ชวนขนพองสยองเกล้า หรือว่าโดนวิญญาณคนเข้าสิง

เหตุการณ์สืบเนื่องมาจากเมื่อคืน ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นหลังจากเราอาบน้ำเข้านอน ดูทีวีก่อนนิดหน่อย ได้ยินเสียงแมววิ่งกันครึ่กชั้นบน จากนั้นก็พากันวิ่งลงบันไดมาข้างล่าง เจ้าตัวนี้แหละวิ่งเข้ามาในห้อง โดดขึ้นบนเตียง แล้ววิ่งอย่างคึกทั้งๆที่คนก็นอนอยู่ แต่มันทำเป็นเหมือนเราเป็นหัวตอ
แล้วก็มาทำท่าเหมือนล่อหลอกให้เราเล่นด้วย เราไม่สน ไล่มันให้ลงไปจากเตียงเพราะกลัวขนร่วงใส่ผ้าห่ม มันลงไป แต่ไปเกาะข้างเตียงโดยการยกขาหน้าสองขาขึ้นเกาะขอบเตียงแล้วมองดูเรา




ปกติมันไม่มาเล่นแบบนี้ มันจะนอนของมัน เอ๊ะ ไหงคืนนี้รุกลี้ลุกลนอย่างนี้ (เราชักสงสัย) แต่ก็ไปหยิบภู่ที่ทำด้วยผ้าปุยๆ และมีไม้ยาวประมาณสองฟุตเพื่อไว้จับ (ของเล่นของแมว) เราก็เอามาส่ายๆๆๆๆๆ มันโดด จับภู่ และเล่นยังกะเด็ก อืมม..สนุกก็สนุกดีหรอก แต่อยู่ไปอยู่มาชักเริ่มกลัว พาลคิดไปถึงผี เอ๊ะ อยู่ๆเป็นไปได้ไง จากแมวที่วันๆนอน กิน แล้วก็เดิน (แต่ปกติมันก็แสนรู้ของมันนะ เช่นสะกิดเวลาจะเรียกหรือจะมาเล่นด้วย หรือเดินมาดึงเสื้อเหย็งๆ เพื่ออยากให้ทำอะไรให้สักอย่าง)



ดีนะที่ไม่ใช่เมืองไทย ทำให้เราไม่กลัวมาก เพราะตั้งแต่อยู่ที่นี่ลืมไปเลยคำว่าผี เพราะบรรยากาศมันไม่ให้ ไม่ว่าจะเดินไปแห่งหนตำบลใด บรรยากาศมันก็ไม่ทำให้กลัวผี (ป่านนี้ผีคงกำลังคิดมุขอยู่ว่า กรูจะหลอกอีนี่ยังไงให้มันกลัว)
ตอนที่อยู่ไทยเราก็นักกลัวผีตัวยง เห็นที่ไหนมืดหน่อยก็คิดกลัวผีแล้ว แม้กระทั่งมุมของบ้านที่มีหิ้งพระ และตรงนั้นออกมืดนิดๆ และบรรยากาศน่าเกรงขาม แต่เป็นบริเวณของพระ แต่เราดันไปกลัวผีซะนี่ แต่พอมาอยู่ที่นี่ ขนาดสี่ทุ่มยังเดินปร๋อนอกบ้าน เดินไปดาดฟ้า(สี่ห้าทุ่มที่นี่ตอนช่วงซัมเมอร์จะไม่มืด จะมืดแค่ สองชั่วโมงคือ ประมาณห้าทุ่มหรือเที่ยงคืน พอตีสองก็สว่างโร่ ยิ่งถ้าหกโมง หรือเจ็ดโมงเช้า แดดจ้ามากเหมือนราวๆเที่ยงของไทย) บางที่แหวกมู่ลี่ดูข้างนอกตอนดึกๆ แบบว่าจะดูว่าฝนตกหรือเปล่า ยังไม่กลัวแต่ถ้าเป็นเมืองไทยละก็ขี้หดเชียวละ ถ้าแหวกดูดึกๆขนาดนั้น (ดีไม่ดีเจอผีกระสือลอยหัวมาอีก) พูดเว่อร์เกินเหตุแล้วเรา



เราชักเริ่มกลัวกึ่งรำคาญซะแล้วเพราะขี้เกียจเล่นด้วยแล้ว แกเล่นไม่เลิกนี่หว่า กลางวันทำนอนหมดสภาพ พอกลางคืนแกมาคึกแบบนี้บรื๋อออ ขนลุก



จากนั้นเลยหลอกล่อให้มันออกจากห้อง แล้วปิดประตูเลย เราได้ยินเสียงมันแกรกๆอยู่หน้าห้อง แล้วก็เงียบไป เออ.. หมดเวรกันที



พอเช้ามา ยังไม่ทันจะตื่นดีเลย ได้ยินเสียงมันวิ่งพรึ่บๆๆๆเข้ามาในห้อง เพราะว่าปาป้าแมวตื่นออกไป แล้วเปิดประตูอ้าไว้ เราเห็นมันมาป้วนเปี้ยนข้างๆเตียง และเอาขาหน้าสองขายืนเกาะข้างเตียง ตาโตเบ้อเร่อมองเราอยู่ แหม..ใจหายแวบ



มันเดินตามร้องแอร้วววววๆๆๆ เหมือนพูดด้วยตลอด บางทีเราเดินผ่านมันก็ส่งเสียง " แอร้ววว "
และแถมเวลาเราไม่สนใจ มันยังมาเรียกร้องความสนใจโดยการมานอนทำท่าหมดอะไรตายอยากบนโน๊ตบุค และแถมทำท่าทางดูหน้าจอเราเหมือนว่าข้านี้อ่านหนังสืออกนะว๊อยยยยย






มองผ่านกระจกบานใหญ่ตรงบริเวณที่นั่งเล่นเน็ต เห็นเพื่อนบ้านเจ้าของเรือลำใหญ่ กำลังถอยเรือพาครอบครัวออกเที่ยว วันนี้เห็นหลายลำจากบ้านอื่นๆแล่นผ่าน ฝรั่งที่นี่ไปไหนไปกันเป็นครอบครัว มองๆดูแล้วใครว่าครอบครัวฝรั่งไม่อบอุ่นเหมือนครอบครัวไทย ไม่น่าจะจริง เราเห็นแต่ละบ้านลูกเด็กเล็กแดงเป็นขโยง ออกเที่ยวทั้งครอบครัวและไม่เคยเห็นพวกฝรั่งดุ ด่า ลูกหลานกันเจี๊ยวจ๊าวสักที (อันนี้ต้องยกความดีให้เด็ก เพราะเด็กมันไม่ดื้อ) และพวกเราเคยเห็นและเข้าใจว่าสังคมฝรั่งเลิกกันเป็นว่าเล่น แต่ถ้ามาดูที่นี่แล้วจะเกิดความคิดอีกด้านนึง จะเห็นคู่สามี ภรรยาที่อยู่กันจนแก่จนเฒ่าหลายคู่ พากันเดินออกกำลังกาย ช๊อปปิ้งกันสองคนตามประสาตา ยาย



มองดูแล้วมีความสุข อบอุ่นใจ พาให้นึกถึงเพลงของ พี สะเดิด ที่ร้องว่า " หากฉันเป็นคุณปู่ อยากมีเธอเป็นคุณย่า หากฉันเป็นคุณตา อยากมีเธอเป็นคุณยาย " และอยากให้ชีวิตเราเป็นแบบนี้บ้างในยามแก่ (ต้องรอลุ้น เพราะอีกนาน 5555+++)





เพื่อนบ้านหลายบ้านออกเที่ยวกันแล้ว แมวเราก็แยกย้ายไปทำมาหากินที่ไหนกันหมดแล้วไม่รู้ สงสัยเราคงต้องลุกออกจากหน้าคอม ทำประโยชน์ให้บ้านบ้างแล้วละ.. แล้วเจอกันใหม่น๊าาาาา...บายยย

Create Date : 25 กรกฎาคม 2555 Last Update : 25 กรกฎาคม 2555 16:52:30 น. Counter : 1785 Pageviews.		3 comments
Share Tweet

	พระราชวังบ้านปืน ดาวริมทะเล (9 เม.ย. 2567 14:46:08 น.)		"วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ เธอจะเห็นใครคนหนึ่งที่รอเธอ" คนผ่านทางมาเจอ (10 เม.ย. 2567 23:49:39 น.)
	เดย์ ออฟ เดอะ " ซ ว ย " จันทราน็อคเทิร์น (5 เม.ย. 2567 19:29:14 น.)		การรักษาและติดตามนิ่วในไต Emmy Journey พากิน พาเที่ยว (3 เม.ย. 2567 13:28:39 น.)