ถึงร้าย...ก็รัก...ตอนที่ 3 “ตัวดีมาได้ไงเนี่ย??” สับสนมึนงงสุดๆ ตัวดีมา....ได้ยังไง แถมยังมากับไอ้เหี้ยเป้อีก ตัวดีเป็นอะไรกับไอ้เป้ รู้จักกันได้ไง หลากหลายคำถามที่มันผุดขึ้นมามากมายภายในหัวสมอง “ คือ....เอ่อ....มากับพี่เป้หน่ะ” ทำไมหล่ะ? เพื่อนที่ว่าก็คือไอ้เป้หน่ะเหรอ? แล้วกูหล่ะ กูเป็นอะไร?...สำหรับตัวดี “มานี่” กูทนไม่ไหวแล้วหลังจากที่มึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า พอได้สติก็จัดการลากแขนพาตัวดีกลับออกไปที่นอกร้าน “เจ็บนะ ตัวร้าย”ตัวดีส่งเสียงแหวๆมาให้ แต่กูไม่สนใจหรอก คนที่เจ็บตอนนี้มันคือกู “ไปคุยกันข้างนอก” “เฮ้ย ค่อยๆพูดค่อยๆจากันนะเว้ย” เสียงไอ้นพตะโกนไล่หลังมา กูไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับไปดู ตอนนี้กูบรรยายอารมณ์ตัวเองไม่ถูกจริงๆ มันงงๆ สับสน หัวสมองกูมันโล่งและว่างเปล่า “เข้าไป”กูเปิดประตูแล้วบอกให้ตัวดีเข้าไปนั่งในรถ “......” ตัวดีเข้าไปนั่งเข้าไปนั่งในรถเงียบๆ ทำท่าปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะมีก็แต่ตัวดีไม่พูดอะไรกับกูอีกเลย อึด อัดๆๆๆๆ อึดอัด โว้ย!!! กูอยากจะบ้า เหลือบสายตาไปมองที่ตัวดี ตัวดีก็ช่างนั่งนิ่งเหลือเกิน นั่งนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำไมๆๆ ทำไมต้องเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นในชีวิตกูด้วยวะ เรื่องราวต่างๆวิ่งพล่านเข้าไปในหัวสมองน้อยๆ กูไม่รู้จะประติดประต่อยังไง เพราะตอนนี้สมองกูมันมึนงงสับสนเหลือเกิน กูไม่อยากจะเชื่อ...ว่าคนที่กูรักที่สุด...จะทำกับกูอย่างนี้ ………. “พอ รึยัง?” ตัวดีพูดประโยคแรกขึ้น เมื่อเห็นกูทุ่มแจกันใบสุดท้ายที่เหลืออยู่ภายในห้อง สภาพห้องของกูตอนนี้ไม่สามารถจะบรรยายได้จริงๆ เอาสั้นๆแล้วกัน เละ ก็บอกแล้วกูมันใจร้อนแถมชอบอาละวาดอีก ตอนนี้อาละวาดกับคนไม่ได้ขอให้มีที่ลงหน่อย ไม่งั้นคงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่ๆ “......” “ตัวดีทำอย่างนี้ทำไม?” เจ็บ เจ็บเหลือเกิน คนที่กูทุ่มเทความรักให้ ทำไมเขาถึงไม่เห็นค่า ทำไมเขาถึงทำกับกูอย่างนี้นะ “ทำอะไรเหรอ?”ตัวดีหันมามองหน้ากูแล้วทำสีหน้างงๆใส่กูอีก “ตัว ดีเล่ามาเหอะ ทั้งหมด ตอนนี้ตัวร้ายไม่ไหวแล้ว”เป็นครั้งแรกที่กูแสดงความอ่อนแอให้ตัวดีเห็น แต่...กูไม่ไหวแล้วจริงๆ มันเจ็บ...เจ็บมากจริงๆ...ทำไม? ...มันต้องเกิดกับกูซ้ำๆซากๆด้วย....กูเกลียดจริงๆคำว่า.....ทรยศเนี่ย!! “มันยาวนะตัวร้าย” “ยาวยังไงก็จะฟัง” “เรื่องมันมีอยู่ว่า....” เมื่อ 5 วันที่แล้ว .......