ตัวดีเสื่อมเสียสง่าราศีหมด (เป็นเอามากเว้ยเฮ้ยพระเอกกรู) ตัวดีช่วยกูพยุงพลอยออกมาจนถึงหน้า ร้าน กว่าจะมาถึงได้ก็ทุลักทุเลพอดู เหอะๆ แต่ที่ขัดนัยตาและขัดอารมณ์กูสุดๆก็คือไอ้เหี้ยตี๋ตัวนั้น มันแมร่งไม่ยอมห่างตัวดีเลยเห็นตัวดีพยุงพลอย แมร่งก็ทำท่าจะพยุงตัวดีอีกชั้นนึง มึงนึกว่ามึงเป็นใครเนี่ย แต่พอมันเห็นสายตากูที่จ้องเขม็งไปเลย มันเลยหยุดๆยั้งๆไม่ได้โอบตัวดี แต่มันก็ยังอยู่ข้างๆตัวดีของกูอยู่ดี แมร่งยิ่งพูดถึงไอ้เหี้ยนั่นกูยิ่งอารมณ์เสีย “เดี๋ยวรอ ไอ้นพสักแป๊บนะตัวดี เดี๋ยวมันก็คงมาถึงแล้ว” “..........”ตัวดีมองหน้ากูนิ่งไม่ตอบอะไรสักแอะเลย “มี อะไร เดี๋ยวเราไปคุยกันที่ห้องของ “เรา” นะครับตัวดี” กูเน้นย้ำคำว่า เรา ออกมาดังๆเพื่อให้ไอ้เหี้ยที่อยู่ข้างๆตัวดีได้ยิน หึหึ จะได้รู้ว่ากูกับตัวดีนี่ความสัมพันธ์มันไปถึงระดับไหนแล้ว “เดี๋ยว ไปบอกเพื่อนๆก่อนแล้วกัน” ว่าแล้วตัวดีก็เดินไปหากลุ่มเพื่อนๆที่ตอนนี้กำลังดูๆเมียงๆมองๆมาทางนี้ อยู่เหมือนกัน ตัวดีไปถึงกลุ่มเพื่อนๆปุ๊บ กูไม่รู้จะบรรยายสภาพยังไงดีนะ เอาเป็นว่าเหมือนดาราดังๆโดนนักข่าวรุมสัมภาษณ์ยังไงยังงั้นเลยทีเดียว น่ากลัวจริงๆ พลังผู้หญิงเนี่ย ตัวดีเดินออกไปแล้ว....แต่ไอ้เหี้ย ตี๋นี่มันยังไม่ไปเว้ยเฮ้ยย กูก็พึ่งสังเกตเพราะมัวแต่มองไปที่ตัวดี มันกวนตีนมากจริงๆ มันมองหน้ากูกับพลอยแล้วทำหน้าตาแปลกๆมาให้กูด้วย ไอ้สัดนี่วอนตายซะแล้วมึง…. “มองทำส้นตีนอะไรวะ!” ตัวดีไม่อยู่แล้วกูก็เถื่อนถ่อยได้ตามใจชอบ หึหึหึ “เหอะ เนี่ยหน่ะเหรอ แฟนของไผ่” ไอ้สาดดดดดดดแมร่งเรียกชื่อตัวดีของกูซะสนิทสนมเชียว แล้วยังไงกูเป็นแฟนตัวดีแล้วมันหนักส่วนไหนของมึงวะ “กวนตีนนะมึง กูบอกไว้สั้นๆ ถ้าไม่อยากเดือดร้อน อย่ามายุ่งกับแฟนกู” “ของอย่าง นี้ ใครดีใครได้ก็แล้วกัน”โหแมร่งมันพูดตอกกลับมาแล้วยังทำหน้ากวนตีนใส่กูอีก กูพยายามท่อง 1-10 ไว้ในใจเพื่อผ่อนคลายความโกรธที่อยู่ในตัว กูไม่อยากจะอาละวาดตอนนี้ สถานการณ์และอะไรหลายๆอย่างมันไม่เป็นใจ “มึง กล้ามากนะที่พูดอย่างนี้กับกู ปากดีให้ตลอดนะมึง”กูต้องกักเก็บอารมณ์แค้นไว้ก่อน หึหึ ทำไมหน่ะเหรอ? ก็แม่งสภาพกูตอนนี้มันน่ามีเรื่องซะที่ไหนหล่ะ ต้องคอยพยุงคนเมาแล้วยิ่งอยู่ต่อหน้าแฟนอีก ถึงตัวดีจะบอกว่ารับกูได้ทุกอย่างก็เหอะ แต่กูก็ไม่อยากจะแสดงพฤติกรรมชั่วๆของกูให้ตัวดีได้เห็นมากนักหรอก “..............” มันไม่พูดโต้ตอบกู แต่สายตาแมร่งมองกูแบบ กูพร้อมมีเรื่องเสมอ แมร่งเอ้ยยยย ทำไมมันกวนส้นตีนอย่างนี้วะ กูอยากจะกระโดดขาคู่ถีบหน้ามันจริงๆ ยังไม่ทันที่กูจะพูดอะไรต่อ เสียงโทรศัพท์กูก็ดังขึ้น แมร่งสงสัยไอ้เหี้ยนพโทรแน่ๆ .......กูรับโทรศัพท์แล้วก็บอกตำแหน่งจุดยืนของกูให้ไอ้นพมันรู้คร่าวๆแล้ว ก็วางสายไป..... “เฮ้ย ทำไมพลอยเป็นงี้วะ” ไอ้นพเดินแกมวิ่งเข้ามาหากูแล้วทำท่าแตกตื่น เหอะๆไม่แปลกหรอกที่มันจะตกใจก็พลอยมันรักษาภาพพจน์ต่อหน้าไอ้เหี้ยนพนี่จะ ตายไป ตอนกินเหล้าเมาอนาถแบบนี้มีกูนี่แหล่ะที่เห็นอยู่คนเดียว “เออ... อยากรู้มึงก็ไปถามเองละกัน ไปเคลียร์กันเองนะเว้ย”กูได้ทีส่งพลอยไปให้ไอ้นพประคอง แล้วเดินรี่ตรงไปหาตัวดีที่กำลังยืนจับกลุ่มคุยกับเพื่อนๆอยู่ เดินๆไปสักครึ่งทาง กูก็นึกอะไรชั่วๆออก หึหึหึ กูเลยเดินกลับไปหาไอ้เหี้ยนพ “เฮ้ย มึงเห็นไอ้เหี้ยนั่นป่ะ”กูพูดแล้วก็พยักเพยิดให้ไอ้นพดูไปที่ไอ้เหี้ยตี๋ นั่น ตอนนี้มันกำลังคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนของตัวดีอย่างออกรสออกชาติ ฮึ่ยๆๆ เห็นหงุดหงิดๆ “ หา!! อืมๆๆ”ไอ้นพทำท่างงๆ แล้วก็มองไปที่จุดที่ไอ้เหี้ยนั่นยืนอยู่ “จำหน้าไอ้เหี้ยนี่ไว้ให้ดีนะมึง นี่แหล่ะงานชิ้นใหม่ของมึง”กูพูดจบก็ผละออกมาแล้วก็เดินตรงไปยังกลุ่มเพื่อนๆของตัวดี “กลับได้แล้วครับตัวดี ไอ้นพมันมารับงานของมันไปแล้วครับ”มาถึงกูก็รีบรายงานสถานการณ์ให้ตัวดีรู้ทันทีเลย “โอเค งั้นไปก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”ตัวดีหันไปลาเพื่อนๆ “แล้วกลับยังไงกันครับสาวๆ”กูหันกลับไปถามไถ่เพื่อนๆของตัวดี..... หึหึ ต้องเอาใจใส่หน่อย เพราะในนี้เป็นสายให้กูหลายคนอยู่ “อ่อ เดี๋ยวกลับกับเอ๋ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง”กูฟังแล้วก็พยักหน้ารับแล้วก็เอ่ยลากับพวกเพื่อนๆตัวดี ระหว่างที่กูกับตัวดีเดินไปที่จอดรถนั้น มันมี..... ไอ้ตัวเหี้ยยืนขวางอยู่!!! “จะกลับแล้วเหรอครับไผ่”เสียงไอ้มารผจญ มารชีวิตของกูดังขึ้น สัดเอ้ยย มันยังกล้าเสนอหน้ามาอีกเหรอเนี่ย... “ครับ กลับก่อนนะครับ โชคดีครับ”ตัวดีตอบแล้วก็ยิ้มให้มัน ฮึ่มๆๆจะยิ้มให้มันทำไมเนี่ย