Piercing : การชักเย่อของเหยื่อ/ฆาตกร by merveillesxx ![]() Piercing (1994, Ryu Murakami, A+++++++++) มันเป็นเรื่องน่ายินดีที่ญี่ปุ่นมีคนนามสกุล มูราคามิ เก่งๆ ถึงสามคน หนึ่งคือ ฮารูกิ มูราคามิ คนที่ทำให้เกิดรูโหว่ในใจเราอยู่เสมอ สองคือ ทาคาชิ มูราคามิ ศิลปินสุดห่ามที่เอางานศิลปะแบบอนิเมะไปตั้งในพระราชวังแวร์ซายส์ (จนประท้วงกันเป็นดราม่าไป) และสามคือ ริว มูราคาิมิ นักเขียนจากโลกมืดคนนี้ อันที่จริง พอลองย้อนสำรวจดู ก็พบว่าตัวเองเคยดูหนังที่สร้างจากหนังสือของ ริว มูราคามิ ตั้งสามเรื่องแน่ะ นั่นคือ Audition ที่ดูไปจิกเท้าไป, Love & Pop หนังว่าด้วยแก๊งสาวขายตัว ที่ไม่โหด แต่มีฉากรบกวนจิตใจมากๆ อยู่ฉากหนึ่ง และ 69 หนังว่าด้วยวัยรุ่นญี่ปุ่นในยุค 70 อันหลังจะไม่ดาร์ค (จริงๆ ริว มูราคามิ กำกับหนังหลายเรื่องเหมือนกัน เรื่องที่หาแผ่นไม่ยากคือ Tokyo Decadence -ยังไม่ได้ดู) ก็เพิ่งจะได้อ่านตัวหนังสือเป็นๆ ของ ริว มูราคามิ ก็คราวนี้ เปิดเรื่องมา Piercing นี่ก็รบกวนจิตใจเราสุดๆ แล้ว เพราะมันว่าด้วยพระเอกที่ต้องต่อสู้กับความเย้ายวนที่แทงลูกตัวเองด้วยที่เจาะน้ำแข็ง (!!) ช่วงแรกๆ ของหนังสือมันก็วนเวียนอยู่กับความขัดแย้งในใจของพระเอกตรงนี้ อันนี้มันก็กวนประสาทเรื่องการทดสอบคนอ่านได้เหมือนกัน คือใจนึงก็เชียร์ให้แทง แต่อีกใจก็ไม่อยากให้แทง ตอนแรกก็นึกว่าหนังสือมันจะพูดเรื่องประเภท "พ่อ/แม่ ที่ไม่อาจรักลูกได้" ซึ่งก็เป็นประเด็นที่เราชอบ (อาทิ ตัวละครของ เอมมานูเอล เบอาร์ต ในเรื่อง The Witnesses) แต่หนังสือมันไปไกลกว่านั้นเยอะ อยู่ๆ มันก็เข้าโหมดเป็นนิยายอาชญากรรม แล้วก็บ้ามากที่มันบรรยายการวางแผนอย่างละเอียด ประหนึ่งตำราทำอาหารชั้นดี แล้วหลังจากนั้นก็เป็นการเผชิญกันของเหยื่อกับฆาตกร ความโดดเด่นมันอยู่ตรงที่สถานะของเหยื่อ/ฆาตกรมันสลับกันตลอดเวลา เดาทางไม่ได้เลยว่ามันจะจบตรงไหน ช่วงครึ่งหลังของหนังสือ อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนดูการชักเย่อระหว่างตัวเอกทั้งสอง ไม่ว่าจะไปทางไหน มือของเราก็ถูกครูดรูดไป เนื้อหนังหลุดลอกเจ็บแสบ แต่ก็มีความสุข นี่เป็นหนังสือเล่มแรกในรอบห้าปีที่อ่านรวดเดียวจบ อ่านแล้วชอบเล่มนี้เหมือนกัน แต่ความระทึก แอบให้ดาวมิโสะเลือดมากกว่านิดนึงจ้า
โดย: แพนด้ามหาภัย IP: 125.25.244.106 วันที่: 29 มิถุนายน 2554 เวลา:9:47:08 น.
ยังหาซื้อ มิโสะเลือด ไม่ได้เลย อยากอ่านมากมาย ^^;;
โดย: merveillesxx
วันที่: 30 มิถุนายน 2554 เวลา:0:49:07 น.มีคนพูดถึงเยอะมาก วันนี้ผมเลยไปซื้อมาพิสูจน์ (และดอง )
![]() โดย: McMurphy
วันที่: 4 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:55:19 น. |
บทความทั้งหมด
|








ผู้ติดตามบล็อก : 58 คน [