ตัดไปเป็นภาพสีขาวดำ ก็ ระหว่างที่ตัวดีจะไปที่หอสมุด จู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงมาขอคุยกะตัวดี ตอนแรกตัวดีก็งงๆ แต่พี่เขาบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทของตัวร้ายแล้วอยากคุยเรื่องที่เราสองคนคบกัน ตัวดีก็เลยยอมไปคุยกับพี่เขา พี่เขาชื่อพี่เป้ พี่เขามาถามตัวดีว่า รู้จักกับตัวร้ายได้ยังไง คบกันนานรึยัง ถามอะไรไม่รู้เยอะแยะมากมายเลยอ่ะ ตัวดีจำไม่ค่อยได้แล้ว แล้วพี่เขาก็ถามว่า ตัวดีรักตัวร้ายแน่เหรอ? ตัวดีไม่รู้จะตอบยังไงเลยตอนนั้น ไม่ใช่ว่าตัวดีไม่รักตัวร้ายนะ แต่ตัวดีมีความรู้สึกว่าคำว่ารักที่ออกจากปากตัวดี ตัวดีอยากจะแน่ใจซะก่อน ก่อนที่จะเอ่ยปากแล้วอีกอย่างตัวดีก็อยากจะเป็นคนพูดกับตัวร้ายเอง ตัวดีก็เลยไม่ได้ตอบพี่เขาไป แล้วจากนั้นพี่เขาก็ถามตัวดีอีกว่า แน่ใจแล้วเหรอที่คบกับตัวร้าย ตัวดีรู้จักตัวร้ายครบทุกมุมแล้วเหรอ? ตอนแรกตัวดีก็งงๆนะ พี่เขาก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวร้ายให้ให้ตัวดีฟัง............ ตอนแรกตัวดีก็งงๆแหล่ะว่าทำไมพี่เขาต้องมาเล่าเรื่องไม่ดีๆของตัวร้ายให้ฟัง ด้วย ตัวดีเลยมองพี่เขาในแง่ร้าย ก็จริงๆนี่นาจะมีเพื่อนคนไหนออกมาแฉความเลวให้แฟนเพื่อนฟังมันไม่สมเหตุสมผล เอาเสียเลย พี่เขาเห็นตัวดีทำท่าไม่เชื่อมั้งเลยพูดขึ้นมาว่า “ที่ พี่ มาเล่าให้น้องไผ่ฟังเนี่ย ก็เพราะพี่เห็นว่าไอ้พีทมันรักน้องไผ่มาก...มากเกินไปจนพี่เริ่มรู้สึกกลัว เพราะไอ้พีทมันเป็นคนที่จริงจังกับเรื่องความรักมาก ตั้งแต่มันอกหักจากแฟนเก่า มันก็ประกาศเลยว่ามันจะไม่รักใครอีกมันไม่อยากเจ็บอีกแล้ว แต่ที่พี่เห็นสองสามเดือนที่ผ่านมาเนี่ยมันเปลี่ยนไปมาก พี่ถึงได้รู้ว่ามันกำลังเริ่มมีความรักอีกครั้ง พี่ดีใจนะที่มันกลับมาสดใสร่าเริงมีความสุขอีกครั้ง แต่พี่อดห่วงไม่ได้ พี่ไม่อยากเห็นมันโดนทำแบบเดิมๆอีก พี่เลยต้องขอเสือกมาคุยกับน้องไผ่เอง มาเพื่อบอกและถามน้องไผ่ว่า ไอ้พีทมันเป็นคนอย่างนี้....แล้วน้องไผ่ยังจะรักมันอยู่รึเปล่า น้องไผ่รับได้มั้ย พี่ต้องการมารู้แค่นี้แหล่ะ” หลังจากที่คุยกับพี่ เขาจบตัวดีก็เลยเข้าใจจุดประสงค์ของพี่เขา แล้วตัวดีก็เลยบอกพี่เขาไปว่าตัวดีจะมาให้คำตอบกับตัวร้ายเองว่าตัวดีจะรับ ในสิ่งที่ตัวร้ายเป็น...ได้รึเปล่า? ตัดมาเป็นภาพสีปกติ “เรื่อง มันก็มี แค่นี้แหล่ะ”ถึงกูจะยังมึนๆในเหตุผล แต่กูก็เข้าใจการกระทำของไอ้เป้มัน เพราะตอนที่กูอกหักครั้งนั้นก็มีไอ้เป้กับไอ้นพนี่แหล่ะที่เป็นคนคอยดูแลกู สภาพตอนนั้นของกูมันเหี้ยสุดจะบรรยาย มันสองตัวเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ ทั้งพ่อเลยทีเดียว...เพื่อนกูรักมึง..ว่ะ “แล้ว..ตัวดีรับได้รึเปล่าหล่ะที่ตัวร้าย เป็นแบบนี้”กูถามด้วยใจตุ้มๆต่อมๆ “เป็นแบบไหนหล่ะ? ตัวร้ายไม่ดีตรงไหนเหรอ?”ตัวดีถามกูแล้วทำหน้ายิ้มๆด้วย โอ๊ย!! ไม่นะ ตัวดีอย่ายิ้มอย่างน๊านนน ...กูหัวใจจะละลาย “ก็..... ไม่รู้สิ ตัวร้ายไม่ใช่คนดีอะไร อีกอย่างตัวร้ายมีนิสัยไม่ดีเยอะแยะเลยนะทั้งขี้โมโห ขี้หึง ชอบอาละวาด ชอบทะเลาะต่อยตีฯลฯ ตัวดีจะรับได้เหรอ” นิสัยเหี้ยๆของกูมันมากจนเกินจะบรรยายจริงๆ “ตัวดีบอกเหรอ ว่าอยากได้คนดีศรีแผ่นดินมาเป็นแฟนหน่ะ” “......” กูมองหน้าตัวดีแบบงงๆ กูงงจริงๆนะนี่ ตัวดีหมายความว่า ?.... “ตัวดีขอแค่เพียงว่า คนที่จะมารักตัวดีหน่ะ จะต้องรักตัวดีจริงๆและ พร้อมที่จะอยู่เคียงข้างตัวดีเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ยิ้มยิ้มยิ้ม อารมณ์ดีมากมาย ตอนนี้หัวสมองกูโล่งไปหมด เหมือนยกภูเขาออกจากอก ตัวดีไม่ได้รังเกียจกู โอ๊ย!! สุดแสนจะดีใจ “แล้วตกลง ตัวร้ายพร้อมที่จะเป็นคนคนนั้นของตัวดีรึเปล่า?” ตัวดีถามกูแล้วทำท่าเขินๆด้วยเว้ย! “ยิ่ง กว่าพร้อมอีกตัวดี ตอนนี้ตัวดียังไม่ต้องเชื่อก็ได้เพราะมันเป็นเพียงคำพูดลอยๆของตัวร้ายเท่า นั้น แต่เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์คำพูดนี้ของตัวร้ายเอง ตัวร้ายสัญญาว่าจะรักและจะอยู่เคียงข้างตัวดีเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ ตาม” “ตัวดีรักตัวร้ายนะครับ”ตัวดีพูดจบก็เข้ามากอดกู กอด!!!!!! ตั้งแต่คบกันมายังไม่เคยได้กอดกันเลยเชื่อมั้ย นี่เป็นครั้งแรกที่กูได้กอดกับตัวดี แล้วอีกอย่างตัวดีเป็นคนมากอดกูก่อนอีกต่างหาก โอ๊ย!! กูดีใจจนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก “ตัวร้ายก็รักตัวดีนะครับ”พอได้สติกูก็ กอดตอบตัวดีไปด้วยอารมณ์สุด สักพักจากกอดกูก็เริ่มหอมแก้ม จุ๊บหน้าผาก ไซร้คอ นี่แหล่ะเวลาที่กูรอคอย ฮ่าๆๆๆ “ตกลงเคลียร์หมดแล้วนะ” ตัวดีพูดแล้วก็ผลักไสกูออกจากอ้อมกอดในทันใด ไม่นะโอกาสอันน้อยนิดของกู ทำไมมันสั้นจังวะ หงุดหงิดๆ “อะไรอ่ะตัวดี ขอกอดนานๆหน่อยก็ไม่ได้”กูออดอ้อนทำตาเว้าวอนให้ตัวดีเห็นเผื่อตัวดีจะเห็นใจ ให้กู....สมใจปรารถนาสักที “พอเลยเคลียร์หมดแล้ว กลับบ้านดีกว่าดึกแล้ว ง่วง” “เฮ้ย เดี๋ยวก่อน ยังไม่เคลียร์อ่ะตัวดี เรื่องรู้จักกันได้ยังไงอันนี้เคลียร์แล้ว แต่เรื่องวันนี้ที่มาด้วยกันนี่สิ อธิบายมาเดี๋ยวนี้เลย”กูเริ่มระแวงแล้ว ไอ้เหี้ยเป้แมร่งเสน่ห์แรงทุกเพศทุกวัย ไม่ได้ๆ กูต้องระวังไว้ก่อน “ก็ ไม่มีอะไร พี่เขาโทรมาบอกว่า อยากมาดูสังคมที่ตัวร้ายอยู่รึเปล่า สังคมที่ตัวร้ายคลุกคลี สังคมที่ตัวร้ายชอบบบบบบบบ”สัดนี่ ฉวยโอกาสพาว่าที่เมียกูมาเข้าสังคมซะงั้น มันต้องเป็นหน้าที่กูสิ กูเริ่มพาลละ(รู้ตัว) “แล้วไปให้เบอร์โทรกันตอนไหน?”สืบสวนและสอบสวน โดยทันที ไม่ได้ๆๆตัวดียิ่งน่ารักๆอยู่กูต้องหวงไว้ก่อน ถึงแม้ไอ้เป้มันจะเป็นเพื่อนสนิทกูก็ตามเหอะ “ก็พี่เขาขอตอนที่มาเจอกันวันนั้นอ่ะแหล่ะ”หนอยเหี้ยเป้พฤติกรรมน่าสงสัย คิดตีท้ายครัวกูรึเปล่าวะเนี่ย สัดนี่เดี๋ยวเจอๆ “ต่อ ไปใครมาคุยอะไรอย่างนี้ต้องบอกตัวร้ายนะครับ ตัวร้ายเป็นห่วง” น่าห่วงจริงๆ ตัวดียิ่งซื่อๆอยู่ โดนหลอกไปแล้วกูจะอยู่ยังไง....(เพ้อเจ้อเข้าไป) “ครับผม ” “นอนนี่เหอะตัวดี ดึกแล้ว” โอกาสมาเราต้องรีบคว้าไว้ หึหึหึ “ไม่....ดูสภาพห้องตัวเองซะก่อนเหอะ” เออจริง ดูเหอะเละเทะอย่างนี้กูต้องระเห็จไปอยู่โรงแรมอีกแล้วหล่ะสิเนี่ย เซงจิตจริงๆกู “ไปส่งตัวดีก็ได้ แต่....” “.....” ตัวดีทำหน้างงๆใส่กู ฮ่าๆๆ ช่างน่ารักใสซื่ออะไรเยี่ยงนี้ แฟนใครวะ? (เริ่มเพ้ออีกแล้ว) “ตัวดีหอมแก้มตัวร้ายก่อน เดี๋ยวตัวร้ายจะไปส่ง นะนะนะ ถ้าไม่หอมก็นอนด้วยกันที่นี่แหล่ะ” “โหย อะไรอ่ะ เมื่อกี้ก็กอดก็หอมไปแล้วนี่นา”ตัวดีทำหน้าบึ้งๆแต่กูรู้นะตัวดีเขินอยู่ โอ๊ย!! ใครก็ได้เอายาลมยาดมยาหม่องให้กูหน่อยกูไม่ไหวแล้ว!!ทำไมตัวดีของกูถึงน่า รักอย่างนี้วะเนี่ย “นะครับ” กูส่งสายตาหมาเซื่องๆให้ตัวดีไป พร้อมทำท่าแอ๊บแบ๊ว(ไปจิ้นกันเอาเองว่าผู้ชายถึกๆอย่างกูทำท่าแอ๊บแบ๊วแล้วจะเป็นยังไง) “ก็ได้ๆ” ตัวดีตอบแล้วหน้าตัวดีก็เริ่มแดงขึ้นๆ โอ๊ย!! กูอยากจะกระโดดตีลังกาเกลียวสามรอบครึ่งฉลองจริงๆ (ก็ทำสิใครห้ามมึงหล่ะ ) “อ่ะ” กูเอียงแก้มซ้ายพยายามเสือกหน้าไปใกล้ๆตัวดี ระหว่างรอตัวดีมาหอมนั้นใจกูมันเต้นแปลกๆไป มันเต้นเป็นจังหวะ ตึกๆๆ ตึกตะละลึก ตึกๆ (มึงจะสามช่าไปไหน?) “จุ๊บบบบ” เข่ากูแทบไม่มีแรงเมื่อกูได้จุ๊บแรกจากตัวดี (มึงเว่อร์ไปละ ) “ข้างขวาด้วย”กูเอียงแก้มขวาให้ตัวดีด้วยหัวใจพองโต ตัว ดีทำท่างอนๆ แต่ก็ยื่นปากมาจะจุ๊บแก้มกูอีกข้างนึง แต่ด้วยความที่กูเมื่อยคอ กูเลยหันคอหมุนซ้ายหมุนขวาแล้ว บังเอิ้ญ บังเอิญ ปากของกูกะตัวดีประกบกันเฉยเลย แล้วด้วยความที่กูเป็นคนขี้ตกใจ ไม่คาดคิดมาก่อนว่าปากของกูกะตัวดีจะมาบรรจบแนบชิดกัน กูเลยผวาเข้าไปกอดตัวดีเข้า เลยทำให้ปากของเราที่ประกบกันอยู่แล้วยิ่งสนิทแนบแน่น ล้วงลึก ดูดดื่มมากยิ่งขึ้น....หุหุ มัน....มันเป็นอุบัติเหตุ...........จริงๆนะ หลังจากอุบัติเหตุครั้งนั้นเสร็จสิ้นลง กูโดนตัวดี.................เขกกะโหลกไปสามโป๊ก T^T เจ็บ....แต่...คุ้มโว้ย ฮ่าๆๆๆ
 โดย: Mint-Mint555
 วันที่: 28 ธันวาคม 2551 เวลา:7:08:16 น.อ่านยากจัง ทั้งสีตัวหนังสือ กับพื้นหลัง
โดย: n&k IP: 125.26.163.189 วันที่: 28 ธันวาคม 2551 เวลา:12:36:31 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [