ชีวิตที่ไม่สามารถเลือกได้ด้วยตัวเอง...
เรื่องเศร้าๆ..ของต้นหอม..
ชีวิตของใคร ใครก็ต้องลิขิตเอง.. แต่สำหรับต้นหอม คงจะเป็นพ่อกับแม่ที่ต่างก็พากันลิขิตเพื่อต้นหอม
จะมีใครสนใจเด็กตัวเล็กๆวัยเกืบอบสองขวบกันบ้างไหมน๊อ.. พ่อก็เป็นยังงั้น..แถมแม่ก็ยังตามอารมณ์ตัวเองอีก..
การเป็นพ่อแม่คน ต้องคิดให้ลึกและคิดให้นาน มันไม่เหมือนกับตอนคบกันใหม่ๆ ต่างคนก็ต่างเอาใจกัน..
พอมีลูก ต่างก็ไม่เอาใจใส่กันเหมือนรักกันใหม่ๆ.. จะมีใครนึกถึงหัวอกเจ้าลูกตัวเล็กๆที่ทั้งสองต่างร่วมกันมีมาหรือเปล่า??
เวลาโกรธกันทะเลาะกัน..ต่างก็ไม่สนซึ่งกันและกัน ตูจะเอายังงั้นยังงี้.. แถมยังจะสอนให้โกรธเกลียดพี่น้องหรือญาติทางพ่ออีก...มันถูกต้องแล้วหรือ? ชีวิตมันไม่ใช่ละครน้ำเน่า..ที่จะทำแบบนี้... เรื่องบางเรื่อง มันต้องคุยกันเองในครอบครัว ถ้ามีมือที่สาม ไม่ว่าจะพ่อแม่พี่น้องฝ่ายใคร มันก็คือมือที่สาม ที่ไม่น่าเข้าไปยุ่ง..ครอบครัวคุณ คุณต้องคิด คุยกัน เข้าใจกัน..
ที่เอามาลง ไม่ได้คิดจะเอาเรื่องพี่น้องตัวเองมาประจาน...แต่อยากให้มันเป็นเหมือนสื่อที่เตือนใจคนสองคน...อยากให้คิดให้ดี การเป็นพ่อแม่คน จะมัวมานั่งคิด แต่เรื่องของกู อารมณ์กู เอาความเห็นแก่ตัวมาแสดงต่อกัน มันไม่ได้ มันไม่ใช่..คุณเลือกที่จะเป็นครอบครัวกัน.. คุณก็ต้องทำใจยอมรับกับทุกสิ่ง...
ที่สำคัญที่สุด ก็คือลูกของคุณเอง....อยากให้คิดให้ดี...เท่านี้ละที่ต้องการเตือน...
เฮ้อ..สงสารหลาน...
|
Meduza.BlogGang.com
FaRaWaYGiRL
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [ ?]
|
|
ขอบอกให้รู้ไว้ว่า อารักหลานมากที่สุด...
อยากเห็นหลานมีชีวิตที่สดใส
พยายามเอานิสัยความคิดที่ดีดีของพ่อและแม่มารวมที่ตัวหนูนะลุกนะ
..สาธุๆๆ
บุญรักษานะต้นหอมนะ...
คิดถึงหลานที่ซู้ด