หงุดหงิดโว้ยยยยย “ไปเถอะตัวดี”กูดึงแขนตัวดีเบาๆให้รีบเดินออกไปจากตรงนี้ เพราะกูไม่อยากมีเรื่อง(ตอนนี้) “ไว้ เจอกันนะครับไผ่ วันนี้ผมมีความสุขมากๆเลย”ปรี๊ดดดดดดดดดดเลยกู ได้ยินประโยคนี้แล้วปรี๊ดเลย ขึ้นเลย กูกำลังจะหันไปหาไอ้เหี้ยนั่นเลย แต่.... ตัวดีเกาะแขนกูไว้แน่นแล้วรีบลากๆๆๆกูออกไปจากตรงนั้น....เหอะๆๆ รอดไปนะมึง แต่ก็แค่ตอนนี้แหล่ะ!! “........” “.......” พอกูกับตัวดีมาถึงที่รถ กูกับตัวดีไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลยซักคำ ต่างคนต่างเงียบ เงียบมากๆ เงียบมากจริงๆ เข้าไปนั่งบนรถก็...................... .เงียบ ตอนขับรถกลับห้องก็...................เงียบ ตอนเดินก็..............................เงียบ ตอนขึ้นลิฟท์ก็.........................เงียบ พอมาถึงห้องแค่นั้นแหล่ะ กูซึ่งทนกักเก็บคำพูดอยู่นาน เลยโพล่งประโยคแรกที่กูอัดอั้นเอาไว้ “ไอ้ เหี้ยนั่นเป็นใครตัวดี”พอพูดออกไปแล้วก็โล่งงงงง เพราะเมื่อกี้กูอึดอัดมาก อึดอัดตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว ก็แมร่งเล่นเงียบกันซะ ถ้ามีแมงเม่า...(ย้ำๆแมงเม่า)...บินแถวนั้น กูก็ยังได้ยินเสียงเลย เหอะๆ “พลอยหล่ะเป็นใคร”ตัวดีก็พูดประโยคแรกขึ้นมา หลังจากที่เงียบกันมานาน กู เห็นว่าตัวดีคาใจเรื่องพลอยมาก กูก็รีบอธิบายก่อน กูก็เล่าไปตามนั้นแหล่ะ ก็เล่าประมาณว่า พลอยอ่ะมันเพื่อนกู แล้วมันก็แอบชอบไอ้นพมานาน เวลาไอ้นพมันมีแฟนคนใหม่เมื่อไหร่พลอยเป็นต้องเรียกกูไปก๊งเหล้าดับทุกข์ ทุกทีแหล่ะ เพราะพลอยมันเห็นกูเป็นสนามอารมณ์(?) กูก็อธิบายๆไป บลาๆๆ “ตัวดีเคลียร์มั้ยครับ”พอกูเล่าจบก็ถามตัวดีเพื่อความแน่ใจ “อืม... ก็เคลียร์นะ เอาเป็นว่า ตัวดีเชื่อตัวร้ายครับ”ตัวดีจับมือกูแล้วยิ้มหวานๆให้กูด้วย หุหุ ทำไมถึงน่ารักน่ากอดอะไรอย่างนี้วะเนี่ย ยิ่งเห็นปากแดงๆตาหวานๆนั่น โอ๊ยยยเคลิ้มว่ะ “ว่าแต่ ตัวร้ายอยากฟังเรื่องของเต้เหรอ?”ตัวดีหันมาถามกูด้วยสีหน้ากังวลๆ “ตอน นี้ยังไม่อยากฟังเรื่องอะไรทั้งนั้นแหล่ะครับ ตอนนี้ตัวร้ายอยากฟังเสียงครางของตัวดีมากกว่า”กูพูดจบก็ผลักตัวดีล้มลงไป ยังที่นอนแล้วจากนั้นก็...... ตัดฉับ กร้ากกกกกกกกกกกกกกก ติดตามตอนต่อไป
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [